Τα δύο αδέρφια μιλούν στο clickatlife με αφορμή τον δίσκο που κυκλοφορούν από την FM Records στο πλαίσιο των 95 χρόνων του Μίκη Θεοδωράκη.

Με μοναδικό κίνητρο την αγάπη τους για τη συνθετική σκέψη του Μίκη Θεοδωράκη, ο Κωνσταντίνος και ο Ματθαίος Τσαχουρίδης ξεκίνησαν αυτό το μουσικό ταξίδι, μια απρόσμενη μουσική γεφύρωση της Ανατολής και της Δύσης. Για πρώτη φορά ο «Εύξεινος Πόντος» συναντά τον Μίκη Θεοδωράκη μέσα από την φωνή του Κωνσταντίνου και την ποντιακή λύρα του Ματθαίου. Το αποτέλεσμα ήταν η πετυχημένη μουσική παράσταση «Μίκης ο Ευξείνιος», που παρακολούθησαν χιλιάδες θεατές σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και ηχογραφήθηκε ζωντανά στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης τον Απρίλιο του 2019.

Ακούστε το άλμπουμ «Μίκης ο Εύξεινος» εδώ.

Σήμερα μας παρουσιάζουν  το τραγούδι «Ξημερώνει», το πρώτο δείγμα από αυτή τη ζωντανή ηχογράφηση, η οποία θα κυκλοφορήσει σε δίσκο το Μάιο του 2020 από την FM Records. Ο όλος δίσκος είναι μια διαφορετική προσέγγιση στα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη με τη φωνή του Κωνσταντίνου Τσαχουρίδη. Με φωνή και με δοξάρι ακολουθούμε μία ethnic μουσική διαδρομή, πάνω σε μια επιλεγμένη ανθολογία τραγουδιών η οποία προσεκτικά μελετήθηκε και δουλεύτηκε από κοινού με τον συνθέτη.

Ο Μίκης Θεοδωράκης αναφέρθηκε σχετικά: Το μυστικό της ζωντανής πνευματικής δημιουργίας είναι το να μπορεί να είναι σύγχρονη και ταυτόχρονα παραδοσιακή. Το καλλιτεχνικό έργο είναι ένα πολύχρωμο λουλούδι που λάμπει κάτω από τις ακτίνες του ήλιου, ενώ ταυτόχρονα οι ζωντανές του ρίζες ανεβάζουν τους χυμούς της ζωής προχωρώντας μέσα στα βάθη της πολιτιστικής μας παράδοσης. Αυτή τη δύναμη ανακάλυψα γνωρίζοντας το έργο των αδερφών Τσαχουρίδη και σκέφτηκα πόσο τυχερός πρέπει να είναι ο Πόντος που γεννά τόσο ξεχωριστά τέκνα. Τους ευχαριστώ για όσα κάνουν για μένα και τη μουσική μου και εύχομαι να είναι καλοτάξιδη η καινούργια προσπάθειά τους.

Τα δύο αδέρφια συστήνονται στο clickatlife.

Γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε στη Βέροια. Ο παππού μας, πρόσφυγας από τον Πόντο, έπαιζε ποντιακή λύρα και διέθεται ένα αλάθητο μουσικό κριτήριο, το ίδιο και πολλά μέλη της οικογένειάς μας. Έπειτα αξιωθήκαμε το πρώτο βραβείο στους πρώτους πανελλήνιους μουσικούς μαθητικούς διαγωνισμούς που διοργάνωσε το Υπουργείο Παιδείας το 1996, γεγονός που οδήγησε ένα φωτισμένο άνθρωπο, τον Μητροπολίτη Βεροίας (κκ Παντελεήμων), να μας χορηγήσει υποτροφία για σπουδές στο εξωτερικό. Έτσι βρεθήκαμε στο Λονδίνο για πάνω από 10 χρόνια (BA, MA, Phd) προσπαθώντας να ζήσουμε κάθε μέρα όσο πιο έντονα γίνεται τους ρυθμούς αυτής της πόλης και σε όλα αυτά που μπορεί να σου παρέχει η βρετανική τριτοβάθμια εκπαίδευση. Σήμερα ζούμε στην Ελλάδα (Θεσσαλονίκη και Βέροια), ωστόσο οι ρυθμοί της δουλειά μας επιβάλουν ίσως και πάνω από 20 ταξίδια ετησίως ανά τον κόσμο.

Όταν ήμασταν μικροί και μας ρωτούσαν τι θέλουμε να γίνουμε όταν μεγαλώσουμε, απαντούσαμε: εγώ γυναικολόγος (Κωνσταντίνος) και εγώ γιατρός (Ματθαίος).... γέλιαααααα... Πέραν της χαλαρότητας... Από τότε που νιώσαμε την πρώτη αίσθηση ταυτότητας θέλαμε να κάνουμε μουσική... θέλαμε να γίνουμε μουσικοί και να νιώθουμε τη δράση και την αντίδραση αυτής της συναρπαστικής τέχνης του ήχου... ακούγαμε μουσική και νιώθαμε μια έντονη συγκίνηση δίχως να ξέρουμε το γιατί...

