Η ταινία που ξεχωρίζουμε αυτή την εβδομάδα αναμετράται με το μύθο της αδικοχαμένης Amy Winehouse και παρουσιάζει τον άνθρωπο που κρυβόταν από πίσω.

Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από το θάνατο της Amy Winehouse και όσο κι αν η πορεία της ζωής της έδειχνε να οδηγείται ολοταχώς προς τα εκεί, παραμένει το πιο σοκαριστικό γεγονός στη μουσική ιστορία του 21ου αιώνα. Παρά τις διαφορές τους σε πολλά επίπεδα, η Winehouse μπορεί να συγκριθεί με τον Kurt Cobain. Ήταν μια αυτοκαταστροφική προσωπικότητα που δεν επεδίωξε ποτέ να γίνει διάσημη και έλαμψε πολύ γρήγορα και έσβησε ξαφνικά μην αντέχοντας τα φώτα της δημοσιότητας. Έχει πλέον περάσει στη σφαίρα του μύθου και ο Ασίφ Καπάντια επιχειρεί να την προσγειώσει στην πραγματικότητα, αποκαλύπτοντας τον άνθρωπο που κρυβόταν από πίσω , στο ντοκιμαντέρ «Amy: Το κορίτσι πίσω από το όνομα».

Ο Καπάντια ευθύνεται για το διεθνώς αναγνωρισμένο ντοκιμαντέρ «Senna», για τον θρυλικό οδηγό της F1 Άιρτον Σένα και είναι πράγματι ο ιδανικός άνθρωπος να ασχοληθεί με το υλικό της Winehouse. Η σημαντική διαφορά εδώ έχει να κάνει με τον παράγοντα του πρόσφατου γεγονότος και ως εκ τούτου η προσέγγιση είναι κατά τεκμήριο συναισθηματικά φορτισμένη. Ευτυχώς ο Καπάντια το αντιλαμβάνεται αυτό και δεν επιχειρεί να δημιουργήσει συγκινήσεις αφού κάτι τέτοιο θα ήταν πλεονασμός. Το υλικό είναι από μόνο του δακρύβρεχτο και δε χρειάζεται κάποια επαγγελματική επεξεργασία ώστε να έχει άμεση επίδραση στο κοινό.

Η δομή του ντοκιμαντέρ αποφεύγει τη φόρμα της αφήγησης και των κεφαλιών που μιλάνε στην κάμερα. Αντ’ αυτού, προτιμά να αφήσει την ίδια την Winehouse να αφηγηθεί τη ζωή της. Μέσα από ανέκδοτο υλικό της προσωπικής της ζωής από τα παιδικά της χρόνια στο βόρειο Λονδίνο μέχρι τη δόξα που ποτέ δε ζήτησε και τις τάσεις αυτοκαταστροφής, η ροή είναι φυσική και παρουσιάζει την κοπέλα πίσω από το φακό των παπαράτσι, όπως μας συστήθηκε μέσα από τους αφοπλιστικά προσωπικούς στίχους της.

Εκτός από το υλικό της ίδιας της Winehouse, πρόσωπα από το κοντινό της περιβάλλον αλλά και από τη μουσική βιομηχανία μας μιλάνε για την Amy που γνώρισαν και δεν κρύβουν τη φόρτισή τους. Άλλωστε όπως είπαμε έχουν περάσει μόλις τέσσερα χρόνια. Το ακόμη πιο τραγικό είναι ότι παρακολουθώντας το ανέκδοτο υλικό σε χρονολογική σειρά, γίνεται ακόμη πιο εμφανές ποια θα ήταν η κατάληξή της. Μέσα από δύο δίσκους κατάφερε να βρεθεί στην κορυφή, αλλά όσο και αν προσπαθούσε να ξορκίσει τους δαίμονές της μέσω της μουσικής, το μόνο που κατάφερνε ήταν να τους θρέφει περισσότερο.

Αρκετά από τα βίντεο που επιλέχθηκαν για το ντοκιμαντέρ είναι ερασιτεχνικής ποιότητας και αυτό χαρίζει ζεστασιά και αληθοφάνεια. Εν τέλει, η Winehouse ήταν μια απλή κοπέλα με εύθραυστο ψυχισμό που ένιωθε πολύ έντονα τα πάντα και αποζητούσε την αγάπη με ένα ρομαντικό τρόπο που δε συνάδει με τις κυνικές συνθήκες της σύγχρονης σόου μπιζ. Δεν ήταν μόνο αυτόχειρας, αλλά και θύμα της ίδιας της βιομηχανίας του θεάματος.

Το ντοκιμαντέρ του Καπάντια δεν απευθύνεται μόνο στους οπαδούς της μουσικής της Winehouse. Πρόκειται για την ιστορία ενός ξεχωριστού ανθρώπου και όχι μιας εμβληματικής ερμηνεύτριας, διαδικασία που ακολουθήθηκε και στο «Senna». Ασφαλώς και όσοι αγάπησαν τα τραγούδια της θα βουρκώσουν πιο εύκολα (όχι ότι οι υπόλοιποι θα δυσκολευτούν), το αποτέλεσμα ωστόσο περιστρέφεται γύρω από την αδυναμία διαχείρισης της επιτυχίας, την κατεστραμμένη αγάπη και την κανιβαλιστική λογική του μιντιακού κόσμου. Στο τέλος της διαδρομής αισθάνεσαι ένοχος ως μέρος του μηχανισμού που οδήγησε σε αυτόν τον προαναγγελθέντα θάνατο, αλλά και την ίδια στιγμή νιώθεις και καλύτερος άνθρωπος.

Γιάννης Μόσχος
[email protected]