Ένα κακό κινηματογραφικά καλοκαίρι κλείνει με μια από τις χειρότερες υπερηρωικές ταινίες των τελευταίων ετών.

Η «Ομάδα Αυτοκτονίας» ήταν η ταινία που περιμέναμε περισσότερο το φετινό καλοκαίρι, το οποίο η αλήθεια είναι πως ήταν πολύ κακό κινηματογραφικά. Αναλώθηκε σε ανακύκλωση παρωχημένων ιδεών του παρελθόντος (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων), πηγαίνοντας τα μπλοκμπάστερ αρκετά χρόνια πίσω. Το κινηματογραφικό σύμπαν της DC Comics δε φαίνεται να έχει σχηματιστεί με γερά θεμέλια, αφού τόσο το «Άνθρωπος από ατσάλι» όσο και το «Batman v Superman: Η αυγή της δικαιοσύνης» είχαν τα προβλήματά τους, τα οποία έχουν να κάνουν και με την «σοβαρή» οπτική του Ζακ Σνάιντερ πάνω στους σούπερ ήρωες, αλλά και με το τρέξιμο της DC για να προλάβει τις αντίστοιχες ταινίες της Marvel. Στην «Ομάδα Αυτοκτονίας» πάντως οι συνθήκες έδειχναν κάπως πιο ευοίωνες, γιατί σαν ταινία δεν είναι κεντρική στο σύμπαν που χτίζει η DC Comics και έτσι υπήρχε μεγαλύτερη χαλαρότητα και ελευθερία ώστε να αναπνεύσουν οι χαρακτήρες και να μην είναι όλα τόσο σκοτεινά και δυσοίωνα. Μάλιστα, μετά τις αρνητικές κριτικές για τη σοβαροφάνεια του «Batman v Superman» υπήρξαν αλλαγές στην ταινία, με στόχο να αναδειχθεί περισσότερο το χιούμορ.

Περιμέναμε πραγματικά με μεγάλη ανυπομονησία την «Ομάδα Αυτοκτονίας», γιατί μας αρέσει να βλέπουμε στο σινεμά ήρωες που δε βρίσκονται στη πρώτη γραμμή των κόμικ και ελπίζαμε η DC Comics να βρει τους δικούς της «Φύλακες του γαλαξία» και να μας διασκεδάσει. Κάπου εδώ ήρθε η ώρα να αρχίσετε να ρίξετε τις προσδοκίες σας στο ναδίρ, αφού θα βρεθείτε αντιμέτωποι με μια ταινία που γυρίζει το είδος αρκετά χρόνια πίσω, όταν μεσουρανούσαν οι ταινίες Μπάτμαν του Τζόελ Σουμάχερ.

Εξαιρείται και η Βαϊολα Ντέιβις και μόνο για τη σκηνή που κρατά πολυβόλο.

Τι είναι όμως η «Ομάδα Αυτοκτονίας»; Πρόκειται για μια ομάδα φυλακσιμένων σούπερ κακών οι οποίοι απελευθερώνονται με σκοπό να φέρουν εις πέρας μυστικές αποστολές στις οποίες κανείς άλλος δε θα συμμετείχε, γιατί βασικά είναι τόσο επικίνδυνες ώστε να τίθεται σε κίνδυνο η ίδια η ζωή όσων βρίσκονται σε αυτή. Η Αμερικανίδα μυστική πράκτορας Αμάντα Γουόλερ (Βαϊόλα Ντέιβις) είχε την ιδέα για τη σύσταση της ομάδας και θέτει επικεφαλής της τον Συνταγματάρχη Ρικ Φλαγκ (Τζόελ Κίναμαν), ο οποίος έχει αριστεύσει στη θητεία του στον αμερικανικό στρατό.

