Αναλύουμε την περίπτωση της νεαρής ηθοποιού που μπήκε δυναμικά στον μαγικό κόσμο του Χόλιγουντ.

Η Μπρι Λάρσον είναι ένα από τα πρόσωπα των φετινών Όσκαρ και αυτό πριν καν φτάσουμε στη βραδιά της απονομής των βραβείων. Η ερμηνεία της στο «Δωμάτιο» απέσπασε τα καλύτερα λόγια και της έφερε την πρώτη της οσκαρική υποψηφιότητα, ενώ φαντάζει και το μεγάλο φαβορί στην κατηγορία του Α’ Γυναικείου Ρόλου. Εμείς είμαστε μαζί της, αφού όσο αξιόλογη και αν είναι η ταινία του Λένι Άμπραμσον, δε θα σημείωνε σε καμία περίπτωση αυτή την αναγνώριση δίχως την παρουσία της Λάρσον.

Είναι ωραία η ιστορία της Λάρσον. Ως έφηβη συμμετείχε σε ανάλογες σχολικές κομεντί και μάλιστα για ένα φεγγάρι υπήρξε και ποπ σταρ, κυκλοφορώντας ένα δίσκο το 2005 σε ηλικία μόλις 16 ετών. Είναι πολύ ωραία η εξέλιξή της και μιας και το «Δωμάτιο» κυκλοφορεί στις ελληνικές αίθουσες αυτή την εβδομάδα, δε βρίσκουμε καλύτερη ευκαιρία να εξετάσουμε την περίπτωσή της μέσα από πέντε καθοριστικούς ρόλους της.

Προσωπικά, αν μας ρωτήσετε, θεωρούμε το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ μια απείρως διασκεδαστική ταινία, από τις πιο φρέσκες που έχουμε δει στο είδος των κομεντί τα τελευταία χρόνια. Την παράσταση κλέβει η Σκάρλετ Γιόχανσον, με την Λάρσον να υποδύεται την αδερφή του Λέβιτ, η οποία δε μιλάει ποτέ και απλά κρίνει πρόσωπα και καταστάσεις με το βλέμμα της. Ακόμη κι έτσι πάντως, δημιουργεί κάποιες από τις πιο αστείες σκηνές του φιλμ.

Λατρεμένη ταινία από όποια άποψη και αν τη δεις, η οποία ανέδειξε πολλούς ηθοποιούς που αγαπήθηκαν από την indie κοινότητα τα επόμενα χρόνια. Μέσα σε αυτούς βρίσκεται και η Μπρι Λάρσον. Το πέρασμά της δεν είναι μεγάλο, αρκετό όμως για να μας μείνει. Ορίστε που χρησίμευσε η θητεία της ως ποπ σταρ.

Όλα σε αυτή την ταινία περιστρέφονται γύρω από το πρωταγωνιστικό δίδυμο των Μάιλς Τέλερ και Σέιλιν Γούντλεϊ. Η Λάρσον ωστόσο ταιριάζει στο πνεύμα και την ατμόσφαιρα του φιλμ και ηλεκτρίζει με τη μικρή αλλά φυσική παρουσία της. 

Ξεκαρδιστική κωμωδία, από τις λίγες που μπορείς να τις χαρακτηρίσεις όντως έτσι, με το πρωταγωνιστικό δίδυμο των Τσάνινγκ Τέιτουμ και τζόνα Χιλ να επιστρέφει στα θρανία και να βρίσκεται σε μεγάλη φόρμα. Η Λάρσον πρωταγωνιστεί ως η κοπέλα με την οποία συνδέεται ο Χιλ και υπάρχει κάτι αυθεντικό στην παρουσία της, ώστε να διαφέρει από τη συνηθισμένη γυναικεία παρουσία σε αντίστοιχες ταινίες. Κάπου εδώ απέδειξε ότι της αξίζουν πρωταγωνιστικοί ρόλοι.

Αυτή είναι η στιγμή της Λάρσον. Η συγκεκριμένη ταινία διακατέχεται έτσι κι αλλιώς από μια ξεχωριστή αίσθηση ανθρωπιάς και αυτό οφείλεται σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό και στη νεαρή ηθοποιό. Η ερμηνεία της είναι εντελώς νατουραλιστική και έχει αφαιρέσει οποιοδήποτε περιττό στοιχείο. Είναι λιτή και απλή και σε κάνει να νιώθεις πράγματα χωρίς να σε πιέζει για αυτό. Αν δεν πιστεύετε πως αξίζει το Όσκαρ για την ερμηνεία της στο «Δωμάτιο» (πράγμα δύσκολο), τότε απλά δείτε αυτή την ταινία.

Γιάννης Μόσχος
[email protected]