Το εκδοτικό πρόγραμμα των εκδόσεων Πατάκη, όπως έχει διαμορφωθεί μέχρι τώρα, για το διάστημα του φθινοπώρου.

Σύγχρονη ελληνική πεζογραφία

Περί της εαυτού ψυχής
Ισίδωρος Ζουργός

Στα πρώτα χρόνια της βασιλείας του Μανουήλ Α΄ Κομνηνού σε μια ερημική ακτή της Προποντίδας ο Σταυράκιος Κλαδάς αναθυμάται τη μακρόχρονη ζωή του. Νοτάριος και αντιγραφέας ο ίδιος όλα του τα χρόνια, έχοντας αντιγράψει εκατοντάδες συγγράμματα αγίων και ελλόγιμων ανδρών, αποφασίζει, ελεύθερος πια, να συντάξει  τη δική του χρονογραφία.

Η γραφίδα του αφηγείται τη ζωή του, μια ιστορία εφηβικής μοναξιάς και χειρογράφων. μια περιδίνηση σε διανοητικά διλλήματα, διωγμούς, έρωτες και αγωνίες στην αυγή της δυναστείας των Κομνηνών στα τέλη του 11ου αιώνα.  Η ζωή των απλών ανθρώπων κατά τη βασιλεία των Ρωμαίων, ο πολιτισμός του λόγου και της εικόνας, μα πάνω απ’ όλα η αφή της μνήμης. Όλη η αγωνία του ανθρώπου σε ένα βιβλίο, που δεν αφηγείται μόνο την αναζήτηση της ουράνιας βασιλείας, αλλά μνημονεύει την επίγεια ζωή και τη χοϊκή ψυχή.

Μέσα από τις σελίδες του κατοπτρίζεται η βυζαντινή αυτοκρατορία την εποχή που πληθαίνουν οι απειλητικές σκιές από Ανατολή και Δύση. Στο μυθιστόρημα τον πρώτο λόγο δεν έχουν οι αυλικές συνομωσίες και οι πολύνεκρες μάχες, αλλά το φως απ’ τα λυχνάρια των αντιγραφέων, που σκύβουν πάνω από τα συναξάρια των αγίων και τις διατριβές των γραμμάτων. Μέσα από τις σελίδες του αναδύονται ο ύπατος των φιλοσόφων Μιχαήλ Ψελλός, ο όσιος Νικήτας Στηθάτος, επώνυμοι δάσκαλοι, λόγιοι, μοναχοί, αγιογράφοι… Όμως στο κέντρο όλων βρίσκεται ο στίχος ενός αινιγματικού ποιήματος και μια γυναίκα, το εσώτερο ρούχο της ψυχής του ήρωα, το ένδυμα που υποκαθιστά το βασανιστικό ράσο.

Το Περί της εαυτού ψυχής είναι ένα εσωτερικό χρονικό για τον τρόπο που ένας αντιγραφέας γίνεται συγγραφέας, ένα μυθιστόρημα οικογένειας, περιπέτειας και ελευθερίας για το άλλο Βυζάντιο. Ένα σύγγραμμα για τη δύναμη της γραφής και της μνήμης, ένα βιβλίο για αυτήν την ορμή που απαιτεί να αγιογραφήσουμε τα όνειρα με την  ανάσα μας, να ονοματίσουμε τα πράγματα του κόσμου εξ αρχής με ανάδοχο τη δική μας ψυχή.

Ο Τζίμης στην Κυψέλη
Χ.Α. Χωμενίδης

Ο Χ.Α.Χωμενίδης εμπνέεται ευθέως από το σήμερα. Γράφει ένα -σχεδόν- ρεαλιστικό μυθιστόρημα, το οποίο διαδραματίζεται στην Αθήνα του 2021 και διαλαμβάνει ό,τι μάς αγγίζει, μάς συγκινεί, μάς τρομάζει. Ο κεντρικός του ήρωας, Τζίμης Παπιδάκης, παιδί των 60’ς και των 70’ς, γιός μιας θυρωρίνας, υιοθετημένος από έναν παλιό πρωταγωνιστή του Εθνικού Θεάτρου, βρίσκεται -στο κατώφλι των εξήντα του- ένα βήμα πριν από την εκπλήρωση τού μεγάλου του ονείρου. Να αναδειχθεί στον πρώτο και καλύτερο θεατρικό επιχειρηματία στην Ελλάδα.  Το θέατρο που έχει κληρονομήσει στη Φωκίωνος Νέγρη και που -επί σαράντα σχεδόν χρόνια- ανέβαζε παραστάσεις τρίτης κατηγορίας, φτηνές φαρσοκωμωδίες και επιθεωρήσεις τής συμφοράς, να γίνει ο ομφαλός της θεατρικής Αθήνας. Έχει αξιοποιήσει ο Τζίμης άριστα την πανδημία. Κατά την καραντίνα έχει ανακαινίσει εκ θεμελίων το θέατρό του. Έχει αγκαζάρει με γενναιόδωρες προκαταβολές την αφρόκρεμα των ηθοποιών, των συγγραφέων, των σκηνοθετών, των μουσικών… Όλους όσους υπό κανονικές συνθήκες τον σνόμπαραν, τον θεωρούσαν παρακατιανό κληρονόμο ενός ένδοξου ονόματος.

Η παράσταση που προετοιμάζει, «Ο Περονόσπορος», έχει όλες τις προδιαγραφές για να θριαμβεύσει. Ο Τζίμης διατελεί σε υπερδιέγερση. Λαχταρά όχι το επιχειρηματικό κέρδος μα την υπαρξιακή δικαίωση. Ο Τζίμης Παπιδάκης, με το κιμπαριλίκι του, με τα ακριβά κοστούμια και με τις αρχοντικές χειρονομίες του, είναι ένας τύπος της πιάτσας. Συνάμα δε ένας ελαφροϊσκιωτος, όπως όλοι μας. Μέσα του ζει ο παιδικός εαυτός και οι πεθαμένοι του. Με εκείνους συνδιαλέγεται, σε εκείνους δίνει λογαριασμό. Κι ας επιμένει ότι απεχθάνεται τη νοσταλγικότητα. 

Μια ανάσα πριν από τον θρίαμβό του, εξαιτίας μιάς τυχαίας συνάντησης με έναν απελπισμένο, αδίστακτο άνθρωπο, ο Τζίμης Παπιδάκης θα καταστραφεί. Θα τον συντρίψει η νέα πραγματικότητα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, των fake news, των δολοφονιών χαρακτήρων. Εν πλήρει συγχύσει αθώος, ανίκανος να υπερασπισθεί τον εαυτό του, θα δοθεί βορά σε ένα αφιονισμένο πλήθος που ηδονίζεται να κατασπαράζει. Που κοχλάζει μεταξύ οίκτου και οργής.

Ο Τζίμης Παπιδάκης είναι ένας αναλογικός άνθρωπος σε ένα ψηφιακό σύμπαν. Στο πρόσωπό του οι επερχόμενες γενιές παίρνουν αιματηρή εκδίκηση από τις προηγούμενες. Κανείς δικός του δεν μπορεί να προστατεύσει τον Τζίμη. Ούτε η δεκαεννιάχρονη κόρη του, που ανήκει στο μέλλον. Ούτε καν η Κυψέλη, η οποία αλλάζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα και από πατρίδα του μεταμορφώνεται σε έναν άξενο για εκείνον τόπο.

«Ο Τζίμης στην Κυψέλη» είναι το ρέκβιεμ όσων ανεπαισθήτως μένουν πίσω, σε έναν κόσμο που μεταβάλλεται ραγδαία. Η επί του φοβερού βήματος απολογία ενός καλού ανθρώπου που απλώς τον ξεπερνάει η εποχή.-    

Σεραφείμ και Χερουβείμ (επανέκδοση)
Μένης Κουμανταρέας

Μισό παιδί
Αύγουστος Κορτώ

Ο Αντώνης Ράπτης, δεκαεφτά χρονώ αγόρι, αιματοκύλισε το Χρυσοδέντρι: μπήκε στην τάξη του μονοθέσιου σχολείου μ’ ένα κλεμμένο πολυβόλο, σκότωσε τον δάσκαλο κι όλους σχεδόν τους φίλους του, κι έπειτα αυτοπυρπολήθηκε. Το μακελειό συντάραξε το ακριτικό χωριουδάκι, αλλά η αστυνομία έκλεισε τον φάκελο εν τάχει: το τι συνέβη ήταν φως φανάρι: άλλο ένα πειραγμένο σκατόπαιδο που, με αφορμή μια ερωτική απογοήτευση, έκανε τη ζήλια του φονικό όπλο.

Όμως ο άνεμος της ενοχής τραντάζει ακόμα τα δέντρα του χωριού. Η μάνα του δράστη ξέρει ότι ο δολοφόνος κι ο γιος της δεν ήταν το ίδιο πρόσωπο. Το μόνο θύμα της επίθεσης που έχει ακόμα τις αισθήσεις του, πασχίζει να αρθρώσει την αλήθεια. Κι οι ψυχές των νεκρών μαθητών φωνάζουν, σκυλοτρώγονται, κρατούν καλά το μυστικό τους.

Ο Φίλιππος Σέξτος, συλλέκτης μαρτυριών κι επίδοξος γραφιάς, ταξιδεύει στο χαροκαμένο Χρυσοδέντρι. Κάτι στην όλη υπόθεση δεν τον αφήνει σε ησυχία: πρέπει να μιλήσει με τους γονείς, με τα αδέρφια, με τη Μάρω, την πλέον τραγική απ’ τις μητέρες.