Από εκεί και πέρα, στην ομάδα συναντάμε τον Ντέντσοτ (Γουίλ Σμιθ), έναν πληρωμένο δολοφόνο που απλά δεν μπορεί να αστοχήσει, αλλά διατηρεί τα τελευταία ίχνη ανθρωπιάς του για χάρη της κόρης του, την Χάρλεϊ Κουίν (Μάργκοτ Ρόμπι), πρώην ψυχίατρο και νυν παρανοϊκή κοπέλα του Τζόκερ (Τζάρεντ Λέτο), τον Κάπτεν Μπούμερανγκ (Τζάι Κόρτνεϊ), έναν Αυστραλό κλέφτη που… χρησιμοποιεί φονικά μπούμερανγκ, τον Ελ Ντιάμπλο (Τζέι Χερνάντεζ), έναν Λατίνο συμμορίτη που διαθέτει την ικανότητα να πετάει φλόγες και τον Κίλερ Κροκ (Άντεγουελ Ακινουόγιε-Αγκμπάτζε), έναν άνδρα που πάσχει από μια κατάσταση που τον κάνει να αναπτύσσει χαρακτηριστικά ερπετού και να καταλήγει να ζει ως τέτοιο. Υπάρχει και ένας χαρακτήρας που λέγεται Slipknot και ξέρει να σκαρφαλώνει καλά και ήδη αναφερθήκαμε σε αυτόν περισσότερο απ' ό,τι θα έπρεπε. Προσθέστε σε όλους αυτούς την Κατάνα (Κάρεν Φουκουχάρα), μια Γιαπωνέζα δεξιοτέχνης στο σπαθί που λειτουργεί ως σωματοφύλακας του Ρικ Φλαγκ και την Κάρα Ντελεβίν στο ρόλο μιας αρχαίας μυστήριας μάγισσας που έχει καταλάβει το σώμα μιας νεαρής εξερευνήτριας και έχετε μια ιδέα για τη σύσταση της «Ομάδας Αυτοκτονίας».

Όαση η Χαρλεϊ Κουίν στο μουντό τοπίο της ταινίας.

Οι χαρακτήρες είναι πολλοί και δεν είναι ιδιαίτερα γνωστοί στο κοινό. Αν βλέπετε το «Arrow» τότε θα γνωρίζετε τον Ντέντσοτ, ενώ και η Χάρλεϊ Κουίν έγινε πρώτο όνομα τους τελευταίους μήνες, κυρίως λόγω του αβανταδόρικου ταπεραμέντου της και της παρουσίας της Μάργκοτ Ρόμπι στο ρόλο. Πίσω από αυτούς τους δύο όμως, όλοι οι υπόλοιποι είναι παντελώς άγνωστοι στο ευρύ κοινό. Και εκεί που η ταινία έπρεπε να αφιερώσει χρόνο για να τους παρουσιάσει, τους πετάει πρόχειρα στην αρένα σαν τα βιντεάκια παρουσίασης των χαρακτήρων της Justice League στο «Batman v Superman». Και τους ανατίθεται μια αποστολή ρουτίνας, η οποία έχει θέση στα πρωινά κινούμενα σχέδια και σε κανένα σημείο δεν καταλαβαίνεις γιατί έπρεπε να βγουν όλοι αυτοί οι επικίνδυνοι κακοποιοί από τη φυλακή για να τη φέρουν εις πέρας. Το ρόλο του Ρικ Φλαγκ είχε αρχικά ο Τομ Χάρντι, με τον δυσδιάστατο και επίπεδο Κίναμαν να είναι τουλάχιστον τρία επίπεδα πιο κάτω. Ο Γουίλ Σμιθ είναι γνωστό ότι θέλει μόνο πρωταγωνιστικούς ρόλους, για αυτό και δε δέχεται να φορέσει τη χαρακτηριστική μάσκα του Ντέντσοτ για να φαίνεται το πρόσωπό του. Και όσο κι αν προσπαθεί να μας πείσει για το πόσο ψυχρός εκτελεστής είναι, του είναι πολύ πιο ταιριαστό όταν παριστάνει τον χαζομπαμπά. Ο Τζάι Κόρτνεϊ έχει για πρώτη φορά τόσα κέφια αλλά η απεικόνιση του Μπούμερανγκ είναι στερεοτυπική και μένει στο ότι απλά είναι ένας Αυστραλός κακοποιός με περίεργη προφορά που χρησιμοποιεί μπούμερανγκ και έτσι βυθίζεται στην ασημαντότητα. Από τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας, κανείς δεν καταφέρνει να ξεχωρίσει και ευτυχώς για όλους τους εμπλεκόμενους υπάρχει η Ρόμπι, η οποία με σεξαπίλ και αυτοπεποίθηση απογειώνει την Χάρλεϊ Κουίν και της άξιζε μια καλύτερη ταινία. Το διασκεδάζει δεόντως στην ερμηνεία της και είναι η μοναδική πολύχρωμη ανάσα σε ένα μονότονο γκρίζο φόντο.

