Ο Μπρους Γουίλις, ο «σκληρός αστυνομικός» της Χολιγουντιανής κινηματογραφικής βιομηχανίας, έχει αποδείξει το ταλέντο του όχι μόνο στις ταινίες δράσης αλλά και σε ψυχολογικά θρίλερ.

Ο Mπρους Γουίλις γεννήθηκε στις 19 Μαρτίου 1955, στη Δυτική Γερμανία. Η γερμανικής καταγωγής μητέρα του Μαρλέν και ο αμερικανός πατέρας του, Ντέιβιντ Γουίλις, εγκαταστάθηκαν στο Νιου Τζέρσεϊ στις ΗΠΑ το 1957. Στα πρώτα του χρόνια στο σχολείο ο Μπρους Γουίλις, αντιμετώπιζε προβλήματα τραυλισμού που τον έφεραν σε δύσκολη θέση απέναντι στους συμμαθητές του. Κατόρθωσε να ξεπεράσει το πρόβλημά του συμμετέχοντας σε ερασιτεχνικές θεατρικές παραστάσεις και ενδιαφέρθηκε σε νεαρή ηλικία για την υποκριτική τέχνη.

Μόλις τελείωσε το σχολείο, ο Μπρους Γουίλις άλλαξε αρκετές δουλειές και γράφτηκε στο Montclair State College University. Παράτησε σύντομα τις σπουδές του και μετακόμισε στη Νέα Υόρκη για να κυνηγήσει το όνειρό του και να γίνει ηθοποιός. Μετά από αμέτρητες οντισιόν, ο Γουίλις κέρδισε ένα ρόλο στην off-Broadway παράσταση «Heaven and earth», ενώ αργότερα είχε την τύχη να παίξει στο «Fool for love» του Σαμ Σέπαρντ το 1984.

Αυτός, αυτή και τα μυστήρια

Κυνηγώντας αρχικά ρόλους στην τηλεόραση, ο Μπρους Γουίλις βρέθηκε στην Καλιφόρνια και κέρδισε λίγες εμφανίσεις στη σειρά «Miami Vice». Ο ρόλος όμως που τον ανέδειξε ήταν αυτός του Ντέιβιντ Άντισον στη δημοφιλή σειρά «Αυτός, αυτή και τα μυστήρια» (1985-1989), με συμπρωταγωνίστρια τη Σύμπιλ Σέπαρντ. Ο Γουίλις είχε κατορθώσει να ξεπεράσει στην οντισιόν άλλους 3000 ηθοποιούς που διεκδικούσαν την ίδια θέση και σφράγισε με τον δικό του τρόπο την προσωπικότητα του Άντισον προσθέτοντας μια δόση σαρκαστικού χιούμορ. Ουσιαστικά αυτή η σειρά τον προετοίμασε για να τελειοποιήσει λίγα χρόνια αργότερα την περσόνα του σκληροτράχηλου, κυνικού αστυνομικού Τζον Μακλέιν, στην πρώτη μεγάλη κινηματογραφική του επιτυχία, «Πολύ σκληρός για να πεθάνει» το 1988.

Στη μεγάλη οθόνη εμφανίστηκε σε πρωταγωνιστικό ρόλο το 1987 στο «Blind date» του Μπλέικ Έντουαρτς με την Κιμ Μπάσιντζερ. Με το «Πολύ σκληρός για να πεθάνει» (1988) πέρασε πλέον στο βαρύ πυροβολικό του Χόλιγουντ, καθώς η ταινία ξεπέρασε σε εισπράξεις τα 138 εκατομμύρια δολάρια. Στον απόηχο αυτής της επιτυχίας εμφανίζεται ως βετεράνος του Βιετνάμ που πάσχει από μετατραυματική διαταραχή στο δράμα «In country» του Νόρμαν Τζουίσον (1989) και κερδίζει μια υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα δεύτερου ανδρικού ρόλου. Στη συνέχεια «δανείζει» τη σαρκαστική φωνή του στη ρομαντική κωμωδία «Look who’s talking» και στο σίκουελ «Look who’s talking too», με πρωταγωνιστές τον Τζον Τραβόλτα και την Κίρστι Άλεϊ.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 ο Μπρους Γουίλις ασχολείται και με το κρυφό απωθημένο του, τη μουσική, ηχογραφώντας άλμπουμ που είχαν μέτρια απήχηση. (Το πιο χαρακτηριστικό ήταν το «The return Of Bruno».

