Περάσαμε ένα Σαββατοκύριακο παρακολουθώντας τη νέα σειρά του Netflix και καταγράφουμε τις εντυπώσεις μας.

Η τηλεόραση είναι το νέο σινεμά λένε πολλοί και ακόμη και αν δυσκολευόμαστε να στηρίξουμε αυτή την άποψη, το σίγουρο είναι πως πλέον πολλοί δημιουργοί της έβδομης τέχνης βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στη μικρή οθόνη. Περίεργη σε αυτό το τοπίο είναι η περίπτωση του Τζαντ Άπατοου. Έχτισε ένα καλτ στάτους από την τηλεόραση με σειρές όπως το «Freaks and Geeks» και στην πορεία έγινε πρωτοπόρος του κινήματος της αμερικανικής κωμωδίας των 00s στο σινεμά, με το φιλμ «4ο ετών παρθένος» να ανοίγει νέους δρόμους στο είδος και να συστήνει στο ευρύ κοινό μια πλειάδα νέων κωμικών ηθοποιών, για να επιστρέφει ανά τακτά χρονικά διαστήματα στην τηλεόραση (είναι παραγωγός του «Girls»).

Η νέα τηλεοπτική δουλειά του Άπατοου για χάρη της πλατφόρμας του Netflix είναι το «Love», με τον απλό, λιτό και απέριττο τίτλο να δίνει τον τόνο. Πρόκειται για μια σειρά που εξερευνά τις σχέσεις στη σύγχρονη εποχή μέσα από ένα ζευγάρι που όσο αταίριαστο και αν μπορεί να μοιάζει, το βέβαιο είναι πως και οι δύο πλευρές του είναι εξίσου κατεστραμμένες. Από τη μια έχουμε τον Γκας, έναν geek που βγαίνει από μια μακροχρόνια σχέση, με την κοπέλα του να τον χωρίζει επειδή βασικά είναι πολύ καλός και βαρετός. Ο Γκας εργάζεται στα γυρίσματα μιας τηλεοπτικής εφηβικής σειράς με μάγισσες η οποία έχει το φανταστικό όνομα «Witchita». Από την άλλη υπάρχει η Μίκι, η οποία βλέπει τη μια σχέση της να είναι πιο καταστροφική από την προηγούμενη και χωρίς να κάνει τίποτα στη ζωή της εκτός από το να δουλεύει ως βοηθός σε μια ραδιοφωνική εκπομπή αυτοβοήθειας, έχει περιέλθει σε τέλμα. Και οι δύο είναι στα 30s τους, προσπαθώντας απεγνωσμένα να βρουν κάτι που να δίνει νόημα στη ζωή τους.

Η πρώτη τους συνάντηση δε σε πείθει πως αυτοί οι δύο μπορούν να έχουν οποιαδήποτε μορφή χημείας και για αυτό θα δουλέψει στη συνέχεια η σειρά, πείθοντάς μας πως ακόμη και αν δεν είναι φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον, τουλάχιστον είναι αυτό που ο καθένας από τους δύο νιώθει πως χρειάζεται αυτή τη στιγμή. Από τη μία ο Γκας είναι το καλό παιδί που μπορεί να δώσει ένα τέλος στο σερί αποτυχημένων σχέσεων της Μίκι και από την άλλη ο Γκας βρίσκει σε αυτή την περιπέτεια που πάντα έψαχνε αλλά ήταν αρκετά δειλός για να την κυνηγήσει.

Στο ρόλο του Γκας συναντάμε τον Πολ Ραστ, ο οποίος ανήκει και στην ομάδα των δημιουργών της σειράς, ενώ τη Μίκι υποδύεται η Τζίλιαν Τζέικομπς, την οποία γνωρίσαμε στο «Community». Ο Ραστ δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός ως φυσιογνωμία, κυρίως γιατί δουλεύει κατά βάση ως σκετς κωμικός και σεναριογράφος. αυτός είναι ο σημαντικότερος ρόλος του και αν και ταιριάζει με αυτό που θέλει η σειρά για τον Γκας, βρίσκεται κάπου στο μεταίχμιο της γκαφατζιδικης κωμωδίας και του ρεαλισμού και για αυτό κάποιες φορές προκαλεί σύγχυση. Η Τζέικομπς είναι πολύ πιο εύστοχη στην ερμηνεία της, δίνοντας ακριβώς αυτό που θέλει ο Άπατοου και είναι ξεκάθαρα η παρουσία που ξεχωρίζει στο «Love».

Καθώς μιλάμε για Netflix, τα 10 επεισόδια της πρώτης σεζόν κυκλοφόρησαν ταυτόχρονα και είναι στην ευχέρεια του κοινού να αποφασίσει αν θέλει να τα δει μέσα σε 5 ώρες ή μέσα σε 10 εβδομάδες. Εδώ όμως έγκειται η κύρια ένστασή μας για τη σειρά, η οποία πλέον ισχύει και για άλλες παραγωγές του Netflix. Το γεγονός ότι όλα τα επεισόδια κυκλοφορούν μαζί, δε σημαίνει πως δεν πρέπει το καθένα από αυτά να είναι ξεχωριστό. Το «Love» είναι φτιαγμένο για το στυλ που λάνσαρε το Netflix, χωρίς να έχει τίποτα στη δομή του που να μπορεί να διατηρήσει το ενδιαφέρον σε εβδομαδιαία βάση. Λειτουργεί σαν μια πεντάωρη ταινία του Άπατοου, ο οποίος εδώ βρίσκει την ελευθερία να λειτουργήσει με τους δικούς του ρυθμούς, χωρίς να χρειαστεί να κόψει πράγματα. Αυτό είναι καλό για τον δημιουργό, αλλά δε φτιάχνει καλή τηλεόραση.

Το «Love» περνάει πολύ ώρα σατιρίζοντας τη σύγχρονη βιομηχανία του θεάματος (μέσα από τη δουλειά του Γκας) και τη λογική των σχέσεων σήμερα (μέσα από τη δουλειά της Μίκι) και ξεχνά να δώσει έμφαση στην ανάπτυξη των δύο πρωταγωνιστών. Υπάρχουν πολλοί ενδιαφέροντες δεύτεροι χαρακτήρες, όπως η Αυστραλή συγκάτοικος της Μίκι, δεν ενδιαφερόμαστε όσο θα έπρεπε όμως για το κεντρικό δίδυμο και την τύχη τους ώστε να θέλουμε να τους δούμε μαζί.

Όσο προχωράει η σεζόν γίνεται όλο και καλύτερη και στο τέλος αποζημιώνει ως ένα βαθμό όσους μείνουν μαζί της μέχρι εκεί, δεν έχει χτιστεί παρόλα αυτά όσο καλά θα έπρεπε για να σου μείνει για καιρό μετά. Όταν έρθει η δεύτερη σεζόν, ποιος θα θυμάται πού ακριβώς μείναμε και ποιος θα ενδιαφερθεί να δει τη συνέχεια αυτής της ιστορίας; Εν τέλει, το «Love» λειτουργεί μια χαρά στο πλαίσιο του binge-watching και αναδεικνύει το ταλέντο της Τζίλιαν Τζέικομπς στη δραμεντί, αλλά δεν μπορεί να υπάρξει έξω από αυτή τη λογική και δεν προσφέρει τίποτα συνταρακτικό που δεν έχουμε ξαναδεί ή που θα θυμόμαστε, εκτός μόνο ένα τραγούδι για το «Carlito's Way» που θα σας κολλήσει για μέρες.

Δείτε το μεγάλο αφιέρωμα του clickatlife στις τηλεοπτικές σειρές 

Γιάννης Μόσχος
[email protected]