Ty Segall, Pusha T, Camilla Cabello, Ariana Grande, και Janelle Monáe έβαλαν την υπογραφή τους στο soundtrack της χρονιάς που πέρασε.

Το 2018 ήταν μια εξαιρετική χρονιά για τη μουσική, αφού μας χάρισε πολλούς εξαιρετικούς δίσκους από πολλούς νέους, αλλά και γνωστούς καλλιτέχνες. Καθώς λοιπόν η χρονιά μ\ας αποχαιρετά, σας παρουσιάζουμε τους 18 δίσκους που ξεχώρισαν μέσα στο 2018.

Thom Yorke – «Suspiria»
Ο frontman των Radiohead έχει δηλώσει πως ο λόγος που αποφάσισε να γράψει το soundtrack της ταινίας του Luca Guadagnino είναι επειδή «ζήλευε» την δουλειά του Johnny Greenwood. Το soundtrack του ριμέικ της κλασικής ταινίας τρόμο του Dario Argento είναι ενδεχομένως η καλύτερη solo δουλειά του Yorke: λιτές μελωδίες στο πιάνο και τα πλήκτρα μπλέκουν με το ψυχεδελικό Krautrock, δημιουργώντας μια υπνωτική ατμόσφαιρα.

Sting & Shaggy – «44/876»
Μετά από πολλά χρόνια ο Sting αποφάσισε να επισκεφτεί ξανά τις reggae καταβολές των Police, έχοντας στο πλευρό του έναν από τους μεγάλους αστέρες των 90s, τον Shaggy. Το «44/876» αποτείνει έναν φόρο τιμής στην πλούσια πολιτιστική κληρονομιά της Τζαμάικα, με τους δύο μουσικούς να πραγματικό δίνουν ένα ρεσιτάλ στα 12 τραγούδια του δίσκου, υπενθυμίζοντας πως το καλοκαίρι ποτέ δεν είναι μακριά.

Interpol – «Marauder»
Το έκτο άλμπουμ των Αμερικάνων indie rockers είναι και το πιο πειραματικό μέχρι στιγμής, συνδυάζοντας το άγριο garage rock ήχο τους με τους uplifting ρυθμούς της Motown. Ο νέος  παραγωγός  των Interpol, ο David Fridmann, βοήθησε τα μέγιστα στο να χαράξει μια ταυτότητα για το συγκρότημα, καθιστώντας πλέον τις συγκρίσεις με τους Joy Division άτοπες.

Robyn – «Honey»
Χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν οχτώ χρόνια για να επιστρέψει η Robyn με το όγδοο άλμπουμ της και όπως είναι λογικό, οι προσδοκίες ήταν υψηλές, Η Σουηδέζα τραγουδίστρια ανταποκρίθηκε με το παραπάνω καθώς επέκτεινε τους electro-pop και post-disco ορίζοντες της. Σε αντίθεση με το πιο φαντασμαγορικό «Body Talk», το «Honey» διακρίνεται για τον γεμάτο ζεστασιά προσωπικό χαρακτήρα και ρυθμό του που αναδεικνύει την ευφυΐα της Robyn.

Ty Segall – «Freedom’s Goblin»
Το δέκατο άλμπουμ του εξαιρετικά ταλαντούχου Αμερικάνου μουσικού είναι ένα πιο ποικιλόμορφα της χρονιάς, με τις επιρροές από garage rock, heavy metal, folk και R&B να συνθέτουν ένα μοναδικό ηχητικό καλειδοσκόπιο. Η επιτυχία του «Freedom’s Goblin» οφείλεται πολλά στην νέα σύμπραξη του Segall με τους Freedom Band, οι οποίοι του έδωσαν την «ελευθερία» να δημιουργήσει έναν δίσκο χωρίς περιορισμούς, όπου καμία ιδέα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως «ακατάλληλη».

Pusha T – «Daytona»
Για τις ανάγκες τους τρίτου άλμπουμ του, ο Pusha T συνεργάστηκε με τον Kanye West ως παραγωγό και αρχικά σκόπευε να κυκλοφορήσει έναν πιο ολοκληρωμένο δίσκο, αλλά τελικά πείσθηκε να κυκλοφορήσει ένα πιο συμπτυγμένο άλμπουμ, με μόλις επτά τραγούδια. Στα 21 λεπτά του δίσκου όμως ο Pusha T καταφέρνει να ξεδιπλώσει στο έπακρο το αστείρευτο ταλέντο του στο μικρόφωνο, αφήνοντας τον ακροατή «διψασμένο» για ακόμα περισσότερο.

Elvis Costello & The Imposters – «Look Now»
Μετά από πέντε χρόνια απουσίας, ο Elvis Costello επέστρεψε με τους Imposters για να κυκλοφορήσει τον 30ό δίσκο του. Αντλώντας έμπνευση από το «Imperial Bedroom», το νέο άλμπουμ του Costello συνδυάζει αρμονικά την μπαρόκ pop αισθητική του με το ηλεκτρισμένο πνεύμα της rock ‘n’ roll. Με το καλογυαλισμένο και εκλεπτυσμένο «Look Now» ο Costello αποδεικνύει περίτρανα γιατί θεωρείται ως ένας από τους σπουδαιότερους και πιο διαχρονικούς τραγουδοποιούς της γενιάς του.

Mitski – «Be The Cowboy»
Μια από τις μεγάλες κατακτήσεις της Mitski στον πέμπτο της δίσκο είναι το πώς καταφέρνει να συμπιέσει τόσα συναισθήματα και σκέψεις στα τραγούδια της, τα οποία έχουν διάρκεια γύρω στα δύο λεπτά. Η μεγαλύτερη επιτυχία του δίσκου όμως που ακόμα και στις πιο ήρεμες και χαλαρές στιγμές του ξεχειλίζει με πάθος. Ο έντονα προσωπικός τόνος του άλμπουμ περιγράφει με αποκαλυπτική λεπτομέρεια τις ανθρώπινες σχέσεις και τις δύσκολες αποφάσεις που καλείται να πάρει κανείς όταν βρίσκεται με αντίξοες συνθήκες.

Camila Cabello – «Camila»
Αφήνοντας τις Fifth Harmony, η Camila Cabello άνοιξε τα φτερά της για να πετάξει ακόμα πιο ψηλά καθώς το ντεμπούτο της Κουβανοαμερικάνας τραγουδίστριας κατέκτησε τα charts και εντυπωσίασε με την αυθεντικότητα και συνέπεια του. Το «Havana» είχε αφήσει τις πιο θετικές εντυπώσεις αναμιγνύοντας άκρως χορευτική pop, R&B και latin μουσικά στοιχεία, χωρίς όμως να λείπουν οι πιο intimate και ρομαντικές αναφορές.

A$AP Rocky – «Testing»
Όπως προϊδεάζει ο τίτλος του τρίτου του άλμπουμ, το «Testing» βρίσκει τον A$AP Rocky στις πιο πειραματικές διαθέσεις του, όπου μαεστρικά παίζει με τις λέξεις και τους ήχους για να δημιουργήσει έναν ολότελα ψυχεδελικό και πρωτοποριακό ήχο. Ο Rocky μπορεί να έχει ανταγωνιστεί το hype συγχρόνων του όπως ο Kanye West, αλλά με το «Testing» αναμφίβολα θα επηρεάσει τις επόμενες γενιές ράπερ, χάρη στην καινοτόμα προσέγγιση του στις παραγωγές και τις εκπληκτικές συνεργασίες του.

Ariana Grande – «Sweetener»
Η περασμένη χρονιά ήταν εξαιρετικά δύσκολη για την Ariana Grande, κάτι το οποίο αποτυπώνεται στο τέταρτο και άλμπουμ της. Παρά τις δυσκολίες όμως, το «Sweetener» βρίσκει την Grande πιο ώριμη και σίγουρη για τον εαυτό της από ποτέ. Οι πειραματικές διάθεσεις και συνεργασίες της Αμερικανίδα pop star – ειδικά με τον Pharrell Williams και την Niki Minaj – αναδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο την δημιουργική και ποιοτική πλευρά της pop.

The 1975 – «A Brief Inquiry Into Online Relationships»
Το τρίτο άλμπουμ των Άγγλων indie-rockers είναι ίσως η καλύτερη δουλειά τους μέχρι στιγμής. Πέραν της μουσικής εξέλιξης του συγκροτήματος (με τις γνωστές πια jazz και ηλεκτρονικές πινελιές), το «A Brief Inquiry Into Online Relationships» ξεχωρίζει για τους σαρκαστικούς και ενίοτε νεανικά «αφελείς» στίχους, όπως στο δεύτερο single «Love It If We Made It».

