Μια άγνωστη ιστορία του κλασικού Χόλιγουντ χαρίζει στον Μπράιαν Κράνστον την πρώτη του οσκαρική υποψηφιότητα.

Το Χόλιγουντ μπορεί να είναι ένα από τα πιο λαμπερά μέρη του πλανήτη, ωστόσο δε σημαίνει ότι είναι και το πιο φιλόξενο. Ας πάμε στη δεκαετία του 1940 για να εξετάσουμε την περίπτωση του Ντάλτον Τράμπο, ενός από τους πιο καλοπληρωμένους σεναριογράφους του κόσμου. Υπήρξε αναπόσπαστο τμήμα της πιο κλασικής εποχής του αμερικανικού σινεμά και ήξερε όλους τους σταρ όσο τον ήξεραν και αυτοί. Παράλληλα, ήταν και ένας ακτιβιστής που στηρίζει τα εργατικά συνδικάτα και βγάζει δημόσιους λόγους περί ισοτιμίας μισθών και δικαιωμάτων. Μιας και μιλάμε όμως για άλλες εποχές, δεν είναι δύσκολο όλα αυτά να θεωρηθούν ως κομμουνιστικό μανιφέστο. Κλήθηκε λοιπόν στο δικαστήριο για να καταθέσει ενώπιον της Επιτροπής Αντιαμερικανικών Ενεργειών και όταν αρνήθηκε να απαντήσει στις επιθετικές και προβοκατόρικες ερωτήσεις, κατέληξε σε μια ομοσπονδιακή φυλακή.

Κάποια στιγμή λοιπόν ο Τράμπο βγήκε από τη φυλακή, τίποτα όμως δεν είναι όπως πριν. Κανένα στούντιο δεν ήθελε να συνεργαστεί με έναν στιγματισμένο σεναριογράφο, ειδικά από τη στιγμή που έχει εξασφαλίσει τη δυσμένεια της αντικομμουνίστριας κοσμικογράφου Χέντα Χόπερ. Ο Τράμπο φτάνει λοιπόν μέχρι και να πουλήσει το σπίτι του και ενώ όλοι τον αποφεύγουν συνεχίζει να γράφει σενάρια, χρησιμοποιώντας ψευδώνυμα και ονόματα άλλων συγγραφέων. Εν τέλει θα δικαιωθεί, κερδίζοντας δύο Όσκαρ, για τα «The Brave One» και «Roman Holiday» (το οποίο του απονεμήθηκε μετά θάνατον αφού το είχε υπογράψει με άλλο όνομα).

Αυτή είναι λοιπόν η ιστορία μιας από της πιο άγνωστες γνωστές φιγούρες που οικοδόμησαν την ιστορική εποχή του Χόλιγουντ. Σε αυτή την ιστορία βρήκε ο Τζέι Ρόουτς μια ταινία και στο πρόσωπο του Μπράιαν Κράνστον ανακάλυψε έναν ιδανικό πρωταγωνιστή για να ενσαρκώσει τον Ντάλτον Τράμπο. Σίγουρα ως πλοκή, πρόκειται για μια υπόθεση που ενδείκνυται για μεταφορά στο σινεμά. Όταν όμως κάνεις μια ταινία για το κλασικό Χόλιγουντ, τότε αυτό που πρέπει να προσέξεις είναι πρωτίστως να μην έχεις ένα ακαδημαϊκό αποτέλεσμα που θα έρχεται από το Χόλιγουντ και θα απευθύνεται στο Χόλιγουντ. Δηλαδή αν δεν υπήρχαν τα βραβεία, αυτή η ταινία θα είχε κάποιο νόημα ύπαρξης ή όχι;

Ο Ρόουτς έχει συμμετάσχει ως επί το πλείστον σε κωμωδίες, πολλές εκ των οποίων ξεχώρισαν για το ακραίο χιούμορ τους. Θα περίμενε λοιπόν κανείς ένας τέτοιος δημιουργός να δώσει μια φρεσκάδα σε αυτή την ταινία, αποφεύγοντας μια πεπαλαιωμένη μανιέρα. Αυτό εδώ δε συμβαίνει. Η ταινία ακολουθεί την ιστορία κατά γράμμα, λειαίνοντας τις γωνίες και δεν έχει σημασία που μέσα σε αυτή περιέχονται αρκετά κακώς κείμενα του Χόλιγουντ, γιατί αποτελεί ένα ερωτικό γράμμα στο ίδιο το Χόλιγουντ.

Ας μιλήσουμε όμως και για τα θετικά. Ο Κράνστον δίνει μια φανταστική ερμηνεία ως Τράμπο, κάνοντας την ταινία να φαίνεται καλύτερη από ό,τι είναι. Πρόκειται για την καλύτερη ερμηνεία του μετά το «Breaking Bad» και αξίζει την υποψηφιότητα που απέσπασε, μοναδική της ταινίας στα φετινά Όσκαρ. Η παρουσία της Έλεν Μίρεν στο ρόλο της Χόπερ προσθέτει αίγλη και από εκεί και πέρα υπάρχει μια σειρά ικανών και λατρεμένων ηθοποιών σε δεύτερους ρόλους που όλοι κάνουν καλά τη δουλειά τους. Οι Νταϊάν Λέιν, Τζον Γκούντμαν, Ελ Φάνινγκ, Άλαν Τάντικ και Λούις Σι Κέι συμπληρώνουν ιδανικά το καστ και ως ανσαμπλ, η προσπάθεια είναι αξιέπαινη.

Το «Τράμπο» παρακολουθεί μια δυνατή ιστορία που αξίζει να μάθει ο κόσμος. Σαν ταινία δεν έχει κάποια δική της ξεχωριστή άποψη πάνω στο θέμα και σίγουρα δεν είναι καθόλου ικανοποιημένη από τη μία μόλις οσκαρική υποψηφιότητα. Είναι σαφές πως το φιλμ φτιάχτηκε για τα βραβεία. Παρόλα αυτά, όσοι αρέσκονται σε αυτού του είδους τα φιλμ και θέλουν να δουν μια όχι και τόσο γνωστή πτυχή του κλασικού Χόλιγουντ, θα μείνουν ικανοποιημένοι από το «Τράμπο» αυτή τη μέτρια κινηματογραφική εβδομάδα.

Η ταινία «Τράμπο» κυκλοφορεί στις αίθουσες από την Feelgood Entertainment.

Γιάννης Μόσχος

[email protected]