Μια -πραγματικά τρομακτική- ταινία τρόμου διαφορετική από τις άλλες είναι η κινηματογραφική μας πρόταση για αυτή την εβδομάδα.

Οι ταινίες τρόμου πουλάνε. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στη λίστα με τις πιο κερδοφόρες ταινίες της τελευταίας πενταετίας για να το καταλάβει αυτό, αφού και οι 10 πρώτες ανήκουν όλες στο είδος. Και αυτό είναι κάπου λογικό. Η πιο ακριβή ταινία της λίστας έχει προϋπολογισμό 6,5 εκατομμύρια δολάρια και αν συνυπολογίσει κανείς ότι ο κόσμος, όσες γενιές σινεφίλ και αν περάσουν, πάντα θέλει να βλέπει τρόμο στη μεγάλη οθόνη, δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις γιατί το να φτιάξεις μια ταινία τρόμου δεν είναι μια κακή ιδέα αν σου λείπουν κάποια χρήματα.

Σε αυτή τη λίστα δε βρίσκεται το «It Follows» («Σε ακολουθεί» η ελληνική απόδοση) του Ντέιβιντ Ρόμπερτ Μίτσελ, έχει καταφέρει να δημιουργήσει ήδη όμως μια μυθολογία γύρω του που ξεπερνά ίσως και οποιαδήποτε άλλη ταινία τρόμου αυτής της δεκαετίας. Ο κόσμος τη λάτρεψε, οι κριτικοί επίσης και αφού προβλήθηκε στο μεταμεσονύκτιο πρόγραμμα του φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας πέρυσι το Σεπτέμβρη, τώρα έρχεται κανονικά στις ελληνικές αίθουσες για να διαπιστώσουν όλοι γιατί γίνεται τόσος ντόρος.

Μετά από μια ερωτική συνεύρεση με το νέο της αγόρι, η 19χρονη Τζέι μαθαίνει με το χειρότερο τρόπο ότι κόλλησε μια κατάρα που περνάει από άτομο σε άτομο μέσω του σεξ. Ο θάνατος λοιπόν την ακολουθεί μέρα-νύχτα μέσα από διάφορους ανθρώπους -φίλους, συγγενείς, εντελώς άσχετους- που περπατούν αργά και σταθερά προς το μέρος της με μοναδικό σκοπό να τη δολοφονήσουν. Μόνο αυτή μπορεί να δει όσους την καταδιώκουν και όσο και αν τρέξει, στο τέλος ο θάνατος θα τη βρει. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να περάσει και αυτή την κατάρα σε κάποιον άλλο μέσα από το σεξ, με την υποσημείωση ότι αν αυτός σκοτωθεί, τότε ο θάνατος θα επιστρέψει στο κυνήγι της και στη συνέχεια θα ακολουθήσει όλη την αλυσίδα προς τα πίσω. Στην πραγματικότητα επομένως άπαξ και κολλήσεις μια φορά, δεν ησυχάζεις για την υπόλοιπη ζωή σου.

Το «It Follows» έχει στέρεες βάσεις πάνω στο σινεμά του Τζον Κάρπεντερ και στις καλτ ταινίες τρόμου παλαιότερων δεκαετιών, αλλά δε μένει επ’ ουδενί εκεί και χαράσσει το δικό του δρόμο. Είναι αυθεντικό από κάθε άποψη και διαχειρίζεται μια ιδέα που είναι μεν μεταφυσική, όχι όμως με τον τρόπο που έχουμε συνηθίσει. Υπάρχουν πολλές προεκτάσεις στον τρόπο που μεταδίδεται η κατάρα και κάνουν την ταινία του Ντέιβιντ Ρόμπερτ Μίτσελ αρκετά σκεπτόμενη σε σχέση με ό,τι μας έχει μάθει το σινεμά του τρόμου τα τελευταία χρόνια. Πίσω λοιπόν από την κεντρική πλοκή, υπάρχει μια δεύτερη ανάγνωση σχετικά με τη σεξουαλική αφύπνιση των Millennials που πραγματοποιείται σε μια μετα-βιομηχανοποιημένη εποχή οικονομικής ύφεσης κατά την οποία οι ανθρώπινες σχέσεις παρουσιάζονται συνεστραμμένες. Και όλα αυτά χωρίς την παραμικρή παρουσία των γονιών. Δεν είναι απλά μια «πειραγμένη» ιστορία ενηλικίωσης, αλλά από τις πιο εύστοχες και επίκαιρες που έχουμε δει τον τελευταίο καιρό.

