Η αναζήτηση της καλύτερης κωμικής σειράς της σεζόν μόλις τελείωσε.

Ένα από τα πράγματα που έχει πλήξει άνοδος της αξιοπιστίας και της ποιότητας της αμερικανικής τηλεόρασης τα τελευταία χρόνια είναι οι παραγωγές της ανοιχτής (network) τηλεόρασης και ειδικότερα το κομμάτι των sitcom. Ποια είναι η τελευταία παραδοσιακή κωμωδία που θυμάστε να σημείωσε επιτυχία; Γιατί εμείς μπορούμε να θυμηθούμε μόνο το «Brooklyn Nine-Nine», το οποίο έκανε πρεμιέρα πριν από τρία χρόνια. Η εποχή που στο πρόγραμμα του NBC βρίσκονταν παράλληλα το «The Office», το «Community» και το «Parks and Recreation» μοιάζει πολύ μακρινή και τη νοσταλγούμε ήδη.

Μήπως όμως αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα; Ότι νοσταλγούμε δηλαδή κάποιες συγκεκριμένες επιτυχημένες σειρές και οι καινούριες παραγωγές προσπαθούν να τις μιμηθούν, την ίδια ώρα που εμείς προσπαθούμε να βρούμε σε αυτές το νέο «τάδε» χωρίς να είμαστε ανοιχτοί σε κάτι διαφορετικό; Ίσως η λύση να είναι κάτι το οποίο δε μοιάζει με τίποτα άλλο απ’ ό,τι έχουμε δει, ώστε να το εκτιμήσουμε κι εμείς για αυτό ακριβώς που είναι. Θα το θέσουμε ως εξής: το «The Good Place» του NBC είναι το καλύτερο sitcom της νέας σεζόν και είναι μια σειρά για την οποία θα μιλάνε όλοι σύντομα.

Ο δημιουργός του «The Good Place»είναι ο Μάικ Σουρ, ο άνθρωπος δηλαδή που έχει βοηθήσει στην παραγωγή σειρών όπως το «The Office», το «Parks and Recreation» και το «Brooklyn Nine-Nine». Έχει δηλαδή πρωτότυπες ιδέες, αν και τίποτα δε θα μπορούσε να μας προετοιμάσει για αυτό. Όσα λιγότερα ξέρετε για τη νέα του σειρά τόσο πιο πολύ θα εκπλαγείτε ευχάριστα από το concept της. Αυτό που πρέπει να ξέρετε και το οποίο γίνεται γνωστό ήδη από την πρώτη σκηνή είναι ότι η κεντρική ηρωίδα είναι η Έλεανορ (Κρίστεν Μπελ), η οποία είναι νεκρή και βρίσκεται σε ένα στάδιο της μετά θάνατον ζωής που πηγαίνουν μόνο όσοι υπήρξαν πολύ καλοί άνθρωποι στη ζωή τους. Άνθρωποι από όλες τις κουλτούρες συνυπάρχουν ειρηνικά μεταξύ τους μαζί με την αδελφή ψυχή τους, η οποία επιλέγεται για αυτούς και όλα κυλούν ωραία και ήσυχα ως την αιωνιότητα. Αρχιτέκτονας αυτής της κοινότητας είναι ο Μάικλ (Τεντ Ντάνσον) που έχει επιφορτιστεί με το έργο να είναι όλα στην εντέλεια και να μην υπάρχει απολύτως καμία βλάβη.

Όλα καλά ως εδώ, μέχρι το σημείο που η Έλεανορ δεν είναι η δικηγόρος που αθώωσε πολλούς θανατοποινίτες και βρέθηκε δίκαια σε αυτό τον Παράδεισο, αλλά μια απλή πωλήτρια ψεύτικων φαρμάκων για ηλικιωμένους, χωρίς να είναι ιδιαίτερα ευγενική στους γύρω της σε κανένα σημείο της ζωής της. Η παρουσία της δημιουργεί αναταράξεις σε αυτή την τέλεια κοινωνία όπου καταστήματα με παγωμένο γιαούρτι βρίσκονται σε κάθε γωνιά και ο μόνος που ξέρει το μυστικό της είναι ο Τσίντι (Γουίλιαμ Τζάκσον Χάρπερ), ένας Νιγηριανός καθηγητής ηθικής που έχει οριστεί ως το έτερόν της ήμισυ. Σκοπός του θα είναι να της μάθει πώς να είναι καλή και να ενδιαφέρεται για τους άλλους για να μη χάσει τη θέση της σε αυτό το μέρος, κάτι που μόνο εύκολο δε θα αποδειχθεί.

Καταρχάς η σειρά διαθέτει ένα φοβερό πρωταγωνιστικό δίδυμο. Η ακτινοβολία της Κρίστεν Μπελ σε τέτοιους ρόλους είναι αδιαπραγμάτευτη και ο Ντάνσον θεωρείται από πολλούς ο καλύτερος ηθοποιός σε sitcom όλων των εποχών, έχοντας συμμετάσχει μεταξύ άλλων στο θρυλικό «Cheers» και στο «Curb Your Enthusiasm» του Λάρι Ντέιβιντ. Και ο ρόλος μιας φιγούρας σαν θεού που έχει εδώ είναι πιο ταιριαστή και από το να τοποθετούσαν εκεί τον Μόργκαν Φρίμαν. Είναι αδιαπραγμάτευτη η χημεία και η φρεσκάδα αυτών των δύο και ήδη μας είναι δύσκολο να φανταστούμε την εύρυθμη λειτουργία της σειράς χωρίς την παρουσία τους.

Η αρχική ιδέα του Σουρ ήταν να συμπεριλάβει στοιχεία από διάφορες θρησκείες αφού πραγματοποίησε μια σχετική έρευνα, αλλά τελικά αποφάσισε να αφήσει στην άκρη αυτό το σχέδιο και να προτάξει απλά την έννοια της πίστης απαλλαγμένη από συγκεκριμένα θρησκευτικά ιδεώδη. Και πραγματικά κανείς δεν πρόκειται να νιώσει προσβεβλημένος από τη σειρά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι διατηρεί μια βαρετή ουδετερότητα. Η έμφαση δίνεται στην πνευματικότητα και διαπερνά τις όποιες θρησκευτικές διαφορές. Όλους μας απασχολεί ο θάνατος και έχουμε αναρωτηθεί αν υπάρχει κάτι μετά, και το «The Good Place» αφουγκράζεται αυτούς τους στοχασμούς, αυτό όμως δε σημαίνει ότι θα σε ρίξει στη φιλοσοφική εσωστρέφεια. Κάθε άλλο δηλαδή. Η σειρά είναι πολύχρωμη, πανέξυπνη και σου φτιάχνει το κέφι και θα κολλήσεις μαζί της από το πρώτο λεπτό.

Μια από τις επιρροές του Σουρ για τη δημιουργία του «The Good Place» υπήρξε το «Lost». Ίσως σε κάποιους αυτό να φαίνεται περίεργο, ειδικά επειδή μιλάμε για ένα sitcom, αλλά αυτό είναι και το σπουδαίο. Για πρώτη φορά έχουμε να κάνουμε με μια καθαρά κωμική σειρά που λειτουργεί με τη λογική του cliffhanger, με το μυστήριο να έχει ενδιαφέρον και να σε κάνει να θες να δεις τη συνέχεια και για το τι θα συμβεί στην πλοκή. Οι δυνατότητες είναι άπειρες αυτή τη στιγμή και έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι αυτή η ανανεωτική αίσθηση ελευθερίας θα αξιοποιηθεί στο έπακρο στη συνέχεια. Ακόμη και για το ότι δεν υπάρχουν κανονικές βρισιές λόγω της network τηλεόρασης υπάρχει εξήγηση. Και τέλος πάντων μιλάμε για μια σειρά που έφερε εις πέρας τη ΣΚΗΝΗ με τη μουσική της Αριάνα Γκράντε. Κυριολεκτικά τα πάντα μπορούν να συμβούν. Και για πόσες άλλες σειρές μπορούμε να το πούμε τώρα αυτό;

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΣΧΟΣ / [email protected]