Το μυθιστόρημα με τίλτο «Πύλη εισόδου» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.

Μονόλογος παιχνίδι, στασίδι, αποκούµπι µιας γυναίκας στον προθάλαµο του γήρατος. Ξυπνάει και είναι νέα. Ξυπνάει και είναι γριά. Ανάλογα µε τη διάθεσή της. Με τον ύπνο που έχει κάνει. Στην Αθήνα του σήµερα, όπως τη ζει, όπως την έζησε, όσο την έζησε. Με τα δικά της πρόσωπα. Τη δική της φωνή. Τη δική της ορθοστασία.

Πύλη εισόδου: Στο αχανές του κυβερνοχώρου. Το πέρασµα από τη µια στην άλλη όψη. Από το εδώ στο εκεί. Ανέµελα, αθόρυβα, φασµατικά, εις το διηνεκές. Αλόγιστα προς τα ρηχά, τα λασπερά, τα άπατα της µέρας που έφυγε. Από το εδώ στο εκεί. Συρτά, αµίλητα, προς τη µοναδική βεβαιότητα.

Δείτε ακόμα

[CREDITS]

Επτά προτάσεις βιβλίων για το φθινόπωρο

Από το πρώτο μου μυθιστόρημα, Η αρχαία σκουριά, έως το πρόσφατο (δέκατο στη σειρά), Πύλη εισόδου, έχουν περάσει σαράντα χρόνια. Με όλη την ανεκτίμητη αλλά και ολισθηρή εμπειρία γραφής στις αποσκευές μου, από την αρχή πάλι, στην αναζήτηση της βαθύτερης αιτίας, του άλλου τρόπου, της άλλης φόρμας, της διαφορετικής σύμβασης σε μια ιστορία που ψάχνει υπομονετικά όχι μόνο τον συγγραφέα αλλά και τους ήρωές της. Με την ίδια ταραχή-διαταραχή ψηλαφώντας για την άκρη του νήματος. Από το οικείο «εδώ» στο αδιαμφισβήτητο «εκεί». Από το πραγματικό στο εικονικό, στο φασματικό, στο διαφορετικό, στο άλλο. Μια γυναίκα που προσπαθεί να φανταστεί τη ζωή της, να την περιποιηθεί, να την εκθέσει, να τη ζυγίσει, να την εντάξει, να τη δικαιώσει. Ως συγγραφέας, από δημοσίευση σε δημοσίευση στο φέισμπουκ, με όλα τα επινοημένα, επιθυμητά ή και ανεπιθύμητα πρόσωπά της. Τα τραύματα, τις ενοχές, την υστερία, την ακλόνητη λογική.

Σαν κωμωδία ή σαν τραγωδία. Σ’ ένα διαρκές μουρμουρητό. Μαγεμένη αλλά και φοβισμένη, περιδεής, εμπρός στο ασφυκτικά αραχνοειδές πλέγμα που όλους μάς περιέχει. Πρωτοπρόσωπη αφήγηση, μονόλογος εσωτερικός αλλά και εξωστρεφής, παρλάτα απελπισμένη, διασκεδαστική, ήπια, επιθετική. Μια γυναίκα –ή και μια κοινωνία– στα όριά της. Μια περιδιάβαση στην Αθήνα του σήμερα μέσα από τη ματιά μιας ηλικιωμένης, θεατρικής Αθηναίας.

H Mάρω Δούκα γεννήθηκε το 1947 στα Xανιά. Aπό το 1966 ζει στην Aθήνα. Έχει τελειώσει το Iστορικό και Aρχαιολογικό Tµήµα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστηµίου Aθηνών. Έχει τιµηθεί µε το Bραβείο «Nίκος Kαζαντζάκης» του Δήµου Hρακλείου για το µυθιστόρηµα H αρχαία σκουριά, µε το B΄ Kρατικό Bραβείο για το µυθιστόρηµα H πλωτή πόλη και µε το Bραβείο Πεζογραφίας Kώστα Oυράνη της Aκαδηµίας Aθηνών για το µυθιστόρηµα Aθώοι και φταίχτες. Για το ίδιο µυθιστόρηµα τιµήθηκε επίσης µε το Bραβείο Balkanika και το βραβείο Καβάφη. Για το µυθιστόρηµα Έλα να πούµε ψέµατα έχει τιµηθεί µε το βραβείο «Νίκος Θέµελης» του ηλεκτρονικού περιοδικού Αναγνώστης. Διηγήµατα και µυθιστορήµατά της έχουν µεταφραστεί σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες.