Playboy, bon-viveur, λάτρης του ωραίου φύλου και των καταχρήσεων, κυρίως όμως, ένας από τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες του αιώνα, που με τη χαρακτηριστική του φωνή ύμνησε τη Νέα Υόρκη, τα Χριστούγεννα, τον έρωτα και την καλή ζωή, διαγράφοντας μια πορεία με συνεχείς αναταράξεις, κάνοντάς τα όλα όμως τελικά, με τον... «δικό του τρόπο».

- Ο Frank Sinatra γεννήθηκε τον Δεκέμβρη του 1915 στο New Jersey. Παιδί Ιταλών μεταναστών, μεγάλωσε δύσκολα και λόγω της ατίθασης του εφηβείας, δεν κατάφερε να τελειώσει ποτέ το σχολείο, όπου τον απέβαλαν λόγω συμπεριφοράς.

- Μεγαλώνοντας στα χρόνια του κραχ, έκανε ό,τι δουλειά μπορούσε να βρει για να ζήσει, χωρίς να λείπουν τα μπλεξίματά του με τον νόμο. Η γοητεία του όμως, ήταν εμφανής από τότε και η μητέρα του δεν δίσταζε να του δίνει λεφτά για ακριβό ντύσιμο, παρά τη φτώχεια της οικογένειας.

- Η μουσική όμως, ήταν η μεγάλη του αγάπη. Στην εφηβεία του άρχισε να τραγουδά επαγγελματικά, ενώ δεν έκανε ποτέ μαθήματα μουσικής και δεν έμαθε ποτέ να διαβάζει νότες.

- Το 1935 άρχισε να τραγουδά σε ένα bar στο Hoboken, μαζί με ένα group. Κατάφεραν να κερδίσουν το πρώτο βραβείο στην εκπομπή του ραδιοφωνικού παραγωγού Edward Bowes. Λίγο αργότερα, ο Sinatra έφυγε από το group και άρχισε να τραγουδά μόνος του σε ένα bar στο New Jersey. Ηχογράφησε ένα demo και μετά από λίγο καιρό κατάφερε να κυκλοφορήσει τον πρώτο δίσκο της καριέρας του, «From The Bottom Of My Heart». Η ανταπόκριση ήταν χλιαρή και ο Sinatra φαινόταν ότι έψαχνε ακόμα τη μεγάλη ευκαιρία για να καταφέρει να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα.

- Λίγο πριν τη δεκαετία του ’40, ο τζαζίστας Tommy Dorsey του ζήτησε να αντικαταστήσει τον τραγουδιστή της μπάντας του. Ο Dorsey ήταν ένας από τους πιο επιτυχημένους μουσικούς εκείνης της εποχής, που το swing βρισκόταν στις δόξες του. Μαζί ηχογράφησαν άπειρα τραγούδια και παρά την ταραχώδη τους σχέση κατάφεραν να κάνουν μεγάλες επιτυχίες στα charts της εποχής.

- To 1942, ηχογράφησε τα πρώτα του κομμάτια χωρίς τον Dorsey, με τον οποίον χώρισαν τους δρόμους τους με ταραχώδη τρόπο. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, ο Ιταλός μαφιόζος, Sam Giancana εκβίασε τον Dorsey για να απαλλάξει τον Sinatra από το συμβόλαιο του. Ήταν η αρχή των πολλών θεωριών για τις σχέσεις του τραγουδιστή με τη Μαφία, οι οποίες ποτέ δεν επιβεβαιώθηκαν.

Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org

- Η δεκαετία του ’40 ήταν η αρχή της καριέρας του. Χάρη στο όμορφο παρουσιαστικό του και την ξεχωριστή του παρουσία, κατάφερε να γίνει αγαπητός στο γυναικείο φύλο, αποκτώντας ολοένα και μεγαλύτερο ακροατήριο. Την περίοδο 1942-1944 κατά τη διάρκεια της απεργίας των μουσικών, παρότι δεν κυκλοφόρησε κανέναν δίσκο, τα τραγούδια του ακούγονταν στα ραδιόφωνα. Δεν υπηρέτησε στη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο αρχικός λόγος ήταν μια μόλυνση στο αυτί, αλλά σύμφωνα με έρευνα του FBI χρόνια μετά, τα ψυχολογικά τεστ τον έκριναν νευρωτικό και ανίκανο να υπηρετήσει, κάτι που αφαιρέθηκε από τον φάκελο του. Το ότι δεν συμμετείχε στον Πόλεμο μαζί με τους υπόλοιπους, ήταν μια από τις μεγαλύτερες κηλίδες στη ζωή του, κάνοντας τον μισητό σε αρκετό κόσμο και Μ.Μ.Ε.

