Το συγκρότημα που έχει χαράξει τεράστια πορεία στη μουσική, με ιστορικά albums, εμβληματικά τραγούδια, ταινίες και θεατρικές παραστάσεις, μπορεί να μην υπάρχει πια, αλλά η επιρροή του στον μουσικό χάρτη είναι τεράστια.

- Τη δεκαετία του ’60 ο Roger Waters και ο Nick Mason σπούδαζαν αρχιτεκτονική στο Λονδίνο. Μαζί με τον Richard Wright δημιούργησαν ένα συγκρότημα, στο οποίο προστέθηκαν αργότερα, ο κιθαρίστας Bob Klose και o Syd Barrett. Μετά από πολλές αλλαγές κατέληξαν στο όνομα Pink Floyd, δανεισμένο από τα ονόματα δύο μουσικών των blues, του Pink Anderson και του Floyd Council. Από τα μικρά venues, έγιναν γνωστοί στην underground σκηνή του Λονδίνου και οι ζωντανές τους εμφανίσεις ξεχώριζαν για τη χρήση οπτικών εφέ στη σκηνή, δίνοντας μια αίσθηση ψυχεδέλειας.

- To 1967 άρχισαν να τραβάνε την προσοχή πιο mainstream ακροατηρίων. Υπέγραψαν συμβόλαιο με την ΕΜΙ και το πρώτο single που κυκλοφόρησαν ήταν το «Arnold Layne». Το πρώτο album των Pink Floyd «The Piper At The Gates Of Dawn», κυκλοφόρησε το 1967 και έφτασε στο νούμερο 6 των βρετανικών charts. Ο Barrett είχε από τότε αρχίσει να δείχνει σημάδια περίεργης συμπεριφοράς, κάνοντας χρήση LSD και δείχνοντας αλλοπρόσαλλος στις δημόσιες εμφανίσεις τους. Μετά την ακύρωση αρκετών συναυλιών τους ή μερικές άκρως απογοητευτικές εμφανίσεις, λόγω της ψυχολογικής του κατάστασης, o manager τους αναγκάστηκε να ανακοινώσει ότι ο Barrett έπασχε από ψυχολογική κούραση. Τα αίτια ήταν άλλα, μιας και ο τραγουδιστής βυθιζόταν περισσότερο στην κατάθλιψη και τις ουσίες και ήταν αδύνατο να επικοινωνήσει με τους γύρω του. Το συγκρότημα τότε αποφάσισε την ένταξη ενός ακόμη μέλους στο line up.

-Την ίδια χρονιά, ο David Gilmour έγινε το 5ο μέλος των Pink Floyd. O Barrett απομακρυνόταν όλο και περισσότερο από τους υπόλοιπους και η δουλειά μαζί του ήταν μαρτύριο με τις ψυχολογικές του μεταπτώσεις που τον έκαναν ανυπόφορο. To 1968 o Barrett αποδεσμεύτηκε από το συγκρότημα και ο Gilmour τον αντικατέστησε στα φωνητικά.

- To δεύτερο album των Pink Floyd, το «A Saucerful of Secrets» κυκλοφόρησε το 1968. Ο Waters ανέλαβε τα ηνία στη σύνθεση μετά την αποχώρηση του Barrett, που θεωρούνταν η μουσική ιδιοφυία πίσω από το συγκρότημα. Οι κριτικές ήταν διφορούμενες, αφού κάποιοι θεώρησαν το album σαν «θρησκευτική λειτουργία» και άλλοι απλά βαρετό. Το 1970 κυκλοφόρησαν μετά το «Ummaguma», το «Atom Heart Mother» , που η παραγωγή του ήταν ταραχώδης. Παρ’ ότι ήταν το πρώτο Νο 1 album τους στη Μεγάλη Βρετανία, τα μέλη του συγκροτήματος το θεωρούν μία από τις χειρότερες δουλειές τους, χαρακτηρίζοντάς το «σκουπίδι».

Φωτογραφία: www.facebook.com/pinkfloyd

-Το 1971, μετά από μια μεγάλη περιοδεία στην Αμερική, μπήκαν στη διαδικασία ηχογράφησης καινούργιου υλικού. Κυκλοφόρησαν το «Meddle», που επίσης χαιρετίστηκε από τους κριτικούς, με αρκετές επιρροές από τα πρώτα χρόνια τους και το «φάντασμα» του Barrett να το στοιχειώνει.

- Ένα χρόνο αργότερα όμως, ήρθε η στιγμή που άλλαξε για πάντα την ιστορία τους και σημάδεψε και την ιστορία της μουσικής. Το 1973 μετά από ένα χρόνο ηχογραφήσεων με τον Alan Parsons στα studio της Abbey Road, κυκλοφόρησαν το «The Dark Side Of The Moon». Ό,τι και να πει κανείς για αυτό το album θα είναι λίγο. Το εμβληματικό πρίσμα του George Hardie στο εξώφυλλο, με το λευκό φως που συμβολίζει την ενότητα, περνάει μέσα από το πρίσμα που συμβολίζει την κοινωνία. Πρόκειται για ένα από τα albums με τις υψηλότερες πωλήσεις παγκοσμίως, με άκρως πρωτοποριακό ήχο (χαρακτηριστικό παράδειγμα το «Money») για την εποχή και τραγούδια που έμειναν κλασικά.

