Το clickatlife.gr σάς πηγαίνει σινεμά! Πάρτε μέρος στον διαγωνισμό και κερδίστε 20 διπλές προσκλήσεις για την πρεμιέρα της νέας ταινίας του ταλαντούχου Pablo Larraín με την καθηλωτική Natalie Portman στον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Το αγγλόφωνο ντεμπούτο του Χιλιανού σκηνοθέτη τιμήθηκε με το ​Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου στο 73^ο Φεστιβάλ Βενετίας καθώς και με μια Υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα Α’ Γυναικείου Ρόλου σε Δράμα, με τα διεθνή ΜΜΕ να το εγκωμιάζουν τόσο για τη σκηνοθεσία όσο και την τολμηρή και πολυεπίπεδη ερμηνεία της Portman.

Το clickatlife.gr, σε συνεργασία με τη Feelgood Entertainment, εξασφάλισε 20 διπλές προσκλήσεις για ισάριθμους τυχερούς, για την πρεμιέρα της ταινίας, την Τρίτη 24 Ιανουαρίου, στις 20:00, στο The Mall Athens. Πάρτε μέρος στον διαγωνισμό μέσω Facebook και μπείτε στην κλήρωση που θα γίνει την Παρασκευή 20 Ιανουαρίου. 

Η Natalie Portman (The Black Swan, Thor, V for Vendetta) είναι η Jackie στο ομώνυμο αριστούργημα του ταλαντούχου Χιλιανού σκηνοθέτη Pablo Larraín (No, The Club, Neruda), το οποίο απέσπασε το βραβείο σεναρίου στο Φεστιβάλ Βενετίας 2016, και συνεχίζει να διεκδικεί βραβεία με τη Νάταλι Πόρτμαν να είναι υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Γυναικείου Ρόλου για το 2017.

Μετά τη δολοφονία του Προέδρου Kennedy, η Πρώτη Κυρία Jacqueline Kennedy παλεύει με το πένθος και την αγωνία να επανακτήσει την πίστη της, να παρηγορήσει τα παιδιά της και να προσδιορίσει την πολιτική κληρονομία του συζύγου της. Η Jacqueline Kennedy ήταν μόλις 34 ετών όταν ο σύζυγος της εκλέχθηκε Πρόεδρος των ΗΠΑ. Ήταν κομψή και μυστηριώδης, έγινε αυτόματα ένα παγκόσμιο είδωλο, μια από τις πιο διάσημες γυναίκες στον κόσμο. Το γούστο της στα ρούχα, στη διακόσμηση και στις τέχνες ήταν αντικείμενο θαυμασμού σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Η βραβευμένη πρωταγωνίστρια παραδίδει μαθήματα υποκριτικής, καθώς αφομοιώνει έναν υπαρκτό εμβληματικό χαρακτήρα και τον μεταπλάθει σε μια εξίσου συμβολική κινηματογραφική ηρωίδα που στέκει αυτούσια στον άρτιο και ευαίσθητο κόσμο του σκηνοθέτη. Ο Pablo Larraín ζωνταντεύει το σενάριο του Noah Oppenheim (Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου, Φεστιβάλ Βενετίας) ξεπερνά τις συμβάσεις μιας χολιγουντιανής αυτοβιογραφίας και βυθίζεται στις διαφορετικές εκφάνσεις μιας κατά τα άλλα υπερ-εκτεθειμένης προσωπικότητας στις πιο δύσκολες μέρες της ζωής της. Η Jackie μας ανοίγει μια πόρτα στον ιδιωτικό κόσμο μιας από τις πιο αγαπημένες αμερικανικές προσωπικότητες, μιας μυστηριώδους και απόμακρης γυναίκας που παλεύει με την πίστη, την ιστορία, τον μύθο και την απώλεια.

Δείτε το τρέιλερ.

Στις 22 Νοεμβρίου του 1963, κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας στο Ντάλας, ο John F. Kennedy δολοφονείται και το ροζ ταγέρ της Jackie (Natalie Portman) ποτίζεται από το αίμα του συζύγου της. Ο κόσμος της και η πίστη της θρυμματίζονται. Παρά το τραύμα της καλείται να αντιμετωπίσει το αδιανόητο: να παρηγορήσει τα δυο της μικρά παιδιά, να οργανώσει την κηδεία του άντρα της και να αδειάσει το σπίτι που ανακαίνισε με πολύ κόπο. Η Jackie συνειδητοποιεί γρήγορα ότι οι τρεις μέρες θα καθορίσουν πώς η ιστορία θα καταχωρίσει την κληρονομία του συζύγου της, αλλά και το πώς θα μείνει η ίδια στην ιστορία.

