Διαβάστε ένα απόσπασμα από το βιβλίο «Η τίγρη που θέλησε να γίνει ακροβάτης» των εκδόσεων Διόπτρα.

Κάποτε ζούσε μια μικρή τίγρη που δεν ήταν σαν τις άλλες. Μια μέρα, λαχταρώντας να βρει τη δική της θέση μέσα στον κόσμο, ξεκίνησε ένα ιδιαίτερο ταξίδι για να ανακαλύψει το μυστικό της ζωής και να συναντήσει τα πλάσματα για τα οποία είχε ακούσει τα περισσότερα: τους ανθρώπους.

Τις επόμενες μέρες η Τίγρη έμαθε να πλησιάζει τον Άνθρωπο. Δεν τη φώναζε εκείνος, η ίδια ένιωθε μια ακαταμάχητη έλξη. Ενώ εκείνος φτυάριζε το χιόνι, επισκεύαζε τα χιονοπέδιλα ή έκοβε ξύλα, εκείνη τον ακολουθούσε.

«Δεν φοβάσαι μη σε κατασπαράξω;» τον ρώτησε μια μέρα.

«Αν ήθελες να με καταβροχθίσεις, θα μπορούσες να το είχες ήδη κάνει χίλιες φορές. Κοίτα εκεί πάνω», πρόσθεσε χαμογελώντας, «την απογοήτευση του κορακιού».

«Στ’ αλήθεια κανένας φόβος;» βρυχήθηκε αργά η Τίγρη.

Ο Άνθρωπος αναστέναξε. «Ένας ναι, και πάντα ο ίδιος. Όχι του θανάτου, αλλά μήπως δεν καταφέρω να είμαι ο εαυτός μου».

Εκείνη τη νύχτα, έχοντας γλαρώσει μπροστά στην πόρτα του, η Τίγρη κοιμήθηκε βαθιά, κάτι που είχε να της συμβεί εδώ και πολύ καιρό. Δεν ήταν πια μόνη. Για ακατανόητους λόγους, κάποιος άλλος συμμεριζόταν τον φόβο της.

«Είσαι Σαμάνος;» τον ρώτησε ένα βράδυ, ενώ ο αέρας σφύριζε ανάμεσα στους κορμούς της Καλύβας.

Ο Άνθρωπος έμεινε για ώρα αμίλητος προτού απαντήσει κι έπειτα, με φωνή που ερχόταν από πολύ μακριά, είπε: «Ήταν ο πατέρας μου, ο παππούς μου και ο πατέρας του παππού μου. Κι εγώ θα έπρεπε να είμαι».

«Και δεν είσαι;»

«Όχι».

«Τότε γιατί έρχονται να σε ψάξουν οι άνθρωποι;»

«Γιατί νομίζουν πως είμαι».

«Τους κοροϊδεύεις;»

«Ακριβώς επειδή δεν τους κοροϊδεύω φεύγουν με άδεια χέρια».

«Με άδεια χέρια;»

«Καθόλου φυλαχτά, καμία μαγική φόρμουλα».

«Και ξανάρχονται;»

Ο Άνθρωπος κούνησε το κεφάλι. «Πάνε να αναζητήσουν αλλού αυτό που δεν βρίσκουν εδώ».

«Τι δεν βρίσκουν;»

«Μια λύση που να τους επιτρέψει να μην αλλάξουν».

Η Τίγρη έμεινε σιωπηλή πολλή ώρα. Έπειτα είπε: «Δεν είσαι ούτε κυνηγός, όμως».

«Όχι, δεν είμαι. Κυνηγώ μονάχα ό,τι μου χρειάζεται για να τραφώ».

«Γιατί τότε δεν είσαι στο χωριό με όλους τους άλλους ανθρώπους;»

Στο μισοσκόταδο που φωτιζόταν από τις τελευταίες λάμψεις του ηλιοβασιλέματος, η Τίγρη είδε το πρόσωπο του Ανθρώπου να γυρίζει και να την κοιτάζει. Το άσπρο των ματιών του έλαμπε με ασυνήθιστο τρόπο.

«Κι εσύ; Εσύ γιατί δεν ζεις όπως οι άλλες τίγρεις;»

Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο Η τίγρη που θέλησε να γίνει ακροβάτης της Suzanna Tamaro που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Πρόκειται για μια συγκινητική ιστορία γενναιότητας και κουράγιου, είναι ένας ύμνος στη δύναμη της φιλίας και μια μαρτυρία του θάρρους που χρειάζεται για να είμαστε πιστοί στον εαυτό μας.

Μια αλληγορία γεμάτη φως, λυρισμό, αγάπη, τρυφερότητα, πάθος για τη ζωή.

Μια ωδή στην καρδιά του ανθρώπου.

Ανακαλύψτε περισσότερα βιβλία που εμπνέουν και οδηγούν στη κατάκτηση της ευτυχίας.