- Οι Pink Floyd είχαν μπει πλέον σε μια άλλη πορεία. Μετά από αυτό το album, το συγκρότημα δυσκολευόταν να βρει καινούργιες συνθέσεις, καθώς ένιωθαν ότι είχαν «στεγνώσει» από έμπνευση. Ο Waters τότε άρχισε να χτίζει την ιδέα ενός album αφιερωμένου στον Barrett. Το «Wish You Were Here» περιγράφει την άνοδο και την πτώση του καλλιτέχνη και τα αισθήματα των υπόλοιπων μελών μετά την αποχώρηση του από το συγκρότημα.

- Το 1975, δημιούργησαν το δικό τους studio στο Islington πάνω σε ένα παλιό εργοστάσιο. Εκεί ηχογράφησαν το «Animals», το concept το οποίο ήταν βασισμένο στη «Φάρμα των Ζώων» του George Orwell. Τα προβλήματα μεταξύ των μελών του συγκροτήματος είχαν αρχίσει να βγαίνουν στην επιφάνεια, με τον Gilmour ως άτυπο ηγέτη να εκνευρίζει τους υπόλοιπους. Σε ένα χαρακτηριστικό περιστατικό, κατά στη διάρκεια μιας συναυλίας στο Μόντρεαλ, μερικοί από τους fans στις πρώτες σειρές ενοχλούσαν τον Waters τόσο πολύ, που τους έφτυσε στο πρόσωπο.

Φωτογραφία: www.facebook.com/pinkfloyd

- Το 1978 ο Waters άρχισε μαζί με τον παραγωγό Bob Ezrin να δημιουργούν την ιστορία πίσω από αυτό που θα γινόταν ένα από τα εμβληματικότερα έργα της ροκ. Η ιστορία του Pink, επηρεασμένη από την παιδική ηλικία του Waters, όπως τον θάνατο του πατέρα του στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, την εξάρτηση από τα ναρκωτικά, τη καταπίεση της μουσικής βιομηχανίας και τη μεγαλομανία του, στοιχεία που επίσης αναφέρονται στον Barrett και τα ψυχικά του προβλήματα. Το 1979 κυκλοφόρησε το «The Wall». To «The War» έγινε επίσης ταινία από τον Alan Parker και τον Bob Geldof στον ρόλο του Pink.

- Το «The Final Cut» κυκλοφόρησε το 1983 γραμμένο εξ ολοκλήρου από τον Waters, πήγε κατευθείαν στην κορυφή των charts και χαρακτηρίστηκε ως αριστούργημα. Μετά το «Wall», o Waters αποφάσισε να ασχοληθεί με τη solo καριέρα του. Οι σχέσεις μεταξύ των μελών ήταν απαίσιες, με τον Waters να μένει σε διαφορετικά ξενοδοχεία από τους υπόλοιπους και να αδιαφορεί πλήρως για τις δικές τους γνώμες. Τελικά, μετά από πολλές δικαστικές διαμάχες, ο Waters άφησε τους Pink Floyd το 1986 και ο Gilmour ανέλαβε τα ηνία της μπάντας.

- Το πρώτο album των Pink Floyd χωρίς τον Waters, το «A Momentary Lapse of Reason», κυκλοφόρησε ένα χρόνο μετά, αλλά οι κριτικές δεν ήταν ενθουσιώδεις. Οι στίχοι του Gilmour δεν συγκρίνονταν με τη συνθετική ικανότητα του Barrett και του Waters.

- To δέκατο τέταρτο και τελευταίο album των Pink Floyd ήταν το «The Division Bell» του 1994. Χαρακτηριστικό είναι για ακόμη μια φορά το εξώφυλλο, εμπνευσμένο από τα αγάλματα που βρίσκονται στο Νησί του Πάσχα. Δύο τέτοια αγάλματα βρίσκονται αντικριστά το ένα στο άλλο, συμβολίζοντας την απουσία των Barrett και του Waters.

- H τελευταία φορά που τα τέσσερα μέλη των Pink Floyd βρέθηκαν επί σκηνής, ήταν το 2005 για το Live 8 στο Hyde Park του Λονδίνου. Ο ιθύνων νους του event, Bob Geldof, έκανε υπεράνθρωπες προσπάθειες για να καταφέρει τον Waters και τον Wright να συνυπάρξουν ξανά επί σκηνής. Αποφάσισαν όμως, να παραμερίσουν τα προσωπικά τους προβλήματα για τον σκοπό της συναυλίας. Ένα χρόνο μετά ο Syd Barrett έφυγε από τη ζωή στο σπίτι του, σε ηλικία 60 ετών.

-Είναι δύσκολο να κατατάξεις τους Pink Floyd σε ένα μουσικό είδος. Από την ψυχεδέλεια και το space rock, στο art rock και τους ηλεκτρονικούς πειραματισμούς, ο ήχος των Floyd θεωρείται πρωτοποριακός και οι στίχοι τους αγγίζουν θέματα όπως ο ψυχισμός, η οικογένεια, η πολιτική, ο πόλεμος και οι παραισθήσεις.

- O Roger Waters, μετά την περιοδεία «The Dark Side of The Moon», ανακοίνωσε πριν δύο χρόνια μια tour αφιερωμένη στο «Wall». Δύο χρόνια μετά την τελευταία του επίσκεψη στην Ελλάδα, ο Waters ξαναστήνει και φέτος το Τοίχος του, σε μια εμφάνιση-πραγματική εμπειρία.

Ροζίνα Αράπη