Η ευχάριστη έκπληξη των φετινών Όσκαρ φέρνει στο προσκήνιο το όνομα της Μπρι Λάρσον.

Τα τελευταία χρόνια είθισται στα Όσκαρ να βρίσκεται κάποια ανεξάρτητη παραγωγή που θα κάνει την έκπληξη μπαίνοντας στην κατηγορία της Καλύτερης Ταινίας. Φέτος αυτή η περίπτωση είναι το «Δωμάτιο» του Λένι Άμπραμσον, δημιουργού του πολύ ιδιαίτερου «Frank» που προκάλεσε αίσθηση το 2014, δίνοντας στον Μάικλ Φασμπέντερ την πιο αντισυμβατική του ερμηνεία έως σήμερα.

Το «Δωμάτιο» είναι λοιπόν μια κινηματογραφική μεταφορά του επιτυχημένου μυθιστορήματος της Έμα Ντόναχιου από το 2010 και παρουσιάζει μια κλειστοφοβική όσο και ανατριχιαστική ιστορία κακοποίησης. Μια νεαρή μητέρα κρατείται φυλακισμένη μέσα σε ένα μικρό δωμάτιο, μαζί με το πεντάχρονο αγόρι της, καρπό της διαστροφής του άνδρα που την κρατά αιχμάλωτη. Το παιδί δεν έχει βγει ποτέ έξω από αυτό το δωμάτιο και γνωρίζει τον έξω κόσμο μόνο από ένα παράθυρο. Όταν όμως έρθουν έτσι τα πράγματα και απελευθερωθεί, θα πρέπει να ανακαλύψει τη ζωή έξω από αυτό το δωμάτιο. Και κάτι που μπορεί να φαινόταν σαν λύτρωση, καταλήγει τρομακτικό.

Η ταινία χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο είναι καθαρά κλειστοφοβικό και επικεντρώνεται στην παρουσίαση της σχέσης της μητέρας με το αγόρι της μέσα στο μικρό δωμάτιο στο οποίο μένουν κλειδωμένοι, ενώ το δεύτερο μέρος βρίσκει τους δύο πρωταγωνιστές να προσπαθούν να προσαρμοστούν στον έξω κόσμο, καλύπτοντας τα τραύματά τους. Το πρώτο κομμάτι λειτουργεί πολύ καλύτερα και εκεί είναι που αναδεικνύεται το ταλέντο του Άμπραμσον, στον τρόπο που χτίζει την ατμόσφαιρα. Το δεύτερο μέρος είναι πολύ πιο στρωτό στην αφήγησή του και το μήνυμα που στέλνει λειαίνεται καθώς πλησιάζουμε προς το τέλος, κάτι που δικαιολογεί και το ενδιαφέρον της Ακαδημίας.

Αυτό που κάνει πάντως το «Δωμάτιο» να ξεχωρίζει είναι αναμφισβήτητα η παρουσία της Μπρι Λάρσον. Η νεαρή ηθοποιός έγινε σταρ του Σάντανς με τη φοβερή ερμηνεία της στο «Short Term 12» και εδώ αποδεικνύει ότι μπορεί να βγει έξω από το indie κοινό δίχως να χάσει την ταυτότητά της. Φέρνει τα απολύτως απαραίτητα στο ρόλο της και ερμηνεύει με σοβαρότητα και με εμπειρία πέρα από τα 26 της χρόνια την κακοποιημένη κοπέλα που αναγκάστηκε να δεχθεί το ρόλο της μητέρας δίχως να έχει το δικαίωμα της επιλογής. Δε χρησιμοποιεί οσκαρικές πατέντες για να μεταφέρει το συναίσθημα που απαιτείται και δίκαια θεωρείται το μεγάλο φαβορί στον Α’ Γυναικείο των φετινών Όσκαρ. Πολύ καλός και ο μικρός Τζέικομπ Τρέμπλεϊ, αν και ο ρόλος του είναι αρκετά αβανταδόρικος εξαρχής.

Η ιστορία του «Δωματίου» είναι τέτοια που δύσκολα δε συγκινεί κάποιον. Από εκεί και πέρα ο Άμπραμσον έφτιαξε μια αξιοπρεπή ταινία με αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία, η οποία απογειώνεται με την παρουσία της Λάρσον που από εδώ και πέρα μπαίνει και αυτή στην πρώτη κατηγορία. Δεν είναι το αριστούργημα των φετινών βραβείων, διαθέτει όμως ψυχή και θα κερδίσει τον περισσότερο κόσμο που θα τη δει.

Η ταινία «Το δωμάτιο» κυκλοφορεί στις αίθουσες από τις Spentzos/Seven.

Γιάννης Μόσχος

[email protected]