Σημείωμα σκηνοθέτη

«Μια σφαίρα διαπέρασε τον λαιμό του Προέδρου. Μια επόμενη σφαίρα, που ήταν θανατηφόρα, διέλυσε την αριστερή μεριά του κρανίου του…»

«Η 34χρονη σύζυγος του, η Jacqueline Kennedy καθόταν δίπλα του. Δίπλα του».

Πώς να ήταν για εκείνη; Όλοι ξέρουμε την ιστορία της δολοφονίας του John F. Kennedy. Αλλά τι γίνεται αν επικεντρωθούμε μόνο σε εκείνην; Πώς ήταν οι επόμενες τρεις μέρες, που ήταν βουτηγμένη στον θρήνο, που τα παιδιά της ήταν καταρρακωμένα, που όλα τα μάτια ήταν στραμμένα πάνω της; Η Jackie ήταν μια βασίλισσα χωρίς στέμμα, χωρίς θρόνο και σύζυγο. Ήταν κομψή, επιθυμητή και εκλεπτυσμένη. Ήταν μια από τις πιο φωτογραφημένες γυναίκες του 20^ου αιώνα. Κι όμως, ξέρουμε πολύ λίγα για αυτήν. Ήταν αδιαπέραστη και μυστηριώδης, μπορεί και η πιο άγνωστη γνωστή γυναίκα της μοντέρνας εποχής. Θέλω να πιστεύω ότι ποτέ δεν θα είμαστε σίγουροι για αυτήν. Δεν θα μάθουμε ποτέ πώς μύριζε ή πώς έλαμπαν τα μάτια της. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι έρευνα. Και να συνθέσουμε μια ταινία από θραύσματα. Κομμάτια μνήμης. Μέρη, ιδέες, εικόνες και ανθρώπους. Ο Πρόεδρος Kennedy πέθανε νέος. Η θητεία του διακόπηκε απότομα και σύντομα, τα κατορθώματα του κινδύνευαν να ξεχαστούν. Παρ’ όλο που βρισκόταν στην ομίχλη του δικού της τραύματος, η Jacqueline Kennedy ήξερε ότι κάποιος έπρεπε να τελειώσει την ιστορία του. Μέσα σε λίγες μέρες, μετέτρεψε τον σύζυγο της από άνθρωπο σε θρύλο. Καθόρισε την εικόνα του και εδραίωσε την κληρονομιά του. Έτσι, έγινε η ίδια σύμβολο, γνωστή για πάντα σε όλον τον κόσμο με το μικρό της όνομα… Jackie.

Pablo Larraín

© 2016 Twentieth Century Fox Film Corporation / Pablo Larrains

Όχι σύμφωνα με τον υποψήφιο για Όσκαρ (το 2012 για την ταινία No)  σκηνοθέτη του. «Δεν νομίζω. Είναι μια προσέγγιση σε κάτι που μας είναι συναρπαστικό».

Είναι ειπωμένο από την οπτική της Jackie καθώς μοιράζεται αναμνήσεις με έναν δημοσιογράφο, ενώ του κάνει ξεκάθαρο στην πορεία ότι θα του κάνει διορθώσεις στο άρθρο του. Θυμάται προσωπικές λεπτομέρειες, ενώ τον προειδοποιεί ότι δεν μπορεί να τις δημοσιεύσει.

Η ταινία ανοίγει με το κοντινό μιας γυναίκας που ήταν μια από τις πιο λατρεμένες και αινιγματικές προσωπικότητες του 20^ου αιώνα. Ο Larrain λέει: «Θυμάμαι την πρώτη μέρα του γυρίσματος, είχαμε στήσει την κάμερα και η Natalie περπατούσε προς τον φακό. Και αυτή ήταν η ταινία. Ήθελα να είμαι πολύ κοντά, δίπλα της. Πιστεύω ότι η Jackie ήταν απίστευτα μυστηριώδης. Ένας από τους πιο άγνωστους γνωστούς ανθρώπους».

«Δεν νομίζω ότι η ταινία θα δώσει όλες τις απαντήσεις» προσθέτει ο σκηνοθέτης. «Ακόμα και μετά την ταινία, δεν καταλαβαίνεις ποια ήταν. Βρίσκω ομορφιά σ’ αυτό». Η Natalie Portman λέει ότι το να υποδυθεί την  Jackie ήταν: «Εκεί ψηλά με τους πιο προκλητικούς ρόλους μου. Κι ακόμα πιο επικίνδυνος. Όλοι τη γνωρίζουν ή έχουν μια άποψη για αυτήν…».

Μερικές σκηνές έχουν ανασυντεθεί από τη γνωστή ξενάγηση του Λευκού Οίκου που έκανε η Jackie το 1962. Την παρουσιάζουν στο παρασκήνιο ως επιφυλακτική και διστακτική, αλλά δείχνουν και την επιθυμία της να κρατήσει την ιστορία του Προέδρου ζωντανή.

Σχετικά με τις ομοιότητες της Portman με την πρώην Πρώτη Κυρία, ο Larrain σχολιάζει: «Δεν έχει να κάνει με την εμφάνιση. Όταν κάποιος είναι τόσο γνωστός όσο η Natalie και υποδύεται κάποιον τόσο γνωστό όσο η Jackie, έχει να κάνει με το πότε το πιστεύει το κοινό. Μερικές φορές νιώθεις ότι ρισκάρεις όταν προσπαθείς να κάνεις έναν ηθοποιό να μοιάζει με κάποιον και ασχολείσαι μόνο με αυτό και μετά η ταινία αρχίζει και είναι σαν φωτογραφία. Η Natalie μιμείται τέλεια, αλλά δεν επαναπαυτήκαμε σ’ αυτό. Με τα κινηματογραφικά εργαλεία προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε μια ψευδαίσθηση».

Για να διαφοροποιηθεί η ιδιωτική από τη δημόσια Jackie, η Portman και ο Larrain έκαναν πολλή έρευνα. «Προσέξαμε, όταν βλέπαμε τα ντοκουμέντα, ότι η φωνή της και η παρουσία της ήταν πολύ διαφορετική όταν ήταν σε κοινή θέα. Ήταν πιο σεμνότυφη και ντροπαλή. Πολλές μικρές λεπτομέρειες υπήρχαν εκεί». Το 1964, είχε ηχογραφήσει μια σειρά από συνεντεύξεις με τον ιστορικό και πρώην Ειδικό Βοηθό του Προέδρου, Arthur Schlesinger. Η Portman πρόσεξε ότι στο βάθος ακούγονταν ποτά και πάγος σε ποτήρια και ο τόνος της φωνής της ήταν πολύ διαφορετικός».

«Αυτό είναι μεγάλο μέρος της σύγκρουσης» σχολιάζει η Portman. «Όταν ξέρεις ότι είσαι ένα σύμβολο, οι άνθρωποι σε βλέπουν σαν κάτι ξέχωρο. Πώς διατηρείς την ανθρώπινη φύση σου;» Υπάρχει μια σκηνή στην ταινία που δείχνει αυτό ακριβώς. «Για πολλούς ανθρώπους ήταν ένα μανεκέν».

Ο John Hurt υποδύεται έναν ιερέα στον οποίον η Jackie εξομολογείται πριν πάει στο νεκροταφείο για να επισκεφτεί τον τάφο του συζύγου της και των δύο παιδιών που είχε χάσει στο παρελθόν, την Arabella και τον Patrick. Για αυτές τις συζητήσεις, στις οποίες η Jackie, όπως την υποδύεται η Portman μιλάει ειλικρινά και απευθύνεται στον ιερέα σαν να είναι ο εξομολογητής της, η ηθοποιός λέει: « Έχει να αντιμετωπίσει πολλά ταυτόχρονα. Η απώλεια κάποιου αγαπημένου σε κάνει να χάνεις την πίστη σου, αυτό γίνεται ξαφνικά, βίαια, τραγικά, με τραυματικό τρόπο και είναι σοκαριστικό που η αμφιβολία έρχεται τόσο ξαφνικά».

Ο σκηνοθέτης συμπληρώνει: «Όταν έχεις να κάνεις με κάτι τέτοιο, έχεις όλη την επίσημη πληροφορία και τα αρχεία, αλλά υπάρχουν άπειρα πράγματα που δεν θα μάθεις ποτέ γιατί συνέβη κεκλεισμένων των θυρών. Οπότε προσπαθήσαμε να χώσουμε την κάμερα μέσα εκεί και να δημιουργήσουμε μυθοπλασία».

Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Pablo Larrain
Σενάριο: Noah Oppenheim
Παίζουν: Natalie Portman, Peter Sarsgaard, Greta Gerwig, Billy Crudup, John Hurt, Richard E. Grant, John Carroll Lynch, Beth Grant, Max Casella, Caspar Phillipson
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Stephane Fontaine
Σχεδιασμός Παραγωγής: Jean Rabasse
Κοστούμια: Madeleine Fontaine
Μουσική: Mica Levi
Μοντάζ: Sebastian Sepulveda

Ιnfo
Διάρκεια: 100’
26 Ιανουαρίου στους κινηματογράφους από τη Feelgood