Ο Ράμσεϊ Μπόλτον, ο Κάιλο Ρεν και η ανάδειξη ενός νέου είδους κακού

ramsay
ΤΕΤΑΡΤΗ, 04 ΜΑΙΟΥ 2016

Αν έχετε δει το «Star Wars: Η δύναμη ξυπνάει» και το 6x02 του «Game of Thrones», μπορείτε να συνεχίσετε να διαβάζετε. Διαφορετικά, προσοχή για spoiler.

Ένα από τα πρόσωπα της έκτης σεζόν του «Game of Thrones» είναι ο Ράμσεϊ Μπόλτον. Μπορεί στην αρχή του φετινού κύκλου επεισοδίων να έχουν συμβεί αρκετά πράγματα που σηκώνουν συζήτηση, ωστόσο το σίγουρο είναι πως ο Ράμσεϊ έχει αναδειχθεί σε χαρακτήρα πρώτου βεληνεκούς. Μας συστήθηκε ως ένας τριτοτέταρτος σαδιστής που η μόνη του δουλειά ήταν να κάνει τη ζωή δύσκολη στον Θίον, στην πορεία όμως αποκτούσε όλο και περισσότερη εξουσία, για να φτάσουμε στο σημείο να δολοφονήσει τον πατέρα του, Ρους Μπόλτον, καθώς και τη μητριά του και τον νεογέννητο αδερφό του, αναλαμβάνοντας έτσι την απόλυτη εξουσία στον Βορρά. Όντας μπάσταρδος, ο Ράμσεϊ συνειδητοποίησε πως ο νέος γιος του Ρους θα μεγάλωνε για να πάρει κάποια στιγμή την εξουσία, κάτι που δεν μπορούσε να αποδεχθεί σε καμία περίπτωση και για αυτό έφτασε στα άκρα.

Αυτή τη στιγμή ο Ράμσεϊ καλύπτει το κενό που δημιούργησε ο θάνατος του Τζόφρεϊ. Οι οπαδοί της σειράς δεν έκρυψαν ποτέ την αντιπάθεια προς το πρόσωπο του μεγαλύτερου γιου της Σέρσεϊ, αφού ουσιαστικά αυτό το μίσος ήταν μια από τις συνθήκες που έφεραν τόσο κόσμο στο «Game of Thrones», διατηρώντας αμείωτο το ενδιαφέρον κατά τις πρώτες σεζόν. Με δεδομένα στίβου, θα μπορούσαμε να πούμε πως ο Τζόφρεϊ ήταν ένας λαγός για τη σειρά του HBO. Φτάνοντας πάντως τόσο μακριά, συνειδητοποιείς ποιος έχει σημασία και ποιος όχι και ποια είναι η πραγματική απειλή και ποια ήταν καπνός. Ε λοιπόν, ο Ράμσεϊ Μπόλτον είναι πια πρωταγωνιστής. Και με τον Τζον Σνόου… αναστημένο, η μεγάλη μάχη στο Γουίντερφελ που διείδε η Μελισάνδρη μέσα από τις φλόγες είναι προ των πυλών.

Επειδή όμως όλα αυτά είναι πράγματα που θα μας απασχολήσουν μελλοντικά, ας εστιάσουμε λίγο στην περίπτωση του Ράμσεϊ. Αυτό που μάθαμε παρακολουθώντας την εξέλιξή του είναι ότι η ψυχρή σαδιστική του φύση προέρχεται από τα σημαντικά ψυχολογικά προβλήματα που διαθέτει όντας ένας μπάσταρδος γιος, σε έναν κόσμο που η καταγωγή είναι ύψιστης σημασίας και οι μπάσταρδοι στιγματίζονται ήδη από τη στιγμή της γέννησής τους. Είχε σημαντικά θέματα με τον πατέρα του, ο οποίος αν και του χάρισε τα προνόμια που μπορεί να έχει ένας γιος του, δε δίσταζε να τον προσβάλλει μπροστά στο πρόσωπό του, με τον Ράμσεϊ να ξεσπά σε τρίτους (λέγε με Θίον), μέχρι να έρθει η έκρηξη και να μαχαιρώσει κατά πρόσωπο τον πατέρα του. Και σαν να μην έφτανε αυτό, οδηγήθηκε σε μια ακόμη μεγαλύτερη θηριωδία, ρίχνοντας τη μητριά του και τον μικρό του αδερφό στα άγρια σκυλιά, παρακολουθώντας ατάραχος την όλη διαδικασία. Μπορείς να τον αντιπαθήσεις με όλη σου την ψυχή και θα έχεις και δίκιο, αλλά πρέπει να παραδεχθείς ότι η περίπτωσή του είναι μια άριστη ανάπτυξη χαρακτήρα, από αυτές που συναντάς μόνο στην πολύ καλή τηλεόραση. Γιατί το «Game of Thrones» δεν ξεκίνησε ακριβώς ως τέτοια παρά τον εύκολο εντυπωσιασμό, αλλά κατάφερε να γίνει στην πορεία.

Ας έρθουμε όμως στην υποσημείωση που θέλουμε να κάνουμε. Η σκηνή που ο Ράμσεϊ δολοφονεί τον πατέρα του ίσως θυμίσε σε κάποιους έναν άλλο πρόσφατο κακό που αναδείχθηκε από το πουθενά. Μιλάμε για τον Κάιλο Ρεν της πρόσφατης ταινίας «Star Wars», ο οποίος αφού μάθαμε πως είναι γιος του Χαν Σόλο και της Λέια, σκότωσε με τον ίδιο τρόπο τον πατέρα του, έχοντας με αυτόν τα ίδια περίπου θέματα με τον Ράμσεϊ. Δεν μπορούσε να βρίσκεται στη σκιά του Χαν και του φίλου του, Λουκ Σκαϊγουώκερ, για αυτό το λόγο η επιλογή της σκοτεινής πλευράς της Δύναμης αποδεικνύεται ιδιαίτερα ελκυστική για αυτόν. Οι ομοιότητες του Ράμσεϊ με τον Κάιλο Ρεν είναι τέτοιες που δεν μπορούμε να τις προσπεράσουμε και συγκρίνοντάς τες μπορούμε να φτάσουμε στο συμπέρασμα της δημιουργίας ενός νέου είδους villain.

Είχαμε συνηθίσει στους σούπερ κακούς που σαρώνουν τα πάντα στο πέρασμά τους, μέχρι οι καλοί ήρωες να επέμβουν και να δώσουν ένα τέλος στα σατανικά τους σχέδια για παγκόσμια κυριαρχία. Ξεχάστε αυτά που ξέρατε. Ωραίοι οι άτρωτοι κακοί που θέλουν μόνο να καταστρέφουν απλά και μόνο επειδή γεννήθηκαν με αυτή τη θέληση, αλλά εν τέλει μιλάμε απλά για καρτουνίστικες απεικονίσεις που μοναδικός τους σκοπός είναι να αναδείξουν το μεγαλείο του καλού πρωταγωνιστή. Το να βλέπουμε τον Κάιλο Ρεν με τις αντιφάσεις του, τη στιγμή πριν γίνει ένας σούπερ κακός τύπου Νταρθ Βέιντερ, το θεωρούμε ιδιοφυές και σπουδαίο για αλλαγή. Μπορεί στην αρχή της ταινίας να φαίνεται μια νέα ισχυρή αποφασισμένη απειλή, στην πορεία όμως συνειδητοποιούμε ότι βρίσκεται σε σύγχυση και έχει πολύ δρόμο για να γίνει αυτός που θέλει. Το ζήτημα είναι το εξής: ο Κάιλο Ρεν μισεί τον εαυτό του όσο και ο Ράμσεϊ και ό,τι κάνουν, το πράττουν ουσιαστικά για να ξεφύγουν από τον ίδιο τους τον εαυτό.

Τόσο ο Άνταμ Ντράιβερ που υποδύεται τον Κάιλο Ρεν όσο και ο Ίβαν Ρίον τον οποίο συναντάμε στο ρόλο του Ράμσεϊ Μπόλτον, απέχουν πολύ από το πρότυπο του «μάτσο» κακού, διαθέτοντας και οι δύο «daddy issues», τα οποία νομίζουν ότι μπορούν να αποτινάξουν αλλά δεν καταφέρνουν, για αυτό δολοφονούν τους πατεράδες τους, χωρίς ούτε αυτό να τους δίνει τη συμφιλίωση με τον εαυτό τους που ζητούν. Ο Ντράιβερ κάνει καταπληκτική δουλειά στο να προτάσσει την εύθραυστη φύση του Κάιλο Ρεν και ο Ρίον είναι άψογος στον τρόπο που απεικονίζει την ψυχρότητα του Ράμσεϊ, αφού μέσα σε κάθε βλέμμα του είναι εμφανές πως βράζει στο εσωτερικό του και δεν είναι όσο αδιάφορος μπορεί να θέλει να δείχνει.

Δεν ξέρουμε ποια θα είναι η τύχη του Ράμσεϊ στη σεζόν και αν τελικά θα δολοφονηθεί από το χέρι του Τζον Σνόου όπως περιμένουν πολλοί και είμαστε περίεργοι να δούμε τον Κάιλο Ρεν στις υπόλοιπες ταινίες «Star Wars» και αν θα διατηρήσει τις ακροβασίες ανάμεσα στο Φως και το Σκοτάδι ή αν θα γίνει Βέιντερ στη θέση του Βέιντερ. Το βέβαιο είναι ότι εκτιμούμε την ανάδειξη αυτού του νέου villain, ο οποίος έχει σάρκα και οστά και αληθινά «γήινα» προβλήματα και έτσι αποκτά μεγαλύτερο ενδιαφέρον και η σύγκρουσή του με τον «καλό» ήρωα. Και μιας και αυτή η εξέλιξη συντελείται στη σφαίρα του mainstream, έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι πρόκειται για μια τάση που ήρθε για να μείνει και ο,τιδήποτε ξεφεύγει από αυτή θα είναι οπισθοδρόμηση. Η άποψή μας; Καιρός ήταν.

Γιάννης Μόσχος

[email protected]