Αν δεν έχετε δει το επεισόδιο και θέλετε να διατηρήσετε κρυμμένα τα μυστικά του, ΜΗΝ διαβάσετε αυτό το κείμενο. Μετά, είστε καλοδεχούμενοι να το συζητήσουμε.

Σε ένα μήνα γεμάτο ποδόσφαιρο, με το Euro της Γαλλίας να εισέρχεται στην πιο κρίσιμη καμπή του, είναι φανταστικό το γεγονός ότι τις πιο γηπεδικές αντιδράσεις μας τις έχει προσφέρει μια τηλεοπτική σειρά. Το «Game of Thrones» είναι ένα φαινόμενο που έχει ξεπεράσει τα όρια του μέσου του και παρακολουθείται φανατικά από κόσμο ο οποίος μπορεί να μην παρακολουθεί καμία άλλη σειρά και να πηγαίνει σινεμά δύο με τρεις φορές το χρόνο. Πολύ απλά, πρόκειται για ένα event που οι εξελίξεις του γίνονται πρώτες ειδήσεις στις σημαντικότερες ειδησεογραφικές ιστοσελίδες.

Όσο λοιπόν δεν είχαμε ενθουσιαστεί με τα πρώτα οχτώ επεισόδια της έκτης σεζόν, τόσο τα δύο τελευταία μας ενθουσίασαν. Για την ακρίβεια, δε θα λέγαμε καθόλου πως η έκτη σεζόν ήταν κακή. Τουναντίον. Απλά ίσως να πρόκειται για την πρώτη σεζόν της σειράς που λειτουργεί τόσο καλά παρακολουθώντας τη μονομιάς αλά Netflix, με πολλά επεισόδια να μη λειτουργούν και τόσο «τηλεοπτικά». Αυτό είναι κακό; Καθόλου, ειδικά όταν η υπομονή και επιμονή του θεατή επιβραβεύεται με τέτοιον τρόπο. Η μεγάλη μάχη της προηγούμενης εβδομάδας μας επιβράβευσε ως θέαμα, ενώ το μεγάλο φινάλε μας επιβράβευσε και σε επίπεδο πλοκής, δίνοντας σε κάθε στόρι που μας απασχόλησε τις προηγούμενες εννιά εβδομάδες ένα συγκεκριμένο τέλος, ανοίγοντας παράλληλα νέους δρόμους προς μια νέα φάση του Γουέστερος.

Ας δούμε τα θετικά. Ο Σερ Λόρας δε θα χρειάζεται να κυκλοφορεί έτσι.

Παρακολουθήσαμε ένα επεισόδιο που διήρκησε 70 λεπτά, όντας το μεγαλύτερο σε διάρκεια στη σειρά ως τώρα και δεν υπήρχε ούτε μια στιγμή που να μη συμβαίνει κάτι. Έγινε πραγματικά πανικός σε όλα τα μέτωπα, αν και εκεί που περιμέναμε σίγουρα εξελίξεις ήταν στο Κινγκς Λάντινγκ. Η διαμάχη του Σπουργίτη και της Σέρσεϊ είχε φτάσει στο πιο κρίσιμο σημείο και δεν πήγαινε άλλο. Από τη μία λοιπόν ο Σπουργίτης είχε φτάσει στο απόγειο της δύναμής του, συγκεντρώνοντας έναν ισχυρό κύκλο πιστών που δεν άντεχαν άλλο την ασυδοσία των Λάνιστερ στην εξουσία, ενώ η Σέρσεϊ τόσον καιρό λειτουργούσε στο παρασκήνιο, μην μπορώντας να αποδεχθεί το περίφημο walk of shame στο οποίο την εξανάγκασαν στο τέλος της περασμένης σεζόν. Την ώρα λοιπόν που ο Σερ Λόρας απολογούνταν για τις δικές του αμαρτίες και όλοι περίμεναν την Σέρσεϊ να εμφανιστεί με το Βουνό ώστε να παλέψει για χάρη της σε Δίκη δια Μονομαχίας, η ίδια είχε άλλα σχέδια.

Θυμάστε την επική μάχη του «Blackwater», με το πράσινο υγρό πυρ, γνωστό και ως wildfire, να καταστρέφει ουσιαστικά τα σχέδια του Στάνις για την κατάληψη του Κινγκς Λάντινγκ; Ε λοιπόν, τα αποθέματά του δεν είχαν εξαντληθεί τώρα. Μέσω του Qyburn η Σέρσεϊ απέκτησε ένα φονικό κρυφό όπλο, τα μικρά παιδιά που φέτος μάθεμε πως κρύβονται πίσω από την ονομασία «little birds». Έπειτα από πλύση εγκεφάλου δεν τρέφουν κανένα απολύτως συναίσθημα και δε διαθέτουν αίσθηση φόβου και έτσι μαχαιρώνουν τον πιο πιστό ακόλουθο του Σπουργίτη, Λάνσελ, όπως και τον Παϊσέλ (δε θα λείψει σε κανέναν). Και όλο αυτό έγινε ώστε να μην καταλάβουν ότι στα θεμέλια της αίθουσας που πραγματοποιούνταν η δίκη είχε τοποθετηθεί αυτό ακριβώς το υγρό, ανατινάσσοντας όλους όσοι βρίσκονταν μέσα, συμπεριλαμβανομένων του Σπουργίτη, της Μάρτζερι, του Σερ Λόρας, του Μέις Ταϊρέλ και του Κέβαν Λάνιστερ.

"Hello darkness my old friend"

Και ενώ κάπου εκεί θα νόμιζε κανείς πως αυτό είναι ένα γερό θανατικό για το φινάλε και δε θα έχει άλλο στη συνέχεια, ο Τόμεν είναι αυτός που όταν μαθαίνει για το θάνατο της Μάρτζερι και του αδερφού της αφήνει το στέμμα και αυτοκτονεί, πηδώντας από το παράθυρο του πύργου του. Μπορεί η Μάρτζερι να τον παντρεύτηκε λόγω στρατηγικής και ποτέ να μην ένιωσε κάτι για αυτόν, ο ίδιος πάντως ως άβγαλτος πρωτάρης δε δυσκολεύτηκε να κολλήσει μαζί της και δεν μπορούσε να δεχτεί ούτε το χαμό της μα ούτε και το γεγονός ότι για το θάνατό της ευθύνεται η ίδια του η μητέρα, για την οποία έκανε τα πάντα ώστε να τη θεωρεί ευτυχισμένη. Ήταν σίγουρα ο πιο αθώος και συμπαθής από τους Λάνιστερ και είχε το πιο τραγικό τέλος από τα αδέρφια του. Το πρώτο εικοσάλεπτο του επεισοδίου το βάζουμε στα ίδια επίπεδα της μάχης του Γουίντερφελ και της επέλασης των δράκων στην Μερίν, αφού χτίζει με απίστευτη ένταση τη μεγάλη έκρηξη και το θάνατο πολλών βασικών χαρακτήρων και σε επίπεδο περιεχομένου και διαδρομής των κεντρικών ηρώων της ιστορίας θυμίζει κάλλιστα αρχαία τραγωδία του Αισχύλου και δεν υπερβάλλουμε καθόλου σε αυτό.

Η Σέρσεϊ όχι ότι δεν στεναχωρήθηκε στην είδηση του χαμού του Τόμεν, μιας και τα είχε υπολογίσει όλα τέλεια εκτός από αυτό, αλλά δεν τα έβαψε τόσο μαύρα όσο στους θανάτους των δύο προηγούμενων παιδιών της. Ίσως επειδή πλέον συνήθισε στον πόνο και αποκτά ανοσία σε αυτόν, ίσως πάλι γιατί ο Τόμεν είχε απομακρυνθεί από αυτήν και είχε βρεθεί πιο κοντά στην επιρροή της Μάρτζερι, το αποτέλεσμα είναι πάντως ότι η Σέρσεϊ βρήκε ευκαιρία να αναρριχηθεί και επισήμως στο θρόνο, κάτι που δεν τη χάλασε καθόλου. Επειδή πέρασε πολλά, σε αυτή τη σεζόν δεν ήταν τόσο αντιπαθητική παρουσία και πολλοί ήταν μαζί της στη μάχη με τον Σπουργίτη. Η δολοφονία της Μάρτζερι και του Λόρας δε βρίσκονταν όμως στην εξίσωση και με αυτά τα γεγονότα ανεβαίνει πάλι πολύ ψηλά στη λίστα με τους πιο μισητούς χαρακτήρες του «Game of Thrones». Και με την προφητεία για το χαμό όλων των παιδιών της να έχει πια ολοκληρωθεί, μπορούμε να προχωρήσουμε στο επόμενο στάδιο, παρακολουθώντας μια ακόμη πιο σκληρή Σέρσεϊ, η οποία δεν έχει να χάσει απολύτως τίποτα. Ο Τζέιμι φαίνεται ήδη έτοιμος να τεθεί απέναντί της, αλλά έτσι όπως τη βλέπουμε μάλλον αυτό είναι δικό του πρόβλημα και όχι δικό της.

Και εγένετο Νταρθ Βέιντερ.

Στο κλείσιμο του πιο αδιάφορου κομματιού της σεζόν που λειτουργεί και ως comic relief από τη μαυρίλα, είδαμε τον Σάμγουελ στο νέο του ρόλο ως Maester να φτάνει μαζί με την Γκίλι και το μωρό της στην Σιταντέλ, η οποία λειτουργεί ως κέντρο όλων των Maesters, οι οποίοι από εκεί στέλνουν τα μηνύματά τους με κοράκια. Ως τοποθεσία μοιάζει εντυπωσιακή και είναι ωραίο που τη βλέπουμε από κοντά, αλλά λογικά περισσότερο θα μας απασχολήσει την επόμενη σεζόν.

Πολύ ενδιαφέροντα πράγματα γίνονται και στον Βορρά. Πολλοί νόμιζαν πως ο τίτλος «The Winds of Winter» έχει να κάνει με την επέλαση των White Walkers που θα ξεκινούσε, στην πράξη όμως λειτουργεί ως teaser. Είναι οι άνεμοι του χειμώνα που μας προϊδεάζουν για το ψύχος που θα ακολουθήσει. Βρισκόμαστε στα μεθεόρτια της μεγάλης νίκης του Τζον Σνόου και της Σάνσα επί του Ράμσει, δεν υπάρχουν όμως χρόνοι για πανηγύρια. Πριν τη μάχη ο Ντάβος ανακάλυψε το σημείο που η κόρη του Στάνις, Σιρίν παραδόθηκε στη φωτιά, αφού αυτό πρόσταξε η Μελισάνδρη ως θυσία για να έρθει η νίκη, η οποία φυσικά δεν ήρθε ποτέ. Η Μελισάνδρη είπε ψέματα για το θάνατο της Σιρίν, τώρα όμως που ο Ντάβος, ο οποίος ήταν τόσο κοντά της το ανακάλυψε απαιτεί τον απαγχονισμό της.

Ο Σάμγουελ ζει το όνειρό του. Συμβαίνουν και αυτά στο Γουέστερος.

Ο Σνόου δε θέλει να προβεί σεμια τέτοια πράξη και όσο και αν η Μελισάνδρη προσπαθεί να τον πείσει για το πόσο απαραίτητη είναι, βρίσκει μια μέση λύση και την αφήνει να φύγει προς τον Νότο. Το αν αυτό θα είναι για καλό ή όχι μένει να το δούμε, πάντως περιμένουμε με περιέργεια να ανακαλύψουμε τον επόμενο σταθμό της.

Από την άλλη έχουμε τον Littlefinger, με τη συνδρομή του οποίου εξασφαλίσθηκε η νίκη επί του Ράμσεϊ. Και φυσικά δε βοήθησε την Σάνσα επειδή είναι καλόψυχος άνθρωπος, αλλά τώρα μαθαίνουμε πως θέλει να την παντρευτεί και να κυριαρχήσουν μαζί στον Σιδερένιο Θρόνο. Δεν έχει βρεθεί ακόμη άνθρωπος στο Γουέστερος που να κερδίζει τον Littlefinger στα παιχνίδια μυαλού του, οπότε όσο και αν έχουμε πλέον σε υψηλή εκτίμηση την Σάνσα μετά από τη στρατηγική της και την αποφασιστικότητά της αυτή τη σεζόν, ας πούμε πως θα θεωρούμε τον Littlefinger τουλάχιστον ένα βήμα μπροστά από όλους στο Γουίντερφελ αυτή τη στιγμή, μέχρι αποδέιξεως του εναντίου.

ΔΕ ΚΙΝΓΚ ΙΝ ΔΕ ΝΟΡΘ

Βέβαια ίσως από την παραπάνω εξίσωση να πρέπει να αφαιρέσουμε την Λυάννα Μόρμοντ. Η μικρή είναι από τα πιο θαρραλέα πρόσωπα που έχουμε δει στη σειρά, έχει τσαγανό και δε φοβάται κανέναν και για αυτό και κερδίζει το σεβασμό των γύρω της. Η ομιλία της προς υπεράσπιση του Σνόου είναι φαντασμαγορική και στο τέλος της σε κάνει να θες να βάλεις κι εσύ ένα ποτήρι κρασί και να το σηκώσεις στην οθόνη φωνάζοντας «the King in the North». Ο Τζον Σνόου κέρδισε επάξια αυτή τη θέση, έχοντας αποδείξει την αξία του στη μάχη σε αντίθεση με τον Ρομπ Σταρκ που ρίχτηκε κατευθείαν στα βαθιά και τέλος πάντων τις χρειάζεται τέτοιες στιγμές το κοινό της σειράς.

Ο Τζον Σνόου ήταν νεκρός στην αρχή της έκτης σεζόν και τώρα εμφανίζεται ως ένας από τους νικητές της. Ή μήπως θα έπρεπε να μιλάμε για τον... Τζον Ταργκάριεν; Ναι, το μεγάλο γεγονός της σειράς είναι η αποκάλυψη της ταυτότητας του Τζον Σνόου. Όπως είχαν υποπτευθεί αρκετοί, το μυστικό για το ποιοι είναι οι γονείς του κρυβόταν σε ένα από τα flashback του Μπραν, όταν ο νεαρός Νεντ Σταρκ ανέβαινε στον Πύργο της Χαράς ενώ ακούγονταν κάποια γυναικεία ουρλιαχτά. Τότε, το Κοράκι με τα Τρία Μάτια τον απέτεψε από το να συνεχίσει, δηλώνοντάς του πως δεν είναι ακόμη έτοιμος για αυτό, αλλά πλέον ο Μπραν είναι ο ίδιος το Κοράκι με τα Τρία Μάτια, οπότε απλά πρέπει να είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει τα πάντα. Και γυρνώντας πίσω σε αυτή τη σκηνή, συνειδητοποιεί πως τα ουρλιαχτά προέρχονταν από την Λυάννα Σταρκ, αδερφή του Νεντ, η οποία μαχαιρώθηκε θανάσιμα στην εισβολή του βασιλικού στρατού του «Τρελού Βασιλιά», ο οποίος είχε να αντιμετωπίσει την ανταρσία των Μπαράθεον, Σταρκ και Λάνιστερ. Τελικά η Λυάννα πέθανε, αλλά πριν πρόλαβε να παραδώσει στον Νεντ ένα μωρό, το οποίο είναι δικό της και αφού του ψιθυρίσει κάτι στο αυτί, του τονίζει να μην πει τίποτα στον Ρόμπερτ Μπαράθεον.

Τζον Σνόου όχι πια. Τζον Ταργκάριεν.

Ας κάνουμε τώρα λίγα μαθήματα ιστορίας. Ο πρωτότοκος γιος του βασιλιά Aerys Β’ ήταν ο Ρέγκαρ Ταργκάριεν, ο οποίος σύμφωνα με τα όσα έχουν ειπωθεί έκλεψε την Λυάννα, η οποία επρόκειτο να παντρευτεί τον Ρόμπερτ. Το κατά πόσον την έκλεψε παρά τη θέλησή της ή αν ήταν όντως ερωτευμένοι δεν το γνωρίζουμε, σημασία πάντως έχει ότι έκαναν μαζί ένα παιδί και αυτό είναι ο Τζον Σνόου. Η ταυτότητά του έμεινε μυστική ως το τέλος από τον Νεντ, καθώς ο Ρόμπερτ Μπαράθεον κυνηγούσε όλους τους απογόνους των Ταργκάριεν μέχρι να αφανίσει κάθε πιθανό διάδοχο του θρόνου.

Αυτή ήταν η επικρατέστερη θεωρία για την ταυτότητα του Τζον, αλλά τώρα που αποδείχθηκε στην πράξη αλλάζει πάρα πολλά. Καταρχάς, όντας ο γιος του μεγαλύτερου αδερφού της Ντενέρις, είναι ο πιο νόμιμος διεκδικητής του Σιδερένιου Θρόνου και δεν έχει τόση μεγάλη σχέση με το Γουίντερφελ, αφού ως γιος της αδερφής του Νεντ δεν μπορεί να είναι βασιλιάς εκεί. Φυσικά αυτό είναι κάτι που από όσο γνωρίζουμε το ξέρει μόνο ο Μπραν, μιας και οι δύο γονείς του είναι νεκροί. Αν θα ενημερώσει τον Τζον και πότε θα συμβεί αυτό μένει να το μάθουμε, αλλά το σίγουρο είναι πως τώρα μια συνάντησή του με την Ντενέρις γίνεται πιο επιτακτική από ποτέ, για να τους δούμε να ιππεύουν και ο καθένας από ένα δράκο.

Εδώ ο Γουόλντερ Φρέι στιγμές πριν απολαύσει την πίτα του.

Και πριν περάσουμε στο (για άλλη μια φορά) επικό στόρι της Ντενέρις, ας μιλήσουμε για το πόσο badass έχει γίνει η Άρια, η οποία γύρισε στο Γουέστερος και πιο συγκεκριμένα στο Τουίνς των Φρέι. Όλη η παραμονή της στο Μπράαβος και οι πειραματισμοί με τον Θεό με τα Πολλά Πρόσωπα απέκτησε νόημα βλέποντάς την να αποκτά τη μορφή μιας υπηρέτριας που σερβίρει φαγητό στον Γουόλντερ Φρέι, τονίζοντάς του ότι μέσα στην πίτα του έχει βάλει τα μέλη των δύο γιων του που δολοφόνησε η ίδια. Και αφού του αποκαλύψει την ταυτότητά της, θα βγάλει ένα μαχαίρι και θα του κόψει το λαρύγγι. Καιρός ήταν η Άρια να βγάλει η ίδια από τη μέση κάποιον από τη λίστα της και με τη νέα της ιδιότητα να αποκτά διαφορετικά πρόσωπα γίνεται πάρα πολύ επικίνδυνη για όλους τους εχθρούς της. Δε θα θέλαμε να είχαμε κακό παρελθόν μαζί της.

Και για το τέλος, ας μιλήσουμε για τον απολαυστικό μαξιμαλισμό που μας επιφύλασσε για μια ακόμη φορά η Ντενέρις. Πλέον έχει στη διάθεσή της ό,τι χρειάζεται για να κάνει την πολυαναμενόμενη εκστρατεία της στο Γουέστερος και δε χρονοτριβεί καθόλου. Αφού αφήσει πίσω τον Ντάριο Ναχάρις για να διατηρήσει την ειρήνη στην Μερίν και ορίσει Χέρι της Βασίλισσας τον Τίριον (μπαίνει στο hall of fame η σκηνή τους), θα ξεκινήσει για το Γουέστερος μαζί με έναν φοβερό και τρομερό στόλο αποτελούμενο από τα αδέρφια Γκρεϊτζόι, τους Ντοθράκι και τους τρεις δράκους της, ενώ με τη βοήθεια του Βάρις έχει ήδη δημιουργήσει μια συμμαχία με τις Αμαζόνες του Ντορν, στις οποίες προστέθηκε και η Ολένα Ταϊρέλ, αναζητώντας εκδίκηση για το θάνατο της οικογένειάς της. Είπαμε, είναι το μεγάλο φαβορί.

Γκολ και θέαμα στο Game of Thrones.

Κάπως έτσι, το «Game of Thrones» κλείνει την έκτη σεζόν παραδίδοντας το καλύτερο σερί δύο επεισοδίων όλης της σειράς έως τώρα, ένα μνημείο φωτιάς και αίματος, παγωμένων ανέμων και δολοπλοκιών. Η σκηνοθεσία του Μιγκέλ Σάποτσνικ στο φινάλε ήταν ακόμη πιο εστιασμένη από αυτή της μάχης, χωρίς να χάνει ούτε μια στιγμή τον προσανατολισμό ή να μπερδεύεται ανάμεσα στις ιστορίες. Όλες είχαν ισόποσο ενδιαφέρον και αν η σειρά έδειχνε κάπως κατακερματισμένη ανάμεσα στις πολλές ιστορίες της, τώρα η μυθολογία της ενοποιήθηκε ξανά ως ένα άγριο μεσαιωνικό παραμύθι βιβλικών προδιαγραφών που αντλεί νοήματα από την αρχαία τραγωδία και εικονοποιεί σαν ρομαντικός ζωγράφος. Είναι πολύ δύσκολο να περιμένουμε για τη νέα σεζόν και το ξέραμε, αλλά τουλάχιστον νιώθουμε γεμάτοι από ό,τι παρακολουθήσαμε φέτος και δε νιώθουμε πως μένουμε να κρεμόμαστε από κάποιο teaser. Η Ντενέρις έρχεται στο Γουέστερος και αυτό είναι κάτι μεγάλο, οπότε ανανεώνουμε το ραντεβού μας για την επόμενη άνοιξη, έχοντας μεγαλύτερη πίστη από ποτέ στις δυνατότητες της σειράς.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΣΧΟΣ / [email protected]