Είπαμε πόσο καλή είναι η Μάργκοτ Ρόμπι ως Χάρλεϊ Κουίν;

Ας έρθουμε όμως στην ατραξιόν της ταινίας που ήταν ο γνωστός σε όλους μας Τζόκερ. Πολλά γράφτηκαν για την μεταμόρφωση του Τζάρεντ Λέτο. Μάλιστα, βγήκαν προς τα έξω και φήμες ότι μπήκε τόσο μέσα στο ρόλο ώστε έστελνε δέματα με ψόφια ποντίκια στους συναδέλφους του και έκανε διάφορες αντίστοιχες φάρσες τις οποίες θα έκανε και ο ίδιος ο Τζόκερ. Στην εξωτερική του εμφάνιση αυτός ο Τζόκερ μοιάζει με ιδιόρρυθμο ιδιοκτήτη στριπ κλαμπ και σε επίπεδο ερμηνείας ο Λέτο ταιριάζει περισσότερο με κλόουν που πηγαίνει στο πρώτο του παιδικό πάρτι παρά με τον παρανοϊκό supervillain που ξέρουμε. Ακριβώς όπως και στο Όσκαρ που πήρε, ο Λέτο πιστεύει πως η εξωτερική μεταμόρφωση αρκεί για μια καλή ερμηνεία και για αυτό παραδίδει τον πιο επιφανειακό Τζόκερ που έχουμε δει στο σινεμά και αυτό ενώ ο χρόνος του στην οθόνη είναι πολύ λιγότερος απ’ ό,τι μπορεί να περίμενες αρχικά. Το μόνο που πετυχαίνει είναι να δώσει λίγο επιπλέον χρώμα στην μουντή παλέτα του φιλμ.

Ωραίος ο Τζόκερ του Τζάρεντ Λέτο, αν μιλάμε για κλόουν παιδικού πάρτι με γκανγκστερικό θέμα.

Όλο αυτό το χάος πιστώνεται στον σκηνοθέτη Ντέιβιντ Άγιερ, ο οποίος επιμελήθηκε και το σενάριο. Μας συστήθηκε ως σεναριογράφος της «Ημέρας εκπαίδευσης» και όσον αφορά τη σκηνοθεσία, έχει παραδώσει κάποιες ενδιαφέρουσες ιδέες, όπως για παράδειγμα στο «End of Watch» με τον Τζέικ Τζίλενχαλ και το «Sabotage» με τον Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ ήταν διασκεδαστικό, αν και όχι όσο θα μπορούσε. Το «Fury» με τον Μπραντ Πιτ αυτοκαταστράφηκε με το τέλος του και αυτό που κρατάμε ως γενική ιδέα είναι ότι ο Άγιερ θέλει να φτιάχνει «μάτσο» ταινίες με μπόλικη τεστοστερόνη και γερές δόσεις από πιστολίδι. Όλες οι ταινίες του ξεχωρίζουν για τη μουντή ακατέργαστη φωτογραφία και την κουνημένη κάμερα και δεν μπορούμε να δηλώσουμε με σιγουριά ότι μπορεί να σκηνοθετήσει μια «κανονική» ταινία που απαιτεί ανάπτυξη χαρακτήρων και στρωτό σενάριο. Δεν ξέρει πώς να χειριστεί γυναικείους χαρακτήρες και αν δεν υπήρχε η Ρόμπι η Χάρλεϊ Κουίν θα εξελισσόταν σε σεξιστικό κακέκτυπο και αντιμετωπίζει την πλοκή σαν b-movie δράσης, χωρίς να υπάρχουν οι ενδείξεις πως πρόκειται για υπερηρωική ταινία.

Δυστυχώς η «Ομάδα Αυτοκτονίας» είναι μια ταινία χωρίς ταυτότητα, πρόχειρα φτιαγμένη και με τις ύστερες αλλαγές να είναι εμφανείς, με κακό χιούμορ και με εκνευριστικά προφανή χρήση του θεωρητικά ανατρεπτικού soundtrack, με έναν Τζόκερ που περνάει κατά πολύ τη γραμμή του γελοίου και έναν από τους χειρότερους villain που έχουμε δει σε ταινίες του είδους και με μια πλοκή που θα φανεί βαρετή ακόμη και στους πιο σκληροπυρηνικούς λάτρεις του κόμικ. Το μόνο θετικό που κρατάμε από αυτή την ακαταστασία είναι ότι περιμένουμε περισσότερο την spinoff ταινία της Χάρλεϊ Κουίν με την Ρόμπι, αλλά αυτό είναι κάτι που το γνωρίζαμε πριν δούμε την ταινία. Το φετινό τραγικό κινηματογραφικό καλοκαίρι απέκτησε την υπερηρωική ταινία που του αξίζει.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΣΧΟΣ / [email protected]

Μη χάσετε στα Novacinema αποκλειστικά μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες που ξεχωρίζουν στο box office, αλλά και που διακρίνονται σε μεγάλα βραβεία (La La Land, Aστακός).