Από το «Κουρδιστό πορτοκάλι» μέχρι τον «Εξολοθρευτή» και από τo «Ψυχώ» μέχρι το «Saw», οι «κακοί» του σινεμά μπορεί να έχουν στοιχειώσει τα παιδικά και ενήλικα όνειρά μας, αλλά ας μη γελιόμαστε: τους περισσότερους τους κρυφο-θαυμάζουμε.

Κάποιοι μας βγάζουν το χειρότερό μας εαυτό και οραματιζόμαστε να τους βρει ο Τζέισον από το «Παρασκευή και 13» μέχρι το τέλος της ταινίας και να τους δώσει να καταλάβουν και κάποιοι άλλοι μας κάνουν να τους συμπαθούμε, παρά τον απεχθή τους χαρακτήρα, καθώς τους κρυφοκοιτάζουμε κατεβάζοντας λίγο το σεντόνι στο ύψος της μύτης.

Οι «κακοί» του σινεμά είναι πολλοί, όσο βγαίνουν ταινίες θα πληθαίνουν κι ο ένας έχει πιο διαταραγμένη προσωπικότητα από τον άλλο. Αυτό, όμως, δεν μας σταματά από το να τους απολαμβάνουμε, να τους συγκρίνουμε και να καταλήγουμε σε αυτούς που μας έχουν «κερδίσει» με τον σκοτεινό εσωτερικό τους κόσμο. Αν, λοιπόν, μπορούσαμε να δώσουμε βραβεία -με σχήμα νεκροκεφαλής και ιστούς αράχνης- στους καλύτερους «κακούς» του κινηματογράφου, θα επιλέγαμε τους παρακάτω.

Άλεξ Ντε Λαρτζ - «Κουρδιστό πορτοκάλι» (1971)

Ο άνθρωπος που κατέστρεψε τις γλυκανάλατες και αγνές εικόνες που μας έφερνε στο μυαλό το «Singing in the rain» του Τζιν Κέλι και τις αντικατέστησε με εικόνες βίας, ο Άλεξ Ντε Λαρτζ (Μάλκολμ Μακ Ντάουελ), το 1971 ξυλοκοπούσε και βίαζε τραγουδώντας «what a glorious feeling, I ‘m happy again» στο «Κουρδιστό πορτοκάλι» του Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Ο βίαιος νεαρός που άκουγε Μπετόβεν, έπινε γάλα με… ναρκωτικά και την «έβρισκε» με βιαιοπραγίες, μπαίνει επάξια στη λίστα, με τη φυσιογνωμία και το λοξό χαμόγελο του Μακ Ντάουελ να «σκοτώνει» κάθε «ψήγμα» αθωότητας σε ακτίνα χιλιομέτρου.

Χάνιμπαλ Λέκτερ – «Η σιωπή των αμνών» (1991)

Ένας ψυχίατρος με κανιβαλιστικές τάσεις που βλέπει τους ανθρώπους σαν όρθιες μπριζόλες και τρώει με την ίδια ευκολία ανθρώπινο συκώτι και φάβα, ο Χάνιμπαλ Λέκτερ μπήκε για τα καλά στη ζωή μας με τη μορφή του Άντονι Χόπκινς το 1991 στη «Σιωπή των αμνών» -αν και η πρώτη φορά που «ζωντάνεψε» κινηματογραφικά από τα μυθιστορήματα τρόμου του Τόμας Χάρις ήταν το 1985 με το «Manhunter» και τον Μπράιαν Κοξ στο ρόλο. Τα 16 λεπτά που εμφανίστηκε ο Χόπκινς ως Λέκτερ στην εν λόγω ταινία αρκούσαν για να του χαρίσουν το Όσκαρ, ενώ όσοι ήρθαν αντιμέτωποι για πρώτη φορά με το χαρακτήρα του σαρκοφάγου ψυχιάτρου, τις επόμενες ημέρες μάλλον την έβγαλαν με σαλάτες.

