Σήμερα τους ξέρουμε από τις οσκαρικές τους ερμηνείες σε ταινίες που έχουν διακριθεί και έχουν μείνει είτε κλασικές είτε απλά αγαπημένες του κοινού.

Ωστόσο, πιο παλιά -πριν τους αναλάβει κάποιος έμπειρος και καταξιωμένος σκηνοθέτης- πρωταγωνίστησαν σε ταινίες τρόμου. Άλλες καλές, άλλες κακές και άλλες ανυπόφορες.

Για παράδειγμα, λίγοι γνωρίζουν ότι η sweetheart Jennifer Aniston το 1993 είχε πρωταγωνιστήσει στο Leprechaun, όπου ο καλικάτζαρος πρωταγωνιστής σκοτώνει κόσμο για να βρει το χαμένο του δοχείο με χρυσό. Ευτυχώς, η Aniston την επόμενη χρονιά ξεκίνησε τα Φιλαράκια και γλίτωσε. Μαζί με αυτή και η καριέρα της.

Ο George Clooney το 1987 είχε εμφανιστεί (ούτε καν πρωταγωνιστήσει) στο Return to Horror High. Όλα συμβαίνουν σε ένα γυμνάσιο, άρα αντιλαμβάνεστε ότι η απόσταση μεταξύ τρόμου και κωμωδίας είναι δυσδιάκριτη. Όπως και να χει, ο Clooney μας έχει συνηθίσει ακόμα και σήμερα (Monuments Men, δεν ξεχνώ) σε κινηματογραφικές πατάτες, τις οποίος όμως καταφέρνει να ανατρέψει και να συνεχίσει την καριέρα του αλώβητος κάθε φορά.

Η επιστροφή του σχιζοφρενή δολοφόνου με το πριόνι (Texas Chainsaw Massacre – The Next Generation) το 1994 σε σκηνοθεσία του Kim Henkel (που σε όλη του  την καριέρα έχει να επιδείξει τα καμώματα αυτού και μόνο του δολοφόνου) είχε διπλή έκπληξη. Στους πρωταγωνιστές οι Renee Zellweger και  Matthew McConaughey. Η Renee παίζει το θύμα και ο McConaughey τον κακό (με φιλότιμη προσπάθεια ομολογουμένως) αλλά ούτε καν τον Leatherface. Και ναι, αν δεν το καταλάβατε η ταινία είναι τραγική.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτοί που έχουν το προνόμιο να έχουν πρωταγωνιστήσει στον Σχιζοφρενή Δολοφόνο. Όχι, θα ήταν άδικο εξάλλου με τόσα σίκουελ. Έτσι και ο Viggo Mortensen το 1990 υποδύθηκε τον Letherface, τον Eddie Tex Sawyer στο The Texas Chainsaw Massacre 3. Και η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν τόσο κακός.

Τον Kevin Bacon στο Παρασκευή και 13 τον θυμάται κανείς; Το 1980 ο αγαπημένος ηθοποιός υποδύθηκε τον Jack Burrel στην κλασική ταινία τρόμου του Sean S. Cunningham, που έμελλε να γίνει ο ορισμός του franchise στο συγκεκριμένο είδος σινεμά.

Το 1991, ο 17άχρονος τότε Leonardo Di Caprio ήταν ένας όμορφος πιτσιρικάς που του προτάθηκε να παίξει στο Critters 3. Η ταινία είναι κάτι μεταξύ τρόμου και κωμωδίας με τέσσερα franchise και ο νεαρός τότε Leo δε θυμίζει σε τίποτα τον 5 φορές υποψήφιο για Oscar σταρ του σήμερα. Αλλά όλοι από κάπου ξεκινάνε.

Τα 80s ήταν ο παράδεισος του horror. Πληθώρα ταινιών, σκηνοθετών και φυσικά ηθοποιών. Αν ψάξετε μάλιστα το 1980 το σκηνοθετικό ντεμπούτο στο σινεμά του Armand Mastroianni, He Knows You’re Alone, θα δείτε το γνώριμο πρόσωπο του Tom Hanks, ο οποίος στο ρόλο του ψυχολόγου Elliot, είτε ψυχαναλύει ή κλαίγεται.

Ίσως η πιο γνωστή περίπτωση είναι εκείνη του Johnny Depp, που πρωταγωνίστησε στον Εφιάλτη στο Δρόμο με τις Λεύκες (A Nightmare on Elm Street) το 1984. Η ταινία εξαιρετική – καμία σχέση με τις παραπάνω- και ο Depp χαριτωμένος στην προ Tim Burton εποχή του.

Ωστόσο αν υποθέσεις ότι όλες οι παραπάνω περιπτώσεις έχουν μία βάση, καθώς όλοι ήταν άγνωστοι τότε, δεν ισχύει το ίδιο για τον MIchael Caine, που έμπαινε στα horror movies ήδη με δύο υποψηφιότητες για Oscar. Η πιο ακατανόητη – αν όχι αδικαιολόγητη- επιλογή ήταν να συμμετάσχει στην παταγώδη αποτυχία τα Σαγόνια του Καρχαρία το τρίτο μέρος (Jaws: The Revenge) το 1987.

Ειρωνικά, την ίδια χρονιά ο Caine κέρδισε και το πρώτο του Oscar Β΄ ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία του Woody Allen, Η Χάνα και οι αδερφές της. Ο Caine δε μπόρεσε να παραστεί στην τελετή για να παραλάβει το Oscar του επειδή ήταν στα γυρίσματα του Jaws. Ευτυχώς το 2000, που ξανακέρδισε Oscar επανόρθωσε για τη χαμένη ευκαιρία του.

Σόφη Ζιώγου
[email protected]