Ο «Πρωτάρης» που έγινε «Άνθρωπος της βροχής», «Κάπτεν Χουκ», «Τούτσι» και άλλαξε δεκάδες πρόσωπα μέσα σε 5 δεκαετίες, Ντάστιν Χόφμαν, βρίσκεται στο μικροσκόπιο του click@Life για ένα… «ξεσκόνισμα» της λαμπερής, επιτυχημένης και μακροχρόνιας καριέρας του.

Με καριέρα στον κινηματογράφο, την τηλεόραση και το θέατρο που ξεκινάει από την δεκαετία του ’60, ο Ντάστιν Χόφμαν είναι πασίγνωστος στο κινηματογραφόφιλο κοινό ανά τον κόσμο για τους ξεχωριστούς ρόλους του, λαμβάνοντας ακόμη και σήμερα την αγάπη του κόσμου, σε όποια δουλειά κι αν συμμετέχει.

Γεννήθηκε πριν από 75 χρόνια, στις 8 Αυγούστου 1937 στο Λος Άντζελες, γέννημα-θρέμα της πόλης των Αγγέλων και του θεάματος. Ο πατέρας του αρχικά δούλευε στην αμερικανική εταιρία παραγωγής ταινιών Κολούμπια, πριν ξεκινήσει να πουλάει έπιπλα και όπως είναι γνωστό, διάλεξε το όνομα «Ντάστιν» για τον γιο του, από τον ηθοποιό βουβών ταινιών Ντάστιν Φάρνουμ.

Το 1955 ο Χόφμαν αποφοίτησε από το Λύκειο στο Λος Άντζελες και ξεκίνησε μαθήματα στο Κολλέγιο της Σάντα Μόνικα, με σκοπό να σπουδάσει ιατρική. Μετά από ένα χρόνο, όμως, παράτησε τις σπουδές του και ξεκίνησε τις παραστάσεις στο Pasadena Playhouse, μαζί με έναν άλλο εξαιρετικό ηθοποιό, τον Τζιν Χάκμαν, τον οποίο και ακολούθησε στη Νέα Υόρκη μετά από 2 χρόνια.

Αρχικά δυσκολεύτηκε να πάρει ρόλους και αναγκάστηκε να κάνει διάφορες δουλειές προκειμένου να συντηρηθεί, όπως σε γκαρνταρόμπα εστιατορίων, δακτυλογράφος κ.λπ. Με τον καιρό βρέθηκε ως κομπάρσος σε τηλεοπτικές σειρές και διαφημιστικά, ενώ το ’60 βρέθηκε σε μια Off-Broadway παραγωγή, την οποία διαδέχτηκε μια παραγωγή του Μπρόντγουεϊ. Έπειτα σπούδασε υποκριτική στο Actors studio και συνεχίζοντας σε δουλειές στο θέατρο και σε τηλεοπτικές σειρές, το 1967 ήρθε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο στο «The tiger makes out».

Μεγάλοι ρόλοι σε μια μεγάλη καριέρα

Τη χρονιά που κάνει το κινηματογραφικό του ντεμπούτο, ο Ντάστιν Χόφμαν ερμηνεύει και το ρόλο του «Πρωτάρη», τον οποίο είχαν πρωτύτερα αρνηθεί ο Γουόρεν Μπίτι και ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ. Ο ρόλος αυτός όχι μόνο τον κάνει διάσημο και του δίνει ώθηση για ένα δυνατό ξεκίνημα, αλλά του χαρίζει και μια υποψηφιότητα για Όσκαρ, ανταμείβοντας τους μέχρι τότε κόπους του.

Το 1968 προβάλλεται η ταινία που είχε γυριστεί πριν τον «Πρωτάρη» με τον ίδιο έναν από τους πρωταγωνιστές, το ιταλο-ισπανικό «Un dollaro per 7 vigliacchi», το οποίο, όμως, δεν σημειώνει επιτυχία στο box-office. Επόμενος σημαντικός σταθμός στα πρώτα βήματα της καριέρας του είναι η δραματική ταινία «Ο καουμπόης του μεσονυκτίου», για την οποία ο Χόφμαν βρίσκεται και πάλι υποψήφιος για Όσκαρ α’ ανδρικού ρόλου. Το 1969 μαζί με τη Μία Φάροου ενσαρκώνουν τον Τζον και τη Μαίρη στην ταινία «John & Mary», ενώ το 1970 μαζί με τη Φέι Ντάναγουέι βρίσκεται στα πλατό του «Little big man», σε μια ιστορική, δραματική ταινία, η οποία πήρε πολύ καλές κριτικές.

Η δεκαετία του ’70 «κρύβει» πολλούς μεγάλους ρόλους στην καριέρα του διάσημου ηθοποιού. Βρέθηκε πρωταγωνιστής στην ταινία με τον μεγαλύτερο τίτλο που έχει κερδίσει ποτέ υποψηφιότητα για Όσκαρ, το «Who is Harry Kellerman and why is he saying those terrible things about me?» το 1971, ενώ την ίδια χρονιά έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο ψυχολογικό θρίλερ «Straw dogs» και το 1973 συμπρωταγωνιστεί με έναν μεγάλο ηθοποιό, τον Στηβ Μακ Κουίν στο «Papillon». Το 1974 κερδίζει και πάλι υποψηφιότητα για Όσκαρ α’ ανδρικού ρόλου, η οποία είναι η τρίτη μέσα σε 7 χρόνια κινηματογραφικής καριέρας, για την ερμηνεία του στη βιογραφική ταινία «Lenny», για τη ζωή του αθυρόστομου κωμικού Λένι Μπρους, τον οποίο υποδύθηκε ο Χόφμαν.

Το 1976, μαζί με τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ ερμηνεύουν τους δύο δημοσιογράφους, Μπομπ Γούντγουορντ και Καρλ Μπέρνσταϊν αντίστοιχα, οι οποίοι κάλυψαν τη δίκη των συλληφθέντων στα γραφεία της Δημοκρατικής παράταξης στο πλαίσιο του σκανδάλου Watergate, για την εφημερίδα «Washington Post», στο «Όλοι οι άνθρωποι του προέδρου». Συνεχίζει την ίδια χρονιά με το «Marathon man» μαζί με τον Λόρενς Ολίβιε, ενώ η επόμενη ταινία-σταθμός θα έρθει το 1979, με το «Κράμερ εναντίον Κράμερ», όπου υποδύεται έναν εργασιομανή άντρα που η γυναίκα του (Μέριλ Στριπ) τον εγκαταλείπει και προσπαθεί να μεγαλώσει μόνος του το παιδί του, διεκδικώντας αργότερα την κηδεμονία του από τη μητέρα του.

Ο Τεντ Κράμερ θα φέρει μετά από 3 υποψηφιότητες, το Όσκαρ στον Ντάστιν Χόφμαν και η ταινία, η οποία επίσης βραβεύεται με Όσκαρ καλύτερης ταινίας, θα λάβει εξαιρετικές κριτικές, όπως και την αγάπη του κόσμου, η οποία από το 1979 μέχρι σήμερα είναι αμείωτη.

Μέσα στη δεκαετία του ’80 ο Χόφμαν συνεχίζει τις επιτυχίες, παρ’ όλ’ αυτά δεν τον βλέπουμε σε ταινίες με την ίδια συχνότητα που διατηρούσε ως τώρα. Παράλληλα, το 1980 χωρίζει από την πρώτη του γυναίκα, την Αν Μπερν μετά από 11 χρόνια γάμου και 2 παιδιά και παντρεύεται τη δικηγόρο Λίζα Χόφμαν με την οποία κάνει 4 παιδιά.

Το 1982 ο Χόφμαν ντύνεται γυναίκα για τις ανάγκες του ρόλου του στο «Τούτσι», όπου υποδύεται έναν άνεργο ηθοποιό που παριστάνει τη γυναίκα, προκειμένου να πάρει ένα ρόλο σε μια σαπουνόπερα. Η συμπρωταγωνίστριά του, Τζέσικα Λανγκ, κερδίζει Όσκαρ, ο ίδιος ο Χόφμαν, αν και δεν παίρνει το χρυσό αγαλματίδιο ξανά στα χέρια, του, είναι και πάλι υποψήφιος.

Τρία χρόνια αργότερα, πρωταγωνιστεί στην τηλεοπτική ταινία «Ο θάνατος του εμποράκου» μαζί με τον Τζον Μάλκοβιτς κερδίζοντας βραβείο Emmy και Χρυσή Σφαίρα. Την επιτυχία του αυτή, όμως, διαδέχεται η αποτυχία του «Ishtar» με τον Γουόρεν Μπίτι και την Ιζαμπέλ Ατζανί, το οποίο βρίσκεται υποψήφιο για 3 Χρυσά Βατόμουρα, αλλά αμέσως μετά, το 1988 ο Ντάστιν Χόφμαν, υποδύεται τον αυτιστικό αδερφό του Τομ Κρουζ στον «Άνθρωπο της βροχής».

Η ταινία χρειάστηκε προσεκτική προετοιμασία, την οποία δούλεψαν επί δύο χρόνια οι ηθοποιοί μαζί με τον σκηνοθέτη, Μπάρι Λέβινσον. Το αποτέλεσμα ήταν καλές κριτικές και άλλο ένα Όσκαρ α’ αντρικού ρόλου στα χέρια του Χόφμαν.

Το 1990 βρίσκεται στο καστ του «Ντικ Τρέισι» με έναν μικρότερο ρόλο μαζί με τον Γουόρεν Μπίτι, τη Μαντόνα και τον Αλ Πατσίνο, ενώ το 1991 μπαίνει σε έναν παραμυθένιο κόσμο μαζί με τον Ρόμπιν Γουίλιαμς και τη Τζούλια Ρόμπερτς και υποδύεται τον Κάπτεν Χουκ στο «Hook» του Στίβεν Σπίλμπεργκ, κερδίζοντας υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα.

Το 1995 βρίσκεται στο ίδιο καστ με τον Μόργκαν Φρίμαν, τον Κέβιν Σπέισι και τη Ρενέ Ρούσο στο «Ξέσπασμα», προσπαθώντας να αντιμετωπίσει έναν θανατηφόρο ιό, ενώ το 1997 συνεργάζεται και πάλι με τον σκηνοθέτη Μπάρι Λέβινσον, στο «Sleepers», με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο, τον Κέβιν Μπέικον και τον Μπραντ Πιτ.

Από τα σκηνοθετικά χέρια του Κώστα Γαβρά περνάει την ίδια χρονιά με το «Mad city» και τον Τζον Τραβόλτα, ενώ λίγο αργότερα συνεργάζεται και πάλι με τον Λέβινσον στο «Ο Πρόεδρος, ένα ροζ σκάνδαλο και ένας πόλεμος» κερδίζοντας άλλη μια υποψηφιότητα για Όσκαρ. Την επόμενη χρονιά τον βρίσκουμε στη «Σφαίρα» με τη Σάρον Στόουν και τον Σάμουελ Τζάκσον και πάλι υπό την σκηνοθετική καθοδήγηση του Λέβινσον, η οποία όμως θεωρήθηκε αποτυχία.

Το 1999 συμμετέχει στην «Ιωάννα της Λωραίνης», ενώ ο επόμενος πρωταγωνιστικός ρόλος τον περιμένει το 2002 στα «Πικρά φεγγάρια» του Μπραντ Σίλμπερλινγκ, με τη Σούζαν Σάραντον και τον Τζέικ Τζίλενχαλ. Την επόμενη χρονιά έχει επιτέλους την ευκαιρία να δουλέψει με τον Τζιν Χάκμαν, με τον οποίο είχαν ξεκινήσει μαζί τις παραστάσεις στην αρχή της καριέρας τους και διατηρούσαν φιλία πολλών δεκαετιών, στο «Ένορκοι», με την παρέα της Ρέτσειλ Βάις και του Τζον Κιούζακ,

Το 2004 τον βρίσκουμε στο «Ψάχνοντας τη χώρα του Ποτέ» του Μαρκ Φόρστερ, ως θεατρικό παραγωγό, μαζί με τον Τζόνι Ντεπ και την Κέιτ Γουίνσλετ, ενώ την ίδια χρονιά υποδύεται έναν ιδιωτικό ντετέκτιβ στην φιλοσοφική κωμωδία του Ντέιβιντ Ο’ Ράσελ, «Το νόημα της ζωής και πώς να το χάσετε», με τη Ναόμι Γουότς και τον Τζουντ Λο.

Η ταινία δέχτηκε ανάμεικτες κριτικές, όμως ο Ντάστιν Χόφμαν συνεχίζει ακάθεκτος με πρωταγωνιστικούς και μη ρόλους μέχρι το τέλος της δεκαετίας. Το «Last chance Harvey» (2008) του Τζόελ Χόπκινς με την Έμα Τόμσον και την Κάθι Μπέικερ, του έφερε ξανά υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα, ενώ με τη δραματική «Barney’s version» (2010), κερδίζει βραβείο από τον Κύκλο Κριτικών Κινηματογράφου του Βανκούβερ.

Ο κύριος... Φόκερ

Στον κόσμο τον Φόκερς, ο Ντάστιν Χόφμαν είναι παντρεμένος με την Μπάρμπρα Στρέιζαντ κι έχουν ένα γιο, το Μπεν Στίλερ, ο οποίος έχει έναν παράξενο πεθερό που δεν τον συμπαθεί, τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Η ιστορία ξεκίνησε το 2000 με τον «Γαμπρό της Συμφοράς» του Τζέι Ρόατς, αλλά ο Ντάστιν Χόφμαν ως μπαμπάς Φόκερ, εμφανίστηκε το 2004 στα... «Πεθερικά της συμφοράς», όπου οι συμπέθεροι συναντιούνται και οι απελευθερωμένοι Φόκερς δεν ταιριάζουν και τόσο με τον συντηρητικό πεθερό Ντε Νίρο.

Για το ρόλο του ο Χόφμαν κέρδισε ένα Mtv award, ενώ το 2010 βγήκε και η τρίτη ταινία της σειράς, «Γονείς της συμφοράς», όπου οι συμπέθεροι γίνονται παππούδες σκορπίζοντας τα γέλια για άλλη μια φορά.

Μέσα στο 2013 πρόκειται να τον δούμε στο πλευρό του Άντονι Χόπκινς, στη δραματική ταινία «The song of names» σκηνοθεσίας Βαντίμ Πέρελμαν, ενώ προς το παρόν βρίσκεται στην αμερικάνικη τηλεοπτική σειρά «Luck».

Ενδεικτική φιλμογραφία: «The tiger makes out» (1967), «The graduate» (1967), «Un dollaro per 7 vigliacchi» (1968), «Midnight cowboy» (1969), «John and Mary» (1969), «Little big Man» (1970), «Who is Harry Kellerman and why is he saying those terrible things about me?» (1971), «Straw dogs» (1971), «Alfredo, Alfredo» (1972), «Papillon» (1973), «Lenny» (1974), «All the President’s men» (1976), «Marathon man» (1976), «Straight time» (1978), «Agatha» (1979), «Kramer vs Kramer» (1979), «Tootsie» (1982), «Death of a salesman» (1985), «Ishtar» (1987), «Rain man» (1988), «Family business» (1989), «Dick Tracy» (1990), «Billy Bathgate» (1991), «Hook» (1991), «Hero» (1992), «Outbreak» (1995), «American Buffalo» (1996), «Sleepers» (1996), «Mad city» (1997), «Wag the dog» (1997), «Sphere» (1998), «Joan of Arc» (1999), «Moonlight mile» (2002), «Confidence» (2003), «Runaway jury» (2003), «Finding Neverland» (2004), «I Heart Huckabees» (2004), «Meet the Fockers» (2004), «Lemony Snicket's A Series of Unfortunate Events» (2004), «The lost city» (2005), «Perfume: The Story of a Murderer» (2006), «Stranger than fiction» (2006), «Mr. Magorium's Wonder Emporium» (2007), «Last chance Harvey» (2008), «Barney’s version» (2010), «Little Fockers» (2010).

Φωτογραφίες: www.imdb.com