Η ενδέκατη στάση μας στην παρουσίαση των 21 διεκδικητών του Χρυσού Φοίνικα στο 69ο Φεστιβάλ Καννών.

Η περίπτωση: Τσαν Γουκ Παρκ

Ακόμη και στην περίπτωση που το όνομα Τσαν Γουκ Παρκ δε σας λέει κάτι, σίγουρα θα έχετε δει το «Old Boy», την ταινία του 2003 που έφερε στο προσκήνιο το ασιατικό σινεμά και έκανε mainstream ένα είδος και μια αισθητική που μόνο από εμπορικότητα δε χαρακτηρίζονται. Βέβαια, ίσως η εμμονή με τη συγκεκριμένη ταινία πήγε λίγο μακριά με αρκετό κόσμο να τη θεωρεί το απόλυτο ασιατικό αριστούργημα, χωρίς να έχει δει τίποτε άλλο από σύγχρονο κινηματογράφο της Άπω Ανατολής, αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι είναι πολύ καλή, όπως επίσης και η Τριλογία της Εκδίκησης» του σκηνοθέτη στην οποία ανήκει μαζί με τα «Sympathy for Mr. Vengeance» και «Sympathy for Lady Vengeance». Αφού πραγματοποίησε το αμερικανικό ντεμπούτο του το 2013 με το «Stoker», τώρα ο Νοτιοκορεάτης δημιουργός επανέρχεται στις ρίζες του με κάτι που φαίνεται ως… το πιο ασιατικό του φιλμ μέχρι στιγμής και δίνει έτσι διαφορετικό χρώμα στο φετινό διαγωνιστικό πρόγραμμα των Καννών.

Η ταινία με την οποία συμμετέχει στο φεστιβάλ: «The Handmaiden»

Το νέο φιλμ του Τσαν Γουκ Παρκ είναι βασισμένο στο μυθιστόρημα «Fingersmith» της Σάρα Γουότερς και βλέποντας τα τρέιλερ και τις φωτογραφίες, θαρρείς πως αυτό το βιβλίο γράφτηκε για να το μεταφέρει αυτός στη μεγάλη οθόνη. Μεταφερόμαστε στην Κορέα και την Ιαπωνία της δεκαετίας του 1930 και παρακολουθούμε την ιστορία μιας όμορφης κληρονόμου που ερωτεύεται έναν μικροπρεπή κλέφτη. Αν αγαπάς ο,τιδήποτε σχετίζεται με Ασία δε γίνεται να μην ενθουσιαστείς στην προοπτική αυτής της ταινίας και πραγματικά την περιμένουμε με ανυπομονησία, ακόμη και αν δε φαντάζει ως μεγάλο φαβορί για Χρυσό Φοίνικα.

Η ταινία του που αξίζει να δεις: «Stoker»

Το αγγλόφωνο ντεμπούτο του Τσαν Γουκ Παρκ είναι ουσιαστικά μια πλήρως ασιατική ταινία με ηθοποιούς του Χόλιγουντ. Γιατί ο Νοτιοκορεάτης σκηνοθέτης φέρνει την Ασία στην Αμερική πολύ περισσότερο απ’ ό,τι επηρεάζεται από το νέο του περιβάλλον, δημιουργώντας μια ανατριχιαστική ατμόσφαιρα μέσα από τις μικρότερες λεπτομέρειες. Ένα παγωτό, μια ζώνη που προεξέχει στο παντελόνι, το ξύσιμο ενός μολυβιού ή το βούρτσισμα των μαλλιών μετατρέπονται σε εργαλεία τρόμου και παρά το επίπεδο σενάριο του Γουέντγουορθ Μίλερ (ναι, του Μάικλ Σκόφιλντ από το «Prison Break»), ο Παρκ μετατρέπει το κάθε κάδρο σε έργο τέχνης. Όσο για τις ερμηνείες, η Νικόλ Κίντμαν και ο Μάθιου Γκουντ είναι φανταστικοί, αλλά την παράσταση κλέβει η Μία Γουασικόφσκα, η οποία ταιριάζει τόσο με το όραμα του δημιουργού που άνετα θα μπορούσαμε να τη φανταστούμε σταρ του ασιατικού σινεμά.

Γιάννης Μόσχος

[email protected]