Μπρους Γουίλις: πολύ σκληρός στη μεγάλη οθόνη

Μετά την εμπορική επιτυχία της πρώτης ταινίας του «Πολύ σκληρός για να πεθάνει» ακολούθησαν δύο ακόμη σίκουελ, το 1990 και το 1995 και ο θετικός αντίκτυπός τους στο box office, καθιέρωσε τον Μπρους Γουίλις ως πρωταγωνιστή σε ταινίες δράσης. Μυστικός πράκτορας του FBI (στο «Merucry rising» του Χάρολντ Μπέκερ, επαγγελματίας εκτελεστής (στο «Τσακάλι» του Μάικλ Κ. Τζόουνς μαζί με τον Ρίτσαρντ Γκιρ), μαφιόζος (στη μαύρη κωμωδία «Ο μαφιόζος της διπλανής πόρτας» του Τζόναθαν Λιν), βίαιος σύζυγος εξαρτημένος από τα ναρκωτικά (στις «Θανάσιμες σκέψεις» του Άλαν Ρούντολφ με τη Ντέμι Μουρ), αλκοολικός ντετέκτιβ (στο «16 Blocks» του Ρίτσαρντ Ντόνερ), αναμφίβολα ο Μπρους Γουίλις υπερασπίστηκε τον ρόλο «του σκληρού» κατά τη διάρκεια της καριέρας του.

Μπρους Γουίλις-Ντέμι Μουρ

Στην προσωπική του ζωή ωστόσο είναι διαφορετικός. Ήταν παντρεμένος 13 χρόνια με την Ντέμι Μουρ, με την οποία έκανε τρεις κόρες και μετά το διαζύγιό τους το 1998, εξακολουθούν να έχουν καλές σχέσεις. Μάλιστα ο ίδιος είχε παρευρεθεί στο γάμο της Ντέμι Μουρ με τον κατά 16 χρόνια νεότερό της Άστον Κούτσερ και αυτή του ανταπέδωσε την ευγενική κίνηση δίνοντας «το παρών» στο δικό του γάμο, με την Έμμα Χέμινγκ το 2009.

Μετά την πρώτη περιπέτεια του «Πολύ σκληρός για να πεθάνει», μεσολάβησαν μια σειρά από λιγότερο επιτυχημένες επιλογές όπως για παράδειγμα το «Striking distance» και το «Color of Νight» που βρήκαν διέξοδο στα βίντεο κλαμπ εκείνης της περιόδου. Αξιοσημείωτη ήταν η ερμηνεία του στη μαύρη κωμωδία του Ρόμπερτ Ζεμέκις «Ο θάνατος σου πάει πολύ», στο ρόλο ενός ταλαίπωρου συζύγου που βασανίζεται εξίσου από το ναρκισσισμό της συζύγου (Μέριλ Στριπ) και της ερωμένης (Γκόλντι Χόουν), καθώς απέσπασε το βραβείο Saturn πρώτου ανδρικού ρόλου.

Ωστόσο ήταν η συμμετοχή του στην εμβληματική ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο «Pulp fiction» (1994) που επανέφερε σε ανοδική πορεία την καριέρα του. Το 1995 πρωταγωνιστεί στο θρίλερ επιστημονικής φαντασίας του Τέρι Γκίλιαμ «Δώδεκα πίθηκοι» και καθηλώνει το κοινό ενσαρκώνοντας τον Τζέιμς Κόουλ. Δύο χρόνια αργότερα εμφανίζεται στη φουτουριστική περιπέτεια του Λικ Μπεσόν «Το πέμπτο στοιχείο», σε καταιγιστικές σκηνές δράσης, δίπλα στην ανερχόμενη τότε Μίλα Γιόβοβιτς. Ο επόμενος σταθμός είναι το blockbuster καταστροφής «Αρμαγεδδών» του Μάικλ Μπέι που έφερε αρκετά κέρδη στους παραγωγούς της ταινίας.