Cardi B – «Invasion of Privacy»
Το «Invasion of Privacy» πρόκειται για ένα από πιο πολυαναμενόμενα debut άλμπουμ των τελευταίων ετών, το οποίο είναι ήδη διπλά πλατινένιο στην ιδιαίτερα ανταγωνιστική αμερικάνικη αγορά. Έχοντας ήδη σπάσει πολλά ρεκόρ με τις συνεργασίες, το πρώτο άλμπουμ της Αμερικανίδας τραγουδίστριας χτίζει πάνω στο hip hop με στοιχεία από trap, latin και R&B για να δημιουργήσει έναν πολυδιάστατο και δυναμικό ήχο. Τα singles όπως «Bodak Yellow», «Bartier Cardi», «Be Careful» και «I Like It» αφήνουν υποσχέσεις για ένα ακόμα πιο λαμπρό μέλλον.

Arctic Monkeys – «Tranquility Base Hotel & Casino»
Ό,τι και να πει κανείς για τους Arctic Monkeys είναι λίγο. Έχοντας ήδη διακριθεί ως ένα από τα ταλαντούχα indie rock συγκροτήματα, αποφάσισαν να κάνουν ένα διάλειμμα μετά το «AM» που κράτησε σχεδόν πέντε χρόνια. Στο comeback άλμπουμ του διευρύνουν ακόμα περισσότερα τους μουσικούς ορίζοντες τους, συνδυάζοντας glam, jazz και ψυχεδελικά στοιχεία για να δημιουργήσουν έναν πιο μετρημένο και ποικιλόμορφο ήχο. Η στροφή μπορεί να προβλημάτισε τους οπαδούς τους, αλλά φανερώνει με έναν περίτρανο τρόπο τον ασυμβίβαστη φύση τους.

Kendrick Lamar – «Black Panther: Original Motion Picture Score»
Ο «Μαύρος Πάνθηρας» είναι αναμφίβολα ένας από τους πιο πετυχημένους χαρακτήρες της Marvel, με την πρώτη σόλο ταινία του να σπάει τα ταμεία και τα ρεκόρ. Πέραν όμως των ερμηνειών επί της οθόνης, η ταινία ξεχώρισε για το εξαιρετικό soundtrack των Ludwig Göransson και Kendrick Lamar που μπολιάζει την κλασσική ορχηστρική μουσική, με την rap και την μουσική παράδοση της Αφρικής. Το αποτέλεσμα είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα soundtrack των τελευταίων ετών, που μπορεί άνετα στα σταθεί μόνο του, ανεξάρτητα από την ταινία που το ενέπνευσε.

Kacey Musgraves – «Golden Hour»
Ακολουθώντας το παράδειγμα των Dolly Parton και Crystal Gayle, η Kacey Musgraves πάντρεψε με μεγάλη επιτυχία την country με την pop στο τέταρτο άλμπουμ της, αποφεύγοντας τους όποιους συμβιβασμούς και χτίζοντας πάνω στο πηγαίο ταλέντο της. Το αποτέλεσμα είναι ένας ολότελα προσωπικός crossover ήχος που μπολιάζει την outlaw country με στοιχεία από disco, R&B και psychedelia που δικαίως έχει χαρακτηριστεί ως ένα άκρως διαχρονικό άλμπουμ που μας υπενθυμίζει πως η ζωή είναι όμορφη.

The Carters – «Everything Is Love»
Μετά από χρόνια φημών, ένα από τα πιο λαμπερά ζευγάρια στον χώρο της μουσικής κυκλοφόρησε ένα collaborative δίσκο. Όπως μαρτυρά ο τίτλος, η αγάπη είναι η κυρίαρχη θεματική του άλμπουμ, χωρίς όμως να λείπουν οι αναφορές σε πιο επίκαιρα κοινωνικά ζητήματα. Αυτό όμως που απογειώνει το άλμπουμ είναι ο τρόπος κατά τον οποίο γεφυρώνει περίτεχνα το «χάσμα» μεταξύ του «Lemonade» και το «4:44μ συνδυάζοντας την στιχουργική ειλικρίνεια του Jay-Z με την δυναμική παρουσία της Beyoncé.

Janelle Monáe – «Dirty Computer»
Μετά το «The Electric Lady» που έβαλε «φωτιά» στα clubs στο 2013, η Janelle Monáe έκανε ένα μικρό διάλειμμα για να εμφανιστεί σε Οσκαρικές ταινίες όπως το «Moonlight» και το «Αφανείς ηρωίδες». Το μουσικό comeback της Monáe είναι αναμφίβολα ένα από τα πιο διασκεδαστικά άλμπουμ της χρονιάς, χάρη στον προσωπικό και χορευτικό funk pop ήχο του, αλλά και την φουτουριστική διάθεση του που το καθιστούν μοναδικό, καθώς «κλείνει το μάτι» στο πειραματικό και πρωτοποριακό πνεύμα του Prince.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΛΕΓΡΙΝΗΣ