Η τιτανομαχία του Batman εναντίον του Superman είναι λίγα εικοσιτετράωρα μακριά και εμείς ζεσταινόμαστε κάνοντας αναδρομή στο κινηματογραφικό παρελθόν των δύο εμβληματικών σούπερ ηρώων.

Αναμφίβολα η ταινία που περιμένει όλος ο κόσμος αυτή την εβδομάδα είναι το «Batman v Superman: Η αυγή της δικαιοσύνης». Η DC Comics επιθυμεί να δημιουργήσει ένα κινηματογραφικό σύμπαν ανάλογης ισχύος με αυτό της Marvel και για αυτό επιστράτευσε το «βαρύ πυροβολικό» της. Έτσι λοιπόν, ο Batman και ο Superman θα τεθούν αντιμέτωποι για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη, ενώ κάπου στο ενδιάμεσο θα βρίσκεται και η Wonder Woman.

Τα πράγματα έχουν ως εξής: μετά τα γεγονότα του «Άνθρωπος από ατσάλι», κατά τα οποία ο Superman του Χένρι Καβίλ για να νικήσει τον Zod κατέστρεψε τη μισή Metropolis, βλέπει την ηρωική του ταυτότητα να βρίσκεται υπό αμφισβήτηση. Κάπου εκεί έρχεται ο Batman του Μπεν Άφλεκ, ώστε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους και να αφαιρέσει από τον Superman την ασυδοσία να κάνει ό,τι θέλει και να περιορίσει τις ελευθερίες που απολαμβάνει. Όπως καταλαβαίνει κανείς, η μάχη θα είναι εκρηκτική.

Πραγματικά δεν ξέρουμε τι να περιμένουμε από την ταινία του Ζακ Σνάιντερ, αφού από τη μια αν κρίνουμε με βάση το παρελθόν του δημιουργού και την κινηματογραφική κατεύθυνση της DC Comics, τότε δε θα πρέπει να είμαστε αρκετά αισιόδοξοι. Από την άλλη όμως, είναι μια ταινία που φέρνει απέναντι τον Superman και τον Batman και αυτό αρκεί από μόνο του για να μας ανοίξει την όρεξη. Και τι καλύτερος τρόπος για προθέρμανση από το να κάνουμε μια αναδρομή στη μεγάλη πορεία των δύο δημοφιλέστερων σούπερ ηρώων στο σινεμά.

Οι ταινίες του Superman

6) «Άνθρωπος από ατσάλι» (2013)

Μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία αυτή η ταινία. Με τις υπερηρωικές ταινίες να βρίσκονται στο απόγειο της δημοφιλίας τους και με τη διαχείριση ενός τεράστιου μπάτζετ να βρίσκεται στα χέρια του Ζακ Σνάιντερ, η κινηματογραφική επιστροφή του Superman είναι μια παταγώδης αποτυχία. Και δε μιλάμε στο εμπορικό κομμάτι, καθώς εκεί είναι προφανές ότι θα τα πήγαινε καλά. Το πρόβλημα είναι ότι πρόκειται για μια ταινία δίχως ψυχή και ταυτότητα, η οποία προσπαθεί να μεταφέρει σκοτάδι και ρεαλισμό μέσα από τον πιο ξεκάθαρα «κομιξάδικο» σούπερ ήρωα. Αν αυτό λειτούργησε στον Batman, εδώ μοιάζει εντελώς ξένο. Το αποτέλεσμα είναι μια ταινία σούπερ ήρωα με την οποία δεν μπορείς να διασκεδάσεις και αν έχουμε αμφιβολίες για το «Batman v Superman: Η αυγή της δικαιοσύνης», οφείλονται σε αυτό εδώ το φιλμ.

5) «Σούπερμαν 4» (1987)

Πολύ δυνατή υποψηφιότητα για χειρότερη υπερηρωική ταινία όλων των εποχών. Τίποτα δε βγάζει νόημα και τίποτα δεν έχει σημασία. Η δράση είναι επαναλαμβανόμενη και ανούσια, τα εφέ είναι θλιβερά, η προσέγγιση δεν ξέρουμε αν θέλει να στραφεί προς την κωμωδία αλλά εν τέλει λειτουργεί ως παρωδία και όλοι οι ηθοποιοί βαριούνται πάρα πολύ. Πρόκειται για το αντίστοιχο του Superman για το «Batman & Robin» του Τζόελ Σουμάχερ και σίγουρα δε θα θυμόμαστε τον Κρίστοφερ Ριβ για αυτή την ταινία.

4) «Σούπερμαν 3» (1983)

Τα 80s δεν πήγαιναν πολύ στον Superman. Αν και η Τρίτη ταινία του Κρίστοφερ Ριβ στο franchise δεν είναι τόσο κακή όσο η αμέσως επόμενη και έχει κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία, δεν παύει να είναι μια αποτυχημένη προσπάθεια που φέρνει χωρίς λόγο έντονο σλάπστικ χιούμορ στη σειρά και αφήνει πίσω όλα τα στοιχεία που οδήγησαν στην επιτυχία τις δύο πρώτες ταινίες. Η σκηνή που ο Superman μεθάει στο μπαρ και στη συνέχεια τα βάζει με… τον Κλαρκ Κεντ έχει μείνει πάντως στην ιστορία.

3) «Σούπερμαν: Η επιστροφή» (2006)

Αν ο Μπράιαν Σίνγκερ ξέρει κάτι καλά, αυτό είναι να κάνει ταινίες με σούπερ ήρωες. Αφού πέτυχε στους X-Men, ανέλαβε να φέρει ξανά στη μεγάλη οθόνη τον Superman μετά από μια εικοσαετία στην οποία οι νέες γενιές έμαθαν τον άνθρωπο από ατσάλι μέσα από το τηλεοπτικό «Smallville». Το «Σούπερμαν: Η επιστροφή» δεν εισέπραξε την καλύτερη αποδοχή και μέχρι σήμερα πολλοί το θεωρούν κακή ταινία, εμείς όμως έχουμε αντίθετη άποψη και πιστεύουμε ότι ο Σίνγκερ έφτιαξε μια ταινία του Superman ακριβώς όπως έπρεπε να είναι, χωρίς να κρύβει την κόμικ προέλευση και δίχως να διατείνεται κάτι που δεν είναι. Δέκα χρόνια μετά, το επίτευγμα του Σίνγκερ μας φαίνεται ακόμη πιο σημαντικό και θα θέλαμε να βλέπουμε περισσότερες υπερηρωικές ταινίες να επιστρέφουν στις ρίζες τους.

2) «Σούπερμαν» (1978)

Η αρχή των πάντων. Ο μύθος των αμερικανικών κόμικ και της έως τότε ποπ κουλτούρας ήρθε στη μεγάλη οθόνη, εγκαινιάζοντας ουσιαστικά το είδος του υπερηρωικού φιλμ. Ο Κρίστοφερ Ριβ ήταν ένας φανταστικός Superman και έχοντας δίπλα του ένα φοβερό καστ (Μάρλον Μπράντο και Τζιν Χάκμαν μεταξύ άλλων), πέτυχε να συνδεθεί τόσο στενά με το ρόλο, ώστε 40 σχεδόν χρόνια μετά να μας είναι δύσκολο να φανταστούμε κάποιον άλλο σε αυτόν. Εμβληματικό φιλμ.

1) «Σούπερμαν 2» (1980)

Μαζί με τον «Σκοτεινό ιππότη», το καλύτερο κινηματογραφικό σίκουελ υπερηρωικής ταινίας. Αφήστε στην άκρη τα ξεπερασμένα εφέ και το επίσης ξεθωριασμένο χιούμορ. Ο Zod του Τέρενς Σταμπ είναι ένας πραγματικός σούπερ κακός, ανεβάζοντας ολόκληρη την ταινία. Το «Άνθρωπος από ατσάλι» προσπάθησε να αντλήσει πρώτη ύλη από αυτή την ταινία, οποιαδήποτε σύγκριση όμως είναι μάλλον αστεία. Σοκ και δέος κάθε φορά που βλέπουμε το «Σούπερμαν 2».

Οι ταινίες του Batman

8) «Μπάτμαν & Ρόμπιν» (1997)

Αν στο «Μπάτμαν για πάντα» ο Τζόελ Σουμάχερ είχε κάποια αίσθηση της ελαφρότητας που φέρνει στον ήρωα, εδώ χάνει εντελώς τον έλεγχο με αποτέλεσμα η ταινία να βυθίζεται στη σαχλαμάρα. Ο Τζορτζ Κλούνεϊ δήλωσε πρόσφατα ότι δε θέλει να θυμάται πως φόρεσε τη μάσκα του σκοτεινού εκδικητή και πρέπει να συμφωνήσουμε απόλυτα μαζί του. Το μόνο που έχουμε να θυμόμαστε είναι οι ατάκες του Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ ως Mr. Freeze και αυτό όχι για τους σωστούς λόγους.

7) «Batman: The Movie» (1966)

Και κάπου εδώ ξεκίνησαν όλα. Η ταινία του 1966 δημιουργήθηκε από τη σειρά που διήρκησε από το 1966 ως το 1968 και βγήκε σε μια εποχή που η σκοτεινή προσέγγιση στους ήρωες των κόμικ ήταν ακόμη πολύ μακρινή ιδέα. Αν έδειχνε τότε μια φορά κωμική, τότε σήμερα μοιάζει με παρωδία, υπάρχει πάντως κόσμος που θεωρεί τον Άνταμ Γουέστ τον καλύτερο Batman. Σίγουρα πάντως έχει ιστορική αξία.

6) «Μπάτμαν για πάντα» (1995)

Από όλους τους Batman που έχουμε δει, αυτός που έχει περάσει πιο αδιάφορος είναι σίγουρα ο Βαλ Κίλμερ. Δεν ήταν καλός, ούτε ακριβώς κακός, απλά ήταν τόσο αταίριαστος που σήμερα πολλοί δε θυμούνται καν ότι φόρεσε τη μάσκα. Αν πάντως το «Batman Forever» αξίζει για κάτι μέσα στην κιτς ακαταστασία είναι ο Riddler του Τζιμ Κάρεϊ ο οποίος επωφελήθηκε από το κλίμα της ταινίας και ξεχώρισε. Βλέπεται πιο εύκολα από το «Μπάτμαν & Ρόμπιν» που ακολούθησε, αλλά το «για πάντα» στον τίτλο μπορεί να ιδωθεί μόνο ως ανέκδοτο.

