«Κανείς δεν θέλει να κάνει μια άσχημη συνέχεια», σχολίασε ο Σκοτσέζος ηθοποιός.

Ο Ewan McGregor αποκάλυψε ότι είχε αρχικά ενδοιασμούς στο ενδεχόμενο συνέχειας του «Trainspotting», αφού η πρωτότυπη ταινία του 1997 ήταν «οι Oasis του κινηματογράφου». Στη συνέντευξη του για τον Guardian, ο McGregor εξήγησε ότι η ποιότητα και επιτυχία της πρώτης ταινίας τον έκανε λίγο διστακτικό μέχρι να συμφωνήσει να εμπλακεί στην δεύτερη, η οποία θα κάνει πρεμιέρα στις αίθουσες της Μεγάλης Βρετανίας στις 27 Ιανουαρίου.

Αναφορικά με το μυθιστόρημα «Porno» του Irvine Welsh, το οποίο αποτελεί συνέχεια του «Trainspotting», ο McGregor σχολίασε ότι δεν τον συγκίνησε με τον ίδιο τρόπο, ενώ συμπλήρωσε ότι «δεν ήθελα να κάνω κάτι και να αμαυρώσω την ταινία. Κανείς δεν θέλει να κάνει μια άσχημη συνέχεια. Το «Trainspotting» ήταν οι Oasis του κινηματογράφου, κάτι πραγματικά απίστευτο». 

Ο Σκοτσέζος ηθοποιός αναφέρθηκε και στην «πραγματικά υπέροχη» νέα συνεργασία του με τον Johnny Miller, ο οποίος ενσαρκώνει ξανά τον Sick Boy: «Κάτι ολοκληρώνεται όταν [ο χαρακτήρας μου], ο Renton, βρίσκεται ξανά μαζί με τον Sick Boy. Υπάρχουν σκηνές με εμένα και τον Johnny και βλέπουμε τηλεόραση από τον καναπέ και όλες οι αναμνήσεις επέστρεψαν. Υπάρχει μια στιγμή που πρέπει να σκαρφαλώσω μέσα από δοκάρια και ήταν όπως όταν βγήκα από τη τουαλέτα στην πρώτη ταινία». «Δεν είχε γραφτεί έτσι. Ο Danny [Boyle, ο σκηνοθέτης] δεν μου είπε «κάνε το έτσι», απλά έγινε. Ήταν σαν μια ευθεία σύνδεση με κάτι που έκανα πριν 20 χρόνια. Αυτό γινόταν όλη την ώρα, γιατί ο Renton είναι εγώ και εγώ είμαι αυτός» εξήγησε ο McGregor.

Δεν παρέλειψε να μιλήσει και για την αγάπη του για τους Oasis, εξυμνώντας το ντοκιμαντέρ το Mat Whitecross «Supersonic» για τα πρώτα χρόνια του Brit pop φαινομένου. «Δεν μπορώ να το περιγράψω, ήμουν τόσο στενοχωρημένος μετά. Γιατί ήμουν τόσο μεγάλος οπαδός των Oasis. Δηλαδή είχα έναν γελοίο φανατισμό σαν σχολιαρόπαιδο, όταν είχα ήδη γίνει πατέρας. Ντροπή. Βλέποντα το [ντοκιμαντέρ] ήθελα πραγματικά να γυρίσω πίσω. Το αγαπώ το ντοκιμαντέρ. Εννοώ ότι το αγαπώ και το μισώ, γιατί με έκανε τόσο λυπημένο και τόσο χαρούμενο. Εκείνος ο καιρός πέρασε, δεν μπορεί να ξανάρθει – αλλά άλλαξε την όλη ύπαρξη μας», κατέληξε ο McGregor.