Το «Παν» βρίσκεται στις αίθουσες και εμείς κάνουμε αναδρομή στη δεκαετή καριέρα του σκηνοθέτη της ταινίας, Τζο Ράιτ.

Ένα από τα σημαντικά κινηματογραφικά γεγονότα της εβδομάδας είναι η έξοδος στις αίθουσες του «Παν» σε σκηνοθεσία Τζο Ράιτ. Είμαστε έτοιμοι λοιπόν για ένα ακόμη ταξίδι στη Χώρα του Ποτέ, αυτή τη φορά πιο λαμπερό από... ποτέ. Άλλωστε μιλάμε για τον Ράιτ, ο οποίος εκτιμά ο,τιδήποτε κλασικό και του αρέσει να τονίζει την παραδοσιακή ομορφιά.

Η ταινία διαθέτει ένα εντυπωσιακό καστ στο οποίο συναντάμε μεταξύ άλλων τους Χιου Τζάκμαν, Ρούνεϊ Μάρα, Γκάρετ Χέντλαντ και Αμάντα Σέιφριντ και δοκιμάζει να παρουσιάσει μια φρέσκια ματιά στους γνωστούς χαρακτήρες, πριν ο Πίτερ Παν γίνει αυτός που όλοι ξέρουμε σήμερα.

Δεν περιμένουμε να δούμε κάποιο αριστούργημα που θα μας συνεπάρει, αλλά η χρυσόσκονη του Ράιτ υπόσχεται ένα ευχάριστο δίωρο για μικρούς και μεγάλους, με την αίθουσα Dolby Atmos των Village Cinemas να μετατρέπει την προβολή σε μια ξεχωριστή εμπειρία.

Με αφορμή λοιπόν το «Παν», ας κάνουμε μια αναδρομή στην έως τώρα καριέρα του βρετανού σκηνοθέτη, αξιολογώντας τις ταινίες του από τη χειρότερη ως την καλύτερη.

5. «The Soloist» (2009)

Μετά από δύο ταινίες εποχής που κέρδισαν την εμπιστοσύνη κοινού και κριτικών, ο Τζο Ράιτ αποφάσισε να έρθει στο σήμερα για να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη την αληθινή ιστορία ενός μουσικού που ανέπτυξε σχιζοφρένεια και τελικά έμεινε άστεγος. Η υπόθεση είναι από αυτές που τραβάνε τον κόσμο, οι Τζέιμι Φοξ και Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ καταθέτουν δύο στιβαρές πρωταγωνιστικές ερμηνείες, αλλά το τελικό αποτέλεσμα είναι πολύ χλιαρό και επίπεδο χωρίς να διαθέτει κάποιο συγκεκριμένο στίγμα και έτσι η ταινία πέρασε φυσικά στη λήθη.

4. «Anna Karenina» (2012)

Η τρίτη συνεργασία του Τζο Ράιτ με την Κίρα Νάιτλι σηματοδοτεί και την πιο φιλόδοξη δουλειά του. Τοποθετεί ολόκληρη την «Anna Karenina» του Τολστόι εξολοκλήρου μέσα σε ένα θέατρο, ενώ την ίδια στιγμή επιχειρεί την πιο στυλιζαρισμένη σκηνοθεσία του. Το οπτικό κομμάτι είναι πραγματικά εντυπωσιακό ως σύλληψη και απόδοση, έρχεται όμως εις βάρος της υπόθεσης η οποία παρουσιάζεται αποσπασματικά και τα σημαντικά ζητήματα του έργου προσεγγίζονται επιφανειακά. Αυτό που λέμε «ενδιαφέρουσα αποτυχία».

3. «Περηφάνια και προκατάληψη» (2005)

Το κινηματογραφικό ντεμπούτο του Τζο Ράιτ διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία που όρισαν τη μετέπειτα καριέρα του. Πήρε ένα από τα πιο δημοφιλή λογοτεχνικά ρομάντζα και χωρίς να το αλλάξει σχεδόν καθόλου, αναδεικνύει τις αρετές του και επικεντρώνεται σττην ομορφιά της εποχής. Η φρέσκια σκηνοθετική ματιά, η κρυστάλλινη φωτογραφία και ένα υπέροχο soundtrack συνθέτουν μια εξαιρετική δουλειά που λάτρεψαν οι λάτρεις του είδους και διασκέδασαν όλοι οι υπόλοιποι.

2. «Hanna» (2011)

Η πιο ιδιαίτερη δουλειά του Ράιτ και ένα από τα πιο αυθεντικά θρίλερ εκδίκησης που έχουμε δει την τρέχουσα δεκαετία. Πρόκειται για ένα άψογα γυρισμένο φιλμ με εκπληκτικά χορογραφημένες σκηνές μάχης και μια ερμηνεία-αποκάλυψη από την Σίρσα Ρόναν. Ασφαλώς και δεν περιμένουμε τον Ράιτ για να δούμε μια καλή ταινία δράσης, είναι ωραίο πάντως να βλέπεις σκηνοθέτες να δοκιμάζουν διαφορετικά πράγματα από ό,τι τους έχουμε συνηθίσει και μάλιστα να πετυχαίνουν σε αυτή τη διαδικασία.

1. «Εξιλέωση» (2007)

Η αδιαμφισβήτητη κορυφή του Τζο Ράιτ. Μετά την επιτυχία της «Περηφάνιας και προκατάληψης» συνέχισε την ενασχόλησή του με μυθιστορήματα εποχής, μόνο που αυτή τη φορά παρουσιάζει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και ξέρει ακριβώς πώς να χειριστεί το υλικό και να το φέρει στα μέτρα του. Η Κίρα Νάιτλι βρίσκεται στην καλύτερη στιγμή της καριέρας της έχοντας βρει έναν ιδανικό συνδυασμό ανάμεσα στην αθωότητα και τον ερωτισμό και η χημεία της με τον επίσης πολύ καλό Τζέιμς Μακαβόι ηλεκτρίζει την οθόνη, συμπαρασύροντας το θεατή σε ένα ακραίο ταγκό συναισθημάτων.

Η ταινία «Παν» κυκλοφορεί στις αίθουσες από την Tanweer.

Γιάννης Μόσχος

[email protected]