Η συγγραφέας αναπολεί για λογαριασμό μας την χρονιά εκεί που πέρασε όλο το βράδυ «κηνυγώντας» ένα πάρτυ που δεν έγινε ποτέ.

Τα Χριστούγεννα στην οικογένειά μας δεν ήταν τόσα σημαντικά όσο η Πρωτοχρονιά. Ως κλασική ελληνική οικογένεια, την Πρωτοχρονιά γιορτάζαμε πάντα με κάθε επισημότητα, τότε ανταλλάσαμε τα δώρα μας και μαζευόμασταν όλη η οικογένεια γύρω από το γιορτινό τραπέζι. Στο παιδικό μου μυαλό, η Πρωτοχρονιά είχε πάρει για χρόνια επικές διαστάσεις. Πίστευα αυτό που έλεγε η γιαγιά μου, ότι όπως θα μπει η χρονιά έτσι και θα συνεχίσει. Ένας χρόνος μου φαινόταν τεράστιο χρονικό διάστημα… Και αν πήγαινε κάτι στραβά; Θα με κυνηγούσε για 365 ολόκληρες μέρες ακόμη; Αδύνατον! Οπότε έκανα ό,τι μπορούσα για να ξεκινήσει καλά. Προγραμμάτιζα τη βραδιά και όλη την ημέρα της Πρωτοχρονιάς, ενώ φρόντιζα με πολλή προσοχή την κάθε λεπτομέρεια. Μέχρι που μια χρονιά ήρθαν τα πάνω κάτω και κατάλαβα ότι τελικά την πορεία της χρονιάς μας την ορίζουμε μόνο εμείς.

Ήταν Πρωτοχρονιά του 1996 και εκείνες τις εποχές, αν αποφάσιζες να ξεμυτίσεις μετά τις 12:00 το βράδυ, η κίνηση ήταν αφόρητη. Μέσα στη νεανική μας τρέλα αποφασίσαμε να αψηφήσουμε αυτή την απλή πραγματικότητα και ξεκινήσαμε από την Κηφισιά να πάμε σε ένα πάρτι στο Κολωνάκι, που οι φήμες έλεγαν ότι θα ήταν καταπληκτικό. Μας πήρε δύο ώρες και, όταν φτάσαμε, η παρέα είχε ήδη μετακινηθεί αλλού, γιατί το πάρτι δεν ήταν και τίποτα το φοβερό. Ξεκινήσαμε για το επόμενο και εκεί επαναλήφθηκε ακριβώς η ίδια ιστορία. Και μετά ξανά και ξανά. Καταλήξαμε να περάσουμε όλη τη βραδιά μέσα στο αυτοκίνητο κυνηγώντας το τέλειο πάρτι που όμως δεν υπήρχε πουθενά. Όταν το καταλάβαμε αυτό, είχε πάει πέντε το πρωί. Κλειδώσαμε το αυτοκίνητο και περπατήσαμε στους στολισμένους δρόμους της Αθήνας. Μπήκαμε στο πρώτο μπαρ, γελάσαμε και χορέψαμε με αγνώστους. Καταλήξαμε να δούμε την ανατολή της πρώτης ημέρας του νέου χρόνου από τον Λυκαβηττό και φάγαμε πρωινό σε ένα γραφικό καφέ. Καταλάβαμε ότι η τελειότητα βρίσκεται στους ανθρώπους που έχουμε κοντά μας και αν έχεις ανοιχτό μυαλό και καλή διάθεση κάθε στιγμή μπορεί να γίνει ξεχωριστή.

Από εκείνη τη χρονιά, που εξελίχθηκε σε μια από τις πιο απρόβλεπτες και ξεχωριστές χρονιές της ζωής μου, αποφάσισα να περνάω την Πρωτοχρονιά με τους αγαπημένους μου ανθρώπους και τα υπόλοιπα κάθε φορά βρίσκουν τον δρόμο τους.      

Το βιβλίο της Μαρίνας Γιώτη με τίτλο «ο Ρεβιθοκοντούλης» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.