Έχω την αίσθηση - μπορεί να κάνω και λάθος- ότι αυτή η κινηματογραφική μεταφορά των ...50 αποχρώσεων για αλλού ξεκίνησε και αλλού θα καταλήξει.

Όταν πρωτοκυκλοφόρησε το καταπιεσμένο ερωτικά «άρλεκιν» με τον τίτλο «Πενήντα αποχρώσεις του Γκρι» 100 εκατομμύρια αντίτυπα έμελλε να στολίσουν τις βιβλιοθήκες πολλών σπιτιών ανά τον κόσμο. Κάποιοι το έκρυψαν αφού το διάβασαν από ντροπή, κάποιες άλλες όμως εκστασιάστηκαν και αναπήδησαν με ανείπωτη χαρά όταν έμαθαν ότι όλο αυτό το ερωτικό παραμύθι στερημένων απωθημένων θα βγει στις αίθουσες.

Οι προσδοκίες φυσικά ήταν πολλές. Γιατί όταν σου λένε ότι αυτό που διάβασες και σου δημιούργησε τα χ,ψ αισθήματα, και σείστηκε ο παγκόσμιος λογοτεχνικός (ας το πούμε έτσι) κόσμος με την εμφάνισή του, βγαίνει στις αίθουσες, τότε ναι, έχεις προσδοκίες και δικαιολογημένα μάλιστα.

Όμως όλο αυτό το «μεγαλείο» του περίφημου ζάμπλουτου και πανέμορφου 27άχρονου κ. Grey, που αποφασίζει να κάνει τις ερωτικές του φαντασιώσεις πράξη στην σχεδόν ακούσια παρτενέρ του και κόρη των Johnson-Griffith, καταρρίπτεται ακόμη περισσότερο με τον πρωταγωνιστή Jamie Dornan να αποκαλύπτει μία ακόμα φορά, απογοητεύοντας τις απανταχού θαυμάστριες ότι όλα όσα φανταστήκατε ότι θα δείτε, «καπούτ».

Και προσπάθησε να τους χρυσώσει και το χάπι λέγοντας μεταξύ άλλων ότι πολύ έξυπνα ο σκηνοθέτης Sam Taylor-Johnson έχει ακολουθήσει μία «προτεινόμενη» προσέγγιση του «αντί να σου τα δείχνω φάτσα κάρτα, σου αφήνω τη φαντασία να δουλεύει». Και ok, να το δεχτώ ότι δεν θα υπάρξουν αποκαλυπτικές και ερωτικές στιγμές απείρου κάλους (όπως στο βιβλίο) αλλά αυτός δεν ήταν ο λόγος που το συγκεκριμένο κείμενο έγινε best seller και μεταφέρεται και στο σινεμά;

Γιατί δε νομίζω ότι κανείς όταν διάβασε το βιβλίο (και περίμενε να δει και την ταινία) περίμενε φιλοσοφικές αναζητήσεις και συζητήσεις για εύρεση λύσης στο μείζον θέμα της πάταξης της ανεργίας καθότι η πρωταγωνίστρια πρακτικάρια.

Με απλά λόγια, όταν υπόσχεσαι soft porno οφείλεις να δείχνεις soft porno, όπως προστάζει το κείμενο, και όχι να ονομάζεις καλλιτεχνική προσέγγιση μία μάλλον «κινηματογραφική αρπαχτή» πίσω από το πέπλο της σεμνοτυφίας. Ρίχνεις τον πήχη και κυρίως απογοητεύεις το κοινό.

Αλλά ας περιμένουμε καλύτερα να δούμε τι θα είναι τελικά αυτό το μέχρι σήμερα «αυτοαναιρούμενο» δημιούργημα.

Σόφη Ζιώγου 
[email protected]