Ο Τομ Κρουζ επιστρέφει για την πέμπτη του αποστολή ως Ίθαν Χαντ και αποδεικνύει ότι παραμένει κορυφαίος στο είδος του.

Έχουν περάσει 19 χρόνια από την πρώτη κινηματογραφική «Επικίνδυνη αποστολή» και το franchise που ξεκίνησε στα 60s μέσα από την τηλεόραση αρνείται πεισματικά να πεθάνει. Μπορεί να μην έχει τη λάμψη άλλων σειρών της μεγάλης οθόνης, έχει να αποδείξει ωστόσο μια πρωτόγνωρη σταθερότητα και μια μοναδική ικανότητα να επαναπροσδιορίζει τον εαυτό του. Αυτό οφείλεται κάπου και στο γεγονός ότι οι ταινίες παίρνουν το χρόνο τους και η διαφορά στην κυκλοφορία τους κυμαίνεται ανάμεσα στα 4 έως 6 χρόνια, χωρίς να γίνονται βιαστικές κινήσεις για χάρη του μποξ όφις. Το 2011 με το «Πρωτόκολλο: Φάντασμα» οι αποστολές του Ίθαν Χαντ προσαρμόστηκαν με επιτυχία στη νέα δεκαετία και φτάνουμε έτσι φέτος στην πέμπτη ταινία της σειράς, με κωδικό όνομα «Μυστικό έθνος».

Φυσικά η μεγάλη ατραξιόν παραμένει ο Τομ Κρουζ. Στα 53 του χρόνια συνεχίζει να μην έχει αντίπαλο στο σινεμά δράσης, αφού αναλαμβάνει ακόμη ο ίδιος στα stunts των περισσότερων επικίνδυνων σκηνών. Δεν υπάρχει ηθοποιός τα τελευταία 20 (και βάλε) χρόνια με τόσες πολλές καλές επιλογές ρόλων και η παρουσία του είναι πλέον μυθική για όσους τον ακολουθούν από την αρχή της καριέρας του.

Στην «Επικίνδυνη αποστολή: Μυστικό έθνος» ο Ίθαν Χαντ έρχεται αντιμέτωπος με την πιο δύσκολη αποστολή του. Καλείται να ξεσκεπάσει το Συνδικάτο, μια μυστική οργάνωση που δρα στη σκιά της IMF και αποτελείται από άριστα εκπαιδευμένους πράκτορες που αγνοούνται ή θεωρούνται νεκροί. Στόχος του Συνδικάτου είναι η εναντίωση στα σχέδια της CIA ώστε να επικρατήσει μια νέα χαώδης τάξη πραγμάτων. Ανάμεσα στον Χαντ και το Συνδικάτο θα βρεθεί μια αποκηρυγμένη βρετανίδα πράκτορας (Ρεμπέκα Φέργκιουσον), η οποία βοηθάει όσο και περιπλέκει τα πράγματα. Σύσσωμη η ομάδα του Χαντ (Τζέρεμι Ρένερ, Σάιμον Πεγκ, Βιν Ρέιμς) επιστρέφει, ενώ σε ρόλο επικεφαλής της CIA συναντάμε τον Άλεκ Μπόλντγουϊν. Ο villain της ταινίας και εκφραστής των σχεδίων του Συνδικάτου είναι ο βραβευμένος με BAFTA βρετανός ηθοποιός Σον Χάρις.

Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Κρίστοφερ ΜακΚουάρι, βραβευμένος με Όσκαρ για το σενάριο της ταινίας «Συνήθεις ύποπτοι». Ο ΜακΚουάρι σκηνοθέτησε τον Τομ Κρουζ στο «Jack Reacher», έναν από τους καλύτερους ρόλους του ηθοποιού τα τελευταία χρόνια σε μια γενικά υποτιμημένη ταινία. Το δεδομένο είναι ότι γνωρίζει καλά πώς να αξιοποιήσει στο έπακρο τον Κρουζ και στο «Μυστικό έθνος» δημιουργεί όλες τις συνθήκες ώστε να χτίσει ένα θεματικό πάρκο αφιερωμένο στον πρωταγωνιστή του. Γιατί σε τελική ανάλυση η ταινία συμπυκνώνει τις καλύτερες στιγμές όλων των «Επικίνδυνων αποστολών» του Ίθαν Χαντ, αλλά και του ίδιου του Τομ Κρουζ ως action hero.

