Όταν η λατρεμένη μας κωμωδία αφήνει στην άκρη τον χαρακτηριστικό κυνισμό της, παράγει θαύματα.

Έχουμε γράψει στο παρελθόν για το «You’re the Worst». Τη θεωρούμε μια από τις καλύτερες σειρές που παίζονται αυτή τη στιγμή στην τηλεόραση, μια σπάνια μίξη κωμωδίας και δράματος, με τα δύο στοιχεία να λειτουργούν το ίδιο δυνατά. Το δημιούργημα του Στίβεν Φολκ ξεκίνησε ως μια πραγματικά αστεία «βρώμικη» κωμωδία με απαίσιους ανθρώπους οι οποίοι συμπεριφέρονται εξίσου απαίσια ο ένας στον άλλον. Στην πορεία όμως αποφάσισε ότι θέλει να εξερευνήσει γιατί αυτοί οι χαρακτήρες έγιναν έτσι, αντιμετωπίζοντάς τους ως συναισθηματικά κατεστραμμένα άτομα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η σειρά μίλησε για την κλινική κατάθλιψη με έναν πολύ αληθινό τρόπο που λίγοι τολμούν ή πετυχαίνουν να το κάνουν.

Το ένατο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν με τίτλο «LCD Soundsystem» είναι από τα καλύτερα που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια και το θεωρούμε ένα μικρό θαύμα. Η σειρά θα μπορούσε να μείνει σε ό,τι πέτυχε, κάνοντας το ίδιο επιτυχημένο χιούμορ που προτιμά η μεγαλύτερη μερίδα του κοινού, ωστόσο επέλεξε να πειραματιστεί και να προσδώσει σοκαριστικές δόσεις ρεαλισμού εκεί που άλλα sitcoms θα επέλεγαν να συνεχίσουν να ζουν μέσα σε μια σαπουνόφουσκα. Βέβαια, όταν επιλέγεις μια τέτοια στροφή θα πρέπει να μπορείς να την υποστηρίξεις. Συνεπώς είχε ενδιαφέρον η εξέλιξη της σειράς μετά από αυτό το επεισόδιο και αν θα αποφασίσει να εντάξει το συγκεκριμένο ύφος στο DNA της ή αν θα ελάφρυνε τον τόνο.

Στα πρώτα επεισόδια της τρίτης σεζόν συναντάμε τους πρωταγωνιστές της σειράς στη χειρότερη δυνατή συμπεριφορά τους και αυτό γιατί δε θέλουν να αποκαλύψουν τα συναισθήματά τους. Αυτός ο φόβος μη βγει προς τα έξω τι πραγματικά νιώθουν είναι ουσιαστικά και ο θεματικός άξονας της σειράς αυτή τη στιγμή, με αποκορύφωμα το τρίτο επεισόδιο της σεζόν στο οποίο όλοι πλην του Τζίμι γνωρίζουν ότι ο πατέρας του είναι νεκρός, κανείς όμως δε θέλει να του το πει γιατί δε θέλει να βρίσκεται μπροστά του τη στιγμή που αυτός θα έρθει σε επαφή με τα συναισθήματά του. Και με τη σειρά του ο ίδιος ο Τζίμι όταν μαθαίνει τα νέα προσπαθεί να κάνει τα πάντα για να πείσει τους γύρω του ότι είναι καλά και δεν τον νοιάζει.

Από όποια μεριά και αν το δεις, είναι πραγματικά δύσκολο να συμπαθήσεις κάποιον από τους χαρακτήρες την τρέχουσα σεζόν. Ειδικά η Λίντσεϊ το πήγε… στα άκρα, αφού μαχαίρωσε τον Πολ μόλις αφού τα ξαναβρήκαν, συνειδητοποιώντας ότι δεν είναι λιγότερο πληκτικός για την ίδια και ότι όσο χώρισαν της έλειψε μόνο η ιδέα του και όχι ο ίδιος ως οντότητα. Αυτό δε σημαίνει ότι η σειρά δεν παραμένει κορυφαία στο είδος της, απλά καθώς στη δεύτερη σεζόν είδαμε όλους τους χαρακτήρες να γίνονται λίγο πιο προσιτοί και να τους κατανοούμε έτσι καλύτερα, αυτή η επιστροφή στη σκληρότητα έπρεπε να οδηγεί σε κάποια κλιμάκωση. Και επειδή στην τηλεόραση είναι προτιμότερο να κρίνουμε τα σχέδια μιας σειράς μακροπρόθεσμα και όχι απαραίτητα βδομάδα παρά βδομάδα, μέσα από αυτή την πορεία το «You’re the Worst» παρέδωσε ένα ακόμη επεισόδιο στα επίπεδα του «LCD Soundsystem», αν όχι καλύτερο.

Το πέμπτο επεισόδιο της τρίτης σεζόν με τίτλο «Twenty-Two» επικεντρώνεται αποκλειστικά στον Έντγκαρ και τη διαταραχή μετατραυματικού στρες που αποκόμισε από τη συμμετοχή του στον πόλεμο στο Ιράκ. Ένα από τα στοιχεία που μας έκαναν εντύπωση αυτή τη σεζόν είναι πόσο άσχημα φέρονται όλοι στον Έντγκαρ, ο οποίος γίνεται δέκτης διαφόρων αρνητικών και υποτιμητικών σχολίων, δίχως κανείς να ενδιαφέρεται για το πώς θα τα δεχτεί. Η αλήθεια είναι πως κι εμείς αν και γνωρίζουμε για τη διαταραχή του και τα προβλήματα που του δημιουργεί, κάτι που έγινε εμφανές στη σχέση με την κοπέλα του αυτή τη σεζόν, δε γνωρίζαμε το βαθμό που επηρεάζουν την καθημερινότητά του. Ήταν περισσότερο ένας περιφερειακός χαρακτήρας η παρουσία του οποίου έχει δημιουργήσει κάποιες από τις πιο αστείες σκηνές της σειράς. Στο επεισόδιο που αναφέρουμε όμως βρίσκεται στο προσκήνιο και καταλαβαίνουμε απόλυτα και τον ίδιο αλλά και την κατάστασή του.

Θυμάστε στο φινάλε του «LCD Soundsystem» που ο Τζίμι μίλαγε στην Γκρέτσεν αλλά οι σκέψεις της ήταν αλλού και καθώς τα λόγια του Τζίμι άρχισαν να ξεθωριάζουν και η κάμερα επικεντρώθηκε στην απόγνωση που σχηματίζεται στο πρόσωπο της Γκρέτσεν, μπαίνουμε μέσα στο κεφάλι της και αποκτούμε μια πολύ καλή ιδέα σχετικά με το πώς βιώνει ένα άτομο την κατάθλιψη. Η ίδια ακριβώς τεχνική χρησιμοποιείται και εδώ. Όλο το επεισόδιο είναι γυρισμένο μέσα από την οπτική γωνία του Έντγκαρ και παρακολουθούμε την καθημερινότητά του όπως τη βιώνει ο ίδιος. Έτσι λοιπόν, μια απλή επίσκεψη στο σούπερ μάρκετ γίνεται ένα βασανιστήριο για τον ίδιο, στο οποίο όλοι οι πελάτες είναι εν δυνάμει εχθροί πολέμου που τον κοιτάζουν απειλητικά.

Και το συγκεκριμένο επεισόδιο δε θα μπορούσε να λειτουργήσει χωρίς το αμέσως προηγούμενο, το οποίο φαινομενικά φαινόταν το πιο αδύναμο της σεζόν. Πολλές σκηνές που είδαμε όμως μέσα από τα μάτια του Τζίμι και της Γκρέτσεν, τώρα τις ξαναβλέπουμε μέσα από αυτά του Έντγκαρ. Και ενώ την προηγούμενη εβδομάδα έδειχναν σχεδόν κωμικές, τώρα αποκτούν δραματικό τόνο. Και αυτό γίνεται εμφανές από την κίνηση της κάμερας που δεν παραμένει ουδέτερος σταθερός παρατηρητής μέχρι τη φωτογραφία που γίνεται πιο σκοτεινή. Στο τέλος ο Έντγκαρ θα συναντήσει έναν περιθωριακό βετεράνο πολέμου και θα νιώσει για μια στιγμή πως κάποιος τον καταλαβαίνει, κάτι το οποίο συμβαίνει για πρώτη φορά σε όλη τη σειρά. Το πρόβλημά του δε φεύγει μακριά, ωστόσο επέρχεται μια μικρή κάθαρση για τον ίδιο και αυτή είναι μια μεγάλη νίκη και για αυτόν, αλλά κάτι που επιζητούσαμε και εμείς αυτή τη σεζόν.

Είναι πολυτέλεια να υπάρχει μια σειρά που σε κάθε σεζόν αντί να προσπαθήσει να κερδίσει περισσότερο κόσμο αποφασίζει να ακολουθήσει το μονοπάτι του πειραματισμού. Υπάρχουν πολλές κωμωδίες με χαρακτήρες που λειτουργούν σαν ρομπότ επιφορτισμένα με την αποστολή να σου φτιάξουν τη διάθεση και δε διαφωνούμε πως χρειάζονται και αυτές. Το «You’re the Worst» δεν ενδιαφέρεται όμως για αυτό και στον τρόπο που εξερευνά τα ψυχικά τραύματα βρίσκεται ήδη δίπλα σε κορυφαία τηλεοπτικά δράματα. Με την ανακοίνωση της ανανέωσης της σειράς για τέταρτη σεζόν να ήρθε πριν από λίγες μέρες δεν μπορούμε παρά να δηλώνουμε ενθουσιασμένοι που θα έχουμε κι άλλο μαζί μας μια παραγωγή που μετά από χρόνια θα μνημονεύεται ως σημείο αναφοράς.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΣΧΟΣ / [email protected]