Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σκηνοθετικά ντεμπούτα του φεστιβάλ με πρωταγωνίστρια την Meera του «Game of Thrones».

Λίγα πράγματα ήταν γνωστά σχετικά με την «Ισοπέδωση» της Χόουπ Ντίκσον Λιτς, πέρα από κάποιες πολύ καλές κριτικές που τη συνόδευαν από την Βρετανία. Και ίσως λόγω αυτής της περιέργειας και της έλλειψης hype να ανακαλύψαμε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σκηνοθετικά ντεμπούτα που μας προτείνει φέτος το φεστιβάλ.

Η ιστορία δεν είναι κάτι που δεν έχουμε δει ξανά σε διάφορες μορφές στο φεστιβαλικό σινεμά. Μεταφερόμαστε στην αγγλική εξοχή, εκεί που μια εκπαιδευόμενη κτηνίατρος επιστρέφει στη φάρμα στην οποία μεγάλωσε, αφού έχασε τον αδερφό της από αυτοκτονία –ή τουλάχιστον έτσι δείχνουν όλα τα στοιχεία. Εκεί θα έρθει αντιμέτωπη με τον πατέρα της για ζητήματα της φάρμας, αλλά ουσιαστικά σημασία έχει τι βρίσκεται από πίσω. Η απώλεια του αδερφού της, η απουσία της αυτό το διάστημα, η παιδική της ηλικία και η δημιουργία της ταυτότητάς της είναι ζητήματα που ανακύπτουν στην πορεία και θέτουν τη σχέση πατέρα-κόρης σε ριζική κρίση.

Πρωταγωνίστρια της «Ισοπέδωσης» είναι η Έλι Kέντρικ, γνωστή ως Meera Reed από το «Game of Thrones». Με τη φυσικότητά της και την αίσθηση ότι είναι διαρκώς έτοιμη να εκραγεί (αγνός τρόμος η σκηνή στο βάλτο), χαρίζει μια πραγματικά ακραία συναισθηματικά ερμηνεία και εντελώς ειλικρινά το φιλμ δε θα ήταν το ίδιο χωρίς αυτήν.

Η Ντίκσον Λιτς παρακολουθεί την εξέλιξη της ιστορίας υπό τη μορφή ενός νατουραλιστικού θρίλερ που χρησιμοποιεί την αποπνικτική ατμόσφαιρα της βρετανικής εξοχής για να επιτείνει τα αδιέξοδα των χαρακτήρων. Τα μυστικά και η αίσθηση ενοχής που μοιράζεται ανάμεσα σε όλους τους εμπλεκόμενους δημιουργούν μια βραδυφλεγή ταινία τρόμου, με την Βρετανίδα σκηνοθέτη να χειρίζεται όλα τα συστατικά με τέτοια μαεστρία ώστε να χτίζει παρακαταθήκη για το μέλλον, μπαίνοντας αυτομάτως στη λίστα των δημιουργών που μπορούν να κάνουν το μεγάλο βήμα με τη δεύτερη δουλειά τους.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΣΧΟΣ / [email protected]