Πρωταγωνίστησε το 1959 στο «Χιροσίμα, αγάπη μου» και προτάθηκε για Όσκαρ το 2012 για το «Αγάπη».

Η Γαλλίδα ηθοποιός Emmanuelle Riva, η οποία γνώρισε παγκόσμια αποθέωση το 2012 με το «Αγάπη» («Amour), πέθανε σe ηλικία 89 ετών μετά από μάχη με τον καρκίνο. Η τελευταία ταινία που γύρισε ήταν το «Alma» πέρυσι στην Ισλανδία, ενώ εμφανίστηκε και στο «Villa Medici» στη Ρώμη.

Ο πρώτος μεγάλος ρόλος της Emmanuelle Riva ήταν στην «Χιροσίμα, αγάπη μου» το 1959.

Στα 26 της μετακόμισε από την επαρχία της Γαλλίας στο Παρίσι με το όνειρο να γίνει ηθοποιός, κάτι το οποίο πέτυχε το 1959 με τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο αντιπολεμικό δράμα του Alain Resnais «Χιροσίμα, αγάπη μου» με τον Eiji Okoda, το οποίο ο σκηνοθέτης και κριτικός Eric Rohmer είχε χαρακτηρίσει ως την σπουδαιότερη ταινία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και την πρώτη μοντέρνα ταινία του κινηματογράφου με ηχητικούς διαλόγους. Η Riva συνέχισε να συνεργάζεται με νεαρούς σκηνοθέτες της εποχής, όπως τον Gillo Pontecorvo  στο «Kapò», τον Jean-Pierre Melville στον «Εφημέριο» και τον Georges Franju στα «Μάτια του μίσους». Για τον ρόλο της στην ταινία του Franju τιμήθηκε με το βραβείο καλύτερης ηθοποιού στο φεστιβάλ κινηματογράφου της Βενετίας το 1962.

Για την ερμηνεία της στην «Αγάπη» το 2012, απέσπασε ένα BAFTA και προτάθηκε για το Όσκαρ καλύτερου γυναικείου ρόλου.

Αργότερα στην καριέρα της συνεργάστηκε με τον Krzysztof Kieślowski στα «Τρία χρώματα: Η μπλε ταινία» το 1993 και την Julie Deply στο «Skylab» το 2011. Έμελλε να γνωρίσει παγκόσμια αναγνώριση την επόμενη χρονιά, το 2012, με τον ρόλο της στην «Αγάπη» του Michael Haneke, ως μια υπερήλικη δασκάλα μουσικής την οποία φροντίζει ο σύζυγός της μετά από σειρά εγκεφαλικών επεισοδίων. Η ταινία τιμήθηκε με τον Χρυσό Φοίνικα και χαρακτηρίστηκε ως σύγχρονο αριστούργημα. Η Γαλλίδα ηθοποιός απέσπασε το βραβείο BAFTA της ίδιας χρονιάς και προτάθηκε για Όσκαρ καλύτερου γυναικείου ρόλου. Στην πατρίδα της, τη Γαλλία, η Riva ήταν γνωστή για το χαμηλό προφίλ της, ενώ ποτέ δεν δημοσιοποίησε την μάχη που έδωσε με τον καρκίνο. Αναφορικά με τη δόξα που γνώρισε με την «Αγάπη» τόσο αργά στην καριέρα της, η ίδια σχολίασε ότι η ταινία «είναι ένα υπέροχο, θαυμάσια και εξαιρετικό δώρο. Δεν μπορώ να σου πω πόσο χαρούμενη είμαι. Εντελώς χαρούμενη. Το όλο πράγμα είναι σαν παραμύθι».