Ένας συντάκτης διαφωνεί με την γενική αίσθηση ότι η πέμπτη σεζόν της δημοφιλούς σειράς είναι βαρετή επειδή «δε συμβαίνει τίποτα».

Ρίχνοντας μια ματιά στα social media τον τελευταίο καιρό, παρατηρείς ότι κάθε Δευτέρα επικρατεί η γκρίνια για το πόσο ανούσια είναι η φετινή, πέμπτη σεζόν του Game of Thrones χωρίς τίποτα το σημαντικό να συμβαίνει. Η αλήθεια είναι πως η σειρά μας είχε καλομάθει τα προηγούμενα χρόνια και δεν υπήρξε καθόλου φειδωλή στο να ξεπαστρεύει βασικούς χαρακτήρες της. Και ας είμαστε ειλικρινείς: όσο και αν ο κόσμος γκρινιάζει για το θάνατο των αγαπημένων του πρωταγωνιστών, αυτό είναι που τον κρατά διαρκώς για τη συνέχεια. Έχει να μας πει λοιπόν τίποτα η πέμπτη σεζόν μέχρι στιγμής; Ακολουθούν spoiler.

Καταρχάς βρισκόμαστε στη μετά Τζόφρι εποχή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Πλέον δεν υπάρχει μια μισητή απειλή που πρέπει να ανατραπεί, καθώς βασιλιάς είναι ο μικρότερος αδερφός του, Τόμεν που το μόνο που περιμένει στη ζωή του είναι οι στιγμές που θα βρεθεί στο κρεβάτι με τη βασίλισσα Μάρτζερι. Σίγουρα τα νήματα τα κινεί η Σέρσεϊ, με τον πατέρα της νεκρό και τον Τζέιμι μακριά φαντάζει πάντως απελπιστικά μόνη. Την ίδια ώρα χαρακτήρες που ήταν ολοκληρωτικά συμπαθείς σε προηγούμενες σεζόν, έχουν χάσει κάτι από την αψεγάδιαστη αύρα τους. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι και η Νταινέρυς. Η εξουσία της έχει πειράξει το μυαλό και αρχίζουμε να παρατηρούμε πάνω της όσα ακούγονταν για την παράνοια του πατέρα της. Έχει χάσει τον έλεγχο των δράκων της και δε βλέπουμε πώς στην καλύτερη μπορεί να φτάσει στο Κινγκς Λάντινγκ πριν την έβδομη σεζόν. Αν προσθέσουμε σε αυτά και το γεγονός ότι τρία επεισόδια πριν ολοκληρωθεί η σεζόν δεν έχουμε κάποιον πολύ σημαντικό θάνατο, εύλογα δημιουργούνται οι όποιες αντιρρήσεις στο άτυπο αυτό reboot της σειράς. Εμείς το πάρουμε… αλλιώς όμως και να δούμε πέντε λόγους που περνάμε καλά με τη φετινή σεζόν.

Το Γουέστερος μοιάζει πιο κατακερματισμένο από ποτέ. Οι ήρωές μας βρίσκονται διασκορπισμένοι σε κάθε γωνιά των Επτά Βασιλείων και πέρα από αυτά, ακολουθώντας καινούρια προσωπικά μονοπάτια. Και τώρα που δεν υπάρχει κάποια μεγαλύτερη εικόνα να επισκιάζει το κάδρο της σειράς, δημιουργήθηκε χώρος για να αναπνεύσει η μυθολογία της. Γιατί αφού το Κινγκς Λάντινγκ δε μονοπωλεί πλέον το ενδιαφέρον μας, μπορούμε να εξερευνήσουμε άλλα μέρη και ήθη. Κάπως έτσι γνωρίσαμε τις σαγηνευτικές Αμαζόνες του Ντορν, μπήκαμε στα άδυτα του μυστήριου Μπράαβος και συναντήσαμε πλάσματα που αρκεί ένα άγγιγμά τους για να σε μετατρέψουν σε πέτρα. Είναι προφανές ότι ο κόσμος που έχει χτίσει ο συγγραφέας των βιβλίων στα οποία βασίστηκε η σειρά, Τζωρτζ Ρ.Ρ. Μάρτιν έχτισε ένα φανταστικό κόσμο μέσα στον οποίο χάνεσαι με ευχαρίστηση, φέτος ωστόσο έχουμε την ευκαιρία να τον απολαύσουμε στο μεγαλείο του.

Μπορεί λοιπόν τις προηγούμενες σεζόν να παρακολουθούσαμε κατά κύριο λόγο τις εξελίξεις στο Κινγκς Λάντινγκ, το γκελ που κάνει η σειρά στον κόσμο οφείλεται κατά κύριο λόγο στην αντίθεση του παγωμένου Τείχους και πέρα από αυτό (Πάγος) και στις μακρινές ερήμους της Νταινέρυς (Φωτιά). Φέτος λοιπόν περισσότερο από ποτέ είναι εμφανές αυτό το αντιθετικό δίπολο, σχηματίζοντας μια πρώιμη αίσθηση για το πού θα βαδίσουμε προς το φινάλε. Τα στόρι του Τζον Σνόου και της Νταινέρυς είναι τα πιο ενδιαφέροντα της σεζόν. Προσελκύουν βασικούς χαρακτήρες που δεν είχαν ποτέ επαφή μαζί τους μέχρι εκείνο το σημείο και χτίζεται ένα πολύ ελκυστικό potential για το μέλλον της σειράς.

Ο Τζόφρι είναι νεκρός, ζήτω ο Ράμσεϊ! Όσο και αν ο θάνατος του Τζόφρι ικανοποίησε τους περισσότερους οπαδούς της σειράς, δημιούργησε ένα δυσαναπλήρωτο κενό στη θέση του πιο υπεροπτικά μισητού χαρακτήρα. Αυτό το κενό καλύφθηκε και με το παραπάνω φέτος με την παρουσία του Ράμσεϊ Σνόου, μπάσταρδου γιου των Μπόλτον. Ήταν γνωστό ήδη ότι κάτι δεν πάει καλά με την περίπτωσή του, απλώς μέχρι τώρα χαρακτηριζόταν μάλλον ως εκκεντρικός. Τα βασανιστήρια στον Θήον μας είχαν προϊδεάσει για τις σαδιστικές του τάσεις, ωστόσο η συνάντησή του με την Σάνσα ήταν αρκετή για να συνεχιστεί ο δρόμος του μαρτυρίου της και να τον μισήσουμε κανονικά και με το νόμο. Σε μια σκηνή που συζητήθηκε έντονα και που σίγουρα δε χρειαζόταν να δούμε, ο Ράμσεϊ βιάζει την Σάνσα, κάτι το οποίο έπειτα συμβαίνει κατ’ εξακολούθηση. Κάποια στιγμή λογικά ο Ράμσεϊ θα φύγει από τη μέση, γιατί μακροπρόθεσμα η σειρά έχει αποδείξει ότι ικανοποιεί τα ένστικτα δικαίου του κοινού της και υποθέτουμε (ελπίζουμε;) ότι η Σάνσα θα ανακάμψει και μαζί της θα αναβιώσει και το Γουίντερφελ, ακόμη και έτσι όμως η σκηνή του βιασμού της ήταν ατυχής και αχρείαστη δραματουργικά. Το βέβαιο είναι πως αυτή τη στιγμή ο Ράμσεϊ συγκεντρώνει το ίδιο μίσος με τον Τζόφρι της τρίτης σεζόν.

Ένα από τα θέματα που είχε η σειρά για να φτάσει ας πούμε το στάτους του Lost, είναι ότι βασιζόταν εξ αρχής σε βιβλία που υπήρχαν ήδη εκεί έξω με αποτέλεσμα το ίντερνετ να καθίσταται ένα ναρκοπέδιο από spoiler. Φέτος για πρώτη φορά οι δημιουργοί της παίρνουν σημαντικές ελευθερίες από τα βιβλία, αναπτύσσοντας δικές τους ιστορίες οι οποίες μπορούν να εξελιχθούν με οποιονδήποτε τρόπο. Και μπορεί οι οπαδοί των βιβλίων να γκρινιάζουν, αυτό είναι όμως το νόημα της μεταφοράς σε κάποιο άλλο μέσο. Η σκηνή του βιασμού που αναφέραμε παραπάνω δεν ήταν στα βιβλία και υπό αυτή την έννοια θα μπορούσαν οι αυτοσχεδιασμοί να γίνονται πάνω σε καλύτερη βάση και όχι για να προκαλέσουν, στηρίζουμε πάντως τη γενικότερη ιδέα όπως και αν έχει.

Τέλος, το μεγαλύτερο ατού του τηλεοπτικού Game of Thrones σε σύγκριση με τα βιβλία είναι η δυνατότητά που έχει να χτίζει φοβερές ατμόσφαιρες. Το τηλεοπτικό κανάλι HBO δεν περιορίζει το μπάτζετ του και κάθε σεζόν γιγαντώνεται όλο και περισσότερο. Ως εκ τούτου κάθε χρονιά αποκτούμε όλο και περισσότερες σκηνές τηλεοπτικής ανθολογίας και φέτος έχουμε ήδη πολλές για να θυμόμαστε. Ας πάρουμε για παράδειγμα τη σκηνή που ο Σερ Τζόρα με τον Τύριον βλέπουν το δράκο της Νταινέρυς. Φανταστική. Για αυτό το λόγο άλλωστε από πολλούς οπαδούς του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών η καλύτερη ταινία της σειράς θεωρείται η πρώτη. Μπορεί να μη συμβαίνουν πολλά πράγματα, αλλά είναι τέτοια η ατμόσφαιρα και το teasing της μυθολογίας για τη συνέχεια που δε χρειάζεται να συμβεί κάτι άλλο. Αν θέλουμε συνεχείς ανατροπές υπάρχουν άλλωστε τόσες υπερηρωικές σειρές εκεί έξω.

Στο δια ταύτα: Παρά τα όποια προβλήματα έχει πράγματι αυτή η σεζόν, έχει καταφέρει να αφήσει πίσω της το παρελθόν και να οικοδομήσει αριστοτεχνικά τη συνέχεια όχι μόνο αυτής της σεζόν αλλά και της υπόλοιπης σειράς. Και όπως και να ‘χει τις τρεις επόμενες Δευτέρες θα είμαστε κολλημένοι στις οθόνες μας και στο τέλος θα περιμένουμε με αγωνία την επόμενη άνοιξη, οπότε ας το απολαύσουμε όσο συμβαίνει.

Γιάννης Μόσχος
[email protected]