Νόρμαν Μπέιτς - «Ψυχώ» (1960)

Ο φαινομενικά φιλήσυχος ιδιοκτήτης μοτέλ, Νόρμαν Μπέιτς, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «μαμάκιας», αλλά χωρίς να ανήκει στις κλασσικές περιπτώσεις αυτής της αντιπαθούς ομάδας αρσενικών, αφού η αδυναμία που έχει στη μαμά του προκύπτει από το ότι την έχει… «καθαρίσει». Η ταινία, σκηνοθετημένη από τον μετρ του είδους Άλφρεντ Χίτσκοκ και με τον Άντονι Πέρκινς στο ρόλο του «ολίγον» διαταραγμένου δολοφόνου, «έσπασε» τα ταμεία, ενώ για πολλούς θεωρείται η «μητέρα» όλων των θρίλερ. Ειρωνικό…

Άντον Σιγκούρ - «Καμία πατρίδα για τους μελλοθάνατους» (2007)

Περιποιημένο καρέ με φράντζα, του οποίου δεν κουνιέται τρίχα ο κόσμος να χαλάσει (κυριολεκτικά) και σοβαρό αγέλαστο πρόσωπο. Ίσως αυτή η περιγραφή να ταιριάζει περισσότερο σε μια σνομπ αιθέρια ύπαρξη κάποιου κλαμπ της παραλιακής παρά σε αδίστακτο, ψυχοπαθή δολοφόνο, που σκοτώνει χωρίς δεύτερη σκέψη.

Παρ’ όλ’ αυτά, ο Χαβιέ Μπαρδέμ, ο οποίος τον ενσαρκώνει στην ταινία των αδελφών Κοέν, κατάφερε να πείσει ακόμη και την Ακαδημία και να πάρει το χρυσό αγαλματίδιο στα χέρια του, ενώ το αλλόκοτο όπλο με πεπιεσμένο αέρα με το οποίο παραβίαζε όποια πόρτα έβρισκε μπροστά του, θα εντυπωσίαζε ακόμη και τον Τσακ Νόρις .

Πράκτορας Σμιθ - «The Matrix» series

Ο «εκλεκτός» Νίο (Κιάνου Ριβς) παίρνει το κόκκινο χάπι και μαθαίνει όλη την αλήθεια για το εικονικό κατασκεύασμα πραγματικότητας, Matrix, ενώ γνωρίζει και τον πράκτορα Σμιθ (πρόγραμμα με ανθρώπινη μορφή), ο οποίος σε όλη τη σειρά Matrix κάνει τα πάντα για να τον εξοντώσει και να καταστρέψει τη Ζάιον (καταφύγιο των ανθρώπων), μη δείχνοντας ούτε μια στιγμή αδυναμίας ή οίκτου. Η ειρωνεία είναι ότι ο Χιούγκο Γουίβινγκ, ο οποίος ενσαρκώνει επιτυχώς τον πράκτορα Σμιθ και τους κλώνους του με απόλυτη ακρίβεια απουσίας συναισθήματος, το 2006 περνά στην αντίπερα όχθη και προσπαθεί να σώσει τον κόσμο από τις κυβερνήσεις του και τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, ως V στο «V for Vendetta». Άβυσσος…

Τζον «Jigsaw» Κρέιμερ - «Saw» series

Μπορεί ο σκοπός να αγιάζει τα μέσα, αλλά ο κύριος Jigsaw (Τόμπιν Μπελ) μάλλον ήταν λίγο υπερβολικός στις μεθόδους του, προσπαθώντας να πείσει τους ανθρώπους να μην παίρνουν τη ζωή για δεδομένη. Συγκεκριμένα, πίστεψε πως με το να τους απειλεί πως θα τους ξεκολλήσει το πρόσωπο, θα τους κόψει το πόδι από τη ρίζα ή θα τους τηγανίσει το συκώτι, αν δεν έκαναν οι ίδιοι κάτι παρόμοιο σε συνανθρώπους τους προκειμένου να σωθούν, θα κατάφερνε να τους κάνει να αγαπήσουν και να εκτιμήσουν τη ζωή τους ξανά. Πράγμα που σημαίνει ότι για να αποκτήσεις ξανά την ελευθερία σου και να κάνεις μότο σου το «carpe diem», πρέπει να ξεκοιλιάσεις τον «συμπαίκτη» σου και να πάρεις από το στομάχι του το κλειδί που θα σε απελευθερώσει – στην καλύτερη περίπτωση. Ωραίοι τρόποι κύριε Jigsaw.

Ο εξολοθρευτής - «Ο εξολοθρευτής» (1984)

Ο Κόναν ο βάρβαρος (Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ) επιστρέφει ως ρομπότ από το μέλλον και θέλει σώνει και καλά να σκοτώσει τη Σάρα Κόνορ (Λίντα Χάμιλτον), η οποία στο μέλλον θα γεννήσει το σωτήρα της ανθρωπότητας. Εντωμεταξύ η ίδια δεν καταλαβαίνει τίποτα γιατί δεν βρίσκεται καν σε σχέση, το μητρικό ένστικτο δεν της έχει ξυπνήσει ακόμη κι αναρωτιέται μήπως τα τραβάει όλα τσάμπα. Φυσικά, μαζί με αυτή, την πληρώνουν όλες οι Σάρα Κόνορ του τηλεφωνικού καταλόγου, αλλά η κατάληξη είναι αυτή που όλοι περιμέναμε: ο Σβαρτσενέγκερ καταλήγει ένα μάτσο παλιοσίδερα και η Σάρα Κόνορ γνωρίζει τον έρωτα και μπαίνει στο δεύτερο τρίμηνο της εγκυμοσύνης στο τέλος της ταινίας.

Τζον Ντο - «Se7en» (1995)

Με τον Ντέιβιντ Φίντσερ στην καρέκλα του σκηνοθέτη και τον Κέβιν Σπέισι στο ρόλο του διαταραγμένου serial killer που τιμωρεί όσους υποπέφτουν στην παγίδα των 7 θανάσιμων αμαρτημάτων με το ίδιο νόμισμα, η αλήθεια είναι ότι όλοι «σφιχτήκαμε» λίγο, καθώς κατά τη διάρκεια των 127 λεπτών της ταινίας διαπιστώναμε ότι τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα είναι οι πρωταγωνιστές της καθημερινότητάς μας κι ότι είμαστε πολύ χειρότεροι άνθρωποι από αυτούς που βρέθηκαν στο δρόμο του Τζον Ντο. Μετά το «Seven», ο Κέβιν Σπέισι σίγουρα έπεισε τους κινηματογραφικούς κύκλους για άλλη μια φορά για το τι είναι ικανός να κάνει κι εμείς πάντα τον θυμόμαστε όταν μας πιάσει λαιμαργία για δεύτερο πιάτο μακαρονάδας….

Φρέντι Κρούγκερ - «Εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες» (1984)

Για λίγο καιρό μέσα στο 1984, πολλά παιδάκια ανά τον κόσμο φοβούνταν να πέσουν για ύπνο μην τυχόν τους βρει ο κύριος με το καμένο πρόσωπο, το ριγέ μπλουζάκι και το γάντι με μαχαίρια στο δεξί του χέρι, ενώ έτρωγαν όλο το φαγητό τους, για τους ίδιους λόγους. Ο Φρέντι Κρούγκερ αποτελεί δημιούργημα του Γουές Κρέιβεν και πήρε ζωή από τον Ρόμπερτ Ένγκλαντ το 1984, ενώ η επιτυχία ενός παραμορφωμένου σχιζοφρενή δολοφόνου που τρόμαξε όλα τα δεκατετράχρονα παγκοσμίως συνεχίστηκε αργότερα με τηλεοπτικές σειρές, αλλά και με ριμέικ το 2010, όπου ο ρόλος πέρασε στον Τζάκι Ερλ Χάλεϊ.

Νταρθ Βέιντερ - «Ο πόλεμος των άστρων» series

Μπορείτε να ηρεμήσετε: ο αγαπημένος σας «κακός» είναι μέσα στη λίστα, αφού αποτελεί μια από τις πιο χαρακτηριστικές φιγούρες του βασιλείου των «κακών» και μάλιστα βρίσκεται στην τρίτη θέση της λίστας των «100 ηρώων και κακών», του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου. Γεννημένος με το όνομα Άνακιν Σκαϊγουώκερ, υπήρξε αρχικά μαθητευόμενος των Τζεντάι, στη συνέχεια, όμως, παραστρατεί και περνάει στη σκοτεινή πλευρά, καθώς γίνεται μαθητευόμενος των Σιθ και καταδιώκει τους Τζεντάι, αποτελώντας τον κεντρικό «κακό» των ταινιών. Με λίγα λόγια, στην πραγματικότητα είναι ένας αδύναμος και παρασυρόμενος χαρακτήρας, που αν ήταν έφηβος θα έπεφτε στα ναρκωτικά.

ΤΖΟΥΛΙΑ ΤΑΣΩΝΗ