Η πέμπτη στάση μας στην παρουσίαση των 21 διεκδικητών του Χρυσού Φοίνικα στο 69ο Φεστιβάλ Καννών.

Η περίπτωση: Τζεφ Νίκολς

Μπορεί να είναι μόλις 37 ετών, αλλά ο Τζεφ Νίκολς έχει ήδη αναδειχθεί ως ένας από τους κορυφαίους σύγχρονους Αμερικανούς σκηνοθέτες και αγαπημένος πολλών φεστιβάλ ανά τον κόσμο. Στις ταινίες του εξετάζει την έννοια της πατρότητας από όλες τις πλευρές της, έχοντας έτσι αποκτήσει μια συγκεκριμένη θεματική, την οποία δεν έχει ακόμη εξαντλήσει. Σταθερός συνεργάτης του είναι ο Μάικλ Σάνον, τον οποίο και ανέδειξε, αφού τον συναντάμε στις τέσσερις από τις πέντε έως τώρα ταινίες του. Η σημαντικότερη στιγμή του είναι το «Take Shelter», αν και η πρώτη του συμμετοχή στις Κάννες ήρθε με το «Mud», στο οποίο συναντάμε τον Μάθιου Μακόναχι.

Η ταινία με την οποία συμμετέχει στο φεστιβάλ: «Loving»

Ο Νίκολς κυκλοφόρησε δύο ταινίες φέτος. Η πρώτη, ο «Εκλεκτός της νύχτας» διαγωνίστηκε για τη Χρυσή Άρκτο στην Μπερλινάλε και στις Κάννες πηγαίνει το «Loving». Πρόκειται για την αληθινή ιστορία ενός ζευγαριού στην Βιρτζίνια των ΗΠΑ που καταδικάστηκε σε φυλάκιση το 1958 διαπράττοντας το «έγκλημα» του διαφυλετικού γάμου. Τον λευκό Ρίτσαρντ Λάβινγκ υποδύεται ο Τζόελ Έτζερτον και την μαύρη Μίλντρεντ Λάβινγκ η Ρουθ Νέγκα. Φυσικά στο καστ συναντάμε και τον Μάικλ Σάνον. Η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε το καλύτερο προαίσθημα για κινηματογραφικές μεταφορές αληθινών ιστοριών για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά ο Νίκολς ποτέ ως τώρα δεν έχει εμφανιστεί στερεοτυπικός, οπότε μπορούμε να περιμένουμε κάτι ενδιαφέρον. Για Χρυσό Φοίνικα, βέβαια, ούτε λόγος.

Η ταινία του που αξίζει να δείτε: «Ο εκλεκτός της νύχτας»

Μιας και κυκλοφόρησε στις ελληνικές αίθουσες αυτή την εβδομάδα, νομίζουμε πως ο «Εκλεκτός της νύχτας» είναι μια καλή εισαγωγή στο σύμπαν του Νίκολς. Καταρχάς να πούμε πως όσα λιγότερα γνωρίζεις για αυτή την ταινία μπαίνοντας στην αίθουσα, τόσο πιο πιθανό είναι να την εκτιμήσεις. Για αυτό το λόγο, αν δεν έχετε διαβάσει τίποτα και δεν έχετε ιδέα περί τίνος πρόκειται, τότε θα σας προτείναμε να την τιμήσετε σε κάποιο σινεμά. Έχουμε να κάνουμε με ένα φιλμ επιστημονικής φαντασίας που διαφέρει από τα υπόλοιπα, θέτοντας στο επίκεντρο το συναίσθημα της πατρότητας. Μπαίνει απότομα και δε δίνει εξηγήσεις και παρότι όταν προσπαθεί να το κάνει μας απογοητεύει, προσφέρει μια πολύ ενδιαφέρουσα αφήγηση πάνω στο είδος, το οποίο δείχνει να έχει βαλτώσει. Κρίμα που το σενάριο δεν είναι αυτό που θα έπρεπε, αλλά αξίζει για τη διαδρομή και για την απολαυστική παρουσία του Άνταμ Ντράιβερ (ο Κάιλο Ρεν του «Η δύναμη ξυπνάει»).

Γιάννης Μόσχος

[email protected]