- Ο Sinatra μετά από αυτό το γεγονός, άρχισε να δουλεύει μανιωδώς, παίζοντας σε ταινίες με τον Gene Kelly, αναλαμβάνοντας χρέη ραδιοφωνικού παραγωγού και παράλληλα, κυκλοφορώντας τον πρώτο επίσημο δίσκο της καριέρας του, «The Voice Of Frank Sinatra».

- Η δεκαετία του ’50 που ακολούθησε, ήταν μια αρκετά σκοτεινή εποχή για τον Sinatra. Ένιωθε ότι το άστρο του είχε αρχίσει να ξεθωριάζει, ο κόσμος δεν τον είχε πια ανάγκη. Μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας, αποφάσισε να προσπαθήσει να βρει τον δρόμο του. Ξεκίνησε εμφανίσεις στο Las Vegas και στην τηλεόραση με το «The Frank Sinatra Show», που δεν έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα, κυρίως λόγω του υπεροπτικού χαρακτήρα του Sinatra που δεν ταίριαζε στο προφίλ του μέσου Αμερικανού παρουσιαστή. Η Columbia και η MCA τον απάλλαξαν από το συμβόλαιο του και όλα φαίνονταν ότι είχαν φτάσει στο τέλος.

- Η συμμετοχή του στην ταινία «From Here to Eternity» το 1953, του χάρισε Όσκαρ Β’ Αντρικού Ρόλου. Αυτό ήταν και η αρχή της αναγέννησης της καριέρας του. Υπέγραψε με την Capitol και φτιάχνοντας ένα νέο προφίλ, συνεργαζόμενος με μεγάλα ονόματα της εποχής όπως οι Nelson Riddle, Gordon Jenkins και Billy May, κατάφερε να κάνει πάλι το όνομα του να ακουστεί. Με έμφαση στο swing κίνημα της εποχής, τραγούδια όπως το «Swing Easy!» γνώρισαν τεράστια απήχηση και τα albums «Frank Sinatra Sings for Only the Lonely» – μια συλλογή από blues μπαλάντες και saloon τραγούδια- και «Songs for Swinging’ Lovers» τοποθέτησαν τον Sinatra στην κορυφή, μένοντας καρφωμένα για βδομάδες στην κορυφή των charts.

Φωτογραφία: www.sinatra.com

- Η δόξα τον ακολούθησε και στα 60s. Τα albums του, όπως το «Nice’n’Easy» και «Ring-A-Ding Ding» έγιναν τεράστια hits. Παράλληλα συνέχισε τις εμφανίσεις του στον κινηματογράφο και την τηλεόραση και παρουσιάστηκε ακόμα και με τον Elvis Presley, παρά την μεταξύ τους αντιπαλότητα. Ο Sinatra δεν ήταν μεγάλος θαυμαστής του βασιλιά του rock n’ roll και δεν δίσταζε να δηλώσει ότι η μουσική του Presley ήταν σαν ένα αφροδισιακό που έβλαπτε τη νεολαία.

- Η ταινία που έμελε να τον χρίσει μέλος της πιο γνωστής χολιγουντιανής «συμμορίας», του περίφημου «Rat Pack» ήταν το «Ocean’s 11» . Μαζί με τον Dean Martin, τον Sammy Davis Jr,τον Joey Bishop και τον Peter Lawford σχημάτισαν μια παρέα που εμφανίζονταν μαζί σε συναυλίες, ταινίες και casino shows. Παράλληλα ανέπτυξαν και πολιτική δράση, υπερασπίζοντας τα δικαιώματα τον Αφροαμερικανών και συμμετέχοντας σε ομιλίες του Martin Luther King.

- Ο Sinatra γνώριζε πρωτοφανείς εκδηλώσεις δόξας, με πολλά βραβεία Grammy και ρεκόρ στα charts του Billiboard. Τότε γράφτηκαν και τα κλασικά του τραγούδια «Strangers In The Night» και το ντουέτο με την κόρη του Nancy «Something Stupid» . Λίγο αργότερα, ο Paul Anka του χάρισε το κομμάτι-σήμα κατατεθέν της καριέρας και της ζωής του, το «My Way», με στίχους εμπνευσμένους από τον ίδιο.

- Το 1971 και σε ηλικία 55 ετών, ο Sinatra δήλωσε ότι αποχωρεί από την ενεργό δράση, στη διάρκεια μιας φιλανθρωπικής συναυλίας στο Hollywood. Δύο χρόνια μετά, αναίρεσε την απόφαση του με το album «Ol’Blue Eyes Is Back» και μια τηλεοπτική εμφάνιση, στην οποία εμφανίστηκε μαζί με τον Gene Kelly. Μετά από λίγο επέστρεψε στο Las Vegas και τα casino shows.

