Εν αναμονή της κυκλοφορίας του νέου άλμπουμ με τίτλο «Με Ελαφριά Καρδιά», ο Μανώλης Φάμελλος μας παρουσιάζει το νέο single του με τίτλο «Ποτέ Δεν Θα Ξεχάσω Τέτοια Μάτια», που κυκλοφορεί παράλληλα και στο YouTube με video clip.

Το άλμπουμ «Με ελαφριά καρδιά» είναι μια μικρή κιβωτός του χρόνου γεμάτη τραγούδια του μεσοπολέμου (και όχι μόνο), από εκείνα που κάποτε εδώ και δεκαετίες πήρε μακριά μας ο άνεμος του χρόνου. Τώρα επιστρέφουν  με τον άνεμο ξανά, πολλά από αυτά σχεδόν έναν αιώνα μετά την γέννηση τους, διατηρώντας ελπίζουμε, το ειδικό καλλιτεχνικό (και ηθικό) τους βάρος ακέραιο. Το «Ποτέ Δεν Θα Ξεχάσω Τέτοια Μάτια» των Λυκούργου Μαρκέα (μουσική) και Κώστα Μάνεση (στίχοι) που πρωτοηχογράφησε το 1949 η Δανάη Στρατηγοπούλου είναι το πρώτο τραγούδι της συλλογής που κυκλοφορεί. Θα επανέλθουμε με περισσότερο παρελθόν στο άμεσο μέλλον…

Έπαιξαν οι μουσικοί Βαγγέλης Κατσαρέλλης (τρομπέτα, φλικόρνο), Αντώνης Ανδρέου (τρομπόνι), Μιχάλης Καλκάνης (κοντραμπάσο), Στέφανος Δανιηλίδης (πιάνο, πλήκτρα), Θάνος Μιχαηλίδης (τύμπανα) και Μανώλης Φάμελλος (ηλεκτρική κιθάρα). Η ενορχήστρωση και ο προγραμματισμός έγιναν από τους Μανώλη Φάμελλο και Στέφανο Δανιηλίδη. Η ηχοληψία έγινε από τους Στέφανο Δανιηλίδη και Βασίλη Κορρέ και η μίξη από τον Στέφανο Δανιηλίδη. Τη σκηνοθεσία του video clip υπογράφει ο Πάνος Νικολακόπουλος.

Βρείτε όλο το τραγούδι «Ποτέ δε θα ξεχάσω τέτοια μάτια» σε όλα τα ψηφιακά καταστήματα και τις streaming υπηρεσίες.
Κυκλοφορεί από την MINOS EMI - A Universal Music Company

Στίχοι

Ήρθ’ η μοίρα σαν τον κλέφτη για ν’ αρπάξει έτσι σκληρά
τα γαλάζια σου τα μάτια που μου δίναν τη χαρά

Ποτέ δε θα ξεχάσω τέτοια μάτια
μάτια που δε θα πάψω ποτέ ν’ αγαπώ
μάτια που τα `χα κλείσει σε παλάτια
στης πιο όμορφης αγάπης το σκοπό

Ποτέ δε θα ξεχάσω τέτοια μάτια
που είχαν ζωγραφισμένο τον ουρανό
για το χαμόγελό τους, τα γινάτια
θα κρυβοσβήνω πάντα, θα πονώ

Ήρθ’ η μοίρα σαν τον κλέφτη για να αρπάξει
των ματιών σου τον καθρέφτη που γελούσε η χαρά

Ποτέ δε θα ξεχάσω τέτοια μάτια
που είχαν ζωγραφισμένο τον ουρανό
για το χαμόγελό τους, τα γινάτια
θα κρυβοσβήνω πάντα, θα πονώ