Ξεκίνησε το 57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, την Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2016, στο Ολύμπιον, την ιστορική έδρα του θεσμού. Το sooc.gr ήταν εκεί.

Με παρουσιαστές τους ηθοποιούς Θέμις Μπαζάκα και Στέλιο Μάινα πραγματοποιήθηκε η τελετή έναρξης του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, οι οποίοι μας υπενθύμισαν: 

«Κάθε φθινόπωρο η Θεσσαλονίκη μεταμορφώνεται σε μια αληθινή πρωτεύουσα των κινούμενων εικόνων. Και όχι μόνο το φθινόπωρο, γιατί την άνοιξη υπάρχει  και το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ. Και όχι μόνο την άνοιξη, γιατί όλο το χρόνο λειτουργεί το Μουσείο Κινηματογράφου, η Ταινιοθήκη της Θεσσαλονίκης, οι αίθουσες Ολύμπιον και Παύλος Ζάννας, Τζον Κασσαβέτης και Σταύρος Τορνές, καθώς και τα εκπαιδευτικά προγράμματα, και παράλληλες εκδηλώσεις του Φεστιβάλ».

Στον χαιρετισμό της, η γενική διευθύντρια του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης Ελίζ Ζαλαντό αναφέρθηκε αρχικά στους αδελφούς Λιμιέρ που «έκαναν το 1895 ένα τρένο να φτάσει στο σταθμό Λα Σιοτά στην πρώτη ταινία στην ιστορία του κινηματογράφου», για να προσθέσει στη συνέχεια ότι «σήμερα το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ανοιχτό σε κάθε είδους προκλήσεις, κάνει ένα αεροπλάνο να προσγειωθεί στην πλατεία Αριστοτέλους». Η κ. Ζαλαντό υπογράμμισε επίσης:

«Το σινεμά γεννιέται στ’ αλήθεια μέσα από τη σημειολογία του ταξιδιού. Ένα ταξίδι άλλες φορές μεταφορικό, όπως αυτό που ο Φρανσουά Τριφό περιέγραψε με τον Ζαν Πιερ Λεό στην ταινία Αμερικάνικη Νύχτα: ‘Οι ταινίες προχωρούν όπως τα τρένα μέσα στη νύχτα, καταλαβαίνεις Αλφόνς;’. Μερικές φορές η νύχτα είναι ξάστερη όπως και οι ταινίες, μερικές φορές όμως η νύχτα είναι τόσο σκοτεινή που κανείς χάνει το δρόμο του. Οι αξίες αντιστρέφονται, η ελπίδα εξαφανίζεται. Ωστόσο, το τρένο του σινεμά συνεχίζει να παίρνει επιβάτες για να τους οδηγήσει σε μια υπόσχεση ενός κόσμου πιο ανεκτικού, πιο καλλιεργημένου, πιο προσβάσιμου. Εκπαίδευση, προσβασιμότητα, ανεκτικότητα: στο Φεστιβάλ αυτές οι λέξεις δεν είναι απλές υποσχέσεις. Είναι πράξεις που αναλαμβάνουμε με τους εργαζομένους και τους συνεργάτες μας και κατά τη διάρκεια των δύο Φεστιβάλ και καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς στις κινηματογραφικές αίθουσες, στο Μουσείο, στη Βιβλιοθήκη και στην Ταινιοθήκη. Όπως όλες οι πιο μεγάλες και πιο όμορφες περιπέτειες είναι πάντα συλλογικές, θα ήθελα να ευχαριστήσω όσους επιβιβάστηκαν μαζί μας στο τρένο του 57ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης».

Στη συνέχεια, στο βήμα του Ολύμπιον ανέβηκε ο Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας Απόστολος Τζιτζικώστας, ο οποίος καλωσόρισε το κοινό στη μεγάλη γιορτή της πόλης και του πολιτισμού.

«Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου συμπληρώνει φέτος 57 χρόνια παρουσίας. Ο κορυφαίος αυτός πολιτιστικός θεσμός, είναι ένα από τα σπουδαιότερα καλλιτεχνικά γεγονότα της χώρας, με τη μεγαλύτερη απήχηση όχι μόνο εντός Ελλάδας, αλλά και διεθνώς. Μας προσκαλεί στη μαγεία της έβδομης τέχνης και μας δίνει την ευκαιρία να ζήσουμε μοναδικές στιγμές. Ο  πολιτισμός αποτελεί εισιτήριο για μια καλύτερη ζωή».

Ο διευθυντής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης Ορέστης Ανδρεαδάκης, έθεσε τα θεμελιώδη ερωτήματα για το ρόλο των φεστιβάλ κινηματογράφου σήμερα:

«Τι ακριβώς είναι ένα φεστιβάλ, ποια είναι τα όρια κινηματογράφου και ποιος είναι ο ρόλος των πόλεων που φιλοξενούν τα κινηματογραφικά φεστιβάλ; Αυτές οι ερωτήσεις μας απασχολούν από το 1932 που ιδρύθηκε το πρώτο κινηματογραφικό φεστιβάλ, αυτό της Βενετίας. Τα φεστιβάλ αρχικά ήταν εκθέσεις κινηματογραφικών προϊόντων, δηλαδή προβολές ταινιών, συνεντεύξεις τύπου, πασαρέλα αστέρων και βραβεία-πολύ συχνά άδικα ή παρεξηγημένα. Τώρα όμως, τα φεστιβάλ έχουν αλλάξει: βοηθούν την ανάπτυξη νέων ταινιών και σεναρίων, συμβάλλουν στην παραγωγή των ταινιών και υποστηρίζουν τη διανομή τους, δικτυώνουν τους δημιουργούς μεταξύ τους, δημιουργούν εκπαιδευτικά προγράμματα. Και ο κινηματογράφος έχει αλλάξει όμως. Κάποτε ο μόνος χώρος που μπορούσες να δεις μια ταινία ήταν μια κινηματογραφική αίθουσα. Σήμερα οι περισσότεροι θεατές, κυρίως οι νέοι, βλέπουν ταινίες στο σπίτι τους, κατεβασμένες συνήθως παράνομα – αυτό είναι πολύ κακό. Ακόμα και το φιλμ έχει αλλάξει και έχει αντικατασταθεί από ένα ψηφιακό αρχείο. Όσο για τις πόλεις, αυτές βοηθούν βεβαίως τα φεστιβάλ, όμως τι κάνουν τα φεστιβάλ γι’ αυτές τις πόλεις; Τα περισσότερα φεστιβάλ ήταν κυρίως ‘μεταφερόμενα’ μέσα σε άγνωστές τους πόλεις».
 

Στη συνέχεια, ο Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, Αριστείδης Μπαλτάς κήρυξε την έναρξη του 57ου Φεστιβάλ. Όπως ο ίδιος υπογράμμισε:

«Κάθε φορά που έρχομαι στη Θεσσαλονίκη ως υπουργός Πολιτισμού, αισθάνομαι κυριολεκτική ανάταση. Βλέπω μια πόλη σε σχέση με τον πολιτισμό να συλλειτουργεί, να συνεννοείται, να έχει και να προωθεί νέες ιδέες, να ανοίγεται στον περιβάλλοντα χώρο με την ευρύτερη έννοια, όχι μόνο στην ευρύτερη Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Με αυτή την έννοια, αισθάνομαι ότι εδώ ο πολιτισμός ξαναβρίσκει μια ουσία και δείχνει κατά κάποιο τρόπο, αν μου επιτρέπεται το οξύμωρον, το καλό της κρίσης. Έχω την αίσθηση ότι ζούμε ένα είδος πολιτιστικής αναγέννησης σε αυτή τη χώρα. Δεν έχουμε ίσως όλοι συνειδητοποιήσει αυτό το γεγονός. Δεν έχουμε ακόμα ως Υπουργείο κατορθώσει τουλάχιστον να συνδεθούμε πραγματικά με τις νέες δυνάμεις που δεν εντάσσονται εύκολα στους υπάρχοντες θεσμούς, μολονότι οι θεσμοί κάνουν ότι μπορούν προς αυτή την κατεύθυνση».

Λίγο πριν ξεκινήσει η προβολή της ταινίας έναρξης του 57ου ΦΚΘ Paterson του Τζιμ Τζάρμους, ο αγαπημένος αμερικανός σκηνοθέτης έστειλε στο κοινό ένα ηχογραφημένο μήνυμα στο οποίο ανέφερε:

«Εύχομαι να ήμουν εκεί, μαζί σας, να απολαύσω τη φανταστική πόλη, το υπέροχο Φεστιβάλ Κινηματογράφου και το πιο νόστιμο φαγητό του κόσμου. Ευχαριστώ το Φεστιβάλ για την τιμή που μου κάνει να προβάλλει φέτος και τις δύο ταινίες μας, Paterson και Gimme Danger, αλλά και το κοινό που δίνει το παρών στο φεστιβάλ, "ρουφώντας" τις ταινίες και απολαμβάνοντας την παρέα ο ένας του άλλου και την ομορφιά της Θεσσαλονίκης».
 
Φωτογραφίες: Konstantinos Tsakalidis/SOOC