Όταν ένα παιδί σκοτώνει άλλα παιδιά εξακολουθεί να ’ναι παιδί;

Κι όταν το αίμα χύνεται άδικα, ποια είναι η πρώτη αδικία, η ρίζα του κακού;

Μια ιστορία μυστηρίου, ένα κυνηγητό για την αλήθεια.

Ποιος σκότωσε πρώτος, και ποιο θύμα ξεχάστηκε;

Ένα σκοτεινό παραμύθι που σου κλέβει την ανάσα.

Μαύρο φως (προσωρινός τίτλος)
Μίμης Ανδρουλάκης

Καθαρμοί
(ΠΕΝΘΟΣ ΚΑΙ ΕΞΑΡΣΗ ΒΙΒΛΙΟ ΤΡΙΤΟ)
Αλέξανδρος Μ. Ασωνίτης

Το δαχτυλίδι του στρατηγού Τελίνι
Τηλέμαχος Κώτσιας

Οι σκιές της Κλυταιμνήστρας
Μάνος Κοντολέων

Μα τις νύχτες που αναζητούσα τρόπους να χωθώ στην απόλυτη ελευθερία των ονείρων, η μάνα φρόντιζε να διώχνει τη δούλα που με φρόντιζε και ενώ με φιλούσε, μέσα στο δεξί μου το αυτί ψιθύριζε:

«Πρόσεχε…».

Ποτέ δεν τόλμησα να τη ρωτήσω ποιον θα έπρεπε να πρόσεχα. Δεν το τόλμησα γιατί υποψιαζόμουνα την απάντησή της. Μα πώς να αμφισβητήσεις τον πατέρα σου; Κι όμως η κατάρα της γενιάς μου ήταν το χάδι του.

Ατρείδες – μια οικογένεια και μια κατάρα. Εγκλήματα και πάθη. Κλυταιμνήστρα και Ορέστης – εκείνη έμεινε στην Ιστορία ως η τελευταία εκπρόσωπος της μητριαρχίας· αυτός ως ο πλέον διάσημος μητροκτόνος. Μα κάθε οικογένεια έχει τα δικά της μυστικά. Το κάθε μέλος της αφηγείται διαφορετικά την ίδια ιστορία.

Μισέλ Φάις, Caput mortuum (1392) Φάρσα αφανισμού, νουβέλα

Κρυπτικές σημειώσεις ενός ιδιόρρυθμου μελετητή του Ευριπίδη; Ένας δραματοθεραπευτής αναλαμβάνει να ανακουφίσει τους ήρωες στις Βάκχες; Τραγούδια για την Ήπειρο (αδελφή του Πενθέα); Οντισιόν για έναν ρόλο που δεν υπάρχει; Στη νέα του νουβέλα Caput mortuum (1392), με τον υπότιτλο Φάρσα αφανισμού, ο Μισέλ Φάις, με αφορμή τις Βάκχες του Ευριπίδη, μιλάει για τη σαγήνη της βίας, την οικογενειακή αποσύνθεση, την πολιτική αποχαλίνωση, τη σεξουαλική ρευστότητα και τη μεταφυσική κατάπτωση, αλλά και τη μετέπειτα αισθητική και ιδεολογική εργαλειοποίησή τους στη συνείδηση του αναγνώστη και του θεατή ενός οριακού και αμφίσημου κειμένου. Μέσα από μια τετραμερή σύνθεση, όπου διασταυρώνονται ποίηση, θέατρο, πρόζα και δοκίμιο, ο βραβευμένος συγγραφέας (Η Ερευνήτρια, Βραβείο μυθιστορήματος του περιοδικού Ο αναγνώστης 2021) κουρδίζει μια κυκλική διαμελισμένη αφήγηση (αντανάκλαση του διαμελισμένου Πενθέα),  εναλλάσσοντας το κωμικό με το αποτρόπαιο, το οικείο με το άδηλο, το αρχετυπικό με το επινοημένο.

    Caput mortuum σημαίνει νεκρό κεφάλι ή άχρηστα υπολείμματα. Πρόκειται για μια χρωστική ουσία που χρησιμοποιήθηκε τόσο στην αλχημεία όσο και στη ζωγραφική, ενώ 1392 είναι ο αριθμός των στίχων στην τελευταία τραγωδία του Ευριπίδη την οποία έγραψε αυτοεξόριστος στην Πέλλα της Μακεδονίας και  παραστάθηκε στην Αθήνα (405 π.Χ.) μετά τον θάνατό του (406 π.Χ.).

Μαρία Μήτσορα, Η κυρία Τασία και ο Γουλιέλμος Καταβάθος, μυθιστόρημα

Η ηρωίδα έχει μόλις μετακομίσει. Ενώ προσπαθεί να ανταποκριθεί στην αγχωτική αυτή συνθήκη, συναντά αίφνης την κυρία Τασία, αγαπημένη της μοδίστρα από μια παλιότερη περίοδο της ζωής της, και τον αγαπημένο της γάτο Γιουλιέλμο Καταβάθος. Αυτό δεν θα ήταν τόσο παράξενο αν δεν είχαν εντωμεταξύ περάσει χρόνια από τότε που η κυρία Τασία είχε πεθάνει.

Μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, φυσικού και υπερφυσικού, η ηρωίδα θα προετοιμαστεί για να συναντήσει πρόσωπα του παρελθόντος της, και να αντιμετωπίσει τα φαντάσματα της ζωής της, παραθέτοντάς τους το «δείπνο της Εκάτης».

Αχιλλέας Κυριακίδης, Έλγκαρ

Το 1899, ο Άγγλος συνθέτης σερ Έντουαρντ Έλγκαρ (1857-1934) παρουσίασε τις συμφωνικές του Παραλλαγές σ’ ένα πρωτότυπο θέμα (Variations on an Original Theme), op. 36, πιο γνωστές ως Παραλλαγές Αίνιγμα (Enigma Variations), που έμελλαν να αναδειχθούν το δημοφιλέστερο έργο του. Το «αινιγματικό» σ’ αυτή τη σύνθεση έγκειται όχι μόνο στο ότι καθεμία από τις δεκατέσσερις παραλλαγές του βασικού θέματος (αναπτύσσεται στην αρχή) αφιερώνεται και σε ένα αγαπημένο του πρόσωπο που αναγράφεται με τα αρχικά του και «εικονίζεται» μέσω της μελωδίας χάρη σ’ ένα περίπλοκο σύστημα μουσικής κρυπτογραφίας, αλλά και στο ότι, με τα λόγια του Έλγκαρ, «πέρα, μέσα και πάνω απ’ όλο το έργο ένα άλλο θέμα κινείται, αλλά δεν παίζεται, κι έτσι το βασικό θέμα δεν εμφανίζεται ποτέ». Ως προς το ποιο μπορεί να είναι αυτό το κατ’ ουσίαν βασικό θέμα που παραλλάσσεται, μόνο εικασίες έχουν διατυπωθεί μέχρι σήμερα.

To 2021 o Έλληνας συγγραφέας, μεταφραστής, κριτικός, κινηματογραφιστής και λάτρης της μουσικής Αχιλλέας Κυριακίδης παρουσιάζει τις δικές του αινιγματικές παραλλαγές. Είκοσι τέσσερις, όσα και τα γράμματα της αλφαβήτου, σύντομες και παράξενες ιστορίες, είκοσι τέσσερις μικρές ραψωδίες, είκοσι τέσσερα αστραπιαία μικροδιήγηματα, μεγάλης έντασης και εξαιρετικής συμπύκνωσης που, κουβαλώντας στις πλάτες τους σελίδες μυθιστορημάτων, συνομιλούν με την αλληγορία ή την παραβολή, ερωτοτροπούν με τον κινηματογράφο και τη χιμαιρική υλικότητα της μουσικής. Από τον «Αθάνατο» (α) που ανοίγει τη συλλογή έως την «Παράλληλη δράση» (ω) που την «κλείνει», δαγκώνοντας την ουρά του και ανοίγοντάς την στην απεραντοσύνη, ο αναγνώστης καλείται να παρακολουθήσει —με οδηγό τα διπλά λογοτεχνικά και κινηματογραφικά μότο και τις αφιερώσεις που λειτουργούν ως τροχειοδεικτικά του νοήματος— ένα υπόγειο δίκτυο αναφορών και αντικατοπτρισμών που αγκαλιάζουν το σύνολο της ανθρώπινης ζωής και Τέχνης που σε τελική ανάλυση είναι το ίδιο.

Ο Κρίστιαν Γκρέινβιλ με το γνωστό αφοριστικό του ύφος, επιστρατεύοντας τη διάκριση χορός-ποίηση / βάδισμα-πεζογραφία του Βαλερύ, διατυπώνει τη θέση του εν συνόψει αλλά απερίφραστα: «Ο Κυριακίδης χορεύει. Κάνει Μουσική και Ποίηση εκεί που άλλοι δεν μπορούν να πάρουν τα πόδια τους και πεζογραφούν ανελέητα».

Ηλίας Παπαμόσχος, Η καταγωγή της λύπης, αφήγημα
Η πορεία ενός ανθρώπου από την παιδική ηλικία στην ωριμότητα, σε μια αναμέτρηση με τον έρωτα, την ασθένεια και τον θάνατο.

Ελιάνα Χουρμουζιάδου, Μια τελευταία επιστολή αγάπης, μυθιστόρημα

Ένας συγγραφέας σκοτώνεται σε τροχαίο από το οποίο η επιμελήτριά του και ερωμένη του βγαίνει σοβαρά τραυματισμένη. Μόλις συνέλθει, θα αφοσιωθεί στην προσπάθεια να εκδώσει το μυθιστόρημά του, μια ιστορία αγάπης μεταξύ δύο αταίριαστων ανθρώπων στο γύρισμα του 21ου αιώνα, που παρουσιάζεται εγκιβωτισμένη στο μυθιστόρημα της Χουρμουζιάδου.

Μια τελευταία επιστολή αγάπης, ένα μυθιστόρημα για το πώς γράφονται τα βιβλία, για τη δημιουργική διαδικασία στη λογοτεχνία, αλλά και για τη θεραπευτική της διάσταση.

Είδες να μαδάνε την κότα
Γιώργος Δενδρινός

Μια οικογενειακή σάγκα, που παρακολουθεί την περιπετειώδη διαδρομή δύο αδελφών από τη γέννησή τους στις αρχές του 20ού αιώνα στην Κεφαλονιά έως τις αρχές του 1980. Άνθρωποι που η ζωή τους έρχεται αντιμέτωπη με τη μεγάλη Ιστορία. Βαλκανικοί θρίαμβοι, Εθνικός Διχασμός, Μικρασιατική Καταστροφή, ριζοσπαστικές κοινωνικές μεταλλάξεις, μεταξική νιρβάνα, αλβανικό έπος, κατοχική πείνα, παρεξηγημένη Αντίσταση, μισαλλόδοξος Εμφύλιος. Κεφαλλονιά, Κέρκυρα, Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Δύο αδέλφια, στη δίνη της Ιστορίας. Ο Κώστας και η Φούλα Δενδρινού γεννιούνται στο Νιοχώρι της Κεφαλονιάς. Στην παιδική τους ηλικία, το 1924, η οικογένεια μεταναστεύει για βιοποριστικούς λόγους στην Κέρκυρα. Ο πατέρα τους Γιώργης, αν και δάσκαλος, ασχολείται ανεπιτυχώς με το χονδρεμπόριο μπακαλικής. Τα παιδιά μεγαλώνουν με μεγάλες στερήσεις, θριαμβεύουν όμως στη σχολική τους ζωή. Το φθινόπωρο του 1936 εγκαταλείπουν το νησί και ρίχνουν πίσω τους μαύρη πέτρα. Η Φούλα διορίζεται δασκάλα σε ένα χωριό της Κόνιτσας και ο Κώστας μπαίνει με εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο Αθηνών για να σπουδάσει μαθηματικός. Η κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου βρίσκει τον Κώστα στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Πυροβολικού στη Θεσσαλονίκη. Προωθείται άμεσα στο μέτωπο της Κορυτσάς και αργότερα στο μέτωπο της Χειμάρρας. Μετά την ανακωχή επιστρέφει με τα πόδια στην κατοχική Αθήνα, όπου η ζωή είναι πολύ δύσκολη. Καταφεύγει στην Κεφαλονιά για να καλλιεργήσει τα οικογενειακά χωράφια. Εκεί έχει καταφέρει να μετατεθεί το 1939 σαν δασκάλα και η Φούλα, η οποία έχει σχέση με τον Μεμά, ιδεολόγο μαρξιστή, και είχε ασπαστεί τις ιδέες του, προσχωρώντας στο ΕΑΜ/ΕΛΑΣ, όπου οι δυο τους μυούν τελικά και τον Κώστα. Μετά την αναχώρηση των Γερμανών ο Κώστας διαφωνεί με τις πολιτικές της εαμικής διοίκησης του νησιού και επιστρέφει κρυφά στην Αθήνα. Αποφεύγει να εμπλακεί στις εμφύλιες συγκρούσεις των Δεκεμβριανών. Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας τον καλούν ξανά στον στρατό, χωρίς να γνωρίζουν τίποτε για την συμμετοχή του στον ΕΛΑΣ, κάτι που θα αποκαλυφτεί αργότερα και θα δημιουργήσει ανατροπές στη ζωή του. Η Φούλα και ο Μεμάς παραμένουν μετά την απελευθέρωση στην Κεφαλονιά. Από τα μέσα του ’45 βρίσκονται υπό διωγμό. Ο Μεμάς διαφεύγει στην Αμερική, ενώ η επανάσταση του Κάστρο τον βρίσκει στην Κούβα. Η Φούλα εγκαταλείπει κι αυτή κρυφά την Κεφαλονιά και διορίζεται με άλλο όνομα δασκάλα στην ορεινή Αιγιαλία. Σύντομα, η Φούλα θα αποδεχτεί την πρόταση σε γάμο

ενός έφεδρου λοχία. Όταν πληροφορείται τελικά το γεγονός, ο Μεμάς νοσηλεύεται σε ψυχιατρική κλινική στο Μαϊάμι. Είκοσι χρόνια αργότερα, με την αμνηστία του Γ. Παπανδρέου (1964) ο Μεμάς επιστρέφει στην Ελλάδα. Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 διαγιγνώσκεται με καρκίνο του πνεύμονα. Μόνος, άρρωστος και απογοητευμένος αυτοκτονεί με το κυνηγετικό του δίκαννο. Με ιδιόχειρη διαθήκη αφήνει τα λίγα δολάρια που είχε στην τράπεζα στη Φούλα. Ο μόνος που του έδειξε συμπάθεια στα τελευταία του και του έκανε και μνημόσυνο ήταν ο άντρας της Φούλας... Ένα πολυπρόσωπο αφήγημα για τις μεγάλες και τις μικρές προσδοκίες, για τους ανεκπλήρωτους έρωτες, τα ανθρώπινα πάθη, την τυφλή βία, τις ολέθριες πολιτικές επιλογές. Όπως συμβαίνει στις εποχές κρίσης, αθώοι και φταίχτες ρίχνονται στο ίδιο καζάνι. Κι όμως, λέει ο Γιώργος Δενδρινός, εν τέλει, παρά τις αναπάντεχες ανατροπές, έρχεται κάποτε η ώρα να βρουν ανάπαυση οι ταλαιπωρημένες ψυχές...

Μαρία Μαυρικάκη, Εξαρτάται, αφήγημα

Η γυμνή αλήθεια του τι σημαίνει να πορεύεται κανείς πλάι σε ένα εξαρτημένο μέλος της  οικογένειάς του, ενώ ο ίδιος δεν έχει καμία σχέση με ουσίες

Ιφιγένεια Θεοδώρου, Το λίγο που τελειώνει, μυθιστόρημα 

«Μόνη σου πια, Πέπη! Δεν απέμεινε κανείς! Το μάτι μου πέφτει στο διπλό κρεβάτι, μια αβάσταχτη επιθυμία να πιω μέχρι την τελική πτώση, να μικρύνει ο εγκέφαλος, να γίνει σαν κουκούτσι, να εξαντληθεί κάθε γραμμάριο μνήμης. Τι ευτυχής άνθρωπος η μάνα μου! Με βλέπει και δεν μπορεί να συνδυάσει το πρόσωπό μου με τη δυστυχία της, ενώ εγώ κάθε που βλέπω τον γιο μου δεν μπορώ να μη θυμηθώ τον Φίλιππο. Το αγόρι μου έχει εξελιχθεί σ’ ένα ομοίωμά του. Ένας μικρός τύραννος. Το στυφό του ύφος και οι απότομοι τρόποι του, η απαξίωση που αναβλύζει από κάθε λέξη του. Κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση... Δεν κάνω τίποτα για να τον συνεφέρω. Οι μάνες οφείλουν να δείξουν μέσα στο σπίτι τη γυναικεία τους φύση, να μαθαίνουν στους γιους τους ότι, εκτός από μητέρες, είναι πρώτα απ’ όλα γυναίκες. Με αισθήματα, επιθυμίες και επιλογές. Για να αβγατίζουν εκεί έξω οι ευγενικοί άντρες που ξέρουν πώς να συμπεριφερθούν σε μια γυναίκα. Εγώ είμαι υπεύθυνη για τον ξιπασμένο και εγωιστή άντρα που ανατρέφω. Λίγο όμως με νοιάζει πια. Αχ, αγάπη μου, εσένα τι μανούλα σε μεγάλωσε;»

Η Ιφιγένεια Θεοδώρου για πρώτη φορά εγκαταλείπει τους τόπους όπου περιπλανήθηκε και που τόσο αγάπησε στα προηγούμενα βιβλία της, αφήνει πίσω της τα σκιερά βουνά της Ροδόπης (Μελέκ θα πει άγγελος) και την πολύβουη παραλία της Σμύρνης (Χρυσός, λιβάνι και Σμύρνη), τα κάτασπρα λατομεία της Θάσου (Γλώσσα από μάρμαρο) και τα πολύχρωμα παζάρια της Δαμασκού (Η γεύση της ερήμου).

Η Δέσποινα χάνει αναπάντεχα τον άντρα της Μάνο, κι οι αγαπημένες της φίλες προσπαθούν να της συμπαρασταθούν σε αυτή την οδυνηρή απώλεια και ταξιδεύουν μαζί της στο εξοχικό σπίτι του Μάνου στο Πήλιο. Μυστικά και ψέματα, πίστη και προδοσία, σε ένα μυθιστόρημα για τον αδυσώπητο χρόνο. Κυνηγώντας το τέρας της απώλειας, η Θεοδώρου καταδύεται στα αισθήματα των ηρωίδων της, σ’ ένα εσωτερικό τοπίο γυμνό από χαρά, σημαδεμένο από την αρρώστια και τον θάνατο, που άλλο εφόδιο δεν έχει παρά μόνο τον έρωτα: «Ο Έρωτας ξεφτιλίζει τον θάνατο, με έρωτα τον ξεγελάς, η ηδονή σε τρέφει…». Για πόσο όμως;  Για «όσο κρατάει το προσωρινό, αυτό το λίγο που τελειώνει όπου να ’ναι». Γιατί «ο χρόνος που χάνουμε είναι ό,τι πολυτιμότερο έχουμε».   

