Ο συγγραφέας ανακαλεί πένθιμες και ταυτόχρονα χαρμόσυνες αναμνήσεις από Χριστούγεννα του παρελθόντος.

Ευτυχισμένα γενέθλια

Διασχίζοντας την πόλη σαν φωτεινό λούνα παρκ, με τις γιρλάντες και τα λαμπιόνια, και τόσα κεριά, τον περίπατό μου ρυθμίζει μια διπλή και λυπημένη ανάμνηση, που θέλω να την ενώσω, εδώ, για να εκφράσω το πένθος που πυροδοτεί τη χαρά μου.

 Το 1993, λοιπόν, μετακόμισε στο χωριό μας, στην Κύπρο, ένα ζευγάρι που ήταν, ας πούμε, παράνομο: ο Λευτέρης Ανδρονίκου (34 ετών) και η Έλση Κωνσταντίνου (22). Την παραμονή των Χριστουγέννων τσακώθηκαν τόσο άγρια, ώστε ο Λευτέρης πήρε ένα κυνηγετικό όπλο και δήλωσε ότι η κοπέλα ήταν όμηρός του. Οι διαπραγματεύσεις με την αστυνομία ναυάγησαν κατά τα μεσάνυχτα.

Ο αδερφός μου κι εγώ, που τα είχαμε παρακολουθήσει αυτά στην τηλεόραση, πήγαμε για ύπνο, ματαίως προσπαθώντας να συγκεντρωθούμε στα πλέι μομπίλ και τα υπόλοιπα δώρα. Όταν ακούστηκε μια ομοβροντία από κρότους, ο πατέρας μου είπε: επαίξαν τους. Το ρήμα, στα κυπριακά, σημαίνει, ασφαλώς, ότι τους πυροβόλησαν και θυμίζει πως, στ’ αγγλικά, η λέξη game, εκτός από το παιχνίδι, περιγράφει το θήραμα.

Οι πυροβολισμοί, παρεμπιπτόντως, δεν είχαν ακουστεί από την τηλεόραση. Το σπίτι όπου εισέβαλε η αστυνομία, σκοτώνοντας τον Λευτέρη και την Έλση, ήταν κοντά στο πατρικό μου. Η αντήχηση εξακολουθεί, σαν τα κάλαντα.

Τα Χριστούγεννα του 2010, αυτή η ηχώ μορφοποιήθηκε σε αριθμούς, όταν εκμηδενίστηκε ο σφυγμός της θείας μου Μαίρης Τσιφτσή-Πενταρά, που έσβησε από καρκίνο στον Ευαγγελισμό, στην Αθήνα. Όσο μετρούσα αντίστροφα, όρθιος στα πόδια του κρεβατιού, της χάιδευα τις πατούσες, λες και ανέβαινε, εκείνη, ψηλότερα.

Δεν τα λέω αυτά για να σας στενοχωρήσω, μέρες που είναι. Με απασχολεί, απλώς, η χαρμολύπη που αποδίδει τα Χριστούγεννα σε πληρότητα πνεύματος. Τι είναι η ενανθρώπηση του Κυρίου, παρά η υπόσχεση του Σταυρού; Μη φοβάστε.

Ο περίπατός μου στην πόλη είναι εσαεί γιορτινός. Το πένθος μου, εννοώ, είναι απολύτως χαρμόσυνο. Οι γιρλάντες και τα λαμπιόνια, ειδικά στη Βασιλίσσης Σοφίας, γίνονται κεριά μιας στοάς που οδηγεί στο Κρανίο: ο Γολγοθάς. Εκεί εκπνέοντας, ο Ιησούς δεν σβήνει ούτε ένα κερί, μόνο συνάζει το φως για να ανάψει η Λαμπρή, το Πάσχα: χρόνια πολλά. Η ευχή του χειμώνα απολήγει στην άνοιξη, και είναι γνωστή: Χριστός γεννάται, καλή Ανάσταση.

Αυτή η τελευταία είναι η μόνη μου ανάμνηση.

Το μυθιστόρημα του Κυριάκου Μαργαρίτη με τίτλο «Κρόνακα» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος.