Με αφορμή τη μέρα της γυναίκας, σας παρουσιάζουμε δέκα εμβληματικές θηλυκές παρουσίες που ανέτρεψαν τα δεδομένα στο σινεμά.

Η 8η Μαρτίου είναι η παγκόσμια ημέρα της γυναίκας και πριν πούμε ο,τιδήποτε, να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν πιστεύουμε στις παγκόσμιες ημέρες αυτού του τύπου, για τον απλούστατο λόγο ότι για παράδειγμα η γυναίκα δεν είναι ένα πλάσμα που θα έπρεπε να έχει την τιμητική του μια μόνο μέρα αλλά θα έπρεπε να έχει την ανάλογη αντιμετώπιση και συμπεριφορά και τις 365 μέρες του χρόνου.

Παρόλα αυτά, από τη στιγμή που αυτή η μέρα υπάρχει, θα την αξιοποιήσουμε καταλλήλως. Και μιας και μιλάμε και συνεννοούμαστε κινηματογραφικά, βρίσκουμε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να ανατρέξουμε σε αγαπημένες ταινίες, παρουσιάζοντας τους πιο badass γυναικείους χαρακτήρες που έχουν αφήσει ιστορία στη μεγάλη οθόνη.

10) Σελίν (Κέιτ Μπεκινσέιλ) - «Underworld»

Κάπου στις αρχές της περασμένης δεκαετίας, όταν η γκοθ αισθητική και τα δερμάτινα ήταν της μόδας (και) στον κινηματογράφο η Κέιτ Μπεκινσέιλ ταυτίστηκε με έναν από τους σημαντικότερους ρόλους της καριέρας της. Γιατί μπορεί η Σελίν του «Underworld» να διαφέρει αρκετά από ό,τι μας έχει συνηθίσει η Μπεκινσέιλ, είναι όμως ένα από τα αγαπημένα μας κινηματογραφικά βαμπίρ, κάτι που οδήγησε σε τρεις ακόμη συνέχειες, ενώ το «Underworld 5» είναι προ των πυλών. Φυσικά η μάχη των βρυκολάκων με τους λυκανθρώπους έχει κουράσει προ πολλού, αυτό δε μειώνει πάντως το πόσο εμβληματικός παραμένει για την Μπεκινσέιλ αυτός ο ρόλος.

Είτε στη σουηδική είτε στην αμερικανική εκδοχή του, το «κορίτσι με το τατουάζ» είναι μια τραυματισμένη ψυχολογικά νεαρή γυναίκα και γεμάτη οργή, η οποία όμως πήρε τη ζωή στα χέρια της, δίχως να φοβάται αν θα θεωρηθεί «διαφορετική». Είναι ένα σύμβολο της σύγχρονης ανεξάρτητης γυναίκας του 21ου αιώνα και την αγαπάμε για αυτό.

Σε μια εποχή που η θέση των γυναικών στο σινεμά του φανταστικού ήταν αρκετά σεξιστική, ακόμη και για τα τότε δεδομένα, η παρουσία της πριγκίπισσας Λέια σε ένα γιγαντιαίο franchise όπως το Star Wars ήταν κομβικής σημασίας. Και ακόμη και όταν καταλήγει σκλάβα του Τζάμπα, αυτή είναι που στο τέλος θα τον σκοτώσει. Χωρίς αυτή δε θα συνέβαινε ο θρίαμβος των Τζεντάι.

Η Μίλα Γιόβοβιτς θα μπορούσε να βρισκόταν εδώ και μόνη της, χωρίς να υποδύεται κανένα ρόλο, γιατί είναι από τις πιο badass γυναίκες που μπορούμε να σκεφτούμε. Παρόλα αυτά, ο χαρακτήρας με τον οποίο ταυτίστηκε περισσότερο είναι η Άλις από τη σειρά ταινιών «Resident Evil». Φυσικά τα περισσότερα από αυτά τα φιλμ δεν άγγιξαν το μεγαλείο των αντίστοιχων παιχνιδιών, προσέφεραν πάντως κάποιες στιγμές αγνής b-movie διασκέδασης, οι οποίες λειτούργησαν τόσο καλά χάρη στη παρουσία της Γιόβοβιτς.

Κάπως έτσι εκτοξεύθηκε η καριέρα της Τζένιφερ Λόρενς και έγιναν μόδα οι κινηματογραφικές μεταφορές young adult μυθιστορημάτων. Οι «Αγώνες πείνας» είναι ένα «V for Vendetta» για εφήβους και θα μπορούσε να λειτουργεί μια χαρά ως έχει, ωστόσο η Λόρενς είναι πολύ καλύτερη απ’ ό,τι χρειάζεται αυτό το franchise και δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με αυτό. Η Κάτνις είναι ένα ισχυρό πρότυπο για τα νεαρά κορίτσια και αυτό είναι ιδιαιτέρως σημαντικό σε ένα μποξ όφις που κατακλύζεται από ανδρικά πρότυπα με τις γυναίκες να έχουν δεύτερο ρόλο.

Ρωτήσαμε και μερικούς αγαπημένους ανθρώπους της πόλης «Τι εστί γυνή;». Απαντήστε στο ίδιο ερώτημα και πάρτε μέρος στον διαγωνισμό του clickatlife.gr μέσω Facebook.

Είναι απολύτως ταιριαστό και δίκαιο το γεγονός πως σε μια ταινία που ανατρέπει τα στερεότυπα των φιλμ με σούπερ ήρωες υπάρχει ο χαρακτήρας της Χιτ Γκερλ. Η μόλις 12χρονη τότε Κλόι Μορέτζ εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία και δημιούργησε έναν από τους πιο δυναμικούς γυναικείους χαρακτήρες που έχουμε δει ποτέ στη μεγάλη οθόνη. Είναι κρίμα που το σίκουελ έπεσε στην παγίδα όσων προσπαθούσε να καυτηριάσει, αλλά αυτό δε μειώνει σε καμία περίπτωση την τελειότητα του χαρακτήρα της Χιτ Γκερλ στην πρώτη ταινία. Εδώ που τα λέμε με μπαμπά τον Νίκολας Κέιτζ, δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο.

Θα μπορούσε το «Mad Max: Ο δρόμος της οργής» να λεγόταν πολύ απλά «Furiosa: Ο δρόμος της οργής» και θα ήταν πολύ πιο ταιριαστό. Ξεκάθαρα ο χαρακτήρας της είναι ο πρωταγωνιστής της ταινίας, μετατρέποντας το φιλμ στο φεμινιστικό μανιφέστο στο οποίο είναι. Η Θερόν είναι ένα είδωλο στην ταινία του Μίλερ και θα ξαναπούμε πόσο πολύ αδικήθηκε στα φετινά Όσκαρ.

Οκ, ο Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ είναι το κεντρικό πρόσωπο των ταινιών «Εξολοθρευτής» και αυτό είναι απολύτως λογικό. Η ψυχή του franchise είναι όμως η Σάρα Κόνορ της Λίντα Χάμιλτον και δε σηκώνουμε μύγα στο σπαθί μας για αυτό. Άλλωστε ένας από τους βασικούς λόγους που οι συνέχειες του «Εξολοθρευτή» στη νέα χιλιετία αποτελούν παταγώδεις αποτυχίες είναι και η απουσία της Χάμιλτον. Η δεύτερη ταινία του franchise είναι ένα έπος και αυτό πιστώνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στην εξέλιξη της Σάρα Κόνορ.

Η κινηματογραφική εκδίκηση είναι ένα είδος που έχει ταυτιστεί κυρίως με άντρες πρωταγωνιστές που δεν αφήνουν τίποτα στο πέρασμά τους, ωστόσο κανείς δε φτάνει τη Νύφη του «Kill Bill». Η ερμηνεία της Ούμα Θέρμαν συνδυάζει ένταση και ποιητικότητα και κάπως έτσι μια ηθοποιός μετατρέπεται σε είδωλο.

Με ένα όνομα βαρύ σαν ιστορία, η Σιγκούρνι Γουίβερ ενσάρκωσε την Έλεν Ρίπλεϊ και ουσιαστικά δημιούργησε ένα ολόκληρο καινούριο γυναικείο πρότυπο. Το «Alien» είναι ορόσημο για το σινεμά επιστημονικής φαντασίας, ένα τρομερό επίτευγμα για το μακρινό 1979 και μια τομή για τους γυναικείους χαρακτήρες στο εμπορικό σινεμά. Η Γουίβερ ήταν ταυτόχρονα επιβλητική σαν παρουσία και θεωρούνταν sex symbol επιβάλλοντας τους δικούς της κανόνες και τέλος πάντων είναι μια γυναίκα που ναι, αξίζει να θαυμάσεις.

Γιάννης Μόσχος

[email protected]