Βρεθήκαμε στη μεγάλη καταλανική φιέστα και σας μεταφέρουμε την (αξέχαστη) εμπειρία μας.

To Primavera Sound είναι ένα από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ της Ευρώπης, τόσο σε επίπεδο ποσότητας όσο και ποιότητας. Σχετικά με το πρώτο μάλιστα, οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους αφού, ενδεικτικά, το 17ο Primavera που μόλις ολοκληρώθηκε, συγκέντρωσε στο αχανές Parc del Fòrum περισσότερους από 200.000 ανθρώπους από 125 χώρες. Δεν το λες και λίγο. Ας τα πιάσουμε όμως από την αρχή.

Το Primavera ξεκίνησε πριν από 17 χρόνια, δείχνοντας από νωρίς «τα δόντια του», λόγω του τολμηρού line-up του που έφερνε στο προσκήνιο ό,τι πιο σύγχρονο κυκλοφορούσε, διαμορφώνοντας έτσι τις μουσικές τάσεις τού αύριο. Το ευρύ ηχητικό φάσμα του σε συνδυασμό με τον γοητευτικό αέρα της Μεσογείου και το απαράμιλλο κούλνες (sic) της Βαρκελώνης, το εδραίωσαν γρήγορα στον ευρωπαϊκό φεστιβαλικό χάρτη με αποτέλεσμα το Poble Espanyol που το φιλοξενούσε να μην αρκεί για να χωρέσει το διαρκώς αυξανόμενο μέγεθός του. Έτσι, το 2005 το φεστιβάλ μεταφέρθηκε στο παραθαλάσσιο Fòrum, μια τεράστια, τσιμεντένια έκταση 187.000 τ.μ. μέτρων, που θα μπορούσε με άνεση να υποδεχθεί τους χιλιάδες εκείνους ανθρώπους που κάθε Μάιο δίνουν σταθερό ραντεβού στην καταλανική πρωτεύουσα.

Φέτος, το 17ο Primavera (31 Μαΐου έως 4 Ιουνίου) κατάφερε να ξεπεράσει για ακόμη μια χρονιά τον εαυτό του, με μια edition που απλώθηκε ακόμα περισσότερο, τόσο χωροταξικά όσο και μουσικά. Με περισσότερα από 200 ονόματα σε 13 σκηνές (εκ των οποίων οι 8 κεντρικές), καθώς και δεκάδες side events στην πόλη και το Fòrum από το πρωί μέχρι το βράδυ, το φετινό συναυλιακό πενθήμερο ήταν ιλιγγιώδες –ακόμα κι αν το line up του δεν ξεπέρασε το μυθικό περσινό. Με τη μετα-φεστιβαλική ζάλη να έχει δώσει ήδη τη θέση της στη νοσταλγία, παραθέτουμε τα καλύτερα που συγκρατήσαμε από τη φετινή «πριμαβερική» εμπειρία μας:

Η διοργάνωση
Παρά τα ασύλληπτα νούμερα, η διοργάνωση λειτούργησε και φέτος άψογα σε κάθε επίπεδο, μέσα από υψηλών προδιαγραφών ήχο και εικόνα στα live (με εξαίρεση ελάχιστα τεχνικά προβλήματα που λύθηκαν αμέσως), πολλές και καθαρές τουαλέτες (πολύ σημαντικό για το μέγεθος του φεστιβάλ), καθώς και δεκάδες επιλογές για φαγητό, ποτό αλλά και χαλάρωση, σε διάφορα σημεία του Forum.

Ο κόσμος, ο καιρός και η ατμόσφαιρα 
Για πολλούς (και για την υπογράφουσα) η εμπειρία του να μοιράζεσαι συναυλιακές συγκινήσεις με ανθρώπους από κάθε τόπο και κουλτούρα είναι κάτι το μοναδικό. Φέτος, 200.000 άνθρωποι ενώθηκαν μαγικά σε μια κοινή, ζαλιστική εμπειρία, με κοινό παρονομαστή τη μουσική, τα τσιμεντένια γλυπτά του Fòrum που δεν βγάζουν κανένα απολύτως νόημα κι όμως τα κοιτάς με δέος και, φυσικά, τον μεσογειακό καιρό και την αύρα της θάλασσας που σου δημιουργούν αυτόματα ένα συναίσθημα πληρότητας.

Τα unexpected shows
Ακόμα κι αν δεν τα είδαμε, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι η προσθήκη αναπάντεχων εμφανίσεων στο πρόγραμμα του φεστιβάλ ήταν κάτι διαολεμένα έξυπνο. Στο πλαίσιο του #UnexpectedPrimavera (για το οποίο σε μερικές περιπτώσεις η ειδοποίηση ερχόταν μερικά λεπτά πριν, μέσα από το app του φεστιβάλ), οι Arcade Fire έκαναν μια εμφάνιση έκπληξη την πρώτη μέρα του Primavera, παίζοντας για πρώτη φορά live το ολοκαίνουριο κομμάτι τους Everything Nοw, οι Mogwai παρουσίασαν σε παγκόσμια πρώτη το νέο τους άλμπουμ, ενώ οι Haim κατέλαβαν το αμφιθεατρικό RayBan stage τρεις ώρες πριν το φετινό Primavera μάς αποχαιρετίσει.

Ο Αphex Twin
Το πιο «άρρωστο» σετ του φετινού Primavera, όπως είπαν πολλοί, τόσο ηχητικά όσο και οπτικά. Ο αινιγματικός Ιρλανδός μάστορας της ηλεκτρονικής μουσικής, Richard D. James, κατέλαβε την πρώτη μέρα του φεστιβάλ το ένα από τα δύο μεγάλα stages και έστησε ένα τεράστιο rave party. Στη μιάμιση ώρα που διήρκησε, το εκρηκτικό σετ του Aphex Twin κατάφερε να μας διαλύσει τον εγκέφαλο τόσο με τους σχιζοφρενικούς ήχους του όσο και με τα «διαβολικά» visuals, όπου τα πρόσωπα του κόσμου τοποθετούνταν στα πρόσωπα celebrities, σε μια ντελιριακή εναλλαγή εικόνων με πολιτικές αναφορές. Άλλοι χόρευαν εκστασιασμένοι, άλλοι κοιτούσαν σαν χάνοι τις οθόνες, άλλοι κατάφεραν να κάνουν και τα δύο μαζί. Και μπράβο τους.

Οι Arcade Fire
Οι headliners του φετινού Primavera οφείλουν σε μεγάλο βαθμό την επιτυχία τους στο καταλανικό φεστιβάλ που τους σύστησε από νωρίς στο κοινό εκείνο που σήμερα τους αποθεώνει. Όπως ήταν αναμενόμενο, στο show τους έγινε το αδιαχώρητο με αποτέλεσμα να μην μπορείς ούτε να ακούς, ούτε να βλέπεις πολλά. Στο τελευταίο μάλιστα συνεπικούρησε και το ότι οι γιγαντοθόνες που πλαισιώνουν τη σκηνή δε σηκώθηκαν ποτέ μέχρι πάνω, δυσχαιρένοντας έτσι την οπτική επαφή των θεατών. Όπως και να ‘χει, δύσκολα αντιστέκεται κανείς σε ύμνους όπως το Wake Up, με το οποίo άνοιξαν το live, το Suburbs, το Ready to Start και όλα εκείνα που διαμόρφωσαν σε ένα βαθμό τη μουσική μας συνείδηση. Στο show τους, είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε και το Everyhing Nοw, που παρουσίασαν για πρώτη φορά δύο μέρες πριν, στο πλαίσιο του Unexpected Primavera, κάνοντας τα social media να παίρνουν φωτιά.

Ο Flying Lotus
Τη δεύτερη μέρα του φεστιβάλ και ενώ στο time slot 02.00-04.00 συνέβαιναν πράγματα, οι περισσότεροι επέλεξαν να παρακολουθήσουν το σετ του ευφυούς Αμερικανού, ο οποίος επί δύο ώρες μας θάμπωσε με τις στροβιλίζουσες, καλειδοσκοπικές εικόνες από το διάστημα και τους πειραματικούς, εκκωφαντικούς και συνάμα υπόγειους ήχους του που σχεδόν σου έτρωγαν τα σωθικά. Ασύλληπτο σετ που σου μαγνήτιζε τα πόδια στο έδαφος και δε σε άφηνε να διανοηθείς να αλλάξεις stage. 

Η Grace Jones
To ίνδαλμα της αβαντ-γκαρντ ανέβηκε στη σκηνή και την κατέκτησε όσο κανείς άλλος σε όλο το φεστιβάλ. Φορώντας μάσκες και καπέλα με αναφορές στο ζωικό βασίλειο και έχοντας το σώμα της καλυμμένο με body painting, η Τζαμαϊκανή σταρ έδωσε ένα ηδονιστικό show που ανέδυε σεξουαλική ένταση, καθηλώνοντας τους θεατές, που παρακολουθούσαν τα σκέρτσα της, με το στόμα ανοιχτό. Μια ντίβα ετών 70 που με την ενέργεια, τον δυναμισμό και την αυτοπεποίθησή της βάζει κάτω πολλές νεότερες.

Οι Swans
Αν και τα λόγια περιττεύουν όταν μιλάμε για τους Swans, αρκεί να πούμε ότι η ώρα και το stage στο οποίο φιλοξενήθηκαν, μας έδωσαν την άπλα και την άνεση να χαθούμε στη μυσταγωγία τους όπως τους αρμόζει. Ένα live σχεδόν τελετουργικό, που μας έκανε να ξεχάσουμε που βρισκόμαστε και να γίνουμε ένα με τον Michael Gira και την μπάντα του.

Οι The Make-Up
Oι post-punk heroes θα μας έκαναν ούτως ή άλλως να διαλυθούμε στον χορό, ωστόσο το stage diving του Ian Svenonius, που τραγουδούσε και χόρευε ανάμεσα στο πλήθος μανιωδώς μέσα στο χρυσό, γεμάτο πούλιες κοστούμι του, ήταν αυτό το κάτι παραπάνω που χρειαζόμασταν. 

Η ηλεκτρονική σκηνή
Η οποία φέτος επεκτάθηκε ακόμα περισσότερο, παρέχοντας πλέον δύο stages (Bacardi Live και Desperados Club), που χώρεσαν στο πρόγραμμά τους μερικά από τα πιο δυναμικά ηλεκτρονικά acts του κόσμου. Η πρόσβαση στην ηλεκτρονική σκηνή μέσα από μια μεγάλη γέφυρα με θέα τη θάλασσα και το Fòrum και συνοδεία μουσικών από τα διάφορα stages, προκαλούσε αυτόματο ρίγος, ενώ η chill-out έκταση από γκαζόν με φοίνικες μπροστά από τη θάλασσα σε έκανε να νιώθεις λες και είσαι στον Τροπικό του Καρκίνου.

Η Marie Davidson
Η μικροκαμωμένη πιτσιρίκα (είναι 30, δείχνει 22) από τον Καναδά ανέβηκε εν εξάλλω στο Bacardi Stage της ηλεκτρονικής σκηνής τη δεύτερη μέρα στις 22.00 ακριβώς, μετατρέποντας κυριολεκτικά τη νύχτα σε μέρα, αφού αυτό που συνέβη από κάτω μόνο τις πρώτες πρωινές ώρες θα μπορούσε να συμβεί. Υπερκινητική, με έντονες εκφράσεις και μακριά μαλλιά που έδιναν το ρυθμό σε κάθε της κίνηση, η Davidson δε σταμάτησε να χορεύει και να μας προσκαλεί να κάνουμε το ίδιο. Όχι ότι θέλαμε και πολύ. 

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες από το Primavera Sound 2017:

ΣΟΦΙΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ / [email protected]