Μαζί με τον Θάνου Καλεντίνη κυκλοφόρησαν τον δίσκο Mikis Theodorakis - Digitalik για τα 95 χρόνια του θρύλου της ελληνικής μουσικής.

Με αφορμή τα 95 χρόνια του Μίκη Θεοδωράκη, πολλοί καλλιτέχνες αποτίνουν φόρο τιμής στο μεγάλο δημιουργό. Αναμεσά τους και οι Dreamers Inc, το πρότζεκτ των Μάριου Χαβιαρά και Θάνου Καλεντίνη, με πολλές κυκλοφορίες σε Ελλάδα και εξωτερικό, που παρουσιάζουν τώρα στην FΜ Records το νέο τους δίσκο, ο οποίος είναι αφιερωμένος στον Μίκη Θεοδωράκη και φέρει τον τίτλο Mikis Theodorakis - Digitalik. 

Ακούστε ολόκληρο το δίσκο εδώ

Αλλα και στο Youtube

Ο Μάριος Χαβιαράς συστήνεται στο click@life και μας συστήνει τη δουλειά των Dreamers Inc στους ζοφερούς καιρούς που ζούμε.

Γεννήθηκα στην Καισαριανή, εκεί μεγάλωσα, εκεί τελείωσα και το λύκειο και μετά σπούδασα στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας. Σήμερα ζω στην Αθήνα, σε διαφορετικό προάστιο, χωρίς να έχω όμως αποκοπεί από παλιούς φίλους και συνήθειες.

Μικρός δεν είχα κάποιο συγκεκριμένο προσανατολισμό. Ήμουν αρκετά καλός και αγαπούσα τη φυσική και πάντα με γοήτευε η αστρονομία και ό,τι είχε να κάνει με το σύμπαν, αλλά τελικά αντί για κάποιο τηλεσκόπιο αγόρασα το πρώτο μου αρμόνιο και από πολύ νωρίς αφοσιώθηκα στη μουσική.

Ξεκίνησα το 1989 σαν dj στην τότε κοσμοσύχναστη περιοχή των ιστορικών μπαρ της περιοχής του Χίλτον. Αγαπούσα τη μουσική από παιδί και πολύ νωρίς το έκανα και επάγγελμα. Άλλες εποχές τότε, πιο όμορφες, καλύτερη μουσική σαφώς σε όλα τα είδη και χωρίς να θέλω να γίνω παρελθοντολάγνος, θα ήθελα έστω και για λίγο να γυρίσω πίσω το χρόνο. 

Ο πρώτος δίσκος που άκουσα λόγω των ακουσμάτων του πατέρα μου ως είθισται, ήταν ένα άλμπουμ των Everly Brothers. Σκάβοντας περισσότερο στην δισκοθήκη του ανακάλυψα επίσης τους Simon and Garfunkel αλλά και τους Boney M και τους Village People. Έτσι από μικρός ποτέ δεν έβαζα ταμπέλες, πάντα με έλκυε το καλό άκουσμα από όποιο μουσικό είδος και αν προερχόταν αυτό. Και στις προηγούμενες δεκαετίες οι περισσότεροι djs ακολουθούσαν τον λεγόμενο mainstream δρόμο, έτσι ακούγαμε και παίζαμε απο ροκ μέχρι ντίσκο.

Ακόμα και σήμερα, με την ίδια ευχαρίστηση θα ακούσω έναν δίσκο της Enya, την Νυχτερίδα του Στράους, αλλά υπάρχουν και στιγμές που θα βάλω στο cd player το Strange world των Iron Maiden του Di Ano, το Joshua Tree των U2 και το Year of the cat του Al Stewart. Για 3 χρόνια περίπου εξάλλου είχα την δική μου πρωινή εκπομπή στον ΗΧΩ FM, στην οποία έπαιζα 99% ροκ μουσική και το βράδυ μεταμορφωνόμουν μουσικά για τις ανάγκες του μαγαζιού στο οποίο εργαζόμουν, μιξάροντας σόουλ, φάνκ, ντίσκο μαζί με τα χιτάκια της εποχής.

Με τον Θάνο Καλεντίνη προσπαθήσαμε όσο ήταν δυνατόν να φτιάξουμε ένα δίσκο με κομμάτια από όλες τις μουσικές εποχές του Μίκη. Από τον Μίκη του κινηματογράφου, τον Μίκη του Αξιον Εστί, τον Μίκη του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και γενικά τον Μίκη από διάφορες δημιουργικές του φάσεις. Βέβαια μακάρι να μπορούσαμε να κάνουμε όχι 24 κομμάτια, αλλά 240. Είναι τόσο μεγάλο το έργο του που η επιλογή ήταν αρκετά δύσκολη και μεγάλη πρόκληση. 