Το φιλμ χαρακτηρίζεται παλιομοδίτικο αν το συγκρίνεις με τις σύγχρονες συνθήκες στο εμπορικό σινεμά, αυτό όμως είναι μόνο ευχάριστο αφού πρόκειται για μια ανθολογία του σινεμά δράσης με το οποίο μεγαλώσαμε στα 90s και τα 00s. Μέχρι και η αφίσα μας πάει ακόμη πιο πίσω αφού φαίνεται σαν ένας φόρος τιμής στη «Σκιά των τεσσάρων γιγάντων» του Χίτσκοκ. Όσον αφορά το περιεχόμενο, το «Μυστικό έθνος» μπορεί να αντιστοιχιστεί με το «Skyfall». Ο θρυλικός αλλά γερασμένος πια πρωταγωνιστής καλείται να δώσει απαντήσεις απέναντι σε έναν κρυφό εχθρό δίχως χώρα και για να φέρει εις πέρας το σχέδιό του πρέπει να δράσει υπογείως, κυνηγημένος από τους ίδιους του τους ανθρώπους.

Είναι σαφές ότι έχουμε εισέλθει σε μια νέα φάση των κατασκοπικών ταινιών, κατά την οποία οι κακοί δεν προέρχονται πια από συγκεκριμένες «σατανικές» χώρες που θέλουν να καταστρέψουν την «καλή» Αμερική αλλά προέρχονται από σκιώδη δίκτυα που σκοπεύουν στη δημιουργία ενός καθεστώτος παγκόσμιας αστάθειας. Έτσι και εδώ, η τοποθέτηση του Συνδικάτου στη θέση του villain δημιουργεί καταστάσεις που ανήκουν σίγουρα στη σύγχρονη εποχή ανησυχίας και τρομολαγνείας, σε αντίθεση με τη ρωσική «εμπλοκή» του «Πρωτόκολλου: Φάντασμα». Κι ο Σον Χάρις μπορεί να μην είναι Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν στην «Επικίνδυνη αποστολή 3» (εδώ που τα λέμε ποιος είναι Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν), διαθέτει πάντως μια φυσική ικανότητα να προκαλεί ανατριχίλες και περνάει με ευκολία τη βάση του μέσου villain σε ταινίες κατασκοπείας.

Το μυστικό όπλο της ταινίας είναι πάντως η Ρεμπέκα Φέργκιουσον. Είναι ηλίου φαεινότερη η αδυναμία των μπλοκμπάστερ να δημιουργήσουν ολοκληρωμένους γυναικείους χαρακτήρες που έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο, εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με τον καλύτερο γυναικείο χαρακτήρα που μας έχει συστήσει η «Επικίνδυνη αποστολή». Η Ίλσα Φάουστ είναι κάτι περισσότερο από μια ακόμη νεότερη γυναίκα στο πλευρό του Τομ Κρουζ και η παρουσία της δίνει ξεχωριστό χαρακτήρα στην ταινία. Το σενάριο δε λάμπει πάντα για την πρωτοπορία του και η Φέργκιουσον έρχεται για να αποτελέσει το πραγματικά αξιομνημόνευτο στοιχείο του φιλμ.

Από εκεί και πέρα, η ομάδα της IMF πίσω από τον Κρουζ έχει δέσει για τα καλά και με εξέχοντα τον Σάιμον Πεγκ προσφέρει πολλές δόσεις χιούμορ, τις περισσότερες σε ταινία της «Επικίνδυνης αποστολής» μέχρι στιγμής. Τα ανάλαφρα διαλείμματα βρίσκονται σε πλήρη ισορροπία με τη δράση, κάνοντας το πρόσφατο «Furious 7» να μοιάζει ερασιτεχνικού επιπέδου.

Η «Επικίνδυνη αποστολή: Μυστικό έθνος» αποδεικνύει δύο πράγματα. Πρώτον, μιλάμε για ένα franchise που όσο ωριμάζει γίνεται όλο και καλύτερο, παίζοντας με τα δικά του δεδομένα σε πείσμα των καιρών. Και έπειτα, ο Τομ Κρουζ είναι ένα φαινόμενο που όμοιό του δεν υπάρχει, από τους λίγους σταρ που μετά από 30 χρόνια στο χώρο συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για να δεις ταινία του στο σινεμά. Σκηνές όπως αυτή στην αυστριακή όπερα και την καταδίωξη στην Καζαμπλάνκα συναντάς σπάνια σήμερα και όσοι αναζητούν μια καλή εμπορική ταινία δράσης που θα ανεβάσει την αδρεναλίνη στα ύψη, ας σπεύσουν και δε θα βγουν χαμένοι.

Η ταινία «Επικίνδυνη αποστολή: Μυστικό έθνος»  κυκλοφορεί από την UIP.

Γιάννης Μόσχος
[email protected]