Ένα χλιαρό επεισόδιο της σειράς προετοιμάζει τις εξελίξεις για τη συνέχεια της σεζόν.

Κάτι που έχουμε μάθει από το «Game of Thrones» τόσα χρόνια είναι πως ό,τι ακολουθεί ένα πολύ καλό επεισόδιο ή ό,τι προηγείται αυτού συνήθως δεν περιέχει κάτι που θα το θυμόμαστε για καιρό. Η σειρά μας εντυπωσιάζει ευχάριστα εκεί που δεν το περιμένουμε και μας ρίχνει τις προσδοκίες όταν έχουμε ετοιμαστεί για κάτι κορυφαίο, οπότε με αυτό θα αναγκαστούμε να ζήσουμε μέχρι το τέλος.

Σε εξελίξεις που δεν εκπλήσσουν κανέναν λοιπόν, το επεισόδιο που διαδέχτηκε το φοβερό «The Door» ήταν πολύ κατώτερο του αναμενομένου. Για την ακρίβεια, πρόκειται για το πιο αδιάφορο επεισόδιο της σεζόν έως αυτό το σημείο και μπορούμε να πούμε πως είμαστε μέχρι και εκνευρισμένοι μαζί του γιατί μας υπόσχεται πράγματα που δε μας δίνει και νομίζει πως εντυπωσιαζόμαστε ακόμη με πράγματα που έχουμε δει ήδη αρκετές φορές στο παρελθόν.

Όσο και αν έχουμε μια ιδιαίτερη εκτίμηση προς τους δράκους της Ντενέρις και αυτό το κομμάτι ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό στη δημοφιλία της σειράς, το να τη βλέπουμε για μια ακόμη φορά να ιππεύει τον Ντρόγκον, δεν είναι κάτι που από μόνο του μας δημιουργεί ρίγη συγκίνησης. Τις τελευταίες σεζόν ο Ντρόγκον βρίσκεται σε ρόλο άσωτου γιου που όλο χάνεται και ξαναβρίσκεται για να ξαναχαθεί, συνεπώς το γεγονός ότι επέστρεψε (χωρίς να γνωρίζουμε βέβαια τις συνθήκες, μιας και φαίνεται τόσο εύκολο) τώρα δε μας λέει κάτι από μόνο του. Όπως επίσης μας φαίνεται ασήμαντο το ότι η Ντενέρις έχει για άλλη μια φορά στη διάθεσή της ένα στρατό, από τη στιγμή που έχει διαχειριστεί κι άλλους στρατούς στο παρελθόν και πάντα εφευρίσκεται κάποιος τρόπος για να τους χάνει.

Βέβαια, αυτή τη φορά φαίνεται πως τα πράγματα είναι πιο σίγουρα και πως η Ντενέρις βρίσκει για λίγο μια σταθερότητα, αλλά τα πράγματα πίσω στη Μερίν παραμένουν ασταθή και η απειλή είναι ασύμμετρη, με πολλούς εχθρούς να παραμονεύουν. Αυτό που κρατάμε πάντως είναι ότι η σειρά επειδή δεν είχε κάτι άλλο να μας προσφέρει ως κορύφωση, είπε για μια ακόμη φορά να βάλει την Ντενέρις πάνω στο δράκο με δέλεαρ μια εκστρατεία ενός ισχυρού στρατού από Ντοθράκι προς το Γουέστερος. Επειδή όμως όλη αυτή η ιστορία εκτυλίσσεται σαν το παραμύθι του ψεύτη βοσκού, δεν πιστεύουμε τίποτα μέχρι να το δούμε.

Όσον αφορά το στόρι του Μπραν που έφερε την κορύφωση του προηγούμενου επεισοδίου με την αυτοθυσία του Χόντορ, δε μας ενθουσιάζει αυτή τη φορά, τουλάχιστον όσους δεν έχουμε διαβάσει τα βιβλία. Μιας και ο Μπραν πήρε τη θέση του κορακιού με τα τρία μάτια, έχει απανωτά flashback από πράγματα που συνέβησαν στο παρελθόν. Ένα από αυτά είναι οι τελευταίες στιγμές του Τρελού Βασιλιά, Έρις Ταργκάριεν, πατέρα της Ντενέρις, τον οποίο βλέπουμε για πρώτη φορά στη σειρά. Και αυτά τα flashback με τον βασιλιά να διατάζει να καούν όλοι με φωτιά έρχονται σε συνδυασμό με τον Night King και τη γέννησή του. Δεν ξέρουμε αν και πώς θα δέσουν όλα αυτά στην πορεία, αλλά προς το παρόν μοιάζουν ως cool στιγμές που θα ενθουσιάσουν λίγο παραπάνω τους αναγνώστες των βιβλίων και τίποτα περισσότερο.

Ο στρατός του Night King πάντως διασώζει τον Μπραν και αυτός που τον σώζει είναι ένας μυστήριος μαυροφορεμένος καβαλάρης, ο οποίος αποκαλύπτεται πως είναι ο Μπέντζεν Σταρκ, μικρότερος αδερφός του Νεντ, τον οποίο είχαμε να δούμε από την πρώτη σεζόν όταν είχε χαθεί βόρεια από το Τείχος. Η αλήθεια είναι ότι δε θα θυμόμασταν καν ποιος είναι αν δε μας συστηνόταν θα έπρεπε να ανατρέχαμε στην Wikipedia της σειράς, είμαστε πάντως περίεργοι να δούμε τι ρόλο θα διαδραματίσει στη συνέχεια. Ο Μπέντζεν μπορεί να γίνει από νέος αγαπημένος χαρακτήρας έως απλά αναλώσιμος που θα θυσιαστεί έως το τέλος της σεζόν.

Την ίδια ώρα, ο Σάμγουελ Τάρλι αποφασίζει να πάει την Γκίλι και το μωρό της στο σπίτι του, το οποίο βρίσκεται στο Χορν Χιλ και υπόκειται στον Οίκο Ταϊρέλ. Όλα φαίνονται ανθηρά και ρόδινα, μέχρι να φτάσει το δείπνο με τον πατέρα του, ο οποίος συνεχώς υποβιβάζει τον γιο του και μόλις μαθαίνει πως η Γκίλι είναι μια wildling εξοργίζεται και του ζητά να φύγει. Επειδή όμως ο Σάμγουελ έχει παράδοση στις ανόητες αποφάσεις, αποφασίζει να διορθώσει την αρχική του ανόητη απόφαση με μια ακόμη πιο ανόητη. Παίρνει λοιπόν την Γκίλι και το μωρό και φεύγουν στα κρυφά και μαζί του παίρνει και το σπαθί του πατέρα του που βρισκόταν στην οικογένεια για εκατοντάδες χρόνια και που σε καμία περίπτωση δεν υπολόγιζε να του το δώσει. Κάποια αρνητική τροπή θα πάρει όλο αυτό το στόρι στην πορεία και είμαστε περίεργοι αν θα μπλεχτεί με κάποιο κεντρικό στόρι, ως τότε πάντως θα μοιάζει με κομμένες σκηνές από την πρώτη σεζόν, όταν σε αρκετά πράγματα η ατμόσφαιρα της σειράς έμοιαζε λίγο σαν «Τόλμη και Γοητεία με δράκους».

Το πιο σημαντικό γεγονός του επεισοδίου ήταν η διένεξη του Υψηλού Σπουργίτη με τις δυνάμεις του Τζέιμι Λάνιστερ και της Ολένα Ταϊρέλ. Είναι μια εξέλιξη που είχε προετοιμαστεί σε όλη τη σεζόν και ειδικά σε αυτό το επεισόδιο και πάνω που όλα ήταν έτοιμα για τη μεγάλη στιγμή, δεν έγινε απολύτως τίποτα. Ο Τόμεν τα βρήκε με τον Σπουργίτη, ο οποίος είναι ο νικητής όλης αυτής της διαδικασίας. Ναι μεν ο Τόμεν με την Μάρτζερι είναι ξανά ελεύθεροι στο θρόνο τους, αλλά πλέον υπό την εποπτεία της Πίστης.

Η σύμπραξη της εξουσίας με την Εκκλησία όρισε ουσιαστικά τον Μεσαίωνα και όσο κιαν το «Game of Thrones» αποτελεί μια σειρά φαντασίας πέρα από το δικό μας χώρο και χρόνο, η βάση του είναι η μεσαιωνική ιστορία. Εισερχόμαστε λοιπόν στον παραλληλισμό της σχέσης που έχουν η Εξουσία με την Εκκλησία και όσο ενδιαφέρον και αν μπορεί να έχει αυτό στη συνέχεια, ο τρόπος που πραγματοποιήθηκε κατέστρεψε την κλιμάκωση που είχε ξεκινήσει. Και κάπως έτσι όλα ξεκινούν πάλι από την αρχή, με ορίζοντα ως συνήθως τα δύο τελευταία επεισόδια της σεζόν.

Ίσως να είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον αν βλέπαμε απλά το θίασο που αναπαριστά την ιστορία του Γουέστερος να μας διηγείται το επεισόδιο. Για δεύτερη σερί εβδομάδα δημιούργησε ένα από τα highlights του επεισοδίου, μόνο που αυτή τη φορά δεν υπήρχε κανένα άλλο. Το στόρι της Άρια που έχει μείνει στάσιμο και αδιάφορο για καιρό φαίνεται πως τελειώνει, ενώ και ο Γουόλντερ Φρέι έκανε την εμφάνισή του για να ανοίξει το χορό των εξελίξεων που θα μας φέρουν στο φινάλε. Κάποια από τα επόμενα επεισόδια πιθανόν να είναι (βασικά θα είναι) φανταστικά, αλλά αυτή τη στιγμή η σεζόν ως σύνολο κάπου χωλαίνει και το ζήτημα του ρυθμού δε βρίσκει λύση ούτε και φέτος στη σειρά.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΣΧΟΣ / [email protected]