Η Ιδιαιτερότητα του άλμπουμ είναι ότι ενώ το ευρύ κοινό είχε συνηθίσει το έργο του Μίκη Θεοδωράκη στα κλασσικά μοτίβα, εμείς το είδαμε από μια άλλη οπτική γωνία, με ηλεκτρονικά ντραμς, λούπες, pads κτλ, ενώ παράλληλα κρατήσαμε και κάτι από το παρελθόν χρησιμοποιώντας φυσικά έγχορδα, πνευστά, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να γίνει το έργο ελκυστικό όχι μόνο στις νέες, αλλά και στις παλιότερες γενιές που μεγάλωσαν με τις πρωτότυπες εκτελέσεις. Η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη θα είναι πάντα επίκαιρη.

Προσπαθώ και θέλω μέσα από νέες συνεργασίες να εξελίξω αυτό που κάνω εδώ και 20 χρόνια. Την καλή ηλεκτρόνικα παντρεύοντάς την με ήχους από όλον τον κόσμο και επίσης να συνεχίσω να συνεργάζομαι με αξιόλογους μουσικούς.

Αναρωτιέμαι πώς οφείλουν οι άνθρωποι της Τέχνης να λειτουργήσουν και να δράσουν αυτή την περίοδο ώστε να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες και να μείνουν ζωντανοί και δυσκολεύομαι να απαντήσω. Χρειάζεται υπομονή ασφαλώς, δεν είναι και η πιο ευχάριστη κατάσταση για κανέναν μας. Ζούμε πρωτόγνωρες στιγμές και ειδικά εμείς είμαστε και μία χώρα που δεν πρόλαβε να ανασάνει μετά από μια σκληρή δεκαετία μνημονίων και λιτότητας. Ας ελπίσουμε τουλάχιστον ότι κάτι καινούργιο θα γεννηθεί μέσα από τις τέχνες, κάτι καινούργιο θα ανθίσει. Είναι κάτι κι αυτό πιστεύω.

Οι δυνατότητες που προσφέρουν οι νέες τεχνολογίες και η δημοφιλία των πλατφόρμων streaming έχει ήδη πλήξει την τέχνη, την μουσική κυρίως εδώ και αρκετά χρόνια. Για ποιο λόγο μια μεγάλη εταιρεία να επενδύσει χρήματα σε ένα νέο συγκρότημα τη στιγμή που τα έσοδά της δεν θα είναι τα ανάλογα; Κι όταν λέω να επενδύσει χρήματα, μιλάω για τις ώρες που πρέπει να πληρωθούν σε κάποιο στούντιο, τους ηχολήπτες, το mastering, το artwork και τόσα άλλα. Δεν θυμάμαι ακριβώς το ποσό που είχε δαπανηθεί για το Joshua tree των U2, αλλά πιστεύετε ότι υπάρχει εταιρεία στις μέρες μας που θα επένδυε σε μια ανάλογη παραγωγή; Όχι βέβαια. Γι αυτό και πολλές δουλειές και πολλοί αξιόλογοι νέοι καλλιτέχνες μένουν στάσιμοι. Το ίδιο ακριβώς γίνεται πια και στον χώρο του σινεμά τον οποίο έχει πλήξει ανελέητα η πειρατεία. Το streaming απλά χρύσωσε το χάπι γιατί σε καμία των περιπτώσεων τα έσοδα δεν είναι τα ίδια, ούτε για τις δισκογραφικές, αλλά και ούτε και για τον καλλιτέχνη.

Επόμενα σχέδια; Συνεχίζουμε ασταμάτητα, νέα πράγματα είναι ήδη στα σκαριά και βέβαια μεγάλο στοίχημα είναι τα live concerts όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες ασφαλώς.

Όταν πραγματοποιείς ένα όνειρο, πάντα γεννιέται ένα άλλο. Μέχρι πριν λίγο καιρό το όνειρό μου ήταν να κάνω αυτόν τον δίσκο αφιέρωμα στον Μίκη. Οπότε την συγκεκριμένη στιγμή δεν έχω ακόμη ονειρευτεί το επόμενο μου βήμα, αλλά αυτό σίγουρα δεν θα αργήσει!

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΦΑΡΑΖΗ