Λίγο η φαντασία και η έμπνευση, λίγο οι συγκυρίες, οδήγησαν την πρωταγωνίστρια της σημερινής μας μικρής κουβέντας στη δημιουργία ευφάνταστων διακοσμητικών πλακιδίων. Απολαύστε την ίδια και κάποιες από αυτές τις δημιουργίες!

Η Ματίλντα Καλλιοντζή ξεκίνησε να διακοσμεί με πρωτότυπο τρόπο πλακάκια - για διάφορες χρήσεις - τα τελευταία 5 χρόνια. Έχει κατοχυρώσει τη δική της πατέντα και το εργαστήριό της λειτουργεί στην Άνοιξη της Αττικής, ενώ, αν και γεννημένη στην Αθήνα, διατηρούσε κατάστημα για δύο έτη στην Πάτμο.

Η 32χρονη καλλιτέχνης που «στη ζωή της κάνει πάντα ό,τι θέλει, διότι προτιμά να κάνει τα δικά της λάθη, παρά των άλλων τα σωστά», όπως αναφέρει στο click@life, δρα πλέον μέσω των μέσων δικτύωσης, λόγω της οικονομικής κατάστασης που επικρατεί. Γι αυτό και όποιος επιθυμεί να της παραγγείλει κάτι ή να αγοράσει, μπορεί να απευθυνθεί στη σελίδα της στο facebook «matilda's handmade tiles» ή να στείλει email στο: [email protected]. Η ίδια πραγματοποιεί αποστολές εντός και εκτός Ελλάδας.

Η Ματίλντα καταπιάνεται με τη δημιουργία διακοσμητικών πλακιδίων, που χρησιμοποιούνται ως σουβέρ ή χτιστά σε τοίχους, διακοσμητικών αντικειμένων, όπως κρεμάστρες, καθρέφτες και τραπέζια, ενώ είναι ανοιχτή σε κάθε πρόταση/ιδέα/έμπνευση του πελάτη.

Ποια υλικά χρησιμοποιεί στις δημιουργίες της και τι την εμπνέει κάθε φορά;
«Χρησιμοποιώ ιταλικά πλακίδια και υγρό γυαλί, ενώ όσον αφορά στην έμπνευση... sky is not the limit! Οτιδήποτε μπορεί να αποτελέσει έμπνευσή μου. Επίσης, ο κάθε πελάτης μπορεί να φτιάξει πλακίδια με προσωπικές του φωτογραφίες και με οποιοδήποτε θεματολογία.».

Πώς ξεκίνησαν όμως όλα;
«Κάποια στιγμή πριν από 5 χρόνια είχα ξεκινήσει για χόμπι να φτιάχνω κοσμήματα και να επεξεργάζομαι το υγρό γυαλί. Μια μέρα λοιπόν, σε κάποιο ντουλάπι βρήκα κρυμμένα spare πλακάκια κουζίνας και σκέφτηκα "χμμμμ... πώς θα έβγαινε άραγε;". Έτσι το δοκίμασα, μ' άρεσε, άρεσε και στους φίλους μου, οι οποίοι ξεκίνησαν να μου παραγγέλνουν πλακάκια για δώρα. Και κάπως έτσι αποφάσισα να κάνω εκθέσεις σε γκαλερί και άνοιξα το μαγαζί στην Πάτμο, όπου κατοικούσα τότε».

Μαρία Πορτοκαλάκη
[email protected]