Δισκοκριτική: «BE» Beady Eye

ΔΕΥΤΕΡΑ, 12 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2013

Ο Liam Gallagher απομακρύνεται ακόμα περισσότερο από το παρελθόν των Oasis – που διαλύθηκαν υπό τις σκιές της διαμάχης με τον αδελφό του Noel – κυκλοφορώντας με το νέο του συγκρότημα το δεύτερο τους άλμπουμ. Οι Beady Eye, δύο χρόνια μετά το «Different Gear, Still Speeding», μας προσφέρουν το «ΒΕ», που ηχογραφήθηκε στο Λονδίνο με παραγωγό τον Dave Sitek (TV on the Radio, Yeah Yeah Yeahs).

«Είναι εντυπωσιακό να δουλεύεις με τον Sitek. Είναι χωρίς αμφιβολία ο καλύτερος παραγωγός που έχω συνεργαστεί ποτέ. Έχει ένα πραγματικά δικό του στιλ και δεν δίνει δεκάρα για τα “πρέπει” και τους κανόνες. Αισθάνομαι ότι είναι ένας πολύ ξεχωριστός δίσκος για εμάς» είπε πρόσφατα ο Liam, ο οποίος αποκάλυψε πως δεν του αρέσει ο τίτλος του άλμπουμ.

Ο βρετανός frontman παραδέχτηκε ότι το «BE» δεν ήταν η πρώτη του επιλογή αλλά επικράτησε η γνώμη των υπευθύνων της δισκογραφικής του. Συγκεκριμένα, είπε: «ο τίτλος δεν έχει να κάνει με μένα. Ήθελα τον τίτλο "Universal Gleam" αλλά στην Columbia είχαν πρόβλημα να έχουμε ένα τέτοιο τίτλο, εφόσον δεν είμαστε στη δισκογραφική Universal».

Σύμφωνα με τον Gallagher, το νέο άλμπουμ του συγκροτήματος είναι ένα βήμα μπροστά από το «Different Gear, Still Speeding», που κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 2011 και έφτασε στο νούμερο 3 των βρετανικών charts. «Η νέα μας δουλειά είναι διαφορετική από την πρώτη. Το αισθάνομαι σαν ένα πολύ ιδιαίτερο άλμπουμ», δήλωσε ο 40άχρονος μουσικός.

Το εξώφυλλο του «ΒΕ» είναι μία φωτογραφία που τράβηξε ο 75άχρονος φωτογράφος Harry Peccinotti, γνωστός για τις ερωτικές συνθέσεις του και για τη δουλειά του στα ημερολόγια της Pirelli, το 1968 και το 1969. Στην εικόνα που χρησιμοποιήθηκε στο artwork, πρωταγωνιστεί ημίγυμνη η γυναίκα του φωτογράφου.

Το εναρκτήριο «Flick of the Finger», το οποίο ακούστηκε για πρώτη φορά μέσα από τη συχνότητα του αμερικανικού ραδιοφωνικού σταθμού του «Santa Monica College» της Καλιφόρνια, αποτελεί μια ιδανική εισαγωγή για την τριάδα των «Beady Eye» που πειραματίστηκε με κασέτες, samplers, ηχογραφημένες συζητήσεις, iPhone εφαρμογές και ασυνήθιστα όργανα για να δημιουργήσει τα νέα της τραγούδια.

Οι παρελθοντικοί ήχοι στους οποίους στηρίζεται το «Soul Love» μάς οδηγούν, για τέσσερα ηλεκτρισμένα λεπτά, στο ρυθμικό «Face the Crowd», με τους Andy Bell και Gem Archer να συνεργάζονται άψογα.

Στη δημιουργία του Archer, «Second Bite of the Apple», πρώτο single της κυκλοφορίας, ο Liam τραγουδά «Shake my tree/ Where’s the apple for me/ Tickle my feet with the enemy», και με την βοήθεια των εφέ, που «ντύνουν» τα φωνητικά του, παρουσιάζει μια ενδιαφέρουσα σύνθεση.

«Soon Come Tomorrow» και «Ballroom Figure» αποτελούν ένα δίδυμο από εξαιρετικές μπαλάντες οι οποίες αν δεν προσπαθούσαν να κρατήσουν τις αποστάσεις από το ύφος των Oasis, θα ήταν ακόμα καλύτερες.

Οι γεμάτοι ενέργεια κιθαρισμοί του «Iz Rite» και το ελκυστικό riff του «I'm Just Saying» διαθέτουν στίχους με αρκετή αμφισβήτηση και μπάσο που κρατάει τις ισορροπίες με την υπογραφή του Jay Mehler (πρώην μέλος των Kasabian).

Η - διάρκειας επτάμισι λεπτών - χαλαρή σύνθεση «Don't Brother Me», όπως δήλωσε ο Liam, αναφέρεται στον αδελφό του, Noel.

«Λατρεύω τον ρυθμό του, είναι ένα καταπληκτικό τραγούδι. Δεν θα αλλάξω τον τίτλο για να κάνω τη ζωή μου πιο εύκολη. Οι στίχοι είναι αντιφατικοί, υπάρχει πολλή αγάπη αλλά και… χιουμοριστικά υπονοούμενα. Δεν υπάρχει τίποτα μοχθηρό», ανέφερε ο frontman των Beady Eye.

Ένα ιδιαίτερο video clip, στο οποίο ο Liam Gallagher - όταν δεν βρίσκεται ανάμεσα σε γυμνές γυναίκες - κερνάει άφθονο ποτό τα μέλη της μπάντας, τα οποία συμμετέχουν σε μια μεσαιωνικού τύπου γιορτή, παρουσιάζει την άκρως ραδιοφωνική σύνθεση «Shine a Light». Οι τίτλοι τέλους έχουν την ηχητική επένδυση του ατμοσφαιρικού «Start Anew» που χαρίζει τον τίτλο του στο μισάωρο φιλμ – ντοκιμαντέρ το οποίο παρουσιάζει την προετοιμασία των Beady Eye για την κυκλοφορία του «BE». Ο Liam Gallagher, που κλέβει την παράσταση προσπαθώντας να ξεφύγει από την σκιά των Oasis, αναφερόμενος στον αδερφό του ομολογεί μπροστά στην κάμερα, «δεν θέλω να τραγουδώ τα τραγούδια κάποιου άλλου για την υπόλοιπη ζωή μου, δεν θέλω να είμαι σε μια μπάντα όπου πάντα έχει τον έλεγχο κάποιος άλλος».

O Liam και η παρέα του - χωρίς να ξεφεύγουν από τους παραδοσιακούς britpop και rock ήχους του Manchester - προσθέτουν στο «ΒΕ» νέα στοιχεία, που μπορεί να μην εντυπωσιάζουν αλλά δημιουργούν προσδοκίες για κάτι καλύτερο. Η μπάντα είναι σαν να στάθηκε στο μουσικό σταυροδρόμι που φέρει την ονομασία «ΒΕ» και ετοιμάζεται να αποφασίσει ποια, τελικά, διαδρομή θα ακολουθήσει.