Γιάννης Γιαννέλλης, Σχολή νυφών, μυθιστόρημα

Αθηνά Μπίνιου, Αλυσίδα γυναικών, μυθιστόρημα

Λέων Ναρ, Θανάσης Παπακωνσταντίνου: «…να βρω ξανά του νήματος την άκρη…», δοκίμιο ποιητικής βιογραφίας

 «Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου γράφει στίχους που μοιάζουν με παραμύθια, παραμύθια για μεγάλους. Αυτά προσπάθησα να αναδείξω, τον στιχουργικό του κόσμο, κόσμο ετερόκλιτο και υβριδικό, κόσμο που λειτούργησε και λειτουργεί όχι μόνο στο χαρτί και με τη μουσική, αλλά σε πολλά ακόμη πεδία. Και με βοήθησε πολύ και ο ίδιος. Αποδέχτηκε την πρότασή μου να κουβεντιάσουμε σχετικά με την ποιητική του κοσμοθεωρία, απάντησε με προθυμία στις ερωτήσεις μου, παρόλο που η “περιπέτεια”, πέρα από τα πρώτα αμήχανα τηλεφωνήματα, ξεκίνησε με μια δίωρη διαδικτυακή επαφή, σε συνθήκες απόλυτης καραντίνας. Μιλώντας μαζί του, έλυσα πολλές απορίες μου (ελπίζω και δικές σας), επιβεβαίωσα ότι γράφει ποίηση που ανανέωσε και ανανεώνει την ελληνική παράδοση, όχι μόνο γιατί είναι εμπνευσμένη και ανατρεπτική, αλλά κυρίως γιατί είναι συνδυαστικά πρωτότυπη. Ποίηση που σίγουρα δεν μπορείς να εντάξεις σε κάποια γενιά, στίχους αλλόκοτους που δεν ακολουθούν κάποια συγκεκριμένη τεχνοτροπία.

Στο βιβλίο παρατίθενται χαρακτηριστικά παραδείγματα που “συστήνουν” αυτήν τη διαφορετική οπτική του, ενώ  παράλληλα επιχειρείται να στοιχειοθετηθεί, σε έναν βαθμό, ο πραγματολογικός κόσμος του έργου του».

Λ. Ν.

Δημήτρης Καταλειφός, Θολά τζάμια, νέα ποιητική συλλογή

Καουμπόι

 Όχι, δεν είμαι

ο κύριος με το προγούλι,

το μαξιλάρι στην κοιλιά,

δεν αναγνωρίζω  τις λευκές τρίχες

στο πάτωμα κουρείου.

Είμαι ο καουμπόι

της ασπρόμαυρης φωτογραφίας,

πίνω πορτοκαλάδα  με το καλαμάκι,

σε λίγο θα χορέψω τουίστ

εν μέσω χειροκροτημάτων,

κι από του χρόνου

θα μάθω την προπαίδεια.

Μαρία Λαϊνά, Λοξοί δρόμοι, θεατρικό έργο

Αριστοφάνης, Ειρήνη

Λιμπρέτο: Δημοσθένης Παπαμάρκος
Μουσική σύνθεση: Νίκος Κυπουργός
Η έκδοση θα συνοδεύεται από cd.
Πρόκειται για το κείμενο και τη μουσική της παράστασης της Ειρήνης από το Εθνικό Θέατρο (σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης) το 2017.

Σύγχρονοι κλασικοί 

Ένα ποτήρι οργή
Ραντουάν Νασσάρ

 «Το σώμα πριν το ρούχο» δηλώνει ο ήρωας του Ένα ποτήρι οργή, καθώς αφηγείται όσα συμβαίνουν κάποιο πρωινό μετά από μια ερωτική νύχτα, όταν η φαινομενική αρμονία ανάμεσα σ’ εκείνον και στη σύντροφό του ξαφνικά διαλύεται. Με αφορμή ασήμαντη (φαινομενικά), πιάνονται κι οι δυο σ’ έναν άξεστο καβγά, τα πάθη μαίνονται, μια σκηνή φωτίζεται και οι ίδιοι ήρωες, κατά κάποιον τρόπο, επανέρχονται το πρωί σε αυτό που έκαναν το βράδυ: γδύνουν ξανά ο ένας τον άλλον. Τεταμένη και κοφτερή, η γλώσσα του βιβλίου φτάνει σε τέτοια ένταση και δόνηση, που καθιστά την αφήγηση αυτή ένα έργο με μοναδική θέση στη λογοτεχνία της Βραζιλίας, ένα σύγχρονο κλασικό έργο. Ο Ραντουάν Νασσάρ γεννήθηκε το 1935 στη Βραζιλία από Λιβανέζους γονείς. Μοντερνιστής που ανανέωσε τη λογοτεχνία της χώρας του, μεταφράστηκε μόλις το 2016 στα αγγλικά, απευθείας στην εμβληματική σειρά Penguin Modern Classics.

Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Πυρετός του Μπουένος Άιρες και άλλα νεανικά ποιήματα

«Παρ᾽όλο που, το 1983, ο Μπόρχες με απέτρεψε, διακριτικά αλλά έντονα, από το να ασχοληθώ με τα νεανικά του ποιήματα, είχα ήδη μεταφράσει ορισμένα, σαν ασκήσεις ή υλικό προεργασίας προς τα ωριμότερα έργα του τα οποία με απασχόλησαν πολλές δεκαετίες. Ένα από αυτά συμπεριέλαβα ενδεικτικά και στην έκδοση των Ποιημάτων (Εκδόσεις Πατάκη, 2013).

Πενήντα οκτώ ποιήματα (τα περισσότερα μεταφρασμένα στη γλώσσα μας για πρώτη φορά), τα πρώτα βήματα ενός νεαρού που θα κατακτήσει με τη γραφή του την οικουμένη... Τα ποιήματα αυτά, είναι γραμμένα εκατό χρόνια πριν, πιστεύω όμως πως κρατούν ακόμα σάμερα τα πρωτοποριακά τους χαρακτηριστικά και τη λόγια φρεσκάδα τους».

Δ. Κ.

Έμιλυ Ντίκινσον, 160 ποιήματα και επιλογή από 30 επιστολές (προσωρινός τίτλος)

Το βιβλίο αυτό όχι μόνο αναδεικνύει το έργο της σημαντικότερης Αμερικανίδας ποιήτριας, αλλά και υπογραμμίζει τη διαρκεί σημασία του έργου της για τον σημερινό αναγνώστη.

Σύγχρονη ξένη πεζογραφία

Οριάνα Φαλλάτσι, Ένας άντρας

Η Οριάνα Φαλλάτσι, σύντροφος του Αλέκου Παναγούλη τα τελευταία χρόνια της ζωής του, εκδίδει το Ένας άντρας τον Ιούλιο του 1979 στην Ιταλία, τρία χρόνια μετά τον αδόκητο θάνατό του, σε ηλικία 36 ετών. Το βιβλίο γίνεται παγκόσμια επιτυχία, μεταφράζεται σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες.

«Είχε πεθάνει αυτός που αγαπούσα και είχα ξεκινήσει να γράφω ένα μυθιστόρημα που θα έδινε νόημα στην τραγωδία» γράφει η Φαλλάτσι. Και σε μια συνέντευξή της δηλώνει: «Διαβάζοντας Προπ είδα πως η ιστορία του Παναγούλη αντιστοιχούσε στη δομή ενός παραμυθιού: Η μύηση, η περίοδος της μεγάλης δοκιμασίας, η επιστροφή στο χωριό, η τελευταία πρόκληση, η αποθέωση ή ο θάνατος». Και συμπληρώνει: «Δε λέω ποτέ πως ήταν ήρωας – βεβαίως και ήταν ήρωας, αλλά μου φαίνεται περιοριστικό να το λέω–, ήταν πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα ένας ποιητής, ένας καλλιτέχνης, και ο ηρωισμός του ήταν απόρροια της ποίησής του».

Ντέιβιντ Αττένμπορο, Η ζωή στον πλανήτη μας. Η μαρτυρία μου και ένα όραμα για το μέλλον

«Η αληθινή τραγωδία του καιρού μας είναι ο κλιμακούμενος εκφυλισμός της βιοποικιλότητας του πλανήτη. Ο πλανήτης θα μπορεί να λειτουργεί αποτελεσματικά μόνο αν δισεκατομμύρια διαφορετικοί οργανισμοί είναι σε θέση να εκμεταλλεύονται στο έπακρο όλους τους διαθέσιμους πόρους, και αν εκατομμύρια είδη στηρίζουν την επιβίωσή τους σε μια σχέση αλληλεξάρτησης. Όσο πιο πλούσια είναι η βιοποικιλότητα, τόσο πιο ασφαλής είναι η κάθε μορφή ζωής στη Γη, συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπινου είδους. Όμως ο τρόπος που εμείς οι άνθρωποι έχουμε επιλέξει να ζούμε οδηγεί τη βιοποικιλότητα σε εκφυλισμό...

Μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε αμέριμνα, να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, να κυνηγάμε τους ευγενείς στόχους της σύγχρονης κοινωνίας που έχουμε οικοδομήσει, επιλέγοντας να παραβλέπουμε την καταστροφή που είναι στο κατώφλι μας· ή μπορούμε να αλλάξουμε.

Η επιλογή αυτή είναι κάθε άλλο παρά απλή. Διότι την καταστροφή έχουν επιφέρει όλα όσα μας επιτρέπουν να ζούμε ακριβώς μια άνετη ζωή. Και είναι μάλλον φυσικό να συνεχίσουμε με τον ίδιο τρόπο, ώσπου κάτι να μας πείσει για το αντίθετο και να εμφανιστεί ένα ικανοποιητικό σχέδιο, μια εναλλακτική επιλογή. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο έγραψα το συγκεκριμένο βιβλίο.

Ο φυσικός κόσμος αργοπεθαίνει. Οι αποδείξεις είναι ολόγυρά μας. Ο θάνατος αυτός ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της δικής μου ζωής. Τον έχω δει με τα ίδια μου τα μάτια. Οδηγούμαστε στην καταστροφή.

Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει ακόμη χρόνος να κατεβάσουμε τους διακόπτες του δικού μας Τσέρνομπιλ. Υπάρχει μια καλή εναλλακτική επιλογή.

Το βιβλίο αυτό περιγράφει πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο, ποιο ήταν το μεγαλύτερο λάθος μας, και με ποιο τρόπο –αν δράσουμε άμεσα– μπορούμε να επανορθώσουμε».

Ο διάσημος Βρετανός φυσιοδίφης, ραδιοτηλεοπτικός παραγωγός, σκηνοθέτης και συγγραφέας και στέλεχος του BBC, που γνώρισε διεθνώς επιτυχία με το ομώνυμο ντοκιμαντέρ, στο βιβλίο αυτό, που έγραψε σε συνεργασία με τον Jonnie Hughes, μας λέει πως μπορούμε, αν το κάνουμε τώρα, να κατεβάσουμε τους διακόπτες για να μην γίνει ο κόσμος μας όλος ένα τεράστιο Τσέρνομπιλ.

Robie Rogge και Dian G. Smith, Κάνε ένα πράγμα την ημέρα, ημερολόγιο

Ένα ημερολόγιο που προτείνει 365 διαφορετικούς και ευφάνταστους τρόπους για να αλλάξουμε τον κόσμο: είτε με το να αγωνιστούμε στην πράξη ενάντια στην παγκόσμια φτώχεια, την πείνα ή τις ασθένειες, είτε με το να κάνουμε καλύτερη τη ζωή ενός ανθρώπου στη γειτονιά μας.

Εκτός εαυτού
Σάσα Μαριάννα Ζάλτσμαν 

Σ’ ένα μικρό διαμέρισμα στη Μόσχα των μετασοβιετικών χρόνων η Αλίσα και ο Άντον, δίδυμα αδέρφια, τραβάνε το ένα τις μπούκλες του άλλου, όταν οι γονείς ορμούν ο ένας πάνω στον άλλον. Αργότερα, στη δυτικογερμανική επαρχία, κυκλοφορούν στους διαδρόμους ενός καταλύματος για όσους ζητούν άσυλο και μπαίνουν στα ξένα δωμάτια για να κλέψουν τσιγάρα και να μυρίσουν τα μπουκαλάκια με τα αρώματα των άλλων. Και ακόμα αργότερα, όταν η Αλίσα παρατάει στις σπουδές της στα Μαθηματικά, επειδή θέλει να αφοσιωθεί στις προπονήσεις της στο μποξ, ο Άντον εξαφανίζεται χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος πίσω του. Κάποια στιγμή η Αλίσα παίρνει μια κάρτα από την Κωνσταντινούπολη – δε γράφει λέξη, δεν έχει αποστολέα. Θα βρεθεί τότε στην πολύβουη, διχασμένη πόλη του Βοσπόρου και θα αρχίσει να ψάχνει τον αδερφό της. Η αναζήτηση θα την οδηγήσει στην οικογενειακή της ιστορία, αλλά όσο περισσότερο θα ερευνά, τόσο λιγότερο νόημα θα βγάζει για τη μητρική της γλώσσα, την πατρίδα, την έννοια «φύλο»... Ποιος σου λέει ποιος είσαι; Γι’ αυτό αλλά και για την ασίγαστη λαχτάρα για ζωή μιλάει η Σάσα Μαριάννα Ζάλτσμαν στο πρώτο της μυθιστόρημα. Ένα μυθιστόρημα ασυμβίβαστο και με την καλύτερη έννοια πολιτικό.

Επτά άδεια σπίτια
Σαμάντα Σβέμπλιν 

Τα Επτά άδεια σπίτια μάς επιτρέπουν να ρίξουμε μια ματιά μέσω ενός επίμονου φακού –του φακού του αφηγητή ή μερικές φορές του αναγνώστη– στο καθεστώς του τρόμου που προκαλεί η αίσθηση ότι κάποιος είναι παράταιρος, ότι δε «χωρά» στη ζωή του. Ενός τρόμου που κρύβεται πίσω από φαινομενικά καθημερινές σκηνές. Επτά εκθαμβωτικά διηγήματα, που τιμήθηκαν με το Διεθνές Βραβείο Διηγήματος Ribera del Duero. «Σασπένς και αγωνία σε σενάρια της καθημερινότητας, μέσα σε επιπλωμένα σπίτια και αυτοκίνητα. Απλά αντικείμενα, όπως ψυγεία, βάζα με ζάχαρη και τασάκια, αποκτούν μυστηριώδεις διαστάσεις και ταρακουνούν ολόκληρες οικογένειες, ζευγάρια, μα και την ατομική υπόσταση του καθενός». La Vanguardia «Διαβάζοντας, θέλουμε να καλύψουμε τα μάτια μας, αλλά αφήνουμε ένα άνοιγμα ανάμεσα στα δάχτυλά μας για να διαβάσουμε και να αναγνωρίσουμε ότι τα κλισέ είναι πάντα εξαιρετικά και φαντάζουν ασυνήθιστα όταν τα διηγείται ένας συγγραφέας σαν τη Σβέμπλιν». El País Η Σαμάντα Σβέμπλιν γεννήθηκε το 1978 στο Μπουένος Άιρες και σήμερα ζει στο Βερολίνο.

Έχει κερδίσει σημαντικά βραβεία για όλα τα βιβλία της και έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από 25 γλώσσες. Από τις Εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορεί επίσης το μυθιστόρημά της Απόσταση ασφαλείας, με το οποίο το 2015 απέσπασε το βραβείο Tigre Juan.

NOIR-Αστυνομική λογοτεχνία 

Υπό κατοχή
Άλαν Φερστ

Κατεχόμενο Παρίσι, 1942. Στη σκοτεινή, όμορφη, επικίνδυνη πόλη, οι γερμανικές κατοχικές αρχές βρίσκονται παντού – όπως και οι Γάλλοι αντιστασιακοί μαχητές, που εργάζονται κρυφά και θαρραλέα προκειμένου να ηττηθεί ο Χίτλερ. Λίγο πριν πεθάνει, ένας άντρας που τρέχει να ξεφύγει από την Γκεστάπο δίνει ένα παράξενο έγγραφο στον ανυποψίαστο συγγραφέα Πολ Ρικάρ. Μοιάζει με σχέδιο εξαρτήματος στρατιωτικού όπλου, που ίσως είναι πολύτιμο για τις συμμαχικές δυνάμεις. Ο Ρικάρ συνειδητοποιεί πως πρέπει να φροντίσει ώστε το σχέδιο να φτάσει στα χέρια των μελών του αντιστασιακού δικτύου. Καθώς ο Ρικάρ εμπλέκεται όλο και πιο έντονα σε αντιναζιστικές ενέργειες και επικίνδυνες αποστολές κατασκοπείας, ταξιδεύει στη Γερμανία και ακολουθεί τα δίκτυα διαφυγής με τα παράνομα αντιστασιακά κρησφύγετα, προκειμένου να κατασκοπεύσει τις κινήσεις των Ναζί. Όταν γνωρίζει τη μυστηριώδη και όμορφη Λέιλα, μία επαγγελματία κατάσκοπο, συνεργάζονται για να μεταφέρουν ζωτικής σημασίας πληροφορίες εκτός Γαλλίας και να τις παραδώσουν στις συμμαχικές δυνάμεις στην Αγγλία. Ο Άλαν Φερστ έχει χαρακτηριστεί ως «ένας από τους καλύτερους σύγχρονους συγγραφείς» από τον Ντέιβιντ ΜακΚάλλοκ και «ο πλέον αξιόλογος συγγραφέας μυθιστορημάτων κατασκοπείας της Αμερικής» από τους New York Times. Το Υπό κατοχή είναι άλλο ένα συναρπαστικό, πυρετικό, υπνωτικό θρίλερ από τον μετρ των ιστορικών μυθιστορημάτων κατασκοπείας.

GRAPHIC NOVELS

Η κόκκινη Ρόζα
Kate Evans, Paul Buhle 

Μια μεγάλη προσωπικότητα της διεθνούς αριστεράς, η Ρόζα Λούξεμπουργκ, βρίσκεται στο πάνθεον των μαρξιστών στοχαστών – αλλά εκτός από αγωνίστρια, υπήρξε μια μοναδική γυναίκα με αγάπη για τη ζωή, θάρρος και επαναστατική αποφασιστικότητα. Σε μια εποχή όπου οι γυναίκες ήταν περιορισμένες στις οικιακές ασχολίες, η Ρόζα Λούξεμπουργκ όρμησε μέσα στον κόσμο: αυτό το βιβλίο περιγράφει σε εικόνες τη μυθιστορηματική της ζωή, το πώς ξεπέρασε την αναπηρία της, το πώς άφησε πίσω της την πολωνική επαρχία και έγινε πολίτης και επαναστάτρια ολόκληρης της Ευρώπης. Από την αφήγηση αναδύεται μια πολύπλευρη προσωπικότητα, μια μεγάλη Ευρωπαία διανοούμενη, με πολλές φιλίες, πολλούς έρωτες και πολλά ενδιαφέροντα εκτός από την πολιτική και την οικονομία. Η Ρόζα Λούξεμπουργκ παρέμεινε μέλος μιας αριστερής μειοψηφίας που αντιτάχθηκε στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο και στον εθνικισμό. Άνοιξε εχθρικά μέτωπα τόσο εναντίον των πολεμοκάπηλων όσο και των μεταρρυθμιστών του δικού της κόμματος. Φυλακίστηκε, βασανίστηκε και δολοφονήθηκε γνωρίζοντας καλά ότι η επανάσταση που είχε ονειρευτεί ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία. Αυτό το βιβλίο της Kate Evans δεν είναι μόνο μια βιογραφία, αλλά το χρονικό μιας επανάστασης που απέτυχε οικτρά. Και παρότι η ιστορία είναι κάθε άλλο παρά αστεία, οι κωμικές στιγμές δε λείπουν.

Ο κόσμος του Μακιαβέλλι
Patrick Boucheron

 «Το ενδιαφέρον για τον Μακιαβέλλι αναγεννάται πάντοτε τη στιγμή που προμηνύονται καταιγίδες, διότι είναι αυτός που ξέρει να φιλοσοφεί σε θυελλώδεις καιρούς. Και αν τον ξαναδιαβάζουμε σήμερα, είναι γιατί υπάρχει λόγος να ανησυχούμε. Επανακάμπτει: ξυπνήστε. Από τον θάνατό του, το 1527, και εξής, ουδέποτε σταμάτησαν να τον διαβάζουν, και πάντα για να βγουν από τη χαύνωση. Αλλά τι ξέρουμε γι’ αυτόν εκτός από τον μακιαβελλισμό, αυτό το συλλογικό άγχος μπροστά στο κακό στην πολιτική; Ας πάμε λοιπόν να αναζητήσουμε τον άνθρωπο πίσω από τη μάσκα που τον παραμορφώνει. Ας αναδείξουμε τις αντιφάσεις που βασανίζουν το φλογερό αυτό πνεύμα της φλωρεντινής Αναγέννησης: τον δημιουργό του Ηγεμόνα και τον άνθρωπο της δράσης, τον αθυρόστομο ποιητή και τον χιουμορίστα, τον άνθρωπο που αντλεί εξίσου έμπνευση από τους ζωγράφους όσο και από τον μηχανισμό των ανθρώπινων παθών και συμφερόντων. Η σοφία του Μακιαβέλλι μήπως εν τέλει βρίσκεται στη «λεπτή τέχνη της παιγνιώδους πρόκλησης;» Ο Patrick Boucheron μάς προσκαλεί, με tempo allegrissimo, να ανακαλύψουμε έναν Μακιαβέλλι προκλητικό, οραματιστή, «αδυσώπητο σαν καλοκαιριάτικο ήλιο»: «Ο Μακιαβέλλι είναι αφυπνιστής, επειδή είναι συγγραφέας. Γράφει για να βάλει την πένα του στην πληγή. Γράφει για να δώσει και πάλι ζωή όχι στην αίγλη των λέξεων αλλά στην αλήθεια των πραγμάτων».

Χαμένοι
Ντάνιελ Μέντελσον

Ο Ντάνιελ μεγαλώνει ακούγοντας διαρκώς από τους συγγενείς του –Εβραίους μετανάστες από το μακρινό Μπόλεχοφ της Ουκρανίας– πόσο μοιάζει στον μακαρίτη θείο Σμιλ. Μεγαλώνει ακούγοντας επίσης τις οικογενειακές ιστορίες του πληθωρικού παππού του, από τις οποίες όμως ο θείος Σμιλ απουσιάζει παντελώς. Το μόνο που γνωρίζει για τον αμνημόνευτο θείο, τη γυναίκα και τις τέσσερις όμορφες κόρες του είναι ότι «τους σκότωσαν οι ναζί». Ενήλικος πια, παρακινούμενος από το ένστικτο του «ιστορικού της οικογένειας» και από τη φρικτή υποψία ότι η σιωπή του παππού του υποκρύπτει μια ιστορία αδελφικής προδοσίας, θα ξεκινήσει τη δική του οδύσσεια ανά τον κόσμο για να τρυγήσει από τους λιγοστούς πια γέροντες, πρώην κατοίκους του Μπόλεχοφ –όσους επέζησαν του Ολοκαυτώματος– τις τελευταίες τους αναμνήσεις για τον Σμιλ και τη μοίρα του, για τον θάνατο αλλά και τη ζωή των Εβραίων της Ευρώπης.

Μέντελσον ταξιδεύει ανά την υφήλιο για να “βρει τους έξι”, καταφέρνει να βρει και να δώσει φωνή σε έναν ολόκληρο χαμένο κόσμο, σε μια χαμένη οικογένεια». San Diego Union-Tribune ]

Μικρή πολιτική ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας
Θάνος Βερέμης

Μια χώρα που από τη γέννησή της ως έθνος-κράτος βαφτίστηκε στα νάματα της νεωτερικότητας επρόκειτο να ζήσει την πιο δημιουργική της διαδρομή με οδηγούς τον Κοραή, τον Καποδίστρια, τον Παπαρρηγόπουλο, τον Κουμουνδούρο, τον Τρικούπη και τους πλοηγούς του 20ού αιώνα. Τις τελευταίες δεκαετίες επιστρέφει στην προνεωτερική κατακερματισμένη οικογενειοκρατία και στην ασυδοσία της δημοκοπίας. Με τη γνώση της σημερινής πραγματικότητας, η Ελλάδα του παρελθόντος μάς φαίνεται «παραδόξως» νεωτερική. Στο βιβλίο αυτό ο Θάνος Βερέμης περιγράφει πώς ο κατακερματισμός της ελληνικής κοινωνίας έχει επιδράσει στους κρατικούς θεσμούς. Από τη μεταπολίτευση του 1974 και έπειτα, το κράτος μας έπαψε σταδιακά να είναι η εκσυγχρονιστική ατμομηχανή της τρικουπικής, βενιζελικής και καραμανλικής μεταρρύθμισης. Μπορεί να έγινε περισσότερο ευαίσθητο στον τομέα των δικαιωμάτων του πολίτη, αλλά αδυνάτισε ως ανάχωμα δικαίου. Η κατατμημένη προνεωτερική κοινωνία που εχθρεύεται τα κανονιστικά εμπόδια στα συμφέροντά της φιλοδοξεί να καταστήσει το κράτος διακύβευμα αρματολικών διεκδικήσεων. Το στίγμα του αυταρχισμού που κάθε κυβέρνηση κουβαλάει σαν το μετεμφυλιακό και μεταχουντικό της προπατορικό αμάρτημα αποδυναμώνει διαρκώς την εφαρμογή των νόμων.

Η ναζιστική δικτατορία
Ian Kershaw 

Ο σερ Ian Kershaw θεωρείται σήμερα η κορυφαία, ίσως, αυθεντία για τον Χίτλερ και το Τρίτο Ράιχ. Το έργο του, γνωστό για τη σαφήνειά του και τον προσιτό τρόπο γραφής για πολύπλοκα ιστορικά ζητήματα, επανακαθόρισε τον τρόπο με τον οποίο εξετάζουμε αυτή την περίοδο της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας. Η ναζιστική δικτατορία είναι ορόσημο στην ιστοριογραφία του Kershaw για το Τρίτο Ράιχ. Καλύπτει τα κύρια θέματα που σχετίζονται με τον ναζισμό και τις σημαντικές διαμάχες για αυτά. Σε αυτά τα θέματα περιλαμβάνονται το Ολοκαύτωμα, το κύρος και η ηγεσία του Χίτλερ, η ναζιστική εξωτερική πολιτική και οι συνέπειές της, καθώς και οι επιδράσεις της ενοποίησης της Γερμανίας στην ιστοριογραφία για το Τρίτο Ράιχ. Η παρούσα έκδοση περιλαμβάνει έναν καινούριο πρόλογο του συγγραφέα.

Ο Ψυχρός Πόλεμος: Μια παγκόσμια ιστορία
Odd Arne Westad

Ο Ψυχρός Πόλεμος σχετίστηκε με την άνοδο και την εδραίωση της εξουσίας των Ηνωμένων Πολιτειών. Αλλά συμπεριλάμβανε και άλλα στοιχεία. Αφορούσε την ήττα του κομμουνισμού σοβιετικού τύπου και τη νίκη, στην Ευρώπη, μιας μορφής δημοκρατικής συναίνεσης που είχε θεσμοποιηθεί μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην Κίνα σήμαινε μια πολιτική και κοινωνική επανάσταση που υλοποιήθηκε από το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Στη Λατινική Αμερική σήμαινε την αυξανόμενη πόλωση των κοινωνιών που έφερε παρόμοια χαρακτηριστικά με αυτά των ιδεολογικών διαχωρισμών του Ψυχρού Πολέμου. Το βιβλίο αυτό επιχειρεί να καταδείξει τη σημασία του Ψυχρού Πολέμου μεταξύ καπιταλισμού και σοσιαλισμού σε παγκόσμια κλίμακα, σε όλες τις μορφές του και στις ενίοτε πολύπλοκες αντιφάσεις του. Καθώς η περιγραφή περιορίζεται σε έναν μόνο τόμο, δεν μπορεί παρά μόνο να αγγίξει την επιφάνεια περίπλοκων εξελίξεων. Θα έχει όμως επιτελέσει τον σκοπό της αν παρακινήσει τον αναγνώστη να διερευνήσει περαιτέρω τους τρόπους με τους οποίους ο Ψυχρός Πόλεμος διαμόρφωσε τον κόσμο όπως είναι σήμερα.

Κεφάλαιο και ιδεολογία
Thomas Piketty 

Το προηγούμενο βιβλίο του διάσημου Γάλλου οικονομολόγου, Το Κεφάλαιο στον 21ο αιώνα, εκδόθηκε σε σαράντα χώρες και προκάλεσε ζωηρή συζήτηση σε όλο τον κόσμο. Ο Πικεττύ επιστρέφει εδώ με μια ακόμη ευρύτερη και βαθύτερη ανάλυση των οικονομικών και πολιτικών σχέσεων, αυτή τη φορά με βλέμμα που δεν περιορίζεται στις δυτικές χώρες, αλλά περιλαμβάνει τις εμπειρίες χωρών όπως η Ινδία, η Βραζιλία και η Κίνα. Στο Κεφάλαιο και ιδεολογία ο Πικεττύ αφηγείται την ιστορία της ανθρωπότητας από τις αρχαίες κοινωνίες των τριών τάξεων (πολεμιστές, κληρικοί, εργάτες) μέχρι τις σύγχρονες, όπου η ταξική διαστρωμάτωση είναι περισσότερο συγκεχυμένη. Παραλλήλως, εξετάζει τις βαθιές αλλαγές που έγιναν στις διάφορες περιοχές του κόσμου, όχι βάσει κάποιων νομοτελειών, αλλά κυρίως επειδή πολιτικοί και πολίτες έκαναν συγκεκριμένες επιλογές και πήραν συγκεκριμένες αποφάσεις. Το βιβλίο περιέχει σαφείς προτάσεις για έναν συμμετοχικό, δημοκρατικό σοσιαλισμό: περιγράφει λύσεις προς συζήτηση και προσκαλεί όλους μας να σκεφτούμε γύρω από τη δίκαιη οικονομία, τη δίκαιη φορολογία, τη δίκαιη παιδεία και τα δίκαια σύνορα.

Μακροοικονομική
William Mitchell, Randall Wray, Martin Watts

Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει μια ολοκληρωμένη μελέτη της Μακροοικονομικής από τη σκοπιά της Σύγχρονης Νομισματικής Θεωρίας, για ακαδημαϊκή κυρίως χρήση. Σκοπός του είναι να βοηθήσει τους φοιτητές να κατανοήσουν πώς λειτουργεί ένα σύγχρονο νομισματικό σύστημα, πώς αλληλεπιδρούν οι κρατικοί και μη κρατικοί τομείς, πώς αλληλεπιδρούν η κεντρική τράπεζα και οι τράπεζες, πώς λειτουργεί η αγορά εργασίας, ποιον αντίκτυπο έχουν το εμπόριο και οι ροές κεφαλαίων στα οικονομικά αποτελέσματα και πολλά άλλα.

Γούστο
Giorgio Agamben

Ένας κοινός τόπος θέλει τη γεύση, gustum στα λατινικά, το γούστο λοιπόν, να είναι το όργανο με το οποίο γνωρίζουμε την ομορφιά και απολαμβάνουμε τα ωραία πράγματα. Πίσω από αυτή τη συμφιλιωτική κατευναστική πρόσοψη, το αγκαμπενικό πνεύμα, αντίθετα, αποκαλύπτει την, κάθε άλλο παρά καθησυχαστική, διάσταση της ρωγμής, το ίχνος της ρήξης που διαιρεί, που σχίζει αμετάκλητα το υποκείμενο. Στο σταυροδρόμι της αλήθειας και της ομορφιάς, της γνώσης και της ευχαρίστησης, του ειδέναι και της ηδονής, το γούστο εμφανίζεται σαν το ειδέναι που δε γνωρίζει το υποκείμενο και η ηδονή που δεν απολαμβάνεται από το υποκείμενο. Και, σε αυτή τη νέα προοπτική, αισθητική και οικονομία, homo aestheticus και homo economicus αποκαλύπτουν μια μυστική και ανησυχητική συνενοχή.

Η τραγωδία, οι αρχαίοι Έλληνες κι εμείς
Simon Critchley 

Μπορεί να νομίζουμε ότι έχουμε ξεμπερδέψει με το παρελθόν, αλλά το παρελθόν δεν έχει ξεμπερδέψει μ’ εμάς. Η τραγωδία μάς επιτρέπει να έρθουμε πρόσωπο με πρόσωπο με ό,τι δε γνωρίζουμε για τον εαυτό μας. Το βιβλίο εξετάζει ό,τι νομίζαμε πως γνωρίζαμε για τους ποιητές, δραματουργούς και φιλοσόφους της αρχαίας Ελλάδας και μας τους παρουσιάζει υπό ένα φως καινούριο, απροσδόκητο και πρωτότυπο. Είναι εξίσου προκλητικό και επίκαιρο στην εξερεύνηση του πώς η τραγωδία εξακολουθεί να εκφράζει τις συγκρούσεις και αντιφάσεις του κόσμου στον οποίο ζούμε.

1919-1929: Η εποχή των μάγων. Η μεγάλη δεκαετία της φιλοσοφίας
Wolfram Eilenberger

Ο Βόλφραμ Αϊλενμπέργκερ, επί σειρά ετών αρχισυντάκτης του Philosophie Magazin και ίσως ο πλέον ταλαντούχος εκλαϊκευτής της πνευματικής ιστορίας στον γερμανόφωνο χώρο, αναβιώνει τη φιλοσοφία της δεκαετίας του ’20 και, μαζί με αυτήν, μιαν ολόκληρη εποχή ξεφαντώματος και οικονομικής κρίσης, μεταπολεμικής περιόδου και επερχόμενου εθνικοσοσιαλισμού. Η αλματώδης άνοδος του Μάρτιν Χάιντεγκερ και ο έρωτάς του για τη Χάννα Άρεντ. Ο παραπαίων Βάλτερ Μπένγιαμιν, το παράφορο πάθος του για μιαν αναρχική Λεττονή στο Κάπρι, πάθος που μετατρέπει και τον ίδιο σε επαναστάτη. Ο μεγαλοφυής γόνος οικογένειας δισεκατομμυριούχων Λούντβιχ Βιττγκενστάιν που, μολονότι στο Κέιμπριτζ τον λατρεύουν ως «Θεό της φιλοσοφίας», διδάσκει πάμφτωχος σε επαρχιακά σχολεία της Κάτω Αυστρίας. Και τέλος ο Ερνστ Κασσίρερ, που χρόνια πριν από τη μετανάστευσή του βιώνει στα αστικά προάστια

του Αμβούργου την άνοδο του αντισημιτισμού πάνω στο ίδιο του το σώμα. Στις βιογραφίες και στην επαναστατική σκέψη αυτών των λαμπρών φιλοσόφων βλέπει ο Αϊλενμπέργκερ να θεμελιώνεται η καταγωγή του σημερινού μας κόσμου. Χάρη στη μεγάλη αφηγηματική τέχνη του συγγραφέα, η αναδρομική ματιά στη δεκαετία του ’20 γίνεται ταυτόχρονα έμπνευση και προειδοποίηση, αλλά κατά κύριο λόγο αναγνωστική απόλαυση.

Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος πορευόμενος. Συνομιλία με τη Νατάσα Μπαστέα και τον Μάκη Προβατά Από το φθινόπωρο του 2018 ως το φθινόπωρο του 2020 η Νατάσα Μπαστέα και ο Μάκης Προβατάς, σε μια σειρά συνομιλιών στην Αθήνα και στα Τίρανα, κατέγραψαν τις σκέψεις του Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας Αναστάσιου για την πορεία του, τη ζωή του από τα παιδικά του χρόνια ως σήμερα και τις εξελίξεις στον κόσμο γύρω μας.

«Κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης πορείας μου προσπάθησα να συνδυάσω τη θεολογική γνώση και τη θρησκειολογική έρευνα με την ιεραποστολική και ποιμαντική διακονία, με την κοινωνική ευαισθησία και προσφορά. Συνήθως στις τιμητικές εκδηλώσεις ακούγονται πολλά επαινετικά και μερικές φόρες με υπερβάλλουσα αγάπη τονισμένα. Με θερμή ευχαριστία και ευγνωμοσύνη έχω ακούσει διάφορους επαινετικούς χαρακτηρισμούς. Ας κάνουμε, όμως, την απάντηση πιο προσωπική. Κάποιος με ρώτησε αιφνιδιαστικά, τι θα έβαζα ως περιληπτικό τίτλο της πορείας μου. Στη σχετική αμηχανία μου θυμήθηκα τη σύντομη προσευχή που ψιθύρισα το 1964, στην πρώτη φάση της ελονοσίας: “Θεέ μου, μπορείς να έχεις πολλά παράπονα από εμένα, αλλά γνωρίζεις ότι προσπάθησα να Σε αγαπήσω”. Τότε ήμουν 35 ετών. Και είχα πάρει την απάντηση: “Προσπάθησε να αγαπάς όλες τις εικόνες Μου, όλους τους ανθρώπους, που κινούνται γύρω σου, ιδιαίτερα όσους είναι αδικημένοι ή αναζητούν το Πρόσωπό Μου. Και τότε θα Με αγαπήσεις πιο πολύ”. Αυτό με βοήθησε να Τον διακονήσω σε συνθήκες σκληρές σε διάφορες χώρες». ΒΚΜ: 12726, ISBN: 978-960-16-8726-1

Είμαστε αλλού. Κορίτσια της προσφυγιάς. Αληθινές ιστορίες νεαρών προσφύγων
Μαλάλα Γιουσαφζάι

«Δεν παύει ποτέ να με συγκλονίζει το γεγονός ότι πολλοί θεωρούν την ειρήνη κάτι δεδομένο. Εγώ είμαι ευγνώμων για αυτήν κάθε μέρα. Δεν είναι αυτονόητη. Εκατομμύρια άντρες, γυναίκες και παιδιά ζουν τον πόλεμο καθημερινά. Η δική τους πραγματικότητα είναι η βία, τα κατεστραμμένα σπίτια, οι εκατόμβες αθώων. Και η μόνη επιλογή που έχουν στη διάθεσή τους είναι να φύγουν. Να “επιλέξουν” να εκτοπιστούν. Δύσκολα το λες επιλογή αυτό».

Το γονίδιο
Σιντάρτα Μούκερτζι

Ο βραβευμένος με Πούλιτζερ Σιντάρτα Μούκερτζι μας καθιστά κοινωνούς της γέννησης και της ανάπτυξης μιας κοσμογονικής επιστημονικής ιδέας, μέσα από μια επική αφήγηση. Όμως στο Γονίδιο ξεδιπλώνεται και μια ιστορία πολύ προσωπική, που το διατρέχει σαν κόκκινη γραμμή: η ιστορία της οικογένειας του Μούκερτζι, με το χρονικό των διανοητικών ασθενειών της, η οποία μας υπενθυμίζει τον βασικό ρόλο της γενετικής στην καθημερινή ζωή. Η ιστορία του γονιδίου ξεκινά σε μια άσημη μονή αυγουστινιανών στη Μοραβία το 1856, όπου ένας μοναχός συλλαμβάνει την ιδέα μιας «μονάδας κληρονομικότητας». Διασταυρώνεται με τη θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου και συγκρούεται με τη φρίκη της ναζιστικής ευγονικής της δεκαετίας του 1940. Το γονίδιο μεταμορφώνει τη μεταπολεμική βιολογία. Αλλάζει άρδην τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τη σεξουαλικότητα, την ιδιοσυγκρασία, τη δυνατότητα επιλογής και την ελεύθερη βούληση. Πάνω απ’ όλα, πρόκειται για μια ιστορία με κινητήριες δυνάμεις την ανθρώπινη επινοητικότητα και τα παθιασμένα μυαλά: από τον Κάρολο Δαρβίνο και τον Γκρέγκορ Μέντελ έως τον Φράνσις Κρικ, τον Τζέιμς Γουότσον και τη Ρόζαλιντ Φράνκλιν, καθώς και τους χιλιάδες επιστήμονες που μέχρι σήμερα εργάζονται για να κατανοήσουν των κώδικα των κωδίκων. Το Γονίδιο είναι ένα έργο μεγαλειώδους φιλοδοξίας και αδιαπραγμάτευτης εντιμότητας, που μας προσφέρει μια ανυπέρβλητη περιγραφή της θεμελιώδους μονάδας της κληρονομικότητας, αλλά και ένα πρίσμα θέασης του παρελθόντος και του μέλλοντος της ανθρωπότητας.

Η τάξη του χρόνου (προσωρινός τίτλος)
Carlo Rovelli

Ο συγγραφέας των Επτά σύντομων μαθημάτων φυσικής μάς ξεναγεί σε ένα γοητευτικό, παρηγορητικό ταξίδι ανακάλυψης του νοήματος του χρόνου. «Είμαστε χρόνος. Είμαστε αυτός ο χώρος, αυτό το ξέφωτο που ανοίγεται μέσα από τα ίχνη της μνήμης στις συνδέσεις ανάμεσα στους νευρώνες μας. Είμαστε μνήμη. Είμαστε νοσταλγία. Ποθούμε ένα μέλλον που δε θα έρθει». Ο χρόνος είναι ένα μυστήριο που δε σταματά να μας σαστίζει. Φιλόσοφοι, καλλιτέχνες και ποιητές εξερευνούν από παλιά το νόημά του ενώ οι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει ότι η δομή του διαφέρει από τις απλές διαισθητικές μας ιδέες για αυτόν. Από τον Μπόλτζμαν ως την κβαντική θεωρία, από τον Αϊνστάιν ως την κβαντική βαρύτητα βρόχων, ο τρόπος με τον οποίο κατανοούμε τον χρόνο έχει υποστεί ριζικές τροποποιήσεις. Ο χρόνος ρέει με διαφορετικό ρυθμό σε διαφορετικές θέσεις, το παρελθόν διαφέρει από το μέλλον πολύ λιγότερο από όσο πιστεύουμε, και η ίδια η ιδέα του παρόντος χάνεται στο απέραντο σύμπαν μας. Ο Carlo Rovelli, με την εκπληκτική γοητεία του και ένα βαθύ αίσθημα δέους, συνδυάζοντας την επιστήμη με τη φιλοσοφία και την τέχνη, ξετυλίγει αυτό το μυστήριο.

Περιμένοντας παιδί - Μύθοι και πραγματικότητα: Ο σουηδικός επιστημονικός και πρακτικός οδηγός για μέλλοντες γονείς
Agnes Wold, Cecilia Chrapkowska

Οι συγγραφείς του βιβλίου αυτού φιλοδοξούν να απαντήσουν σε όσο το δυνατόν περισσότερα ερωτήματα σχετικά με την εγκυμοσύνη, τον τοκετό και τα πρώτα χρόνια του παιδιού. Δε θέλουν απλώς να υποδείξουν τι είναι σημαντικό και τι όχι, θέλουν να καταρρίψουν τους μύθους και τις ηθικολογίες με σκοπό να βοηθήσουν τους νέους γονείς να προστατέψουν και τον χρόνο και τα χρήματά τους. Ένα μωρό απαιτεί κόπο και πολλή δουλειά, και σε μία τόσο πιεσμένη περίοδο είναι ζωτικής σημασίας να μπορεί κανείς να επικεντρωθεί σε ό,τι είναι πραγματικά σημαντικό, κλείνοντας τα αυτιά του σε αμφίβολες νουθεσίες, διαφημίσεις και ιστορίες τρόμου.

Ξεχωριστές καρδιές: Ένα ταξίδι στην καρδιοχειρουργική και στη δύναμη του ανθρώπινου πνεύματος Συγγραφέας: John Elefteriades (Ελληνοαμερικανός)

Σε αυτό το βιβλίο, ένας καρδιοχειρουργός που έχει περιθάλψει πάνω από δέκα χιλιάδες ασθενείς αφηγείται τις ιστορίες δέκα ασθενών τους οποίους γνώρισε φροντίζοντας την καρδιά τους. Πρόκειται για τις δέκα περιπτώσεις που τον συγκίνησαν περισσότερο, εκείνες που αποκάλυψαν τα πιο ξεχωριστά χαρακτηριστικά –ταλέντο, ευφυΐα, αποφασιστικότητα, ανθεκτικότητα, πίστη, θάρρος, αλτρουισμό– των ανθρώπων, συχνά στις στιγμές της μεγαλύτερής τους απελπισίας. Πολλές από τις συγκεκριμένες περιπτώσεις αντιπροσωπεύουν θεαματικά παραδείγματα των θαυμάτων της σύγχρονης ιατρικής και πιο συγκεκριμένα της καρδιοχειρουργικής. Ο αναγνώστης θα πληροφορηθεί σχετικά με τις καρδιακές παθήσεις και τις τεχνικές επεμβατικής αποκατάστασης. Αλλά, κυρίως, η επιλογή έχει γίνει προκειμένου να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε τα υπέροχα βάθη και πλάτη του ανθρώπινου πνεύματος – όπως τα έχει δει ο συγγραφέας να εκφράζονται στο πλαίσιο των προσωπικών και οικογενειακών δυσκολιών που προκαλεί μία σοβαρή καρδιακή ασθένεια.

Ελευθερώστε τον εγκέφαλό σας!
Idriss Aberkane

Υπάρχουν χαρισματικοί άνθρωποι, ικανοί να υπολογίσουν την εβδομηκοστή τρίτη ρίζα ενός αριθμού με πεντακόσια ψηφία σε λιγότερο από τρία λεπτά. Κι όμως, ο εγκέφαλός τους είναι ίδιος με τον δικό μας. Πώς τα καταφέρνουν λοιπόν, τι κάνουν αυτοί που σκέφτονται πιο γρήγορα, αυτοί που μπορούν και συγκεντρώνονται για περισσότερο χρονικό διάστημα ή αναπτύσσουν μια πρωτοφανή μνήμη; Χρησιμοποιούν τον εγκέφαλό τους, το μυαλό τους, με τρόπο διαφορετικό από ό,τι εμείς, με τρόπο αρμονικό, σύμφωνο με τις «νευροεργονομικές» αρχές. Με άλλα λόγια: όπως τοποθετούμε λαβές στις βαριές μας βαλίτσες για να μπορέσουμε να τις σηκώσουμε, έτσι μπορούμε να προικίσουμε με λαβές και τα νοητικά μας αντικείμενα ούτως ώστε να τα χειριζόμαστε ευκολότερα. O Idriss Aberkane, διδάκτορας νευροεπιστήμης, μας καθοδηγεί να ανακαλύψουμε τη φαιά ουσία του εγκεφάλου μας, αποκαλύπτοντάς μας τις δεξιότητες και τα όριά της, τα τυφλά της σημεία αλλά και τις απροσδόκητες δυνατότητές της. Αξιοποιεί τα ευρήματα της νευροεργονομίας, της επιστήμης που μελετάει τη λειτουργία του εγκεφάλου.