Η ενασχόλησή μας με τη μουσική ήταν μια φυσική εξέλιξη των πραγμάτων παρά μία μεμονωμένη στιγμή. Από μικροί παίζαμε σε τοπικές εκδηλώσεις, σχολικές συναυλίες, κτλ. και σε συνδυασμό με τις εγκύκλιες αλλά και ανώτερες σπουδές στο Λονδίνο αυτό άρχισε να γίνεται ανάγκη έκφρασης και επιβίωσης.

Η λαϊκή σοφία της παράδοσης των λαών, με την ευρεία έννοια του όρου "παράδοση", σίγουρα αποτελεί μια μεγάλη δεξαμενή έμπνευσης για εμάς. Όπως για παράδειγμα, η Ιταλική όπερα στην Ιταλία, η σάμπα και το φλαμένγκο στην ισπανόφωνη μουσική, η πολύπλοκη και βαθιά φιλοσοφημένη μουσική της Ινδίας, του Αφγανιστάν και πολλές άλλες μουσικές του κόσμου. Με λίγα λόγια προσπαθούμε να ανακαλύψουμε τη "λαική" σοφία, τη λαϊκή μούσα της κάθε μουσικής. Εκεί ίσως κρύβεται και το μυστικό της δημιουργίας του εκάστοτε είδους.

Το πάθος μας για την μουσική του Μίκη Θεοδωράκη είναι η αρχή του "δίσκου" «Μίκης ο Ευξείνιος» ή καλύτερα αυτού του δημοσιευμένου πλέον ηχητικού υλικού. Στόχος ήταν η στιγμιαία αποτύπωση των συναισθημάτων για αυτό και προέκυψε και η ζωντανή ηχογράφηση από την παράσταση που δώσαμε στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι αυτή η ιστορία έχει την περίοδο προ συνάντησης με τον συνθέτη και μετά συνάντησης... . Το διαμέτρημα της προσωπικότητας του Μίκη είναι μεγάλο... πολύ μεγάλο... και όταν συναντάς μπροστά σου ζωντανά όλα αυτά τα μεγάλα στοιχεία των πολύ σημαντικών συνθετών του 20ου αιώνα, τότε νιώθεις δέος όπως ένας αρχαιολόγος μπροστά στο εύρημα και ανακάλυψή του... 

Η ιδιαιτερότητα του άλμπουμ είναι ότι εκτελεστικά συνδυάζει δύο μουσικούς κόσμους: από τη μία η συνθετική σκέψη του Μίκη και από την άλλη η μουσική παράδοση των Ελλήνων του Πόντου που ακόμα καλά κρατεί στις μέρες μας. Αυτό από μόνο του έχει τη δυναμική της φρέσκιας "άποψης", της καινούριας εκτέλεσης η οποία δεν μπορεί παρά να αποτυπώνει τα ακούσματα της εποχής μας, της δικής μας μουσικής επικαιρότητας. Είναι η πρώτη φορά στις τόσες επανεκτελέσεις της μουσικής του Μίκη που αποτυπώνεται με ένα τέτοιο ξεχωριστό μουσικό "πάντρεμα" (Πόντος και Μίκης Θεοδωράκης – «Μίκης ο Ευξείνιος»).

Το lockdown μας πέτυχε σε μία δημιουργική φάση καλλιτεχνικά. Η μουσική, όπως και όλες οι τέχνες, έχουν τη δυνητική ικανότητα να επιβιώνουν στην κάθε εποχή και στις εκάστοτε καταστάσεις. Άλλωστε, υπήρξαν πολλές φορές όπου μέσα από την τέχνη της μουσικής, της ζωγραφικής της γλυπτικής κά, είδαμε την καθημερινότητα της ζωής των ανθρώπων κάποιας άλλης εποχής.

Η καραντίνα ήταν μια αντιφατική περίοδος. Θετικά και αρνητικά πράγματα συνέβησαν και ως ορκισμένοι αισιόδοξοι, προσπαθούμε να κρατήσουμε μόνο τα θετικά.

Και το «μένουμε σπίτι» και τώρα το «μένουμε ασφαλείς» αγγίζουν τα όρια της αρετής στον άνθρωπο. Πολλά τα μηνύματα με κυριότερο αυτό του σεβασμού στον συνάνθρωπό μας, αλληλεγγύη, «εμείς» και όχι το «εγώ»... νομίζω πως τα πήγαμε καλά σαν σύνολο δοσμένης κοινωνίας χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης ειδικά σε μία χώρα όπου έχει τεράστια ανάγκη από τον εθελοντισμό, την χορηγία και την προσφορά σε όλα τα επίπεδα. 

Η τέχνη ως τέχνη αναγκαστικά θα προσαρμοστεί με το δικό της τρόπο (μικρό ή μεγάλο) στις νέες συνθήκες γιατί δημιουργείται και υπάρχει μέσα από τα ερεθίσματα της εποχής. Τώρα, εάν οι άνθρωποι της τέχνης επιβιώσουν, αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο συζήτησης το οποία χρήζει κρατικής μέριμνας. Είναι πολύπλοκο να ορίσουμε ποιος κάνει τέχνη και ποια επιτροπή θα κρίνει αυτό το διακύβευμα... 

Εάν συνηθίσουμε το φιλί με online τρόπο τότε ίσως συνηθίσουμε και την τέχνη, ειδικά τη ζωντανή μουσική. Τα συμπεράσματα δικά σας...

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΦΑΡΑΖΗ