Η Πηγή Κωνσταντίνου (Nayra) μας μιλά με αφορμή το live της αυτή την Τετάρτη, 18 Φεβρουαρίου στις 22:30 στο Faust.

Με προσεκτικά και σταθερά βήματα και μέσα από σωστές συνεργασίες, η Nayra έχει καταφέρει να ξεχωρίσει στην εγχώρια αγγλόφωνη μουσική σκηνή. Πρόκειται για το προσωπικό πρότζεκτ της Πηγής Κωνσταντίνου, η οποία εργάζεται ως δικηγόρος και στο παρελθόν έχει περάσει και από τα κουλουάρ του στίβου, δεν μπορούσε όμως να μείνει μακριά από τη μεγάλη της αγάπη: τη μουσική.

Το Νοέμβρη που μας πέρασε κυκλοφόρησε μέσα από την The Sound of Everyhting τον πρώτο της δίσκο με τον τίτλο «8-track», συνθέτοντας 8 κομμάτια που ξεκινούν από τη μελαγχολική ποπ και καταλήγουν μέχρι το trip hop και downtempo ρυθμούς. Έχει γράψει στίχους για τον Craig Walker των Archive και την Ελεωνόρα Ζουγανέλη, έχει  δουλέψει με Έλληνες σκηνοθέτες, όπως ο Νίκος Περάκης, και στα soundtracks διαφόρων ταινιών και αυτή την Τετάρτη, 18 Φεβρουαρίου θα ανέβει στη σκηνή του Faust για να αποδείξει ότι ήρθε για να μείνει.

Το clickatife.gr συναντήθηκε μαζί της ένα ηλιόλουστο μεσημέρι στο Κολωνάκι και μας είπε όλα όσα χρειάζεται να ξέρετε πριν τη συναυλία.

Έχουν περάσεις τρεις μήνες από την κυκλοφορία του «8-track». Πώς νιώθεις; Συναισθήματα, πράγματα που θα ήθελες να αλλάξεις, η υποδοχή του κόσμου…

Νιώθω πάρα πολύ τυχερή και πάρα πολύ ευγνώμων που κατάφερα να κυκλοφορήσω αυτή τη δουλειά, αλλά από τη στιγμή που έφυγε από εμένα και κυκλοφόρησε αισθάνομαι ότι την ακούω πλέον σαν ακροατής. Αν ακούσω κάποιο τραγούδι στο ραδιόφωνο ή αν μου στείλουν κάποιο θετικό μήνυμα χαίρομαι πολύ, αλλά είμαι ήδη στη διαδικασία που πρέπει να βρω ποιο είναι το επόμενο βήμα. Δηλαδή τι να αλλάξω στον ήχο μου τώρα που άκουσα πώς είναι το πρώτο αποτέλεσμα και να μη μείνω μόνο εκεί και να έχω το άγχος να ξαναδημιουργήσω κάτι. Η πιο έντονη στιγμή είναι όταν κάνω το live που το ξαναβιώνω γιατί το ερμηνεύω κιόλας και τότε είναι η στιγμή που μπαίνω ξανά στη θέση του δημιουργού.

Πώς νιώθεις όταν ακούς ένα τραγούδι σου στο ραδιόφωνο και ξέρεις ότι την ίδια στιγμή μοιράζεσαι την ιστορία με τόσο κόσμο;

Νιώθω περίεργα. Αναρωτιέμαι καταρχάς αν προσέχει κανείς τους στίχους γιατί  τα περισσότερα τραγούδια ξεκίνησαν από αυτούς και αν κάποιος μπορέσει να καταλάβει τι θέλω να πω και αν τον αφορά.

Για άλλους θέλω πολύ να γράψω ελληνικό στίχο γιατί μου ταιριάζει πιο πολύ. Θεωρώ πολύ πιο πλούσια την ελληνική γλώσσα , πολύ πιο άμεση και ότι σου δίνει μεγαλύτερη δυνατότητα «ποίησης». Αλλά για εμένα δε θα ήθελα να ερμηνεύσω ελληνικό στίχο  από τη στιγμή που νιώθω ότι εκφράζομαι καλύτερα μέσω του αγγλικού.

Οι στίχοι του δίσκου έχουν να κάνουν πολύ με το concept του χρόνου. Πώς τον αντιλαμάνεσαι ως έννοια;

Αισθάνομαι ότι ο χρόνος είναι η παράμετρος που επηρεάζει τα πάντα. Δηλαδή προσδιορίζει τις επιλογές μας, μας αγχώνει για πράγματα που δεν έχουμε κάνει, μας πιέζει να κάνουμε πράγματα και νιώθω γενικά ότι είναι η κινητήριος δύναμη για τα πάντα. Το ίδιο ισχύει και για την εξέλιξη του εαυτού μας ή για μια σχέση που έχει τελειώσει και παραμένει στο μυαλό μας παρά ττο πέρασμα του χρόνου. Είναι μια έννοια που με αφορά πολύ και πιστεύω επηρεάζει όλο τον κόσμο στη ζωή του. Για παράδειγμα το «While the years are passing by» αυτό που θέλει να πει είναι ότι πολλές φορές παρότι είμαστε σε μια κατάσταση που δε μας ταιριάζει , είναι πάρα πολύ δύσκολο εμείς να μην αθετήσουμε τις υποσχέσεις που δίνουμε στον εαυτό μας, να μη φοβηθούμε ότι περνάει ο χρόνος και να πάμε κόντρα σε όλο αυτό και να δούμε αυτό που πραγματικά θέλουμε.

Οι ιστορίες των στίχων είναι καθαρά προσωπικές;

Κάποιες είναι πολύ προσωπικές, με την έννοια ότι κάτι ήθελα να πω εκείνη την ώρα και το είπα με ένα τραγούδι, κάποιες άλλες όπως στο «Where are you now» ή στο «I’m losing it all» που είναι και λίγο πιο ποπ, απλά είναι μια ιστορία που σκέφτηκα για το τραγούδι. Δηλαδή δεν είναι κάτι που έχω βιώσει, απλά ταίριαξαν ωραία οι στίχoι με το συγκεκριμένο τραγούδι.

Chrysafenia Moschou

Μου είναι πάρα πολύ δύσκολο. Γενικά δεν μπορώ να κατατάσσω εύκολα τη μουσική πέρα από κάποια που είναι πολύ ξεκάθαρα, αλλά σίγουρα έχω επιρροές από συγκροτήματα όπως οι Portishead και οι Massive Attack και από διάφορα τραγούδια που βρίσκονταν στις συλλογές του Παπασπυρόπουλου. Αυτά είναι τα ακούσματά μου και μου αρέσει αυτός ο ηλεκτρονικός ήχος που έχει σε αυτό το άλμπουμ, χωρίς να σημαίνει ότι θέλω να μείνω και σε αυτόν. Δηλαδή μου ταίριαξε για αυτά τα συγκεκριμένα τραγούδια. Στα 7 από τα 8 τραγούδια την παραγωγή την έχει κάνει ο Γιώργος Θεοδωρόπουλος και στο «Where are you now» ο Ηρακλής Αναστασιαδης από του GAD και είναι και προϊόν δικής τους σκέψης και αισθητικής

Πώς προέκυψε η συνεργασία με τον Craig Walker;

Γνωρίζω τον Ian Icon που του έγραψε τη μουσική στα δύο τραγούδια και ήξερα ότι γράφω και μου πρότεινα να γράψουμε μαζί. Και επειδή και οι Archive παλιά όταν ήταν και ο Craig Walker ήταν από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα  μου φάνηκε πάρα πολύ ωραία η πρόταση.

Ας έρθουμε τώρα στο live στο Faust. Τι να περιμένουμε; Έχεις ετοιμάσει και κάποιες διασκευές.

Ναι, θα κάνω και διασκευές που έχουμε προσπαθήσει να τις αλλάξουμε όσο μπορούσαμε, να τις φέρουμε λίγο πιο κοντά σε αυτό το στυλ που είναι και το «8-track». Θα παρουσιάσω και τα τραγούδια του «8-track» και ίσως θα παρουσιάσω και ένα-δύο από τα καινούρια τραγούδια που ήδη έχουμε γράψει και απλά δεν τα έχουμε ηχογραφήσει ακόμη στο στούντιο.

Οπότε να περιμένουμε να ακούσουμε και νέα τραγούδια.

Στο live θα παρουσιάσω σίγουρα ένα-δύο και σκέφτομαι να μην τα βγάλω με τη λογική του άλμπουμ τα επόμενα τραγούδια  και να βγάλω ένα single. Τώρα δεν ξέρω χρονικά πότε, πάντως έχει ήδη γραφτεί απλά δεν έχει ηχογραφηθεί.

Τον επόμενο δίσκο τον έχεις δηλαδή στο μυαλό σου ή είναι ακόμη μακριά;

Έχω τα 3-4 τραγούδια προς το παρόν στο μυαλό μου απλά πρέπει να ηχογραφηθούν για να δούμε ποια κατεύθυνση θα πάρουν. Το θέμα της παραγωγής είναι κάτι που πάντα χρειάζεται δοκιμή στην πράξη για να το καταλάβεις αν είναι αυτό που θέλεις.

Σαν νομικός επειδή ασχολούμαι με το δίκαιο της πνευματικής ιδιοκτησίας η θέση μου είναι ότι είναι παράνομο και σίγουρα δημιουργεί μεγάλο κακό και στους καλλιτέχνες και στη μουσική βιομηχανία που έχει μεγάλη απώλεια εσόδων. Σαν προσωπική μου θέση έχω επιλέξει επίσης να μην κατεβάζω ούτε ταινίες, ούτε σειρές ούτε τραγούδια παράνομα, τέλος πάντων... όσο μπορώ (γέλια). Αν κατεβάσει κάποιος άλλος μπορει να δω, αλλά εγώ ποτέ δεν το κάνω αυτό. Από την άλλη όμως καταλαβαίνω και την αντίθετη άποψη ότι πρέπει να υπάρχει μια πρόσβαση στην πληροφορία, στην τέχνη και στο υλικό που έχει ο καθένας, αλλά νομίζω ότι κάποια στιγμή πρέπει να βρεθεί η χρυσή τομή και να μη φτάνουμε ούτε στο ένα άκρο, ούτε στο άλλο. Πάντως σίγουρα η μουσική βιομηχανία όπως την ξέραμε έχει καταρεύσει και αυτό το άκρο έχει χαθεί. Το θέμα βέβαια είναι να μην είμαστε και στο άλλο άκρο ότι όλα είναι τζάμπα και τα κατεβάζουμε γιατί θα χαθεί το κίνητρο για πολλούς να συνεχίσουν να δημιουργούν και να επενδύουν λεφτά στη δημιουργία.

Έχεις ασχοληθεί με τον αθλητισμό, τη δικηγορία και τη μουσική. Θεωρητικά διαφορετικοί χώροι. Πώς τα συνδέεις;

Θεωρητικά ναι, αλλά αν το καλοσκεφτείς όλοι οι δικηγόροι έχουμε και μια δεύτερη καλλιτεχνική φύση. Θες με θέατρα, με δημοσιογραφία, με φωτογραφία, όλοι δηλαδή κάπως τα συνδυάζουν. Εγώ απλά ξεκίνησα πολύ μικρή μουσική από 4 χρονών. Πήγα στο Μουσικό Γυμνάσιο, έκανα μουσική μέχρι τα 16 μου σε ωδείο και μετά αυτό ήταν λίγο σαν δεύτερη γλώσσα. Ήταν μια μορφή έκφρασης. Και μετά όταν πέρασα στο Πανεπιστήμιο αυτό που κουβαλούσα από μικρή μου βγήκε, απλά άλλαξε μορφή. Δηλαδή στα πρώτα μου χρόνια τραγουδούσα σε συγκροτήματα και μουσικές σκηνές, μετά άρχισα να γράφω στίχους και κατάλαβα ότι μπορώ να γράψω και μουσική. Ανέκαθεν ήθελα να έχω μια επαφή, απλώς δεν ήταν πάντα με τον ίδιο τρόπο. Αργότερα ήρθαν και οι συνεργασίες και όλα αυτά τα είδα βήμα-βήμα πώς γίνονται και έφτασα σε αυτό το πρότζεκτ που το θεωρώ το πιο προσωπικό μου.

Σχετικά με το μέλλον της χώρας δηλώνεις αισιόδοξη ή ρεαλίστρια;

Νομίζω ότι είναι η πρώτη φορά που ίσως η αισιοδοξία και ο ρεαλισμός μπορεί να είναι κοντά (γέλια). Δηλαδή νιώθω αισιόδοξα αλλά νομίζω αυτό δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Νιώθω καλά με αυτή την αλλαγή που έχει γίνει και νομίζω ότι και ο κόσμος νιώθει καλύτερα. Φυσικά και υπάρχει νη αντίθετη φωνή σε όλα αυτά, αλλά νομίζω είναι κάτι που έπρεπε να γίνει για να δούμε πού θα οδηγήσει. Στο προηγούμενο καθεστώς υπήρχε μια στασιμότητα και εκείδε θα είχαμε ούτε αισιοδοξία και ο ρεαλισμός θα ήταν άσχημος.

Μελλοντικά σχέδια υπάρχουν;

Θέλω να συνεχίσω να ασχολούμαι με τη μουσική όσο μπορώ, αν γίνεται να ολοκληρώσω και ένα δεύτερο άλμπουμ με το Nayra και εύχομαι να μου έρχονται ευκαιρίες, να συνεργάζομαι και με άλλους ανθρώπους, να γράψω και ελληνικό στίχο και σε άλλα είδη μουσικής

Ευχαριστώ πολύ!

Κι εγώ σε ευχαριστω!

Πληροφορίες: Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου στο Faust, Kαλαμιώτου 11 & Αθηναϊδος 12, Αθήνα. Ώρα έναρξης: 22:30. Τιμή εισιτηρίου: 5 ευρώ χωρίς κράτηση// 8 ευρώ με κράτηση. Τηλ. κρατήσεων: τηλ. 210 3234095.

Γιάννης Μόσχος
[email protected]