Το έργο από την Πρώιμη Αναγέννηση περίοδο που απεικονίζει μια σκηνή από τα Πάθη του Χριστού πουλήθηκε για 24 εκατομμύρια ευρώ.

Ένα σπάνιο έργο ζωγραφικής που φιλοτέχνησε ο Cimabue κατά την πρώιμη περίοδο της Αναγέννησης βρέθηκε σε μια κουζίνα στην Γαλλία και πουλήθηκε σε πλειστηριασμό την περασμένη Κυριακή στο Σενλί, κοντά στο Παρίσι.

Το έργο, το οποίο τιτλοφορείται «Χλεύη στον Χριστό» άλλαξε χέρια τελικά για 24 εκατομμύρια ευρώ – πέντε φορές πάνω από τις αρχικές εκτιμήσεις του οίκου δημοπρασιών Actéon. Η τιμή εκκίνησης για το έργο ορίστηκε στα τρία εκατομμύρια ευρώ, με τους εκτιμητές του οίκου να θεωρούν πως θα πουληθεί για τέσσερα με έξι εκατομμύρια ευρώ.

Το ζωηρό ενδιαφέρον για τον πίνακα έχει να κάνει με το γεγονός ότι έχουν περάσει πολλές δεκαετίες από την τελευταία φορά που έγινε διαθέσιμο κάποιο έργο του Ιταλού καλλιτέχνη. Σύμφωνα με άρθρα του γαλλικού Τύπου τον περασμένο Σεπτέμβριο, το έργο βρισκόταν κρεμασμένο στο σπίτι μιας γυναίκας στο Κομπιέν, ανάμεσα στην κουζίνα και το καθιστικό της.

Η ίδια πίστευε πως επρόκειτο απλά μια παλιά εικόνα, μέχρι που την πήγε σε οίκο δημοπρασιών για να εκτιμηθεί η αξία της. Το έργο διαστάσεων 26 επί 20 εκατοστά ήταν σε σχετικά άριστη κατάσταση, παρά το γεγονός ότι βρισκόταν πάνω από τα μάτια της κουζίνας.

Ειδικοί εμπειρογνώμονες ανέλυσαν το έργο και μπόρεσαν να επιβεβαιώσουν πως αποτελεί μέρος ενός μεγαλύτερου δίπτυχου που δημιούργησε ο Cimabue το 1280 και το οποίο απεικόνιζε οχτώ σκηνές από τα Πάθη και την Σταύρωση του Χριστού.

Κάθε μέρος του δίπτυχου απεικόνιζε τέσσερις σκηνές, ενώ μονάχα άλλα δύο μέρη του συνολικού έργου διασώζονται, ένα με την μαστίγωση του Χριστού στο Φρικ της Νέας Υόρκης και ένα με την Παναγία, τον Χριστό και δύο αγγέλους στην εθνική πινακοθήκη του Λονδίνου.

Ο Cimabue ήταν κυρίως γνωστός για τα μωσαϊκά και ψηφιδωτά του, ενώ ιστορικοί εκτιμούν πως φιλοτέχνησε περίπου δέκα (ανυπόγραφα) έργα σε ξύλο. Θεωρείται ο τελευταίος μεγάλος Ιταλός καλλιτέχνης που ακολούθησε τη βυζαντινή τεχνοτροπία που κυριάρχησε στην πρώιμη μεσαιωνική ιταλική ζωγραφική, θέτοντας τις βάσεις για τους μαθητές του όπως τον Giotto.