Φωτογραφία: www.sinatra.com

- Η ερωτική ζωή του Sinatra είχε τεράστιο ενδιαφέρον για τον Τύπο και τους θαυμαστές του. Πατέρας τριών παιδιών, παντρεύτηκε τέσσερις φορές, τη Nancy Barbato, την ηθοποιό Ava Gardner, την επίσης ηθοποιό Mia Farrow- όταν αυτή ήταν 21 και ο Sinatra 50 και τη Barbara Marx. Ανάμεσα στους δεσμούς του συγκαταλέγονται τα μεγαλύτερα ονόματα του Hollywood, όπως η Marilyn Monroe, η Judy Garland και η Lauren Bacall.

- Ο Sinatra ήταν ένθερμος υποστηρικτής του Δημοκρατικού Κόμματος, όπως και η μητέρα του. Ήταν προσωπικός φίλος με τον Πρόεδρο Roosevelt, δίνοντας χρήματα στις προεκλογικές του καμπάνιες, όπως έκανε αργότερα και με τον John Kennedy, για τον οποίο διοργάνωνε gala με τους διάσημους φίλους του και υποστήριζε ανοικτά στις συναυλίες του με τους υπόλοιπους του Rat Pack. Αργότερα όμως, στράφηκε στους Ρεπουμπλικανούς και η αρχή έγινε όταν ο Πρόεδρος Kennedy προτίμησε να μείνει στο σπίτι του αιώνιου αντιπάλου του Bing Crosby, στο Palm Springs, αντί για το δικό του, λόγω των δημοσιευμάτων που ήθελαν τον Sinatra συνδεδεμένο με το οργανωμένο έγκλημα. Μετά από αμφιταλαντεύσεις ανάμεσα στα δύο κόμματα, υποστήριξε ανοιχτά τους Ρεπουμπλικανούς, στηρίζοντας τον Ronald Reagan.

- To 1980 και μετά από έξι χρόνια απουσίας κυκλοφόρησε το album «Trilogy:Past Present Future» , που περιείχε άλλο ένα αιώνια συνδεδεμένο μαζί του τραγούδι, το «Theme from New York,New York». Στα 90s, μετά από μια περιοδεία στις Η.Π.Α., τιμήθηκε από τον δήμαρχο του Hoboken για την προσφορά του στη μουσική και λίγο αργότερα κυκλοφόρησε το album «Duets», στο οποίο συνεργάστηκε με ονόματα όπως η Aretha Franklin, η Barbra Streisand, o Tonny Bennet και η Nathalie Cole. Οι καλλιτέχνες που ήθελαν να συμμετέχουν ήταν τόσοι πολλοί που ακολούθησε το «Duets II» με τις συμμετοχές των Stevie Wonder, Neil Diamond και Jimmy Buffet.

- Παρά τα προβλήματα υγείας του, συνέχισε τις ζωντανές εμφανίσεις. Η τελευταία του συναυλία ήταν στην Ιαπωνία, ενώ το 1995 τραγούδησε μπροστά σε 1200 καλεσμένους σε ένα ιδιωτικό πάρτι.

- Η μνήμη του και το μυαλό του είχαν αρχίσει να τον εγκαταλείπουν και η υγεία του να επιδεινώνεται, καθώς η άνοια από την οποία έπασχε γινόταν όλο και πιο εμφανής. Αποκορύφωμα ήταν η βραδιά της βράβευσης του με το Legend Award στα βραβεία Grammy του ’94. Ο Bono των U2 τον προλόγισε, μιλώντας για έναν αληθινό θρύλο, το αληθινό «αφεντικό» της μουσικής. Ο Sinatra στον ευχαριστήριο λόγο του άρχισε να πλατειάζει και η ομιλία του κόπηκε αφήνοντάς τον να μιλάει σε ένα νεκρό μικρόφωνο. Η κίνηση αυτή εξόργισε τους καλλιτέχνες και ειδικά τον Billy Joel, που στη διάρκεια της δικής του εμφάνισης στην τελετή, άφησε μια τεράστια παύση στο τραγούδι του «The River of Dreams», για να σπαταλήσει τηλεοπτικό χρόνο, όπως δήλωσε.

- Στα ογδοηκοστά του γενέθλια το 1995, το Empire State Building φωτίστηκε με μπλε φώτα προς τιμήν του. Μια μεγάλη εκδήλωση έγινε στο Los Angeles και ο Sinatra εμφανίστηκε τελευταία φορά στη σκηνή για να τραγουδήσει το «New York, New York». Τρία χρόνια αργότερα και μετά από μια καρδιακή προσβολή, έφυγε από τη ζωή στο Los Angeles.

Ροζίνα Αράπη