Η δέκατη έβδομη στάση μας στην παρουσίαση των 21 διεκδικητών του Χρυσού Φοίνικα στο 69ο Φεστιβάλ Καννών.

Η περίπτωση: Νικόλ Γκαρσία

Η Νικόλ Γκαρσία έχει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός του γαλλικού σινεμά, μέχρι να αποφασίσει ότι θέλει παράλληλα να είναι και σκηνοθέτης. Δεν ανήκει ακριβώς στα πρώτα ονόματα του φεστιβάλ, αλλά έχει δικτυωθεί καλά ώστε να βρίσκεται στον αφρό της Κρουαζέτ. Φέτος η 70χρονη Γαλλίδα επιστρέφει στο διαγωνιστικό τμήμα των Καννών μετά από δέκα χρόνια, έχοντας στο δυναμικό της την Μαριόν Κοτιγιάρ.

Η ταινία με την οποία συμμετέχει στο φεστιβάλ: «From the Land of the Moon»

Πρόκειται για μεταφορά του ομότιτλου μυθιστορήματος της Μιλένα Άγκους από το 2006. Στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μια γυναίκα πραγματοποιεί ένα γάμο με έναν άντρα που δεν αγαπά, ο οποίος βοήθησε την οικογένειά της στις δύσκολες συνθήκες της εποχής. Όταν η ηρωίδα αρρωσταίνει, μεταφέρεται σε μια κλινική για θεραπεία. Εκεί θα συναντήσει ένα βετεράνο του πολέμου της Ινδοκίνας, τον οποίο θα ερωτευτεί παράφορα με τους δύο τους να μπαίνουν σε μια θυελλώδη ερωτική σχέση. Το σεξ της ταινίας δεν είναι φειδωλό και είναι αρκετά αποκαλυπτικό, με τη χημεία της Κοτιγιάρ με τον Λουί Γκαρέλ να φαίνεται εκρηκτική, ωστόσο οι πρώτες κριτικές μόνο ενθαρρυντικές δεν είναι. Οι περισσότεροι κάνουν λόγο για ένα επιφανειακό μελόδραμα που παρά το στυλιζάρισμα της Γκαρσία και την όμορφη φωτογραφία, μένει περισσότερο στο σεξ παρά στα συναισθήματα που οδηγούν ή παράγονται από αυτό και το φινάλε χαρακτηρίζεται απόλυτα μη πιστευτό. Η αλήθεια είναι πως δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό, αλλά όσοι εκτιμούν την «γαλλικότητα» στο σινεμά τους σίγουρα περιμένουν να τσεκάρουν, καθώς και όσοι θέλουν να δουν μια ερμηνεία της Κοτιγιάρ στα άκρα.

Η ταινία της που αξίζει να δεις: «Going Away»

Ας πούμε ότι η Νικόλ Γκαρσία αν και έχει μια διαδρομή ετών στο χώρο, δεν έχει καταφέρει να βγάλει κάποιο φιλμ-ορόσημο στην καριέρα της. Έχει βρεθεί άλλες δύο φορές στο διαγωνιστικό τμήμα για τον Χρυσό Φοίνικα (το 2002 με το «The Adversary» και το 2006 με το «Charlie Says»), αλλά πάντα η παρουσία της είναι συμπληρωματική, χωρίς να αποσπά και τα θερμότερα σχόλια από τους κριτικούς. Ίσως για αυτό η πιο αξιόλογη δουλειά της είναι το «Going Away» του 2013, ένα μικρό τυπικό γαλλικό δράμα που παρακολουθεί τη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε ένα μοναχικό δάσκαλο και τη μητέρα ενός μαθητή του. Τίποτα που δεν έχουμε ξαναδεί και δεν πρόκειται να σας συγκλονίσει, αλλά αυτό ισχύει για ολόκληρη την έως τώρα σκηνοθετική πορεία της Γκαρσία.

Γιάννης Μόσχος

[email protected]