Η ταινία μας βάζει ξανά μέσα στον μαγικό κόσμο του Χάρι Πότερ.

Όλοι όσοι βρίσκονται σήμερα λίγο πριν ή λίγο μετά τα 25 έχουν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά τους για τα βιβλία και τις ταινίες του Χάρι Πότερ. Έχουν περάσει αισίως πέντε χρόνια από την τελευταία κινηματογραφική επίσκεψή μας στον μαγικό κόσμο της Ρόουλινγκ, καθώς όμως μιλάμε για ένα προϊόν που πουλάει ακόμη πολύ και επενδύει τα μέγιστα στον παράγοντα της νοσταλγίας, δε γίνεται να μην επέστρεφε με κάποιον τρόπο.

Κάπως έτσι δημιουργήθηκε το «Φανταστικά ζώα και πού να τα βρείτε», το πρώτο φιλμ ενός καινούριου franchise που μας πηγαίνει 70 χρόνια πριν ο Χάρι Πότερ εισέλθει στο Χόγκουαρτς. Μεταφερόμαστε στη Νέα Υόρκη των 20s και παρακολουθούμε τις περιπέτειες του Νιουτ Σκαμάντερ, ενός εκκεντρικού μάγου ο οποίος είναι υπάλληλος στο Υπουργείο Μαγείας και συλλέκτης φανταστικών ζώων με μαγικές ιδιότητες, με απώτερο σκοπό να τα προστατεψει. Τον Σκαμάντερ υποδύεται ο πανταχού παρών τον τελευταίο καιρό Έντι Ρέντμεϊν, ο οποίος, όσο κι αν φαίνεται πως ταιριάζει άψογα με τον κόσμο του Χάρι Πότερ, μένει περισσότερο στην επιφάνεια και δεν καταφέρνεις να ταυτιστείς μαζί του όπως για παράδειγμα με τον Χάρι Πότερ στην πρώτη ταινία της σειράς. Πολλά πράγματα που κάνει φαίνονται μηχανικά και δεν έχουν την μαγεία που χρειάζεται για να σε ταξιδέψει. Η εκκεντρικότητά του πάντως είναι δεδομένη και είναι μια κατηγορία μόνος του ως ηθοποιός αυτή τη στιγμή, συνεπώς ακόμη κι έτσι είναι μια ενδιαφέρουσα εισαγωγή σε αυτό το νέο περιβάλλον μαγείας.

Περισσότερο ενδιαφέρον αυτή τη στιγμή έχουν οι χαρακτήρες που πλαισιώνουν τον Σκαμάντερ, όπως οι αδερφές Γκολντστάιν. Η Πορπεντίνα (Κάθριν Γουότερστον) είναι η πιο συντηρητική από τις δύο, με την Κουίνι (Άλισον Σούντολ, γνωστή στους μουσικούς κύκλους ως A Fine Frenzy) να είναι η πιο εκρηκτική και αυτή που συγκεντρώνει τα βλέμματα των ανδρών. Και οι δύο είναι μάγισσες και οι δρόμοι τους διασταυρώνονται με αυτόν του Σκαμάντερ. Στο λάθος μέρος (ή στο σωστό) τη λάθος στιγμή (ή και τη σωστή) βρίσκεται ο Τζέικομπ Κοβάλσκι (Νταν Φόγκλερ), ένας Μαγκλ χωρίς μαγικές ιδιότητες που καλείται να συμμετάσχει σε περιπέτειες που δε γνωρίζει.

Όλοι οι παραπάνω θα σχηματίσουν την ομάδα που θα κληθεί να πολεμήσει σκοτεινές δυνάμεις που θέλουν η μαγεία να έρθει στο προσκήνιο και να σταματήσουν οι μάγοι να κρύβονται από τους απλούς αδύναμους ανθρώπους. Αυτή η ιστορία αποτελεί το βασικό στήριγμα της πλοκής, ο λόγος όμως που η ταινία ξεχωρίζει είναι το πώς μας συστήνει όλα αυτά τα φανταστικά ζώα, με το καθένα από αυτά να έχει ξεχωριστές ιδιότητες. Ο Ντέιβιντ Γέιτς που έχει αναλάβει τη σκηνοθεσία παίρνει το χρόνο του και παρουσιάζει ένα προς ένα αυτά τα ζώα, κάτι που είναι και καλό αλλά και κακό για την οικονομία του φιλμ. Από τη μία μας αρέσει το πώς μπαίνουμε σε αυτό το σύμπαν το οποίο ανήκει στον κόσμο του Χάρι Πότερ, αλλά είναι ταυτόχρονα και διαφορετικό και πρέπει αυτό να τονιστεί. Υπάρχει όμως και μια ιστορία που μένει πίσω και όταν ξετυλίγεται προς το τέλος δεν έχει το ενδιαφέρον που θα μπορούσε να έχει.

Αν έχετε δει την ταινία (αν όχι, σταματήστε να διαβάζετε κάπου εδώ), τότε μάλλον θα εκπλαγήκατε από την εμφάνιση του Τζόνι Ντεπ στο φινάλε. Θα είναι ο βασικός κακός στα επόμενα κινηματογραφικά βήματα της σειράς και όσες ενστάσεις κι αν έχουμε για την παρουσία του Ντεπ, ο οποίος δεν έχει βγάλει ψυχή σε ό,τι κι αν κάνει εδώ και χρόνια, τουλάχιστον μας ιντριγκάρει ο τρόπος που μας συστήνεται ο χαρακτήρας του. Δύσκολα θα έχουμε κάποιον Βόλντεμορτ, αλλά σε αυτό το σημείο πιστεύουμε πως υπάρχουν αρκετά περιθώρια εξερεύνησης της σκοτεινής πλευράς της μαγείας στις επόμενες ταινίες.

Υπάρχει μια οικειότητα στο «Φανταστικά ζώα και πού να τα βρείτε» η οποία είναι εμφανής ήδη από την εναρκτήρια σκηνή που συνοδεύεται με το κλασικό μουσικό θέμα που αγαπήσαμε από τις ταινίες του Χάρι Πότερ. Αυτή η αίσθηση ζεστασιάς επεκτείνεται στην ατμόσφαιρα και στην αναφορά κάποιων ονομάτων-κλειδιά για όσους μεγάλωσαν με τις περιπέτειες του Πότερ, όπως για παράδειγμα αυτό του Άλμπους Ντάμπλντορ ή της οικογένειας Λεστρέιντζ. Το κυριότερο είναι όμως ότι μετά από πέντε χρόνια η χριστουγεννιάτικη περίοδος διαθέτει μια νέα ταινία μέσα από τον αστείρευτο μαγικό κόσμο της Ρόουλινγκ. Δεν είναι μια ταινία που θα συγκέντρωνε αυτή τη δημοσιότητα αν δεν είχε αυτή τη σύνδεση, έχουμε όμως την πίστη ότι αυτός ο νέος κόσμος θα ανασάνει στη συνέχεια.

Οι αγαπημένες χριστουγεννιάτικες ταινίες της γενιάς μας είναι αυτές του Χάρι Πότερ και σε ένα πρώτο στάδιο είμαστε ικανοποιημένοι που εξασφαλίσαμε την αναμονή για μερικές ακόμη τέτοιες ταινίες για τα επόμενα Χριστούγεννα. Ο ενήλικας που γίναμε θέλει να έχει κριτική διάθεση, αλλά το παιδί μέσα μας ευγνωμονεί την Ρόουλινγκ.

ΓΜ

Μη χάσετε στα Novacinema αποκλειστικά μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες που ξεχωρίζουν στο box office, αλλά και που διακρίνονται σε μεγάλα βραβεία (La La Land, Aστακός).