Βέβαια, το σημαντικότερο είναι ότι έχουμε να κάνουμε με μια αληθινά τρομακτική ταινία. Και δε χρησιμοποιεί την πεπατημένη μανιέρα των πρόσφατων εμπορικών ταινιών τρόμου για να σε κάνει να πεταχτείς από την καρέκλα σου. Ήδη από την αγωνιώδη έναρξη θα νιώσεις παγιδευμένος σε μια «ενοχλητική» και ανατριχιαστική ατμόσφαιρα και μέχρι το τέλος δε θα δραπετεύσεις ποτέ. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να κάνουμε και στη φωτογραφία του Μάικλ Γκιουλάκις. Έχουμε συνηθίσει τις ταινίες τρόμου που πάνε καλά στο box-office να είναι αρκετά «πλαστικές» και να μη δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στην αισθητική τους. Εδώ τα πάντα είναι προσεγμένα και για αυτό το τελικό αποτέλεσμα είναι πιο τρομακτικό. Ας πάρουμε για παράδειγμα τη σκηνή στην αρχή του φιλμ που η Τζέι έχει κάνει μόλις σεξ και παίζει με ένα λουλούδι ξαπλωμένη στο αυτοκίνητο, πριν μάθει ακόμη για την κατάρα. Πέρα από το γεγονός ότι το συγκεκριμένο κάδρο είναι όμορφο σαν κλασική ζωγραφιά, καταλαβαίνεις ότι κάτι απειλητικό πλησιάζει, ακόμη και αν δεν έχει σχηματιστεί μπροστά σου. Δε χρειάζεσαι ένα σπίτι με φαντάσματα και μάγισσες για να δημιουργήσεις κάτι στοιχειωτικό.

Όλα τα παραπάνω έρχονται και δένουν τέλεια στο πρόσωπο της Μάικα Μονρόε, η οποία υποδύεται την Τζέι και έχει εξελιχθεί σε πρωταγωνιστική φιγούρα αυτής της τάσης με τις low-budget ανεξάρτητες ταινίες τρόμου. Το άστρο της έλαμψε στο «The Guest» και το ίδιο συμβαίνει και εδώ. Είναι ξεκάθαρο πως η 22χρονη Μονρόε είναι για μεγαλύτερα πράγματα και έχοντας κλείσει ήδη ρόλο στο σίκουελ της «Ημέρας ανεξαρτησίας», η καριέρα της δε θα αργήσει να απογειωθεί. Με παρουσιαστικό της αδικοχαμένης Μπρίτανι Μέρφι, potential Ντρου Μπάριμορ των late 90s και με ένα συνδυασμό αρτίστικου με εμπορικό που θέλει κάθε σκηνοθέτης, δε βλέπουμε πώς θα αποτύχει.

Δε βλέπουμε όσο συχνά θα θέλαμε ταινίες σαν το «It Follows». Καταφέρνει να ικανοποιήσει και τους απαιτητικούς λάτρεις του παλιού καλού τρόμου και τους ανήλικους οπαδούς του είδους που μεγάλωσαν με τα «Paranormal Activity» και τα «Insidious» και την ίδια στιγμή πραγματοποιεί τομή σε ένα είδος που τόσο πολύ ανάγκη έχει την ανανέωση. Και αν μόλις βγείτε από την αίθουσα παρατηρείτε με προσοχή ποιος περπατά προς το μέρος σας, μην ανησυχείτε. Αυτές είναι οι παρενέργειες μιας πραγματικά καλής ταινίας τρόμου.

Η ταινία «Σε ακολουθεί» κυκλοφορεί από την Weird Wave.

Γιάννης Μόσχος
[email protected]