Ένα σχόλιο στη στιγμή για τη βραβευμένη ταινία «Η πιο ευτυχισμένη μέρα στη ζωή του Όλλι Μάκι» και τον ασπρόμαυρο, πεφωτισμένο ρομαντισμό του Γιούχο Κουοσμάνεν.

Γυρισμένη με «16άρι» Kodak Tri-X (φιλμ 16mm), «Η πιο ευτυχισμένη μέρα στη ζωή του Όλλι Μάκι» του – πρωτοεμφανιζόμενου στο ευρύ κοινό – Γιούχο Κουοσμάνεν είναι ένα κινηματογραφικό «κέντημα στο χέρι» για την αποποίηση της ετεροκαθοριζόμενης επιτυχίας – εκείνης που κυνηγά ο άνθρωπος για να μην ανακόψει απροσδόκητα τη «φυσιολογική» εξέλιξή του.

Καλοκαίρι 1962. Ο Όλλι Μάκι, ο επίμονος φούρναρης της φινλανδικής επαρχίας και – νέας κοπής μεν, πολλά υποσχόμενος δε – αφοσιωμένος επαγγελματίας μποξέρ, πηγαίνει στο Ελσίνκι για να αντιμετωπίσει τον Πρωταθλητή Κόσμου, τον αήττητο Αμερικανό Ντέιβ Μουρ, και να σβήσει τη δίψα του φινλανδικού κοινού για καλό θέαμα και μεγάλη νίκη. Όσο, για τον σκοπό αυτό, ο Μάκι είναι ταγμένος στην προσπάθειά του να ενταχθεί στην κατηγορία «φτερού», η καρδιά του αρχίζει να φτερουγίζει για μια κοπέλα, η οποία, όχι, δεν τον βάζει να διαλέξει. Τον κάνει να νιώσει – την άλλοτε πατρική υποστήριξη του μάνατζέρ του ως πατερναλιστικό πατρονάρισμα, τις προσδοκίες του κόσμου ως καταπίεση της μάζας, τη μονοδιάστατη αφοσίωσή του στο μποξ ως κλέφτικο σφύριγμα απέναντι στην υπόλοιπη ζωή.

Την ημέρα του μεγάλου αγώνα, ο ίδιος βγαίνει «νοκ άουτ» από τον δεύτερο γύρο. Η θεαματική ήττα του τού ανοίγει ένα παράθυρο στον κόσμο. Και η «μαύρη μέρα» στην καριέρα του, τελικά, είναι «Η πιο ευτυχισμένη μέρα στη ζωή του Όλλι Μάκι».

Με αληθινό ρομαντισμό, ο Κουοσμάνεν φωτίζει βαρύνουσας σημασίας ζητήματα με ανάλαφρο τρόπο, σε ένα φιλμ (τεσσάρων βραβείων και 19 υποψηφιοτήτων) που υμνεί όσα κερδίζουμε από όσα χάνουμε.

Άλλωστε, όπως ο ίδιος ο Όλλι Μάκι το είχε πει, σε μια αφοπλιστική δήλωσή του στον Τύπο: «Let’s fight and see how it goes». ✏: @kelly_kiki_

info: Η ταινία «H πιο ευτυχισμένη μέρα στη ζωή του Όλλι Μάκι» προβάλλεται και αυτήν την εβδομάδα, στο σινεμά Άστορ.