5) «Ο σκοτεινός ιππότης: Η επιστροφή» (2012)

Ας παραδεχτούμε κάτι: Ο Batman του Κρίστοφερ Νόλαν είναι με διαφορά ο καλύτερος απ’ όλους αλλά το «Ο σκοτεινός ιππότης: Η επιστροφή» πάει με κεκτημένη ταχύτητα από το «Σκοτεινό ιππότη» και σοβαρεύει τόσο πολύ τα πράγματα, που ξεχνά ότι έχει για πρωταγωνιστή έναν ήρωα από σελίδες κόμικ. Το αποτέλεσμα είναι οπτικά εντυπωσιακό αλλά σεναριακά είναι τόσο φθηνό όσο ο τρόπος που πεθαίνει ο Bane (του εξαιρετικού κατά τα άλλα Τομ Χάρντι). Κάθε φορά που το βλέπεις φαίνεται όλο και πιο αδύναμο. Μόνη εξαίρεση η υπέροχη Catwoman της Αν Χάθαγουεϊ.

4) «Μπάτμαν» (1989)

Στα τέλη των 80s, ο Τιμ Μπάρτον ήταν ο ιδανικός άνθρωπος για να πάρει από το χεράκι τον Batman και να μας τον γνωρίσει όπως τον ξέρουμε σήμερα. Αρκετά πιο σκοτεινός απ’ ό,τι τον είχαμε συνηθίσει μέχρι τότε, ο Μάικλ Κίτον έκανε τον Σκοτεινό Ιππότη κινηματογραφικό σούπερ σταρ. Μέχρι το 2006 ο κόσμος γνώριζε τον Joker μέσα από τον Τζακ Νίκολσον, ενώ η Κιμ Μπέισινγκερ έκαψε πολλές καρδιές με την παρουσία της ως Vicki Vale. Κομβικό σημείο για τον Batman αλλά και για τους σούπερ ήρωες στο σινεμά.

3) «Batman Begins» (2005)

Με το «Batman Begins» ο Κρίστοφερ Νόλαν επανέφερε τον Άνθρωπο Νυχτερίδα στο προσκήνιο σε όλο του το σκοτεινό μεγαλείο και παράλληλα καθιερώθηκε ως δημιουργός πρώτης κατηγορίας στο Χόλιγουντ. Αν μιλάμε σήμερα για τον Batman, το μυαλό μας πηγαίνει σε αυτόν του Κρίστιαν Μπέιλ με τη φωνή… από τα έγκατα της κολάσεως και εδώ που τα λέμε με ένα καστ αποτελούμενο από τους Μπέιλ, Μάικλ Κέιν, Γκάρι Όλντμαν, Μόργκαν Φρίμαν και Κίλιαν Μέρφι δε γίνεται να αποτύχεις. Χάος, σκοτάδι, αναγέννηση.

2) «Ο Μπάτμαν επιστρέφει» (1992)

Εδώ ο Τιμ Μπάρτον άφησε το στίγμα του στον Batman. Ο Πιγκουίνος του Ντάνι Ντε Βίτο είναι περισσότερο χαρακτήρας του Μπάρτον παρά του Batman και δεν υπάρχει τίποτα λάθος σε αυτό. Βέβαια, ό,τι καλύτερο σε αυτή την ταινία παραμένει η εικονική Catwoman της Μισέλ Φάιφερ, που παραμένει από τους καλύτερους ρόλους της καριέρας της.

1) «Ο σκοτεινός ιππότης» (2008)

Ο «Σκοτεινός ιππότης» δεν είναι μόνο η καλύτερη ταινία σούπερ ηρώων των 00s αλλά και η καλύτερη αστυνομική ταινία της δεκαετίας. Πρόκειται για μια κλασική σύγκρουση «μπάτσου-κακοποιού» που μεταφέρεται στον κόσμο των κόμικ και στη συνέχεια πασπαλίζεται με το απόλυτο σκοτάδι. Υπό αυτή την έννοια είναι εντελώς σωστό που για πρώτη φορά σε τίτλο ταινίας του Batman δεν υπάρχει το όνομά του. Δεν ήταν μια ασφαλής επιλογή για τον Νόλαν αφού σαν ταινία είναι αρκετά περίπλοκη, είχε την τύχη όμως να διαθέτει την αλησμόνητη ερμηνεία του Χιθ Λέτζερ ως Joker. Δεν είναι απλά η καλύτερη ταινία του Batman. Είναι μια από τις καλύτερες ταινίες στην ιστορία του σινεμά.

Η ταινία «Batman v Superman: Η αυγή της δικαιοσύνης» κυκλοφορεί στις 24 Μαρτίου από την Tanweer.

Γιάννης Μόσχος

[email protected]