Η επιτυχία της «Έκτης αίσθησης»

Στις καλύτερες κινηματογραφικές εμφανίσεις του συγκαταλέγεται το μεταφυσικό θρίλερ « του Μ. Νάιτ Σιάμαλαν «Έκτη αίσθηση» (1999). Ο Μπρους Γουίλις υποδύεται έναν παιδοψυχολόγο, ο οποίος προσπαθεί να προσεγγίσει ένα μικρό αγόρι που βλέπει φαντάσματα. Με τον ίδιο σκηνοθέτη θα συνεργαστεί αργότερα και στην περιπέτεια «Ο άφθαρτος» (2000) που αντλεί τη θεματολογία της από τον μαγικό κόσμο των κόμικς (χωρίς ωστόσο να σταθεί στο ύψος της «Έκτης αίσθησης»). Αντίθετα η στυλιζαρισμένη σκηνοθεσία της ταινίας «Αμαρτωλή πόλη» (2005) με τη σφραγίδα του κομίστα Φρανκ Μίλερ, του Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ και του Κουέντιν Ταραντίνο, ξεχωρίζει στη φιλμογραφία του. Ο Μπρους Γουίλις, υποδύεται τον μοναδικό έντιμο αστυνομικό σε μια πόλη βυθισμένη στη διαφθορά και τη διαστροφή και σώζει ένα μικρό κορίτσι, αψηφώντας τη ζωή του.

Στις πιο πρόσφατες εμφανίσεις του, τον είδαμε στους «Αναλώσιμους» του Σιλβέστερ Σταλόνε, μια καθαρά «αντρική» περιπέτεια που συγκέντρωσε τους «βετεράνους της δράσης», περιλαμβάνοντας μεταξύ άλλων τους Σβαρτζενέγκερ, Μίκι Ρουρκ, Τζέισον Στέιθαμ κ.α.

Ενδεικτική φιλμογραφία: «Blind date» (1987), «Τhe return of Βruno» (1988), «Sunset» (1988), «Die hard» (1988), «That’s adequate» (1989), «In country» (1989), «Look who’s talking» (φωνή, 1989), «Die hard 2» (1990), «Look who’s talking too» (φωνή, 1990), «The bonfire of the vanities» (1990), «Mortal thoughts» (1991), « Ηudson Ηawk» (1991), «Billy Bathgate» (1991), «The last boy scout» (1991), «Τhe player» (1992), «Death becomes you» (1992), «National lampoon’s» (1993), «Striking distance» (1993), «Color of night» (1994), «Pulp fiction» (1994), «Νοbody’s fool» (1994), «Die hard with a vengeance» (1995), «Four rooms» (1995), «Twelve monkeys» (1995), «Last man standing» (1996), «Τhe fifth element» (1997), «Τhe jackal» (1997), «Μercury rising» (1998), «Αrmageddon» (1998), «Τhe siege» (1998), «Breakfast of champions» (1999), «Τhe sixth sense» (1999), «The story of us» (1999), «Τhe whole nine yards» (2000), «Disney’s the kid» (2000), «Unbreakable» (2000), «Bandits» (2001), «Ηart’s war» (2002), «Grand champion» (2002), «Tears of the sun» (2003), «Charlie’s angels: full throttle» (2003), «Τhe whole ten yards» (2004), «Οcean’s twelve» (2004), «Sin city» (2005), «Αlpha dog» (2006), «16 blocks» (2006), «Fast food nation» (2006), «Lucky number Slevin» (2006), «Οver the hedge» (2006), «The astronaut farmer» (2007), «Perfect stranger» (2007), «Grindhouse» (2007), «Nancy drew» (2007), «What just happened» (2008), «Αssassination of a high school president» (2008), «Surrogates» (2009), «Cop out» (2010), «Τhe expendables» (2010), «Red» (2010).