Νέα έρευνα δείχνει πτώση του δείκτης χαράς και τον κόσμο να αναζητά χορευτική μουσική για να ξεχαστεί.

Μια έρευνα σε εκατοντάδες χιλιάδες τραγούδια από τις τρεις τελευταίες έχει φτάσει στο συμπέρασμα πως η μουσική τείνει να γίνεται πιο λυπητερή. Η έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια και δημοσιεύτηκε στο ακαδημαϊκό περιοδικό Royal Society Open Science εξέτασε 500.000 τραγούδια που κυκλοφόρησαν στη Μεγάλη Βρετανία, μεταξύ 1985 και 2015.

Αυτό που διαπίστωσαν οι ερευνητές είναι πως οι δείκτες που μετρούν τη χαρά παρουσίαζαν πτωτικές τάσεις, ενώ αντίθετα οι δείκτες που μετρούν θλίψη, χορευτικότητα και διάθεση για πάρτι βρίσκονται σε άνοδο. Το «Stay With Me» του Sam Smith, το «Whispers» του Passenger και το «Unmissable» των Gorgon City είναι τραγούδια με χαμηλό δείκτη χαράς, ενώ τo «Glory Days» του Bruce Springsteen, το «Would I Lie To You?» των Eurythmics και το «Freedom» των Wham! είναι ενδεικτικά τραγούδια με υψηλό δείκτη χαράς.

Shutterstock

Σύμφωνα με τους ερευνητές χορεύουμε για να ξεχάσουμε.

«Το κοινό φαίνεται πως προτιμά πιο χαρούμενα, αν και κυκλοφορούν ολοένα και περισσότερα λυπητερά τραγούδια κάθε χρόνια» σημειώνουν οι ερευνητές. Παράλληλα, οι ερευνητές θεωρούν πως όσο πιο λυπητερή γίνεται η μουσική, τόσο ο κόσμος θέλει να ξεχαστεί και να χορέψει.

Βεβαίως, τέτοιες έρευνες δεν είναι πάντοτε ξεκάθαρες, αφού εξαρτώνται κατά πολύ από τον ορισμό και την οριοθέτηση των δεικτών «χαράς» και «λύπης». Επιπλέον, η έρευνα εστιάζει τις μετρήσεις της σε κυκλοφορίες στη Μεγάλη Βρετανία, οι οποίες μπορεί να μην είναι αντιπροσωπευτικές για τη μουσική στο σύνολό της.