Ένας παράφορος έρωτας με την ματιά του Ρομπέρτο Ροσελίνι στους κινηματογράφους

Ο Ροσελίνι απελευθερώνει τα τέρατα που κατοικούν βαθιά στις καρδιές και τις ψυχές των χαρακτήρων του.

ΤΡΙΤΗ, 12 ΙΟΥΛΙΟΥ 2016

Μια ιστορία αγάπης, εκβιασμού και εκδίκησης από την ομώνυμη νουβέλα του Stefan Zweig.

Ο «Φόβος» (“La Paura”, 1954) υπηρξε η πέμπτη και τελευταία συνεργασία ανάμεσα στον Ρομπέρτο Ροσελίνι και την μούσα -και τότε σύντροφό του Ίνγκριντ Μπέργκμαν. Η ταινία είναι πλήρης συναισθημάτων. Εδώ συναντάει κανείς την ψυχοφθόρα ντροπή, την τυφλή οργή, την ψυχρή εκμετάλλευση, τον παράφορο έρωτα και τον ζωώδη φόβο. Ο Ροσελίνι απελευθερώνει τα τέρατα που κατοικούν βαθιά στις καρδιές και τις ψυχές των χαρακτήρων του.

Μια γυναίκα ζει έναν παράνομο έρωτα που όταν τελειώνει, μάλλον είναι πολύ αργά.

Η Αϊρήν Βάγκνερ έχει ό,τι ονειρεύεται μια γυναίκα: κοινωνική θέση, έναν σύζυγο που την λατρεύει, ενδιαφέρουσα δουλειά και, φυσικά, υπέροχα παιδιά. Όμως κάτι της λείπει, ζητάει το κάτι παραπάνω. Έτσι, όταν συναντάει τον νεαρό Έρικ, τον ερωτεύεται παράφορα. Η σχέση τους δεν είχε διάρκεια, είχε πάθος. Μετά η Ιρέν άρχισε να νιώθει φόβο, έναν φόβο που άγγιζε τα όρια του πανικού απέναντι σε κάτι (ή κάποιον;). Τα απογεύματα, τριγυρισμένη από την οικογένειά της, η Αϊρήν συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι. Δεν αντέχει κάθε φορά να λέει ψέματα στον άνδρα της. Το ψέμμα αυτό είναι ασυγχώρητο για μια γυναίκα, πόσο μάλλον για μια σύζυγο και μητέρα.

Μια σχέση πάθους που γοητεύει, αλλά και προκαλεί καταστροφές.

Με πολύ κόπο η Αϊρήν καταφέρνει να διαλύσει τον δεσμό της με τον Έρικ. Θα έλεγε κανείς πως ξαναβρήκε τον δρόμο της και όλα θα πάνε καλά. Όμως ξαφνικά στη ζωή της Αϊρήν Βάγκνερ εμφανίζεται μια νεαρή κοπέλα, η οποία δηλώνει ότι γνωρίζει τα πάντα για την παράνομη σχέση της. Προκειμένου να κρατήσει κλειστό το στόμα της, ζητάει ένα υπέρογκο ποσό.

Η ταινία είναι πλήρης συναισθημάτων.

Η Μπέργκμαν ως Αϊρήν Βάγκντερ υποφέρει, φοβάται κι ελπίζει, κι ο ρόλος της γυναίκας που έχει παγιδευτεί της ταίριαξε γάντι. Στην τελευταία ταινία της κοινής τους πορείας, ο Ροσελίνι δίνει την προτεραιότητα στον συναισθηματικό κόσμο της γυναίκας, αφήνοντας στην Μπέργκμαν ευρύ πεδίο δράσης.

Η αποκάλυψη του μυστικού από μια εκβιάστρια, δημιουργεί ένα κλίμα μυστηρίου στο ατμοσφαιρικό αυτό θρίλερ.

O Ροσσελίνι, ως μαιτρ του νουάρ, κατόρθωσε επιδέξια να μεταφέρει την αίσθηση της επερχόμενης καταστροφής, ενώ εντυπωσιακή είναι και η μουσική επένδυση της ταινίας, στολίδι εκ των ων ουκ άνευ κάθε ατμοσφαιρικού θρίλερ. «Και εκεί έξω ήδη καραδοκούσε ο φόβος, για να χυμήξει πάνω της αυτοστιγμεί, και με χέρι αυταρχικό έκοβε τον χτύπο της καρδιάς της», - αυτή η στροφή από τη νουβέλα μεταφέρει στην εντέλεια όλη την ατμόσφαιρα, στην οποία κινείται η ταινία.